Tuesday, October 25, 2011

Σοκ και δέος

Έχει 2 μήνες παρακολουθώ τα φάση με το χρέος στην Ευρωζώνη. Η αγωνία χτύπησε κόκκινο εχτές, άμεση σύνδεση με Βρυξέλλες, Euronews, στο BBC world να σύρνουν μπηχτές οι Εγγλέζοι ότι θα φύγουν από το Union (yeah right), να θωρώ ξανά και ξανά τις δηλώσεις της Μέρκελ και του Σαρκοζί και να διερωτώμαι ποιοι Κυπραίοι τρώνε τα νύχια τους που το άγχος as we speak, όταν η κουκλάρα έκατσε κατά λάθος πάνω στο remote control και άλλαξε κανάλι.

Και την είδα.

Η μάλλον, νόμισα ότι είδα μια από τις αδερφές της διότι μια φυσιογνωμία την είχε αλλά δεν την αναγνώριζα.

Μετά κατάλαβα ότι έβλεπα αυτήν.

Και ο κόσμος μου γκρεμίστηκε (δεν μπορώ να αντισταθώ στα cheesy κλισέ)

……..

Μα έκαμε botox η Χριστίνα Παυλίδου????

Αν δεν έκανε botox, τι έπαθε και είναι όπως την πομπαρισμένη με μαγουλά? Είναι μέρος του ρόλου της? H career woman/mother τα κάνω όλα και είμαι και γκόμενα πρέπει να φαίνεται ότι έκανε botox? Το μαύρο ταγιεράκι με το άσπρο σχολικό πουκάμισο που φορούσε σε όλο το επεισόδιο τι θέλει να μας πει? Ότι είναι δικηγόρος career woman/mother γκόμενα? Άρα το botox λέει «είμαι δικηγόρος career woman/mother γκόμενα και περνώ και middle age crisis»???

Monday, October 24, 2011

Οι έρανοι είναι... γρήγορη υπόθεση

Είναι ένα container (όχι με εκρηκτικά). Δεν είναι τοποθετημένο στο Μαρί αλλά πίσω που το Mall (της Λευκωσίας). Προορισμός του είναι η Κένυα, να πάρει ρούχα και άλλα χρήσιμα αντικείμενα στα παιδάκια που έχουν ανάγκη.

Πε της Κυπραίας ότι ένα παιδάκι κάπου έχει ανάγκη και γίνεται καπνός (μα καπνός όχι αστεία) να προσφέρει. Όχι μόνο να προσφέρει, αλλά να προσφέρει γρήγορα και σε ποσότητες.

Μου έστειλαν το email με το container που θα πάει στην Κένυα την Παρασκευή. Μέχρι να σηκωθώ να πεταχτώ στο διπλανό γραφείο για μια δουλειά, ήρθε και το δεύτερο email από τη δασκάλα του δημοτικού της Φανερωμένης να δώσουμε και εκεί διότι τα παιδάκια των μεταναστών δεν έχουν και μπλα μπλα κοριτσάκι φορεί σάνδαλα με κάλτσες λόγω έλλειψης κλειστών παπουτσιών και μπλα μπλα.

«Πόμπα» σκέφτεσαι πουμέσα σου. Θα δώσω στη Φανερωμένη που είναι κοντά και βολικά. Δίνεις πουμέσα σου και brownie points της δασκάλας που σκέφτηκε να διευθετήσει το πρόβλημα δημιουργικά (είδες που έννεν ούλλοι οι δασκάλοι γέρημοι τελικά?).

Μέχρι να πάς σπίτι, να ανοίξεις το ερμάρι, να γεμίσεις μια decent size τσάντα με διάφορα χρήσιμα και να διερωτηθείς που ακριβώς πρέπει να τα πάρεις, λαμβάνεις άλλο email που σε πληροφορεί ότι «ντάξει κορούδες, οι ανάγκες του δημοτικού έχουν καλυφθεί, είμαστε κομπλέ, δεν θέλουμε άλλα».

....

