Ξύλινη Γλώσσα

Με «ξύλινη γλώσσα» εννοούμε ομιλία που λέει πολλά αλλά πρακτικά δεν σημαίνει απολύτως τίποτα (παρακολουθήστε αριστερούς κυρίως πολιτικούς όταν μιλούν και θα καταλάβετε).

Εγώ θα εισηγηθώ ότι «ξύλινη» δεν είναι μόνο η ομιλία των αριστερών, αλλά και η οποιαδήποτε ομιλία αναφορικά με το Κυπριακό.

"Λύση δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική" : Αυτή η λύση είναι 4Χ4 αυτοκίνητο με CD player, ηλεκτρικά παράθυρα και air condition (όλα τα extra). Η πιο ξύλινη από όλες τις φράσεις. Ο Αρχηγός. Τζιαι λύση, τζιαι δίκαιη, τζιαι βιώσιμη, τζιαι λειτουργική. Πάρε 2 Panadol να σου περάσει καλύτερα.

«Θέλουμε λύση…. Ευρωπαϊκή!» : Ακούγεται ωραίο, ακούγεται σωστό αλλά δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Μπορεί να εξηγηθεί ποικιλοτρόπως (κατά που συμφέρει του καθενός) και «χαϊδεύει» τα αυτιά των ψηφοφόρων (είναι ευρωπαϊκό άρα δεν μπορεί, πρέπει να είναι καλό. Όπως και το τυρί Tilsit). Όταν επιτέλους εξηγηθεί, θα πάψει να είναι λύση… ευρωπαϊκή και ίσως μετατραπεί σε λύση…. προδοτική- που μας φέρνει στο..

«Προδοτικό πραξικόπημα». Στην Κύπρο αν πεις πραξικόπημα και δεν προηγηθεί η λέξη «προδοτικό» τότε μιλάς για άλλο πραξικόπημα (αυτό του Pinochet λόγου χάρη) και όχι αυτό του Ιουλίου 1974 (πριν ανακαλύψουν τις διακοπές στα ελληνικά νησιά οι Κύπριοι τα καλοκαίρια έκαναν ταραχές. Τώρα πάνε Μύκονο). Είναι σαν να μιλάς για τα κατεχόμενα χωρίς τα «ψευδό..». Αδιανόητο.

Η «πορεία της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα…» Αυτή η πορεία είναι κάτι σαν την Κύρου Ανάβαση, την πορεία του Ρόμμελ στην έρημο της Λιβύης και το English Patient μαζί. Τους φαντάζεσαι να περπατούν ξυπόλυτοι μέσα στη ζέστη, κάθε τόσο να φωνάζουν «νερό, νερό» και η Ευρώπη να (θέλουμε να) λέει: «όχι νερό, μόνο τσιπς!» Η πορεία είναι τόσο αόριστη που και πάλι χρησιμοποιείται κατά που συμφέρει του καθενός.

«Συνομιλίες εφ’ όλης της ύλης». Κανένας δεν ξέρει τι σημαίνει αυτό αλλά επιμένουμε ότι οι συνομιλίες πρέπει να γίνουν με αυτό τον τρόπο. Όταν ανακαλύψουμε τι σημαίνει, θα αρχίσουν οι συνομιλίες. Μια υποψία που έχω, είναι ότι συνομιλούμε για τα πάντα, από το εδαφικό μέχρι τι να φάμε το μεσημέρι. Σπαταλούμε την ώρα μας ευχάριστα και μετά από 2-3 μήνες ανακοινώνουμε ότι οι συνομιλίες απέτυχαν (ούτε σε τι θα φάμε το μεσημέρι δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε).

«Τουρκική αδιαλλαξία». Μέχρι πρόσφατα ήταν η μόνη σίγουρη αξία στη ζωή μας. Για ότι πήγαινε στραβά έφταιγε η τουρκική αδιαλλαξία. Άρχισα να πιστεύω ότι η τουρκική αδιαλλαξία είναι μια γυναίκα αγάμητη και υστερική. Η τουρκική αδιαλλαξία θα άλλαζε when hell froze over. Τώρα που δεν μπορούμε να την επικαλεστούμε, αγχωθήκαμε. Το global warming ίσως την αντικαταστήσει.

«Κυπριακός Ελληνισμός» Όταν λές στους Κυπραίους ότι έχουν ελληνική καταγωγή, είναι σαν να λες σε μια γυναίκα κοντή, χοντρή και άγαρμπη ότι έχει πιθανότητα να γίνει μοντέλο χωρίς να κάνει δίαιτα και γυμναστική. Πολύ θα ήθελε να το πιστέψει (σε σημείο που το πιστεύει). Την παραμυθιάζεις την καημένη, τη γεμίζεις κόμπλεξ και μετά απογοητεύεται ανεπανόρθωτα. Καλύτερα να της έλεγες ότι οι κοντές χοντρές γυναίκες είναι εξίσου τσαχπίνες και καλές στο κρεβάτι. Θα της ανέβαζες το ηθικό και δεν θα είχε παράλογες απαιτήσεις. Έτσι και οι Κύπριοι. Ακούνε «κυπριακός ελληνισμός» και σκέφτονται Παρθενώνας, φιλοσοφία, αρχαίους με χλαμύδες, σάνταλα Ιησούς Χριστός, Περικλής, Σοφοκλής, Αντιγόνη να χτυπιέται, κουζούθκια, ωραία Ελένη και άλλα τουριστικά.

Όταν λοιπόν ακούτε ότι «ο κυπριακός ελληνισμός θέλει λύση ευρωπαϊκή, ότι η πορεία της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση περνά από την Κύπρο και ότι η Τουρκική αδιαλλαξία φταίει για όλα», να ξέρετε ότι ακούτε το αντίστοιχο της «ταξικής πάλης εναντίον του ιμπεριαλισμού και της παγκοσμιοποίησης που στοχεύει να μας καταστήσει πολίτες δεύτερης κατηγορίας και αντιμέτωπους με το κατεστημένο των δυτικών κέντρων αποφάσεων».