Θεωρία 1

Υπάρχουν άτομα που "κάνουν φάσεις"/"παίζει το μάτι τους"/"μπαίνουν στο νόημα" (όπως θέλετε συμπληρώστε), και υπάρχουν άτομα που ΔΕΝ.

Πρέπει να είναι γενετική η διαφορά, πρέπει να είναι κληρονομικό επίσης, είναι ανεξήγητο και δεν μπορεί να διδαχθεί. Η ικανότητα αυτή δεν έχει να κάνει με το πόσο όμορφος είναι κάποιος, ή πόσο έξυπνος είναι, αλλά με το κατά πόσο έχει αυτό το έξτρα προσόν. Είναι μια μυστική ικανότητα, ένα χάρισμα που πρέπει να αναγνωριστεί σαν προσόν και να περιλαμβάνεται στο CV του κατέχοντα.

Ο άνθρωπος που "κάνει φάσεις", είναι αυτός που θα πάει σε ένα πάρτυ μόνος του, και σε διάστημα μισής ώρας θα έχει γνωριστεί με το αντίθετο φύλο, θα πιάσει κουβέντα και σε ποσοστό 80 % θα βρεθεί στο μπάνιο να κάνει διάφορα ή απλώς θα πάει σπίτι του να κάνει διάφορα. (όταν είναι γυναίκα τη φωνάζουν εύκολη, αλλά πρόκειται για παρεξήγηση, διότι όλες θέλουν one time or another να κάνουν φάση, αλλά μόνο λίγες το καταφέρνουν).

Σε αντίθεση, το άτομο που ΔΕΝ, θα πάει στο εν λόγω πάρτυ μανικωμένος να κάνει διάφορα, αλλά όσο και να προσπαθήσει ΔΕΝ θα τα καταφέρει. Η κουβέντα θα μείνει στην κουβέντα, οι ματιές θα μείνουν ματιές και θα πάει σπίτι μόνος του.

Δεν είναι ότι οι ΔΕΝ είναι για πάντα μόνοι τους. Όχι. Θα βρουν κάτι σε κάποια φάση. Αυτοί που κάνουν φάσεις θα πουν του ΔΕΝ ότι δεν είναι η ποσότητα αλλά η ποιότητα που μετρά. Ο ΔΕΝ όμως θα σκέφτεται όλες εκείνες τις φορές που νόμισε ότι άκουσε ή είδε κάτι αλλά δεν προχώρησε.