Ψευδοβιβλίο

Τώρα εμένα, γιατί το …. «Ελένη πουτάνα, θέλεις να σε γαμήσω?...» από το βιβλίο «Ελένη η Πόρνη», μου θυμίζει Τρύπες και… «Γριά πουτάνα που ξυρίζει τα πόδια της, γίναμε άρρωστοι απ’αυτήνα όλοι, ψυχομαμά που σκοτώνει τ’ αγόρια της, είναι παράξενη αυτή η πόλη…»???

Γιατί??

Η «συγγραφέας» λέει, έγραψε το βιβλίο για να το διαβάζουν τα μικρά κορίτσια και να μείνουν μακριά από την πορνεία. Το βιβλίο όμως πετυχαίνει διπλό σκοπό.

- Εκτός από την πορνεία, τα μικρά κορίτσια θα μείνουν μακριά και από τη λογοτεχνία.

Ερώτηση: Αν η τροχονόμα-συγγραφέας-δημοσιογράφος-PRτζού-στιχουργός έκανε περιπολία στην παραλιακή λεωφόρο αντί την Πλατεία Ηρώων, το βιβλίο θα λεγόταν «Ελένη η Τουρίστρια»?

New Kid on the Block

«Απόψε για σένα θ' ανάψω τ' αστέρια
να πέσουν βροχή μες τα δυο σου τα χέρια
θα ανάψω για χάρη σου και το φεγγάρι
σκληρό μου αγόρι χλωμό παλικάρι
θα ανάψω για χάρη σου και το φεγγάρι
σκληρό μου αγόρι χλωμό παλικάρι»

«Άντρα βαρβάτε και σκληρέ…. ούφφου… γιατί δεν ρουφάς?»

Η ΦΣ γέννησε πριν 6 ώρες και προσπαθεί να θηλάσει για πρώτη φορά. Όπως όλες μας, με παταγώδη αποτυχία. Αυτό είναι ένα exercise που δεν μπορείς να προετοιμαστείς θεωρητικά. Λέω να μην πω τίποτε, θα το καταλάβει μόνη της. Να μην της χαλάσω το όνειρο θερινής νυκτός.

Άσε που είναι και εντελώς κωλόφαρδη και γέννησε σε χρόνο σπιτ φιξ, φυσιολογικά. Ούτε αναισθητικά, ούτε φάρμακα ούτε τίποτα. Έσπασαν τα νερά, διαστολή κανονικά, συσπάσεις, τέλεια, textbook γέννα.

Κωλόφαρδη σου λέω.

«Κωλόφαρδη, νευριάζεις με», της λέω.

«Και που σαι, τώρα να δεις που θα κατεβάσω ΚΑΙ γάλα. Να σου γυρίσει!!!» (αποθρασύνθηκε η νέα μάνα)
«Μα είναι δυνατόν να μην έπαθες τίποτε αηδιαστικό για το γαμώτο? Ένα κλύσμα? Αιμορροΐδες? Κάτι?»
«Στη φάση των συνεχών συσπάσεων, λίγο πριν πω «αμήν» έκαμα εμετό.»
«???»
«Είχαμε πάει για οφτό κλέφτικο και στην επιστροφή έσπασαν τα νερά μου.»

Είναι καλοκαίρι. Είμαστε στην Κύπρο. Τα άλλη απόδειξη θέλετε?

«Ο χαζομπαμπάς πως το πήρε?»
«Χάρηκε πάρα πολύ. Κοίτα, ήθελε πολύ να δει τον τελικό, με τα νερά και μέχρι να έρθουμε στην κλινική έχασε το πρώτο ημίχρονο, αλλά κατάφερε και είδε σχεδόν όλο το δεύτερο ημίχρονο πριν με πιάσουν οι δυνατές συσπάσεις. Το πανηγύρισε έξαλλα, ήθελε εξάλλου να κερδίσει η Ισπανία.»
«Υπεύθυνη αντίδραση θα έλεγα, όταν τελικά βγήκε το μωρό τι είπε? Ολέ?»
«Σοκαρίστηκε, χέστηκε από τη χαρά του.»
«Καλά έκανε. Λίγο πράγμα είναι να σχεδιάζεις να δεις ποδόσφαιρο και μέχρι το τέλος του παιγνιδιού να έχεις γίνει ΚΑΙ μπαμπάς?»

«Και τώρα τι κάνω?» διερωτάται η ΦΣ.
«Τι να σου πω, μέχρι το Μουντιάλ έχεις ακόμα 2 χρόνια.»


Άντρα βαρβάτε και σκληρέ, καλωσόρισες στην παρέα μας!

Εξετάσεις Ιστορίας

Τα σαΐνια μας έχουν γράψει και πάλι σκατά στο μάθημα των Νέων Ελληνικών στις παγκύπριες εξετάσεις. Βλέπω μια παράδοση να δημιουργείται, μια συνέχεια. Φαντάστηκες τελικά οι Κύπριοι να μην έχουν καλή γνώση της ελληνικής γλώσσας?

Οποία φρίκη!

Ίιιιουουουου (που θα έλεγαν και τα σαΐνια επιδεικνύοντας τον λεκτικό τους πλούτο)

Ο μόνος πλούτος εδώ, είναι ο Πλούτο, ο σκύλος του Μίκυ Μάους, αλλά να μην λέω κακίες.

Πέρσι είπαμε για τα Νέα Ελληνικά και τη Φόνισσα.

Φέτος θα ασχοληθούμε με άλλο αγαπημένο μας, το μάθημα της ιστορίας.

