Γαμάτε γιατί χανόμαστε

Την περίοδο «σφυρίζω αδιάφορα στη σκέψη απόκτησης τέκνου», διαδέχεται η περίοδος «θέλω απογόνους τώρα!» η οποία γρήγορα περνά στην περίοδο «δεν μας παρατάς εσύ και οι ορέξεις σου» η οποία διαρκεί αρκετό, θα έλεγα, διάστημα. Σιγά-σιγά και υποχθόνια, μεταλλάσσεται σε περίοδο «λες?» και τέλος διανύεις την περίοδο «λέω και δοκιμάζω… με το δεξί».

Μετά από μια εσωτερική πάλη τόσων μηνών, που πέρασε χίλια μύρια κύματα, όταν επιτέλους πεις «θα γίνω μάνα», νομίζεις ότι επειδή το αποφάσισες, θα γίνει αμέσως. Κανονικά θα έπρεπε να σκεφτείς πότε ήταν η τελευταία φορά που ήθελες κάτι και έγινε αμέσως (ποτέ) για να συνέλθεις αλλά εσύ δεν σκέφτεσαι έτσι.

Στην αρχή σκέφτεσαι αισιόδοξα: «τόσες προφυλάξεις τόσα χρόνια, τώρα θα το κάψω!» Πιστεύεις ότι επειδή έκοψες τις προφυλάξεις, θα γκαστρωθείς σε χρόνο ντε τε. Επειδή είσαι καρπερή (νομίζεις). Και επειδή είναι καρπερός (νομίζει). Ακμή περάσατε, ανεμοβλογιά βγάλατε, εμβόλια έχετε βάλει, όλα καλά. Άρα δεν υπάρχει τίποτα τίποτα που μας σταματά, και σήκωσε το, το γ***μένο δεν μπορώ, δεν μπορώ να περιμένω.

Και έτσι περνά ευχάριστα ο πρώτος μήνας. Και ενώ είσαι σίγουρη ότι όλα έγιναν σωστά, αδιαθετείς κανονικά. Εκπλήσσεσαι ελαφρώς. «Πως έγινε αυτό? Μα δεν τα καταφέραμε από την πρώτη? Ο Ταρζάν? Η Τζέιν?». Θυμάσαι αμυδρά άλλα ζευγάρια που άκουσες ότι γκαστρώθηκαν κατά λάθος (πόσο «λάθος» επιτέλους, μας κοροϊδεύουν?), ή που γκαστρώθηκαν με την πρώτη προσπάθεια, ή που τα κατάφεραν ενώ ήταν σε άλλη χώρα ο ένας από τον άλλο (αλλά μετά χώρισαν), ή άλλα τρελά. Λες «φτου, ατυχία» και συνεχίζεις.

Περνά ένας δεύτερος ευχάριστος μήνας. Έχεις καθυστέρηση 2-3 ημερών. Λες από μέσα σου «όπα δικέ μου, νάτο, νάτο πετιέται, μικρή η καθυστέρηση μεν αλλά καθυστέρηση». Νιώθεις κάτι μίνι κράμπες και χαίρεσαι, πονάς ελαφρά τη μέση σου και χαίρεσαι, κάτι νιώθεις, δεν ξέρεις τι, νιώθεις (νομίζεις) αναγούλες και λες «να περιμένω 15 μέρες και μετά να σημάνω την καμπάνα». Ξεχνάς επιλεκτικά ότι αυτά τα νιώθεις anyway κάθε μήνα. Ο άλλος αποφεύγει να σε ρωτήσει και το παίζει ψύχραιμος, ώσπου δεν αδιαθετείς ψηλώνει από τη χαρά του. Μαλακίες. Στην 6η μέρα αδιαθετείς. Μα τι γίνεται επιτέλους εκεί κάτω?

Σκέφτεσαι με την ψυχολογία της στατιστικής: Λογικά αν γίνει κου-κου όλες τις μέρες του μήνα θα πετύχουμε τη μέρα την καλή. 100% επιτυχία εγγυημένη. Περνά ευχάριστα και ο τρίτος μήνας και τα σεντόνια έχουν ξεβάψει από το πλύνε- πλύνε. Φτάνεις σε σημείο να αγοράζεις μόνο εσώρουχα (όλα για τον ιερό σκοπό!) Και όμως, πάλι αδιαθετείς. Παλιά η αδιαθεσία σου έφερνε ανακούφιση, που δεν έκανες τη μαλακία για άλλο ένα μήνα, τώρα σου προκαλεί εκνευρισμό. Εσένα ποιος σε κάλεσε??