«What the fuck you bitches! Ούτε 5 ώρες δεν πέρασαν από τα emails. Μα πότε πρόλαβαν ΑΥΤΕΣ και εγώ έκοψα πίσω? Με έκαναν σκόνη πιο καπάτσες ερανόβιες…»

Εμπρός βήμα ταχύ για το container της Κένυας. Θα στείλεις τα ρούχα που μάζεψες σαφάρι! Θα τα δω να τα φορούν τα παιδάκια της Κένυας σε Christmas cards της UNICEF. How cool is that?

Φτάνοντας στο container, ανακαλύπτεις έντρομη ότι το εν λόγω container έχει παραφουσκώσει επικίνδυνα και μάσιεται να εκραγεί. Ξυπνούν οι θύμισες του Ιούλη και σβήνεις ενστικτωδώς το air condition για να κάνεις οικονομία. Όχι μόνο έχει γεμίσει το container με όλες τις προηγούμενες κολεξιόν του mothercare, prenatal, M&S και Gap kids αλλά η Gulf Air (η αερογραμμή που ανέλαβε να τα μεταφέρει) άρχισε να κάνει πρόβλημα για τα extra κιλά που θα χρειαστεί να κουβαλήσει στην Κένυα.

Αποτέλεσμα: Ευχαριστούμε, δεν χρειαζόμαστε άλλα ρούχα, νάστε καλά.
  
Oh my God! Οι ερανόβιες bitches πάλι με πρόλαβαν! Είναι παντού, είναι γρήγορες, είναι δικτυωμένες και θέλουν να ξεφορτωθούν του κόσμου τα second hand ρούχαααααα!!!!!

Αν ήταν να κάνουμε διαγωνισμό νυφικού στα sales θα με ποδοπατούσαν.
Αν ήταν να κάνουμε διαγωνισμό στο supermarket (10 λεπτά ότι προλάβεις να βάλεις στο καροτσάκι είναι free) θα μου άφηναν μόνο τα κωλόχαρτα.

Εγκαταλείπω το σπορ. Αν και μπαίνω στον πειρασμό στα φώτα της τροχαίας που θα με σταματήσουν για το Ραδιομαραθώνιο, να τους δώσω αντί εισφορά μια τσάντα ρούχα. Έτσι για το γαμώτο της υπόθεσης.

Monday, October 17, 2011

Peace, love και γενέθλια

Την περίοδο της πρώτης εγκυμοσύνης έπρεπε να ακούσεις την απαραίτητη κασέτα για τα συμπτώματα, την ανάπτυξη του εμβρύου, κατάλογο με τυχόν επιπλοκές στην εγκυμοσύνη και τη γέννα, συγκριτικό πίνακα γυναικολόγων και τα horror stories τους, φυσιολογική versus καισαρική, θηλασμός, new age freaks και ποια η θέση σου, πόσο καλή μάνα θα γίνει η συνομιλήτρια σου ή πόσο clueless λέει ότι είναι (αλλά έχει μισή ντουζίνα σχετικά βιβλία πάνω στο κομοδίνο της), πόσα κιλά έβαλες, πόσα γραμμάρια είναι το μωρό μόλις γεννηθεί (ειλικρινά, εκτός από τον παιδίατρο που τον ενδιαφέρει καθαρά για ιατρικούς σκοπούς δεν θα έπρεπε το συγκεκριμένο να αποτελεί θέμα συζήτησης. Όσα γραμμάρια και αν είναι το βρέφος δεν έχει καμία σημασία διότι λίαν συντόμως θα πέσουν όλοι πάνω του με μπιμπερά και βυζιά και θα το πομπάρουν όπως τη φούσκα).

Τον πρώτο χρόνο ήταν η ακατάπαυστη μουρμούρα για το τι κάνουν τα παιδιά μας, τις συνήθειες τους, τι τους αρέσει, τι τρώνε, πως τρώνε, με τι παίζουν, πόσες λέξεις ξέρουν, πόσο συχνά ενεργούνται complete με περιγραφή των trophies, πότε κοιμούνται, πόσο σε σπάζουν να κοιμηθούν, αν ξυπνούν το βράδυ, σε ποιο κρεβάτι κοιμούνται, σε ποιο κρεβάτι κοιμάστε εσείς, πότε θα κόψουν τις πάνες complete με diary για τις προσπάθειες που έχουν γίνει προς αυτό το σκοπό. Με την αλλαγή της σαιζόν στα πιο πάνω προστέθηκαν οι παιδικές αρρώστιες, οι παιδίατροι, τα φάρμακα, οι δοσοληψίες, η σύγκριση μεταξύ θεραπειών (εσένα γιατί σου έγραψε αντιβίωση και εμένα όχι?) και πάει λέγοντας.