Να γράψετε σύντομα κατατοπιστικά σημειώματα για τα πιο κάτω:

(αντιγράφω από τις λύσεις των εξετάσεων του Υπουργείου Παιδείας. Σε παρένθεση τα δικά μου σχόλια)

1. «Εθνικό Μέτωπο»
Σωστή απάντηση: Εμφάνιση 1969 (ή τέλη δεκαετίας ’60)- μυστική και παράνομη οργάνωση – προκάλυμμα η ενωτική συνθηματολογία (είναι άραγε τυχαίο που όλες οι ρατσιστικές οργανώσεις της Ευρώπης ονομάζονται National Fronts??).
- Δράση: εγκληματικές πράξεις (δολοφονίες, απαγωγές, δολιοφθορές) – διαταράσσουν το ελληνοκυπριακό εσωτερικό μέτωπο (μόνο το ελληνοκυπριακό? Οι τουρκοκύπριοι? Οι ξένοι? Οι χελώνες Καρέτα-Καρέτα?).
- Κηρύσσεται παράνομη από την Κυβέρνηση (Εχέστην η Φανού. Και το κυνήγι των αμπελοπουλιών είναι παράνομο αλλά για κάποιο μυστήριο λόγο συνεχίζει να είναι μεζές σε ταβέρνες της ελεύθερης περιοχής Αμμοχώστου).
- Συνεχίζει σποραδική δράση ως το 1970, οπότε αυτοδιαλύεται (και τα μέλη του ζουν φιλήσυχες ζωές ως βιοκαλλιεργητές μέχρι το πραξικόπημα το 1974 που προφανώς έγινε μόνο του).
- Ηγετικά στελέχη του συλλαμβάνονται και καταδικάζονται (????ΜΟΥΑΧΑΧΑΧΑΧΑ. Μπράβο βρε, σχεδόν να το πιστέψω).
(Σύνολο Μονάδων 5)

2. «Ιδιώνυμο»
Σωστή απάντηση: Νόμος που ψηφίστηκε από την Κυβέρνηση Βενιζέλου (1929).
- Προέβλεπε: (α) Ποινή φυλάκισης 6 μηνών για όποιον επιδίωκε την «ανατροπή του κρατούντος κοινωνικού συστήματος»
(β) Απομάκρυνση των δημοσίων υπαλλήλων που διέδιδαν «ανατρεπτικές» ιδέες
(γ) τον τρόπο διάλυσης των σωματείων που ελέγχονταν από το Κ.Κ.Ε.
- Κριτική: (α) Νομοθετικό μέτρο κατά του Κ.Κ.Ε. (β) Αποτέλεσε την απαρχή σειράς μέτρων που δίωκαν το φρόνημα του πολίτη (αμφισβητούμενο σημείο της τετραετίας Βενιζέλου).
(Σύνολο Μονάδων 5)

(Αυτή η ερώτηση, στοίχημα μπήκε ως token μέσα διότι έχουμε αριστερή κυβέρνηση και πρέπει οι νέοι μας να μάθουν τους διωγμούς και βάσανα που υπέστησαν οι αριστεροί σε Ελλάδα και Κύπρο. Έτσι για να μάθουν. Αν του χρόνου έχει ερώτηση για τα ανεπίσημα μέτρα εναντίον αριστερών της Κύπρου, θα συμπληρωθεί η τρίλιζα (εκπαίδευση ήθελα να πω)

3. Αφροασιατική Συνδιάσκεψη (Μπαντούγκ, 1955)
Σωστή απάντηση- Συμμετείχαν 29 νεοαπελευθερωμένα κράτη της Ασίας και της Αφρικής. (Σε κάποια φάση αρχίσαμε να συμμετέχουμε και εμείς στον διαγωνισμό με το τραγούδι «Ζει Ζει» με ερμηνευτή τον Μακάριο το οποίο πήρε την τρίτη θέση.)
- Αποκλείστηκαν από την συνδιάσκεψη οι λευκές και βιομηχανικά αναπτυγμένες χώρες. (και τα έβαψαν μαύρα, τι να σου πω)
- Η διάσκεψη σημειώνει την εμφάνιση του Τρίτου Κόσμου στο παγκόσμιο πολιτικό προσκήνιο. (Επίσης προμηνύει το ξεκίνημα της καριέρας του Bob Geldof και του Live Aid επιδή “there won’t be snow in Africa this Christmas time, the greatest gift they’ll get this year is life, ohhhohh where nothing ever grows, no rain no river flows, do they know it’s Christmas time at all?”)
- Η Αφροασιατική ομάδα ήταν η συμπαγέστερη στον Ο.Η.Ε. (και πέτυχε σημαντικές νίκες έναντι της γερασμένης και καταποντισμένης από τραυματισμούς Ευρώπης και Βόρειας Αμερικής. Οι Αφρικανικές χώρες ειδικά, δεν χρωστούν πουθενά, εκμεταλλεύονται όλες τον πλούτο τους και έχουν αξιοζήλευτα δημοκρατικά πολιτεύματα.)
- Τα περισσότερα από τα νέα κράτη αρνήθηκαν να ενσωματωθούν στους υπάρχοντες συνασπισμούς και κηρύχθηκαν αδέσμευτα. (οι Singles των χωρών. Από το διαγωνισμό, η Κύπρος αποχώρησε τελικά το 2004 για να λάβει μέρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Από τη συμμετοχή μας στους αδέσμευτους προκόψαμε.)
(Σύνολο Μονάδων 5)

(Στο Μπαντούγκ, Μπαλί της εξωτικής Ινδονησίας μπορείτε να πετάξετε με Emirates μέσω Ντουπάι –για να το συνδυάσετε και με τα ψώνια σας-. Αυτός ο εξωτικός προορισμός προσφέρεται από όλα τα καλά τουριστικά γραφεία. Στο Μπαντούγκ αδερφές μου! Στο Μπαντούγκ!)

4. «Μάχη της Αγγλίας» (1940)
Σωστή απάντηση - Εντατικός και συνεχής βομβαρδισμός του αγγλικού εδάφους από τη γερμανική αεροπορία για να προετοιμάσει ο Χίτλερ την απόβαση στα βρετανικά νησιά. (Ότι δεν κατάφερε να ισοπεδώσει ο Χίτλερ, το καταφέρνουν every end of term οι Κύπριοι φοιτητές της Αγγλίας στην Oxford street.)
- Στόχοι: (α) η καταστροφή της αγγλικής αεροπορίας (η British Airways, τώρα με νέα πτήση από το αεροδρόμιο της Πάφου)
(β) η τρομοκράτηση του πληθυσμού
(γ) η εξάρθρωση της αγγλικής βιομηχανίας (το κατάφεραν μόνοι τους τη δεκαετία του 80’)
Ωστόσο:
- ο πληθυσμός παραμένει ατάραχος μετά από έκκληση του Τσώρτσιλ (αναίσθητοι γαρ)
- η αγγλική αεροπορία προξενεί τρομερές απώλειες στους Γερμανούς (και γίνεται περίπου 48 κινηματογραφικά έργα για να βγάλει και κάτι από την υπόθεση το Hollywood)
- ο Χίτλερ αναγκάζεται να εγκαταλείψει τα σχέδιά του για απόβαση – στρέφει την προσοχή του στα Βαλκάνια (για να λάβει χώρα το ηρωικό έπος του 40’, αγαπημένο public holiday του φθινοπώρου, που ειδικά όταν «πιντωθεί» σε σαββατοκύριακο γίνεται τέλεια ευκαιρία για μικρό ταξιδάκι αναψυχής.)
(Σύνολο Μονάδων 5)

Love is in the air

Κάθε μέρα κάνω την ίδια διαδρομή για να πάω δουλειά (όπως ο περισσότερος κόσμος). Περνώ κάτω από μια συγκεκριμένη πολυκατοικία, περίπου 10-15 χρονών, τίποτε το ιδιαίτερο, τελευταίως την έχουν βάψει εξωτερικά.

