Τι πετάει στον ουρανό και είναι άσπρο?

Πριν λίγες μέρες ήρθε στο σπίτι μου η μαμά Δρακούνα. Βασικά ήρθε να μου φέρει κάτι και έκατσε διότι στην τηλεόραση εκείνη την ώρα έδειχνε το “An officer and a gentleman” με τον Richard Gere. Επειδή η μαμά Δρακούνα είναι ορκισμένη φαν του, δεν μπορούσε να χάσει αυτό το έργο. Πρέπει να είναι η 35η φορά που το βλέπει. Είναι ότι είναι το «Top Gun» για τις φαν του Tom Cruise, «η Αλίκη στο ναυτικό» για τους φαν της Βουγιουκλάκης, το «Rocky» για τους φαν του Sylvester Stalone, και πάει λέγοντας. Το «Pretty Woman» για τη μαμά Δρακούνα είναι η πραγματική ιστορία της Σταχτοπούτας, και εδώ να σημειώσω ότι ουδέποτε υπήρξε φάν του Ξανθόπουλου, τον οποίο έβρισκε overrated και όχι αρκετά πειστικό.

Το δε απίστευτο της υπόθεσης είναι που ενώ η μαμά Δρακούνα ξέρει μεν αγγλικά αλλά μην τρελαθούμε κιόλας, απλώς συνεννοείται όταν χρειάζεται, εντούτοις θυμάται απ’ έξω το tagline της ταινίας, που είναι ένα από τα cheesiest όλων των εποχών (πράγμα απόλυτα δικαιολογημένο αφού η ταινία είναι του 1982) το οποίο είναι ως ακολούθως…

«Life gave him nothing, except the courage to win...and a woman to love».

Το πιο πάνω απαγγέλνει με ύφος η μαμά Δρακούνα καθισμένη στον καναπέ μου (μου φεύγει ο καφές από το δεξί ρουθούνι) και μου λέει ότι θυμάται ακόμα που πήγε να δει το έργο στο σινεμά όταν ήρθε. Μάλιστα επειδή είχαμε ήδη γεννηθεί εγώ και το sister μου, η μαμά Δρακούνα έκανε το κλασσικό –μας πάσαρε στη γιαγιά Μαγκάιβερ να μας προσέχει- και πήγε σινεμά με τον Μπαρμπαπάπα. Όχι θα καθότανε.

Και μετά βγάζουμε το σκασμό για να προσηλωθούμε στο έργο. H ιστορία είναι γνωστή, να μην την επαναλαμβάνω, ο Gere τελειώνει τη σχολή και πάει ντυμένος στα άσπρα σαν πέζουνος στο εργοστάσιο όπου δουλεύει η φτωχή πλην τίμια Debra Winger που τον αγαπάει αληθινά και όχι για το γεγονός και μόνο ότι θα γίνει πιλότος της πολεμικής αεροπορίας και θα γυρίζει τον κόσμο και θα λαμβάνει παχουλό μισθό και θα έχει και γαμώ τις ασφάλειες ζωής και τα παιδιά τους θα σπουδάσουν δωρεάν και άλλα fringe benefits που θα ξενερώσω να γράψω.

Την αρπάζει λοιπόν στην αγκαλιά του εν τω μέσω επευφημιών από τις άλλες εργάτριες που έχουν σκάσει από το κακό τους και φεύγουν ενώ πέφτουν οι τίτλοι και ακούμε το τραγούδι «they lift us up where we belong» (δεν ξέρω πως είναι κανονικά ο τίτλος) και όποιος είναι πάνω από 27 χρονών θα το έχει χορέψει σίγουρα slow σε πάρτι, τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του και από αμηχανία θα συζητούσε με αυτόν που χόρευε τι λένε άραγε τα λόγια.

Αχχχ… πάει και η Debra, σώθηκε και αυτή.....

«Αn Eteros and a gentleman» (το σύγχρονο κυπριακό remake)

... ο Eteros gentleman ντυμένος από πάνω μέχρι κάτω στα άσπρα, οδηγεί τη μεγάλη κυβισμού μοτοσυκλέτα του (που δεν διαθέτει αλλά δεν μετράμε) στο office block που εργάζεται σκληρά η Δρακούνα... ψάχνει μέρος να παρκάρει και ευτυχώς βρίσκει κάνοντας μόνο 2 γύρους του τετραγώνου. Αμέσως ψάχνει ψιλά για να βάλει μέσα στον κερματοδέκτη (διότι οι άτιμοι αστυνομικοί είναι παντού και δεν λέει να σε γράψουν όταν πας για το μεγάλο φινάλε), και ακολούθως περπατά με βήμα ταχύ και ψύχραιμο προς την είσοδο του κτηρίου.

Μπαίνει μέσα και έρχεται αντιμέτωπος ... με το ανσανσέρ. Πατάει αποφασιστικά το κουμπί και περιμένει (ένα ανσανσέρ έχουμε, τι να κάνουμε). Περιμένει, περιμένει (λεκές είναι αυτό που είδε πάνω στην άσπρη περιβολή?) όταν το ανσανσέρ έρχεται. Μπαίνει μέσα και πατάει το κουμπί με το νούμερο 5. Κλείνουν οι πόρτες και... το ανσανσέρ κάνει μια στάση στον 2ο όροφο για να μπει μέσα κλητήρας, κάνει μια δεύτερη στάση στον 4ο όροφο για να μπει μέσα παιδί φορτωμένο με φακέλους, και τέλος στον 5ο όροφο ο Eteros gentleman βγαίνει έξω.

Μπαίνει δυναμικά μέσα στο γραφείο. Τον βλέπει από πάνω μέχρι κάτω η ρεσεψιονίστ η οποία τον πιάνει κουβέντα (γεια σας τι κάνετε, ποιον θέλετε, μισό λεπτό να την εντοπίσω κτλ). Ο Eteros gentleman δεν περιμένει, στρίβει, ελίσσεται, και τέλος φτάνει στο γραφείο της Δρακούνας (η οποία φοράει ακουστικά στα αυτιά και είναι απασχολημένη να βλέπει στο computer το τελευταίο forward που της έστειλαν με το Παρα Πέντε και δεν αντιλαμβάνεται την παρουσία του κάτασπρου Eteros gentleman). Τέλος πάντων, της σβήνει το computer με νόημα (χωρίς να γίνει σωστά backup ωιμέ και τρισαλί, ποιος θα βρίσκει μετά τα χαμένα files!!) τη σηκώνει στα στιβαρά του μπράτσα (χύνεται το φραπέ πάνω στο keyboard) και στρίβει προς την έξοδο εν τω μέσω επεφυμιών και ζητωκραυγών από τους συναδέλφους που βρίσκουν ευκαιρία να μαλακιστούν για κανα δεκάλεπτο και να αποφύγουν να δουλέψουν.

Περιμένοντας και πάλι το ανσανσέρ να ανέβει στον πέμπτο, ο Eteros gentleman θα αφήσει κάτω τη Δρακούνα γιατί μια μέση έχει και αυτός και δεν θα γίνει Πύρρος Δήμας για χάρη της Δρακούνας. Εν πάση περιπτώση, η σκηνή έχει επιτευχθεί, όλοι είναι ευτυχισμένοι, και η κάτασπρη στολή θα πάει στο καθαριστήριο διότι ο λεκές που παρατηρήθηκε πριν ήταν όντως αληθινός....