Με την είσοδο του στο νηπιαγωγείο ξεκινούσε η ειδικότητα στις νηπιαγωγούς και τα νηπιαγωγεία, μεθόδους μαθήσεως και τι ακριβώς θα μάθουν, ποιοι θα τους τα μάθουν, με ποιους κάνουν παρέα, τι είπε η δασκάλα και πως πλακώθηκε με τους γονείς, παράλογες απαιτήσεις γονιών και νηπιαγωγείων, σε κάθε γενέθλιο που πηγαίναμε υπήρχαν πάντα οι token γονείς που μας αποκάλυπταν ένα νέο σκάνδαλο σχετικά με το νηπιαγωγείο και τις νηπιαγωγούς. Εσύ έβλεπες το παιδάκι σου normal και ευτυχισμένο και δεν μπορούσες να βρεις το λάθος. Πρόσθεσε σε αυτό τις παιδικές αρρώστιες revisited (όπως αναφέρονται πιο πάνω) σε μια τάξη με παιδάκια που βήχουν και φτερνίζονται.

Φέτος…. τίποτα….. επήλθε η γαλήνη και η ειρήνη. Η απλώς ο κόσμος σταματά να ασχολείται στα τρία χρόνια και βρίσκει κάτι καλύτερο να κάνει. Πήγα σε παιδικά γενέθλια του νηπιαγωγείου προχτές και οι γονείς…. δεν σχολίαζαν τίποτα. Οι ίδιοι που για τρία χρόνια έχουμε καλύψει ΤΑ ΠΑΝΤΑ, φέτος δεν είχαμε να trashάρουμε κανένα, δεν είχαμε κανένα horror story να πούμε, για καμία αρρώστια να αλληλοπροειδοποιηθούμε και δεν σχολιάσαμε τις συνήθειες των παιδιών μας. Γαλήνη λέμε… και ηρεμία.

Μετά από τρία χρόνια λες «fuck it» και σταματάς να ασχολείσαι με τόσο πάθος? Όσο νάναι, μετά από τρία-τέσσερα χρόνια δεν νιώθεις ότι είναι novelty να είσαι γονιός. Οι νεότεροι σου στο συγκεκριμένο σπορ έχουν μεγαλύτερο δικαίωμα να ξεσαλώνουν.

Έτσι ηρεμείς. Peace of mind, peace in the world.

Κάποιος actually με ρώτησε το όνομα μου και που εργάζομαι. Έκανα και μια normal συζήτηση για τα pros & cons να γραφτώ γυμναστήριο ή να κάνω pilates.

Amazing.

Wednesday, October 05, 2011

Το πιο καλό επετειακό

Η ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας σε 1105 λέξεις

(αρκούντως ισοπεδωτικό και refreshing)

Tuesday, October 04, 2011

Πολυβίου και J.K. Rowling

Διαβάζετε βράσην το πόρισμα? Ούτε το τελευταίο βιβλίο του Harry Potter να ήταν δεν θα είχε τόση επιτυχία! J

Στις 25 Μαΐου 2011, αθόρυβα και μέσα στα πλαίσια των συνηθισμένων εργασιών του Δικαστηρίου, εκδόθηκε μια απόφαση από το Ανώτατο Δικαστήριο. Η απόφαση αυτή αφορούσε το διορισμό του Προέδρου της Επιτροπής Προστασίας Ανταγωνισμού, συγκεκριμένα τον ακύρωνε, διότι στο διορισμό του δεν υπήρχε καμία αναφορά στην πείρα, σταδιοδρομία ή γνώσεις που κατείχε ο συγκεκριμένος για το αντικείμενο της ΕΠΑ, επομένως δεν ικανοποιούσε τα προσόντα που καθόριζε ο Νόμος ότι πρέπει να κατέχει το πρόσωπο που διορίζεται στη θέση αυτή.