Τις τελευταίες 3-4 μέρες έχω προσέξει στη βεράντα του δευτέρου ορόφου αναρτημένο ένα πανό, προφανώς home made, που γράφει με χοντρό μαύρο μαρκαδόρο «Κυριάκο αγάπη μου, καλημέρα».

Δεν ξέρω ποιος (η μάλλον ποια) μένει στο δεύτερο όροφο, ούτε ξέρω ποιος είναι αυτός ο Κυριάκος. Κάθε μέρα που βλέπω το πανό φαντασιώνομαι ότι πρέπει να είναι μια καινούργια σχέση. Μένουν μόνοι τους, σε διαφορετικά διαμερίσματα. Μόλις άρχισε ο μεγάλος έρωτας και είναι μέσα στην τρελή χαρά. Θα της είπε ότι περνά από το σπίτι της κάθε πρωί για να πάει δουλειά και αυτή, σε μια στιγμή παρορμητικότητας και χαβαλέ, έγραψε το πανό και το κρέμασε στο μπαλκόνι για να το δει ο Κυριάκος. Την πρώτη μέρα που το είδε, του έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση που σταμάτησε, ανέβηκε πάνω και δεν πήγε καθόλου δουλειά. Της είπε να το αφήσει για να το βλέπει κάθε πρωί και να τη σκέφτεται.

Θυμήθηκα την ιστορία που μου είπε μια τύπισσα τηλεφωνήτρια που δουλέψαμε μαζί ένα καλοκαίρι. Αυτή ήταν 25 χρονών και είχε ήδη 2 παιδιά, εγώ ήμουν ακόμα μαθήτρια και σκότωνα την ώρα μου. Αυτή λοιπόν, έμενε (στο πατρικό της) κοντά σε ένα στρατόπεδο. Τις περισσότερες μέρες, το πρωί, περνούσε κάτω από το παράθυρο της ένας τύπος με μοτοσικλέτα μεγάλου κυβισμού. Προφανώς ήταν στρατιώτης και βιαζόταν να πάει στο στρατόπεδο. Είχε μεγάλη μοτοσικλέτα, μεγάλο εξώστ, περνούσε με μεγάλη ταχύτητα, σήκωνε τη γειτονιά στο πόδι. Ένα πρωί ο μπαμπάς της κατέβηκε στο δρόμο να του κάνει παρατήρηση, τον σταμάτησε, ακολούθησε συζήτηση, άνοιξε το παράθυρο της, κατέβηκε και αυτή, γνωρίστηκαν, από τότε περνούσε κάθε πρωί από το παράθυρο της να τη δει, αυτή χαρές και γέλια. Παντρεύτηκαν και έκαναν 2 παιδιά. Αυτός δούλευε σε γκαράζ αυτοκινήτων και αυτή του τηλεφωνούσε 14 φορές την ημέρα να δει τι κάνει (pre mobile phone period έτσι?).

Πίσω στον Κυριάκο.

Θέλω να μείνει το πανό εκεί που είναι μέχρι να ξεθωριάσει, να γεμίσει τρύπες και να πέσει από μόνο του. Σας παρακαλώ, μην το μετακινήσετε, φτιάχνει και τη δική μου μέρα…

Εργασιακή ρουτίνα

Φτάνω.
Ανάβω computer
Ώσπου να πάρει μπρος πάω να κάνω καφέ
Επιστρέφω με καφέ και εφημερίδα
Διαβάζω εφημερίδα μέχρι να γίνουν downloaded τα emails μου
Επιστρέφω εφημερίδα (για να την διαβάσουν και οι άλλοι καλοί συνάδελφοι)
Βλέπω τα emails μου. (τα forwards γίνονται delete χωρίς να διαβαστούν)
Προσπαθώ να θυμηθώ τι έκανα την προηγούμενη μέρα.
Ώρα για δεύτερο καφέ
Στην κουζίνα βρίσκω κολλητή συνάδελφο και αφιερώνουμε 10 λεπτά να πούμε τα νέα μας/τι είχε η τηλεόραση/τι έγινε στη σειρά που παρακολουθούμε κτλ
Επιστρέφω στο γραφείο
Μπαίνω σε 2-3 ιστοσελίδες που διαβάζω καθημερινά
Απαντώ το τηλέφωνο
Ανοίγω τις κόλλες μου (δουλειά)
Απαντώ δεύτερο τηλέφωνο
Απαντώ τρίτο τηλέφωνο
Ξανακοιτάζω τις κόλλες μου (δουλειά)
Ώρα για τρίτο καφέ
Να πάω έξω να καπνίσω?
Όχι, βαριέμαι
Πάω σε γραφείο συναδέλφου με μεγάλο παράθυρο που ξέρω ότι καπνίζει κρυφά.
Ανοίγει συρτάρι, βγάζει τσιγάρα και αναπτήρα (δεν τον αφήνει να καπνίζει η γυναίκα του στο σπίτι και καπνίζει στο γραφείο)
Ανοίγω παράθυρο διάπλατα
Συνάδελφος κλείνει την πόρτα.
Δεν κάνουμε και κανα φραπέ να πάει κάτω το τσιγάρο καλύτερα?
Να κάνουμε
Πίσω στην κουζίνα
Κάποιος μαλάκας ξέχασε να αναπληρώσει τα παγάκια και μας τέλειωσαν.
Ο συνάδελφος προθυμοποιείται να «πεταχτεί» στο περίπτερο να φέρει party ice.
Πάω πίσω στο γραφείο μου
Απαντώ τηλέφωνο
Κοιτάζω κόλλες (να δουλέψω?)
Τηλεφωνά ο συνάδελφος, ήρθε ο πάγος!
Πίσω στην κουζίνα
Ετοιμασία φραπέ (ελαφρύ διότι προηγήθηκαν άλλοι 3 καφέδες)
Πίσω στο γραφείο του συναδέλφου με τα φραπέ στο χέρι.
Αφήσαμε το παράθυρο ανοικτό και το γραφείο έγινε φούρνος.
Ανάβουμε το air condition στο full.
Ανάβουμε και τα τσιγάρα μας
Στο ένα χέρι το φραπέ στο άλλο (που κρέμεται έξω από το παράθυρο) το τσιγάρο.
Επιστρέφω στο γραφείο μου
Απαντώ τηλέφωνο.
Ανακατώνω κόλλες (δουλεύω)
Ενοχλώ Έτερο στο τηλέφωνο
Ανακατώνω κόλλες (δουλεύω)
Πείνασα.
Να παραγγείλω delivery ή να αντέξω μέχρι το μεσημέρι?
Ιδού η απορία.
Μέχρι να αποφασίσω πάω μέχρι την τουαλέτα.
Θα αντέξω μέχρι το μεσημέρι και μετά βλέπουμε.
I can do it
Think positive
Μάλλον, don’t think about food
Don’t think at all
Ανακατώνω κόλλες (δουλεύω)
Αλλά παράλληλα πεινώ
Κοιτάζω την ώρα
Αν περάσω το ψυχολογικό φράγμα των 12.30 τα κατάφερα
Απαντώ τηλέφωνο να περάσει η ώρα