Κάπου εδώ, μαθαίνεις την επιστημονική εξήγηση που καταρρίπτει το μύθο «κάθε μέρα κου-κου, ίσον 100% επιτυχία» (ω ναι, κυκλοφορεί, τα καλά νέα μαθαίνονται). Η επιστήμη (ή ράδιο αρβύλα) λέει ότι το καθημερινό κου-κου εξασθενεί το σπέρμα και το αραιώνει (I am not making this up) και εν ολίγοις να αποφεύγεται. Που μας απαντά και το ερώτημα της Θεοπούλας: «το sex δεν κόβεται, αλλά ελαττώνεται». Ο άλλος με το που το ακούει, ρίχνει μαύρο δάκρυ για όλα τα χαρτομάντιλα και άλλα υλικά οικοδομής που χρησιμοποιήθηκαν κατά καιρούς για να εξαφανιστούν τα αποδεικτικά στοιχεία.

Στον τέταρτο μήνα αποφασίζεις να βάλεις τα μικρά μέσα. Πας στο φαρμακείο και αγοράζεις εκείνο το τεστ που ήθελε να σου πασάρει ο γυναικολόγος για να βλέπεις ποιες μέρες είσαι γόνιμη και εσύ ως μουλάρα τότε αρνήθηκες. Διαβάζεις, μορφώνεσαι και δοκιμάζεις. Μετατρέπεις το μπάνιο σου σε χημείο. Σκέφτεσαι να πας να ανάψεις κάνα κερί αλλά αλλάζεις γνώμη. Είναι ακόμα νωρίς. Και πάλι αδιαθετείς και μπαίνεις σε συζήτηση του στυλ «δεν ξέρεις να διαβάζεις τις οδηγίες?» και «κάτι λάθος κάνεις» (!!!) και επίσης σκέφτεσαι με πίκρα ότι όλες οι προφυλάξεις που έπαιρνες παλιά ήταν μάλλον άχρηστες και άνευ λόγου.

Περνούν άλλοι 2-3 μήνες χωρίς να γίνεται τίποτε. Όλα δείχνουν φυσιολογικά αλλά εσύ δεν γκαστρώνεσαι. Λες και είσαι αλλεργική. Μέχρι και κερί άναψες (τελικά) αλλά δεν βοήθησε. Κάπου εδώ αρχίζουν να πέφτουν λοξές ματιές προς διάφορες κατευθύνσεις και αρχίζεις και διερωτάσαι. Έχουμε πρόβλημα? Και αν έχουμε… ποιος το έχει? Σκέφτεσαι πόσα τσιγάρα κάπνισες στη ζωή σου, πόσα ποτά και ξενύχτια κατέστρεψαν τον οργανισμό σου. Μήπως φταίει η γάτα? Ο ανάδρομος Ερμής? Οι ψεκασμένες ντομάτες και το κρέας από το supermarket που είναι γεμάτα χημικά?

Στους δέκα μήνες αποφασίζεις να βάλεις τα μεγάλα μέσα. Θα πας στο γιατρό, αν χρειαστεί θα βάλεις και τα κλάματα, (εννοείται θα φταίξεις τον άλλον, στην οικογένεια σου ήταν όλοι καρπεροί) και θα σου πει ο γιατρός ποιο είναι το πρόβλημα. Πας μόνη σου στο γιατρό, ο οποίος χαίρεται που σε βλέπει και είναι μέσα στην αισιοδοξία. Σε προκαταρκτική εξέταση που σου κάνει (που σου την έκανε anyway για το test ΠΑΠ και παλαιότερα) σου ανακοινώνει ότι όλα φαίνονται εντάξει, δεν έχεις ανωμαλίες και δεν κυοφορείς τον Αντίχριστο. Μάλλον δεν πέτυχες τη σωστή μέρα. Του εξηγείς ότι μπορεί στα μαθηματικά να είσαι σκατά, αλλά όχι και τόσο σκατά (ένα A’ level το περάσαμε, δεν θα μας βγάλει και αγράμματους!!) Σου ξανά-μετρά τις σωστές μέρες και σε στέλλει στο καλό να προσπαθήσεις. Το κου-κου έγινε «προσπάθεια».

Για τους επόμενους 3 μήνες κάνεις «προσπάθεια» όποτε σου πει ο γιατρός (για να μην χάνεις δυνάμεις, σάλιο και λοιπά υγρά άδικα). Αποφασίζεις να κόψεις και το κάπνισμα (δεν ξέρεις καμιά φορά) και η γάτα περιορίζεται στη βεράντα. Και πάλι δεν γίνεται τίποτα. Πας πίσω στο γιατρό με την ουρά στα σκέλια. Τώρα τι κάνουμε? Ο γιατρός εξακολουθεί να είναι μέσα στη αισιοδοξία ο μαλάκας και σου αναφέρει διάφορα στατιστικά ότι ποσοστό τόσα της εκατό έχει πρόβλημα, μπλα μπλα και τόσο της εκατό χρειάζεται 2 χρόνια για να του κάτσει και μπλά μπλα... Η γυναικολογική εξέταση ήδη έδειξε ότι ΔΕΝ έχεις αρχίδια άρα δεν μπορείς να γράψεις οτιδήποτε πουθενά. Ο γιατρός σου δίνει ωφέλιμες βιταμινούλες (μπορεί να σου κάνει και ενέσεις με ορμόνες) και σε ρίχνει και πάλη στη μάχη.