Ο διορισμός του προσώπου αυτού, έγινε όπως γίνονταν διαχρονικά οι διορισμοί από το Υπουργικό Συμβούλιο (in fact όλα τα προηγούμενα υπουργικά συμβούλια). Με εισήγηση του σχετικού Υπουργού, διορίζεται ο τάδε στο Συμβούλιο του τάδε οργανισμού. Ποιος είναι ο τάδε, τι προσόντα κατέχει, γιατί πρέπει να διοριστεί στη θέση αυτή, ουδέποτε αναφερόταν οπουδήποτε.

Στα παλιά χρόνια που οι οργανισμοί ήταν λίγοι και τα προσόντα vague and elusive, δεν παρουσιάστηκε πρόβλημα. Σήμερα που έχουμε πολυάριθμους οργανισμούς με εξειδικευμένες αρμοδιότητες, η ύπαρξη ειδικών, είναι επιβεβλημένη. Με απλά λόγια, σήμερα δεν θα μπορούσες να διοριστείς υπουργός/πρόεδρος οργανισμού κτλ, με μοναδικό προσόν ότι έλαβες μέρος στον αγώνα (το παλιό αγαπημένο) ή ότι ανήκεις σε ένα κόμμα ή έχεις φίλους σε κόμμα. Πρέπει τα γέρημα να έχεις και σχετικά προσόντα.

Η πιο πάνω απόφαση του Δικαστηρίου έλαβε μεν κάποια δημοσιότητα (κυρίως για να trashάρουν τον Πρόεδρο που διόρισε το συγκεκριμένο άτομο στη θέση αυτή) αλλά κανένας δεν σχολίασε τις πραγματικές προεκτάσεις της. Ότι οι λίστες που κυκλοφορούν κάθε φορά που θα διοριστούν μέλη επιτροπών και οργανισμών, προέρχονται αποκλειστικά από τα κόμματα και εξυπηρετούν μόνο τους δικούς τους σκοπούς (ούτε καν τα basic προσόντα δεν έχουν όλοι αυτοί). Μια φορά να διορίσεις άσχετους οκ. Δύο φορές οκ. Για δεκαετίες όμως να διορίζονται άσχετοι, μας φέρνει στη σημερινή κατάσταση απαξίωσης κτλ άλλες κλισέ φράσεις συμπληρώστε τα κενά που θυμήθηκαν όλοι και χρησιμοποιούν.

Η απόφαση αυτή επηρέασε και άλλους διορισμούς που έγιναν με αυτό τον τρόπο, σε άλλους οργανισμούς και επιτροπές. Αν είσαι από αυτούς που ξεκοκαλίζουν την εφημερίδα κάθε μέρα, πιθανόν να το πήρες είδηση. Μπορεί και όχι.

Fast forward μερικούς μήνες αργότερα και έχουμε το πόρισμα του κ. Πολυβίου για την έκρηξη στο Μαρί. Όλοι έχουν επικεντρωθεί στο πρόσωπο του Προέδρου και πόσο φταίει και δυστυχώς πάλι αποφεύγουν να παρατηρήσουν ότι το πόρισμα λέει και άλλα ενδιαφέροντα πράγματα άξια σχολιασμού. Πράγματα που συνάδουν με την πιο πάνω απόφαση του Δικαστηρίου.

Αντιγράφω από τις σελίδες 590, 591 και 592 του πορίσματος:

«Υπάρχει η αίσθηση μεταξύ μεγάλου μέρους των πολιτών ότι η επίσημη Πολιτεία δεν ενδιαφέρεται για το κοινό καλό, ότι τα περισσότερα αξιώματα κατέχονται από άτομα όχι με βάση την αξία αλλά κομματικά κριτήρια, και ότι συνήθως η ολιγωρία, η αμέλεια και η ανεπάρκεια δεν συνεπάγονται τη σωστή απόδοση ευθυνών ή οποιαδήποτε κύρωση. Αντί ευθύνης – τόσο με τη μορφή ανάληψής όσο και απόδοσής της – υπάρχει στα μάτια του μεγάλου μέρους των πολιτών συγκάλυψη και ατιμωρησία.»
…….
…….