…ώρα για lunch break…

Brainwashed

Τούτο το blog δεν είναι κουλτουριάρικο, ούτε κάνει επαναπροσέγγιση. Τούτο το blog δεν σβήνει, δεν παύει, χίλια χρόνια και αν περάσουν δεν πεθαίνουμε σκλάβοι.

Οκ, κανεί.

Το παραδέχομαι.

Το blog είναι γνήσιο προϊόν της κυπριακής εκπαίδευσης και έχει υποστεί μια πολύ επιτυχημένη πλύση εγκεφάλου. Θέλει να κόψει τις κακές συνήθειες αλλά δεν μπορεί. Εκπαιδεύτηκε τόσο καλά που είναι αδύνατον. Πολύ φοβάμαι, I am lost forever.

Και δεν είμαι μόνη. Μου το έλεγε και η Πίτσα προχτές και δεν την πίστευα. «Έκατσα» μου λέει, «να δω το ματς Ελβετία - Τουρκία. Αδιάφορο ματς. Χέστηκα και για τους Ελβετούς, χέστηκα και για τους Τούρκους. Θεωρητικά δεν έπρεπε να με ενδιαφέρει ποιος θα νικήσει. Δεν ήξερα ούτε ένα παίχτη. Ξεκινά που λες το ματς και πιάνω τον εαυτό μου να είναι με την Ελβετία. Να θέλω να χάσει η Τουρκία. Κάνω rationalize την κατάσταση και αποφασίζω ότι έχω υποστεί πλύση εγκεφάλου από τα παιδικά μου χρόνια, με αποτέλεσμα όπου ακούω Τουρκοκάτι αυτόματα να το αντιπαθώ. Μέχρι και η Tracy Emin φακκά μου. Το «Δεν Ξεχνώ» φταίει για όλα. Και τα 400 χρόνια σκλαβιάς.»

Δεν έδωσα πολύ σημασία στην Πίτσα. Αλλά αποφάσισα να τεστάρω τον εαυτό μου.

Έκατσα να δω το ματς Τσεχία – Τουρκία. Θεωρητικά για μένα ήταν αδιάφορο ματς. Χέστηκα για τους Τσέχους, μια φορά πήγα διακοπές στη Τσεχία, τίποτε το ιδιαίτερο. Που τους νίκησε η Ελλάδα το 2004 πανηγύρισα. Το ματς ήταν πολύ δραματικό, η Τουρκία νίκησε θεαματικά, ανέτρεψε ένα 2-0 εις βάρος της και μέσα σε 20 λεπτά έβαλε 3 τέρματα και προκρίθηκε. Με άλλα λόγια, έκαμε πόξιλλικκι τους Τσέχους. Ούτε η Ελλάδα δεν πέτυχε τέτοια θεαματική πρόκριση το 2004.

Εγώ μαλάκα, λυπήθηκα τους Τσέχους.

Και νευριάζω, διότι είμαι σίγουρη ότι αν οι Τσέχοι έχαναν από οποιαδήποτε άλλη χώρα δεν θα με πείραζε. Ούτε που θα το έπαιρνα είδηση. Αλλά έχασαν από την Τουρκία. Και είμαι, φαίνεται, προγραμματισμένη να υποστηρίζω οτιδήποτε κινείται εναντίον της Τουρκίας. Είτε αυτό είναι πύραυλος, είτε αυτό είναι αθλητής, είτε αυτό είναι κουνούπι.

Τραγικό.

Τριτοκοσμικό θα έλεγα.

Φτου σου μωρή που το παίζεις και πολιτισμένη.

Γι’ αυτό κατέληξα στη διαπίστωση ότι η πλύση εγκεφάλου σε αυτή τη χώρα καλά κρατεί και είναι πολύ πετυχημένη. Το εκπαιδευτικό μας σύστημα πετυχαίνει απόλυτα το σκοπό του, έχει 98% επιτυχία και θέλω να πω ένα μεγάλο μπράβο στα παιδιά στο Υπουργείο Παιδείας/ στα ΜΜΕ και γενικά σε όποιον άλλον έχει να κάνει με την προπαγάνδα. Πε πε πε για τα σκλαβωμένα μας μέρη, σκλαβώνουμε τελικά τους εγκεφάλους μας και δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τη διαφορά μεταξύ ενός αθλητικού από ένα πολιτικό γεγονός.

Αν ήμουν Αμερικάνα, αυτή η διαπίστωση θα με οδηγούσε το δίχως άλλο σε ψυχανάλυση.

