.....

… Στο background ακούγεται μουσική κλασσική, σοβαρή. Αργή και μακρόσυρτη... κάνει η κάμερα ζουμ και βλέπουμε το πρόσωπο του... ο αέρας τον χτυπάει στο πρόσωπο. Αν και ο ήλιος λάμπει στον ουρανό, ο αέρας που τον χτυπά είναι κρύος, όπως κρύα είναι και η καρδιά του. Το δερμάτινο μπουφάν και τα γυαλιά τον προστατεύουν από την άμμο που ανακατωμένη με τον αέρα φυσά προς το μέρος του… Πιλοτάρει αγέλαστος και σταθερός, βλέποντας μόνο μπροστά… Πίσω του κάθεται εκείνη, γερμένη στη δεξιά πλευρά του καθίσματος της. Το λευκό μαντήλι που φορά στο κεφάλι έχει λυθεί και η άκρη του ανεμίζει ελεύθερη… Κάτω από το αεροπλάνο κυλούν ο ένας μετά τον άλλο οι αμμόλοφοι, βελούδινοι και λείοι, σαν μια απέραντη κίτρινη φουρτουνιασμένη θάλασσα…

- Ένα λεπτό, ένα λεπτό, περίμενε. Πάλε τη πεθαμένη του English Patient θα κάνω??
- Γιατί, τι έχει?
- Είναι πεθαμένη. Και αυτός μόνο πετάει.
- Όχι μόνο! Σε κάποια φάση του τελειώνουν τα καύσιμα ή τον καταρρίπτουν –δε θυμάμαι- και πέφτει. Το αεροπλάνο παίρνει φωτιά και ο ίδιος σώζεται με φρικτά εγκαύματα…
- Άμα ήθελες να παίξεις flight simulator ας το έλεγες. Δεν είναι ανάγκη να πάθεις εγκαύματα ξέρεις…