Αναγκάζεις τον άλλο να κόψει και αυτός το κάπνισμα (δεν θα ζορίζεσαι μόνη σου) και περνάτε ένα ακόμα μήνα πίνοντας αναβολ... σόρυ, βιταμίνες και λέγοντας ανέκδοτα για τον Κεντέρη και άλλους ντοπαρισμένους αθλητές. Οι ενέσεις σου δίνουν ένα αέρα ναρκομανή που ψάχνει τη δόση του σε ύποπτα καταγώγια. Ζεις τη φαντασίωση του ροκ σταρ που χτυπάει ενέσεις ηρωίνης, μόνο που εσύ χτυπάς ενέσεις προλακτίνης. Και πάλι τζίφος. Αέρας κοπανιστός. Χρυσάφι πιάνεις, άχυρο γίνεται.

Ο γιατρός φτύνει το γέλιο και εισηγείται να κάνει τεστ πρώτα ο άλλος για να δούμε τι παίζει με το τέτοιο του (κινητικότητα, ζωντάνια, καλή φωνή, τα σχετικά) και μετά εσύ, διότι εσύ είσαι σύνθετος οργανισμός και υπάρχουν πολλά τεστ που θα πρέπει να γίνουν. Ας αποκλείσουμε πρώτα τον άλλο (ορίστε και η απόδειξη ότι οι άντρες είναι απλοί οργανισμοί. Κάτι σαν αμοιβάδα). Τώρα, αυτό θέλει προσοχή, διότι μέχρι τώρα στο γιατρό πήγαινες μόνη σου. Τώρα πρέπει και ο άλλος να πάει να εξεταστεί. Δηλαδή, πρέπει να του φέρεις με μαλακό τρόπο ότι ενδεχομένως το πρόβλημα να είναι εκείνου.

Ώσπου κανένας από τους δύο δεν γνωρίζει, υπάρχει αλληλεγγύη και κατανόηση. Εδώ σε θέλω να ξεδιπλώσεις τις διπλωματικές σου ικανότητες. Οι άντρες, όσο προχωρημένοι και να είναι, νιώθουν τρομερά άβολα σε αυτό τον τομέα. Πως θα πεις του άντρα του Superman, του Ταρζάν, που πατάει και η Γη τρέμει, που φωνάζει και έχουμε σεισμό, που χτυπά το χέρι στο τραπέζι και κόβεται το τραπέζι στα δύο (λέμε τώρα) ότι ενδεχομένως να ρίχνει…. άσφαιρα??

Extra βαθμός δυσκολίας: Δεν μπορείς να χρησιμοποιείς το sex διότι αυτό ακριβώς είναι η ρίζα του κακού!!!!

Κάπου εδώ μπορείς έντιμα να καταθέσεις τα όπλα και να αποφασίσεις ότι «αυτό το είδος δεν θα διαιωνιστεί» και να συνεχίσεις τη ζωή σου. Κλείνεις να πάς διακοπές στην Ινδία και άλλα μέρη εξωτικά με σκοπό να φουλάρεις τη visa και να μην σου μείνει μια, διότι τι να τα κάνεις τα λεφτά, σε αυτή τη ζωή ζούμε και πεθαίνουμε μόνοι. Επίσης 2 πόρτες έχει η ζωή, και είναι και άπονη και συννεφιασμένη Κυριακή ματώνεις την καρδιά μου. Ξοδεύεις αλόγιστα και δεν σε ενδιαφέρει τίποτα. Μέχρι και στην Aerosvit Ukrainian Airline μπαίνεις χωρίς να φοβάσαι ότι θα πέσει το αεροπλάνο.

Όταν έχεις ξεχειλώσει το overdraft, έχεις καταχρεώσει τη visa, έχεις αγοράσει το τέλειο διθέσιο κάμπριο αυτοκίνητο, έχεις αγοράσει κάτασπρους καναπέδες που λερώνουν με το που κάθεσαι πάνω τους, καπνίζεις και πάλι όχι απλά τσιγάρα, αλλά πούρα, πίπα, ναργιλέ και πίνεις τη vodka όπως το νερό, όταν θα τρως χημικά μεταλλαγμένα τότε, και μόνο τότε θα έχεις και πάλι καθυστέρηση.

Και αυτή θα είναι η μοιραία…