Ευτυχώς που δεν είμαι και μου έρχεται φτηνά.

Πλιτς Πλατς

Ξέχασαν να μας πουν το πιο σημαντικό.

Όταν το μωρό αλλάξει περιβάλλον και χάσει τη ρουτίνα του, συγχύζεται και αποσυντονίζεται. Σε 3 μέρες συνήθως συνηθίζει τη νέα ρουτίνα (των διακοπών) αλλά μέχρι τότε…. υπομονή!

Είπαμε να περάσουμε το τριήμερο κοντά στη θάλασσα. Απλά και ωραία, να πάρουμε μαζί μας μόνο τα απαραίτητα. 2 handbags, 1 παιδικό αμαξάκι, 1 παιδικό στρώμα, μια κάσα παιγνίδια, μια κάσα παιδικές τροφές κτλ, accessories θάλασσας, 4 φουσκωτά, 3 κουτιά Panadol, τις βιταμίνες μου (δεν πάω πουθενά χωρίς αυτές) και μια υποψία πονοκεφάλου αργότερα, ξεκινήσαμε για τον προορισμό μας.

Όλα κυλούσαν ομαλά. Στην πορεία βρεθήκαμε με άλλους φίλους, εντοπίσαμε που πακετάραμε τα φρούτα (ποτά) και λοιπά ποσκολιστικά, βάλαμε μαγιό, φορτωθήκαμε την προίκα της κουκλάρας και κατεβήκαμε στη θάλασσα.

Και τότε η κουκλάρα μπήκε για πρώτη φορά μέσα στο νερό και ανακάλυψε τι εστί άμμος.

Έχω δει άτομα on ecstasy να έχουν λιγότερη ενέργεια.

Δεν ήθελε να φάει, δεν ήθελε να πιεί, δεν ήθελε να κοιμηθεί. Μόνο να τρώει άμμο και να βρέχει τα πόδια της στο νερό. Πέρασα όλο το τριήμερο να την στρατεύω πάνω κάτω στην παραλία (ωραιότατο κάψιμο σε όλη μου την πλάτη, διότι ενώ έβαζα με πάθος αντηλιακό στην κουκλάρα, ξέχασα να βάλω στον εαυτό μου). Τα 2 βράδια που ήμασταν εκεί, αποφάσισε να προσπαθήσει να μην κοιμηθεί καθόλου. Το πρώτο βράδυ ανακαλύψαμε ότι δίπλα μας γινόταν rave party και ούτε εμείς κοιμηθήκαμε (υπό κανονικές συνθήκες, η ύπαρξη rave party δίπλα μας θα μας χαροποιούσε ιδιαίτερα και θα θεωρούσαμε ότι ήμαστε καλεσμένοι, σε αυτή τη φάση της ζωής μας διερωτόμασταν πόσο γεροντίστικο είναι να καλέσουμε την αστυνομία. Ο Έτερος ήθελε να βγει με το σώβρακο να τους φωνάζει αλλά οκ, συγκρατήθηκε. Τουλάχιστον ακούγαμε rave music και όχι τίρι-τίρι Άντζελα ή Βανδή.)

Με την έναρξη του rave party όμως η κουκλάρα κοιμήθηκε. Άβυσσος η ψυχή του βρέφους.

Το τροχάδην πάνω κάτω στην παραλία συνεχίστηκε και την επόμενη μέρα με αμείωτους ρυθμούς. Extra βαθμός δυσκολίας ότι ήμασταν ελαφρώς άυπνοι και με hangover (δηλαδή, πτώματα). Το δεύτερο βράδυ δεν είχαμε rave party δίπλα μας, πράγμα που κακοφάνηκε στην κουκλάρα που ήθελε να πάμε clubbing. Βρε καλή μου, βρε χρυσή μου διαλύθηκες όλη μέρα, κοιμήσου, όχι αυτή, να πάμε clubbing. Και να μην θέλει να κάνει μπάνιο. Να μείνει με το νερό της θάλασσας, να σφίξει το δέρμα.

Κάπου εδώ ένας καλοθελητής μου ανέφερε το θέμα του αποσυντονισμού.

Το μόνο «φονικό όπλο» μέσα στο σπίτι ήταν ο φουσκωτός καρχαρίας. Δεν βοηθούσε.

Τέλος πάντων, τέλειωσε το τριήμερο. Μέχρι αργά χθες το βράδυ, ξετρύπωνα άμμο από διάφορα μέρη του σώματος της κουκλάρας (είναι τουλάχιστον θρεπτικός?) Ανυπομονούμε για το επόμενο σαββατοκύριακο στη θάλασσα.

Σήμερα το πρωί στο γραφείο, έκλεισα την πόρτα και τα blinds και λέω να ξεκουραστώ. Παρακαλώ να μην με ενοχλήσει κανένας.

London bridge is falling down

To blog θέλει να ευχαριστήσει τα ακόλουθα άτομα, που με αμείωτο ενδιαφέρον και σκληρή δουλειά έφεραν εις πέρας το δύσκολο έργο της ανακαίνισης του Δημοτικού Θεάτρου Λευκωσίας:

Tους αρχιτέκτονες – μελετητές του έργου, το Αρχιτεκτονικό Γραφείο Πεύκιου Γεωργιάδη και ιδιαίτερα την κυρία Κάριν Γεωργιάδου, (ήταν και Κυβέρνηση τότε τα κοπέλια)

To Μηχανολόγο και θεατρικών συστημάτων κ. Αλέκο Μούζουρα,

Ηλεκτρολόγο κ. Λάκη Ιωσηφίδη,

Πολιτικό Μηχανικό κ. Κώστα Σανταμά,

Ακουστικολόγο κ. Πάνο Οικονόμου

Επιμετρητή Ποσοτήτων κ. Γιώργο Ροδίτη

Tην Εταιρεία Α. Παναγίδης Κοντράκτιγκ Λτδ (A. Panayides Contracting Ltd) που είχε αναλάβει την ευθύνη του όλου έργου (μάσσιαλλα σας κοπέλια)

Κ.Η. Καρακάννας Λτδ,

Chanat Ltd,

Α. Ηρακλέους Λτδ

(Ξέχασα να ευχαριστήσω κανένα?)