«…Ο φαύλος αυτός κύκλος συνίσταται, σε μεγάλο βαθμό, στην αδιαφορία των εκάστοτε κρατούντων και σε κακοδιοίκηση, σε πολιτική ανευθυνότητα, στο ακατάπαυστο και εκνευριστικό φαινόμενο των συνεχών δηλώσεων, μονόπλευρων αντιλήψεων και απλουστευμένων πολιτικών αντιμετωπίσεων και φωνασκιών κυρίως των πολιτικών και κομματικών παραγόντων επί κάθε θέματος, σε αυξανόμενη απόσταση μεταξύ λόγων και έργων, στη σχεδόν αγεφύρωτη πλέον απόσταση μεταξύ λόγων και δηλώσεων αφενός και της κοινής λογικής και πραγματικότητας αφετέρου, σε μειωμένη αντίληψη του καθήκοντος και επιλεκτική τήρηση της ηθικής και της νομιμότητας, σε συνεχή και ακατάπαυστη ενασχόληση των πλείστων παραγόντων του πολιτικού συστήματος με επικοινωνιακά τεχνάσματα, και στην επικέντρωση σχεδόν όλων όχι στην ουσία αλλά σε τακτικούς ελιγμούς που θα διατηρήσουν αλώβητα προνόμια και ωφελήματα…»
…..
….
«…Τα τελευταία χρόνια τα κόμματα έχουν μονοπωλήσει τόσο την εξουσία όσο και το δημόσιο διάλογο (public discourse). Υπάρχει διάχυτη η άποψη ότι κομματικά κριτήρια διαδραματίζουν πρωταρχικό ρόλο στην κατάληψη δημοσίων αξιωμάτων και στη διαχείριση κρατικών επιχειρήσεων και υπηρεσιών (όπως νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου) όπου θα έπρεπε να αποδίδεται ιδιαίτερη εάν όχι αποκλειστική σημασία σε ανεξαρτησία σκέψης και σε εμπειρογνωμοσύνη, αντί σε κομματικές ή πολιτειακές σχέσεις…»

(αυτή ήταν καρασποντάρα για όλα τα κόμματα αλλά ποιος θα βρεθεί να το σχολιάσει?)

Το πόρισμα αποδίδει συγκεκριμένες ευθύνες αλλά εμμέσως λέει ότι η έκρηξη στο Μαρί θα γινόταν ανεξάρτητα του ποιος ήταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας. It was an accident waiting to happen, όπως πολύ εύστοχα αναφέρει στη σελίδα 595. Διότι τα αίτια που οδήγησαν σε αυτό, δεν δημιουργήθηκαν τα τελευταία 3-4 χρόνια μόνο, αλλά τις τελευταίες δεκαετίες. Απλώς έτυχε να φάει τη «φατσιά» το κόμμα που είναι τώρα στην Κυβέρνηση. Το οποίο (κατά την άποψη μου), αν είναι ένοχο για κάτι, είναι ότι αντί να διορθώσει αυτή τη διαχρονικά απαράδεκτη κατάσταση και να φέρει την αλλαγή, δεν έκανε τίποτα, αντίθετα έδειξε ότι τόσο χρόνια περίμενε απλώς τη «σειρά του» για να καταλάβει την εξουσία.

Το πόρισμα βέβαια αποτελείται από 643 σελίδες. Αν θέλεις να επικεντρωθείς σε ένα σημείο του και να κολλήσεις σε αυτό, μπορείς πολύ εύκολα να το κάνεις. Ήδη γίνεται. Εκτός από το αν πρέπει ή όχι να παραιτηθεί ο Πρόεδρος, βγήκε κανένας να σχολιάσει οτιδήποτε άλλο? Don’t hold your breath ότι θα το κάνουν.



PS: For the record, ο κ. Πολυβίου ήταν ένας από τους δικηγόρους των αιτητών στην απόφαση του Δικαστηρίου για την ΕΠΑ.  


ΠΡΟΣΟΧΗ: Το blog βλάπτει σοβαρά την υγεία όλων όσων δεν διαθέτουν χιούμορ.