Το blog εισηγείται όλοι οι πιο πάνω, όταν ξανασκεφτούν να δημιουργήσουν οποιοδήποτε «πολιτιστικό στολίδι» στη Λευκωσία, ή οπουδήποτε αλλού, να εισπνεύσουν βαθιά, να ξαπλώσουν και να ανάψουν την τηλεόραση. Όλο και κάτι καλό θα δείχνει το Discovery Channel. «Mega Structures», ας πούμε… και θα τους περάσει.

Λάθος το δρόμο μου πήρα

Αντί τώρα που πλησιάζει το καλοκαίρι (το "πλησιάζει" είναι μεταφορικό, η παντόφλα φλιπ φλοπ είναι σε χρήση από τον προηγούμενο μήνα) να πέφτουν οι ρυθμοί (στη δουλειά), να χαλαρώνουμε λίγο (στη δουλειά) και να μην πιεζόμαστε τόσο (στη δουλειά) γίνεται ακριβώς το αντίθετο. Εμφανίστηκαν δουλειές από το πουθενά, έχω χαθεί μέσα σε 4 στοίβες έγγραφα (Εισερχόμενα, Εξερχόμενα, Δεν Ξέρω Τι Να Τα Κάνω και Χώνω Μέχρι Νεοτέρας Επιφοίτησης). Έχω να δω την φορμάικα επιφάνεια του γραφείου μου από τις αρχές του προηγούμενου μήνα.

Πίνω και βιταμίνες για να βρω τη χαμένη μου ενέργεια. Έλεος, δηλαδή.

Και όλα αυτά συμβαίνουν εξαιτίας της δικής μου επιμονής να σπουδάσω.

Διότι κυρία μου, αν η ιστορία της ζωής μου ήταν… «…από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελα να γίνω μοντέλο ή κομμώτρια. Μάλιστα, από την ηλικία των δεκαπέντε χρόνων είχα ασχοληθεί ερασιτεχνικά με το μόντελινγκ στην Πάτρα. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, που μένω στην Αθήνα, κάνω μόντελινγκ επαγγελματικά-ανήκω στο πρακτορείο της Κρίστι Κρανά…» θα ήμουν πνιγμένη στα χαρτιά? Όχι δεν θα ήμουν. Θα φορούσα καλοκαιρινά φορέματα και θα έδινα συνέντευξη όπως τη Διονυσία Κουκίου που είναι η νέα Σταρ Ελλάς.

Θα θυμόμουν τα παιδικά μου χρόνια με νοσταλγία, και η πιο δύσκολη στιγμή μου θα ήταν «…όταν επέλεξα το φάκελο με τις ερωτήσεις από την κριτική επιτροπή και ήταν ο Παναγιώτης Ψωμιάδης…»

Εξετάσεις πανεπιστημίου, deadlines τζιαι μαλακίες…

Λούθου τα κυρία μου.

Sunday lunch

Υπάρχει ένα υπόγειο trend (υποχθόνιο θα έλεγα εγώ) οι βαφτίσεις μωρών να λαμβάνουν χώρα στην ύπαιθρο. Σε μικρές απομονωμένες εκκλησίες. Και ακολούθως να ακολουθεί γεύμα σε μικρά απομονωμένα εστιατόρια.

Ένα καλό της υπόθεσης είναι ότι συνδυάζεις τη μέρα σου με μια εκδρομή.

Βέβαια, δεν πας εκδρομή ντυμένη σχεδόν με τα καλά σου, αλλά ας το προσπεράσουμε ανώδυνα.

Ένα κακό την υπόθεσης είναι ότι στην πρόσκληση δεν περιλαμβάνεται σχεδιάγραμμα και σχεδόν πάντα χάνουμε το δρόμο.

Πριν κάτι Κυριακές, ξεκινήσαμε ολόχαροι για ημιορεινό χωριό της επαρχίας Λευκωσίας, όπου πάνω σε μια βουνοκορφή θα βαφτίζαμε ένα παιδάκι και ακολούθως θα διασκεδάζαμε σε εστιατόριο της περιοχής. Στην πρόσκληση το πρόγραμμα φαινόταν τέλειο. Εμπνευστικό, για να πω το λιγότερο.

Βεβαίως, χαθήκαμε. Το ημιορεινό χωριό διαδέχτηκε άλλο ημιορεινό χωριό και ακολούθως, δάσος. Ο δρόμος γέμισε στροφές και πήρε μια ανοδική κλίση της τάξης του 15%. Μάλλον σκαρφαλώναμε βουνό. Μεταξύ γκρεμού και βουνού ο Έτερος έκανε επαναστροφή (3-point στα κυπριακά, που μάλλον έγινε 6-point αλλά στο πέμπτο point έσκασα) και επιστρέψαμε πίσω στο πρώτο ημιορεινό χωριό.

Όταν χαθείς, βρίσκεις ώρα να συζητήσεις πράγματα που ήθελες να συζητήσεις κατά τη διάρκεια της εβδομάδας αλλά δεν βρήκες χρόνο (και όρεξη) να το κάνεις. Τι τέλεια στιγμή να συζητήσεις μέσα στο αυτοκίνητο ενώ είσαι χαμένος, αργοπορημένος και γενικά σικκηρτισμένος.

Καταφέραμε να «συζητήσουμε» για τα ακόλουθα θέματα:

- Ποιου ευθύνη ήταν να πάρει οδηγίες για το μέρος που πάμε (δική μου, ήταν δικοί μου φίλοι).
- Γιατί μείναμε τελευταία στιγμή να πάρουμε δώρο και ποιου ευθύνη ήταν (του Έτερου, εγώ έβαλα επιταγή την προηγούμενη φορά)
- Πεινάμε (γενική διαπίστωση)
- Ποιος θα αναλάβει να μετακινήσει από την ταράτσα ένα παλιό ντεπόζιτο που πιάνει χώρο (πρέπει να εντοπίσω συνεργείο που κάνει τέτοιες δουλειές. σκατά)
- Γιατί το αυτοκίνητο μου μοιάζει με σταύλο (…εεεε…)
- Ποιος έσπασε τα γυαλιά του Έτερου (officially η κουκλάρα, unofficially έκατσα πάνω τους κατά λάθος)
- Πεινάμε (σταθερή αξία)

Επίσης, βρήκα τη χαμένη μου πολιτική ταυτότητα (κάτω από το κάθισμα του συνοδηγού) και έκανα mental note να διορθώσω τα φρύδια μου (μετά που τα είδα up close στο καθρεφτάκι του συνοδηγού και έφριξα) και να αλλάξω επιτέλους τα CD του αυτοκινήτου (Cure και Aerosmith δεν συνδυάζονται με το soundtrack του “Sound of Music”).

How to abuse a word

Η λέξη «τραγικό» είναι φαίνεται αγαπημένη των δημοσιογράφων. Σε σημείο, αν κάτι δεν είναι «τραγικό», δεν αποτελεί είδηση. Ποιος αποφασίζει τι είναι τραγικό? Μα, οι δημοσιογράφοι φυσικά:

- Τραγική είναι μια δασική πυρκαγιά
- Τραγικό είναι ένα αεροπορικό/αυτοκινητιστικό/ναυτιλιακό/εργασιακό κτλ δυστύχημα. (βασικά οτιδήποτε έχει νεκρούς και τραυματίες)
- Τραγική είναι η οποιαδήποτε ιστορία γονιών με ατίθασο παιδί (που «μπλέκει» με ναρκωτικά.) Η τραγικότητα συνήθως συνοδεύεται και από «κραυγή απόγνωσης», για να το εμπεδώσουμε καλύτερα.
- Τραγικές είναι οι ιστορίες με άτομα που έχουν κάποια ασθένεια και χρειάζονται επειγόντως αρωγή.

Όλα είναι «τραγικά» και όλα μπαίνουν στο ίδιο σακί.

Καταντά το δελτίο ειδήσεων…. τραγικό!

Επομένως οι δημοσιογράφοι «χρωματίζουν» την είδηση όσο καλύτερα μπορούν (με το περιορισμένο λεξιλόγιο και φαντασία που διαθέτουν)

Ας δούμε ένα παράδειγμα

Η είδηση: Χθες 17χρονος σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα μάλλον λόγω υπερβολικής ταχύτητας. Τραυματίστηκε ο 15χρονος αδερφός του.

Τι μεταδόθηκε:
Ο 17χρονος απανθρακώθηκε στα συντρίμμια του αυτοκινήτου.
Ήταν μια ανείπωτη τραγωδία
Τον 15χρονο έσωσε διερχόμενο τρίτο άτομο
Βρίσκεται στο νοσοκομείο
Εκτός κινδύνου
Το δυστύχημα ήταν (βεβαίως) τραγικό
Ο 17χρονος ήταν από συγκεκριμένο χωριό (είπε ποιο)
Σκηνές αρχαίας τραγωδίας εκτυλίχθησαν στο χωριό
Έσβησαν τα όνειρα του
Δεν είχε άδεια κυκλοφορίας
Ήταν εθνοφρουρός
Κατατάγηκε τον Ιανουάριο
Ήταν με δεκαπενθήμερη άδεια
Διότι γέννησε η αρραβωνιαστικιά του
Την οποία αρραβωνιάστηκε πρόσφατα
Και έκανε κορίτσι
Μόλις 4ων ημερών
Η αρραβωνιαστικιά θα επέστρεφε σήμερα στο σπίτι
Σε άλλο συγκεκριμένο χωριό (είπε ποιο)
Και εκεί σκηνές αρχαίας τραγωδίας
Ο πεθερός του 17χρονου του έλεγε να μην τρέχει με το σαράβαλο
Διότι δεν είχε άδεια κυκλοφορίας

Quiz: Από όλα τα πιο πάνω, τι αποτελεί είδηση, και τι κουτσομπολιό?

Ανείπωτη τραγωδία: Στα αγγλικά, «unspeakable tragedy». Θεωρητικά, αν οι τραγωδίες που καλύπτονταν από τα ΜΜΕ ήταν πραγματικά «ανείπωτες» (δηλαδή, δεν μπορούν να εκφραστούν με λόγια), δεν θα έπρεπε τα ΜΜΕ να λένε οτιδήποτε. Αντιθέτως, όσο πιο «ανείπωτη» περιγράφεται η τραγωδία, τόσο πιο φλύαρο το ρεπορτάζ και ο δημοσιογράφος. Αν μπορούσε να μας πει και τι χρώμα μπλουζάκι φορούσε το θύμα και τι έφαγε πριν το συμβάν, θα μας το έλεγε. Στις ανείπωτες τραγωδίες, δεν υπάρχει scale. Ανείπωτη τραγωδία είναι μια καταστροφή με χιλιάδες νεκρούς στην Μπαγκλαντές, ανείπωτη τραγωδία είναι και το οποιοδήποτε αυτοκινητιστικό δυστύχημα λόγω υπερβολικής ταχύτητας με σαράβαλο αυτοκίνητο.

Σκηνές αρχαίας τραγωδίας: Στο σχολείο με έμαθαν ότι «αρχαία τραγωδία» είναι είδος θεατρικού έργου, το οποίο στην αρχαιότητα συνδύαζε τον ποιητικό λόγο, τη μουσική και την όρχηση και, αναπαριστώντας σκηνές της καθημερινότητας (όπως εσωτερικές συγκρούσεις και διλήμματα των ανθρώπων) προκαλούσε το φόβο και τον οίκτο των θεατών για τη μοίρα των ηρώων. Spielberg του είδους ήταν ο Αισχύλος, ο Ευριπίδης και ο Σοφοκλής. Επομένως, προσωπικά, όταν ακούω στις ειδήσεις ότι κάπου εκτυλίχθηκαν «σκηνές αρχαίας τραγωδίας», μου έρχεται στο νου χορός από γέροντες να περπατούν κυκλικά και ταυτόχρονα να απαγγέλλουν ποίηση, ενώ άλλοι πρωταγωνιστές (όλοι με κουστούμια εποχής) να χτυπιούνται έξαλλα (επίσης απαγγέλλοντας ποίηση). Όταν η είδηση είναι αυτοκινητιστικό δυστύχημα, αντιλαμβάνεστε το παράλογο της υπόθεσης.

Στέλλα, κρατούσε μαχαίρι?

"...Νεκρός στο διαμέρισμά του στο Παγκράτι, στην οδό Μετεώρων 14-16, βρέθηκε στις 9 το πρωί ο ηθοποιός Νίκος Σεργιανόπουλος.

Σύμφωνα με την αστυνομία, ο 56χρονος ηθοποιός βρέθηκε πεσμένος στο δάπεδο του σπιτιού και έφερε μαχαιριές στο στήθος και στο λαιμό..."


... Λες να μην μας δείξουν φέτος σε επανάληψη τους "Δύο Ξένους"?....

1 χρόνος

Πλησιάζει ένας χρόνος με την κουκλάρα. (και σχεδόν 24 ώρες χωρίς τον Yves Saint Laurent).

Κανονικά εδώ θα έπρεπε να πω πόσο μου έχει αλλάξει τη ζωή προς το καλύτερο, πόσο ευτυχισμένη είμαι, πόσο ολοκληρωμένη νιώθω ως άνθρωπος και ότι είναι το μεγαλύτερο μου επίτευγμα. (η κουκλάρα, όχι ο Yves Saint Laurent)

Θα ήταν όμως το τέλος του post και δεν θα είχε καθόλου πλάκα.

Όλα τα πιο πάνω τα νιώθεις λίγο ή πολύ, δεν το αρνούμαι (οκ, αυτό με το μεγαλύτερο επίτευγμα το συζητώ αλλά οκ, μπαίνει και αυτό στη λίστα) αλλά νιώθεις και διάφορα άλλα….

Οι συνεχείς διαταραχές στον ύπνο (1 μήνα μπορεί να μην ξυπνά καθόλου, τον επόμενο να ξυπνά 3 και 4 φορές κάθε βράδυ) σε μετατρέπουν σε γυναίκα-ζόμπι. Έχεις ωραιότατους κύκλους κάτω από τα μάτια τους οποίους θα ζήλευε κάθε γκοθού ή ΕΜΟ έφηβη. Έχεις το μαστούρικο βλέμμα της αγελάδας που βόσκει χωρίς να έχεις καταναλώσει απαγορευμένες ουσίες (σου έρχεται φτηνά, δεν το συζητώ). Μπορείς να κοιμηθείς ανά πάσα στιγμή χωρίς πρόβλημα (στον καναπέ, στο τραπέζι, στις τουαλέτες της δουλειάς σου –ειδικά το πρωί είναι ησυχία- , μέσα στο μπάνιο).

Στην αρχή νομίζεις ότι αν δεν κοιμηθείς ένα βράδυ θα πάθεις κάτι. Μετά αναθεωρείς και λες ότι αν δεν κοιμηθείς 3 συνεχόμενα βράδια θα πάθεις κάτι. Μετά από μια εβδομάδα έχεις πλέον πειστεί ότι είμαστε πολύ ανθεκτικοί οργανισμοί και αμφισβητείς πλέον την αποτελεσματικότητα του βασανιστηρίου που βλέπεις στα έργα, που τάχα μου οι Βιετκόγκ δεν αφήνουν τον πρωταγωνιστή να κοιμηθεί. Το blog εισηγείται οι Βιετκόγκ να δίνουν στον πρωταγωνιστή να κρατά και ένα βαράκι που να κυμαίνεται μεταξύ 5-10 κιλά και να αναγκάσουν τον κρατούμενο να τραγουδά νανουρίσματα. Και μην ακούω αηδίες του στυλ «ναι αλλά, το μωρό σου θέλεις να το νανουρίζεις». Θέλεις την πρώτη φορά. Θέλεις τη δεύτερη φορά. Θέλεις την 57η φορά. Στις 300 φορές έχεις αυτομολήσει. Ας το νανουρίσει και κάποιος άλλος, δεν θα το κάνω θέμα.

Είναι πάντως αλήθεια αυτό που λένε ότι το μωρό σε αναγνωρίζει στην αρχή από τη μυρωδιά σου. Αναγνωρίζει επίσης το φόβο, την ανασφάλεια, την αμηχανία και τον πανικό. Η αντιμετώπιση της σε όλα τα προαναφερόμενα είναι να τσιρίζει ακόμα πιο δυνατά (για να τα τρομοκρατήσει και να φύγουν).

Ακολουθεί μίνι challenge για να μπουν οι αναγνώστες στα άδυτα του μυαλού του νέου γονιού:

Challenge: Το μωρό κοιμήθηκε. Τι κάνετε?

α) διαβατήριο, εισιτήριο, την αγάπη μου και αεροδρόμιο, ΓΡΗΓΟΡΑ!!
β) κοιμόμαστε επίσης
γ) άγριο και αχαλίνωτο sex

Αν απαντήσατε (α): Το σκέφτεστε αλλά δεν το κάνετε. Είναι απάντηση-παγίδα. Θεωρητικά μπορείτε να ταξιδέψετε και στα νησιά της Πολυνησίας αλλά ούτε αυτό το κάνετε. Ούτε θέλετε σε 30 χρόνια να ψάχνετε το παιδί σας σε εκπομπές τύπου «Πάμε Πακέτο». Αυτομολημένοι είσαστε, όχι η Μαρία Ιορδανίδου στο «Διακοπές στον Καύκασο» που την έστειλαν διακοπές και χάθηκε.

Αν απαντήσατε (β): Στις υπόλοιπες ομάδες πληθυσμού (έφηβους, άτομα χωρίς παιδιά, μεσήλικες, ηλικιωμένους κτλ) θεωρείστε εντελώς ακοινώνητος, η πραγματικότητα όμως είναι ότι είσαστε μέσα στο μυαλό του νέου γονιού. Κάθε ευκαιρία για ύπνο πρέπει να τυγχάνει εκμετάλλευσης.

Αν απαντήσατε (γ): Είσαστε σε δίλημμα. Θεωρητικά όταν κοιμάται το μωρό ΕΙΝΑΙ μια ευκαιρία για πίτσι πίτσι. Δεν είναι κρίμα όμως να πάει χαμένη η συγκεκριμένη ώρα σε κάτι άλλο από ύπνο? Από την άλλη, αν δεν το κάνετε ΤΩΡΑ, πότε θα ξαναβρείτε την ευκαιρία να το κάνετε? Από την άλλη, δεν βαριέσαι, το έχεις ξανακάνει και ιδού τα αποτελέσματα. Αύριο πάλι εδώ θα’ μαστε. Όλα αυτά περνούν από το μυαλό σου. Κάνεις mental διεργασίες. Σε σημείο να νιώθεις τύψεις. Σε σημείο να….zzzzzzzzz.