Public Holiday (2)

Πλησιάζει το αγαπημένο μου public holiday και είμαι ενθουσιασμένη.

Η μέρα προσφέρεται για διάφορα exciting activities όπως παρακολούθηση του τηλεοπτικού προγράμματος του ΡΙΚ1 όπου ξεχωρίζουν all time classic επιτυχίες (με σειρά προβολής) όπως:

ΕΟΚΑ (άλλως, «ΕΟΚΑ λεν την Παναγιά, ΕΟΚΑ λεν και σένα». Όσες ανακρίβειες μπορούν να χωρέσουν σε ένα πρόγραμμα διάρκειας 2 ωρών και 20 λεπτών.)
Τραγούδια της ΕΟΚΑ (άλλως, «Slow Chinese Torture»)

Εκδήλωση Αγωνιστών ΕΟΚΑ (άλλως «Jurassic Park»)

Αγώνας Ελευθερίας (άλλως «Πώς να αποκτήσετε πολιτικά αξιώματα και άλλα benefits»)

Στα μετόπισθεν (αυτό είναι φετιχιστικό και δεν θα το σχολιάσω)
«Κυριάκος Μάτσης» (Να και ένας τίτλος που δεν παραπέμπει σε κάτι άλλο)
Πατρίδα: Στον αιθέρα και στη θάλασσα μόνη (άλλως «Αχταρμάς που προσπαθεί να πείσει για την ταυτότητα των Ελλήνων με ποιητικό τίτλο της πλάκας»)
Στιγμές μεγαλείου (άλλως, «Ευλογούμε τα γένια μας»)

Αν βαριέστε να δείτε τηλεόραση, μπορείτε να κάνετε τα ακόλουθα mind altering activities:

- επίσκεψη στα φυλακισμένα μνήματα «Έχουν συντηρηθεί όλοι οι χώροι που σχετίζονται με τον Αγώνα: κελλιά καταδίκων/μελλοθανάτων, αγχόνη, και δημιουργήθηκε εκθεσιακός χώρος με δημοσιεύματα, φωτογραφίες κ.α. που σχετίζονται με το χώρο. Με σκοπό την διαφύλαξη της ιερότητας του χώρου των Μνημάτων, στήθηκε Μνημείο στην αυλή, για την κατάθεση στεφάνων.»

- επίσκεψη στο Μουσείο Αγώνος: «Συγκλονιστική παρουσίαση του αγώνα της ΕΟΚΑ 1955 - 1959 μέσα από αυθεντικά κείμενα, φωτογραφίες από τις μάχες με τους Άγγλους, φωτογραφίες αγωνιστών και όλων σχεδόν των συλληφθέντων.
Μην παραλείψετε να δείτε το ομοίωμα της αγχόνης στην οποία οδηγούνταν οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ καθώς και τα αντικείμενα που ανήκαν στους πρωταγωνιστές του αγώνα κατά της Αγγλίκής αποικιοκρατίας.» (guaranteed να δημιουργήσει εφιάλτες στα παιδιά σας)
(φέρτε μαζί το δικό σας ξεσκονόπανο)

Και για τους αθεράπευτα περιπετειώδεις τύπους, προτείνουμε επίσκεψη στο Ηρώον Απελευθερωτικού Αγώνα ΕΟΚΑ 1955-1959

«Πρόκειται για ένα πολυσύνθετο μνημειακό έργο που ανεγέρθηκε από το ΣΙΜΑΕ (Συμβούλιο Ιστορικής Μνήμης Απελευθερωτικού Αγώνα) σε κρατική δασική γη στην κορυφή «Έγκλιση», ανάμεσα στον Κ. Αμίαντο και το Πελέντρι, σε μνήμη και τιμή των 108 ηρωομαρτύρων, αυτών, που σκοτώθηκαν κατά τον αγώνα ή έπεσαν της τουρκικής θηριωδίας.

- Ο επισκέπτης οδηγείται από ασφαλτωμένο δρόμο – μήκους περίπου 1700μ. στα Προπύλαια. Λίγα μέτρα πιο κάτω κτίστηκε κατάλληλη αίθουσα, η οποία εγκαινιάστηκε στις 11/11/01 και λειτουργεί ως Μουσειακός – Εκθεσιακός χώρος. Στο ισόγειο, μέσω μιας μεγαλοοθόνης γίνεται προβολή CD-ROM για τον Αγώνα. Στο υπόγειο ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να δει το ιστορικό – εικαστικό έργο του Α. Μακαρίου «Ύμνος Ελευθερίας», με τους πιο σημαντικούς σταθμούς του Αγώνα της Κύπρου για ελευθερία και κατ’ εξοχήν της περιόδου 1950-59.


- Ακολουθεί ο ανηφορικός δρόμος με «108 σκαλοπάτια της Λευτεριάς», που αντιστοιχούν στους ισάριθμους ηρωομάρτυρες του Αγώνα. Στην αριστερή πλευρά των σκαλοπατιών σε πέτρινα τοιχαράκια είναι τοποθετημένες μαρμάρινες πλάκες με τα ονόματα των ηρωομαρτύρων κατά ημερομηνία θυσίας.

- Τα σκαλοπάτια οδηγούν σ’ ένα πλάτωμα που συμβολίζει τα «Μαρμαρένια Αλώνια» του Ελληνισμού, όπου είναι τοποθετημένο το Μνημείο, έργο του αρχιτ. Χ. Φεραίου.

- Αριστερά του Μνημείου κτίστηκε ένα μικρό παρεκκλήσι που είναι αφιερωμένο στην Παναγία την Ελευθερώτρια.

Το Μνημείο εμπλουτίστηκε με δύο ανάγλυφες παραστάσεις σε λευκό μάρμαρο (έργο του Ελλαδίτη γλύπτη Ευ. Μουστάκα) και τον Όρκο της ΕΟΚΑ γραμμένος σε αρχαϊκή γραφή. Τα αποκαλυπτήρια τέλεσε ο Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού κ. Ουράνιος Ιωαννίδης στις 22/10/2000.»

Το Ηρώον Απελευθερωτικού Αγώνα ΕΟΚΑ 1955-1959 θα το βρείτε σε όλα τα καλά ερμηνευτικά λεξικά, κάτω από το definition της λέξης «κιτς».



Επίσης, όταν οι επίσημες στατιστικές γράφουν ότι η Κύπρος ξοδεύει 6.7% του GDP της στην εκπαίδευση (αρκετά ψηλό για Ευρώπη, μας ξεπερνά μόνο η Δανία και η Σουηδία), μάλλον εννοούν τη χρηματοδότιδη αυτών των μνημείων…

Ουπς!

Μου συνέβηκε κάτι πολύ χωριάτικο.

Ένας στύλος της ηλεκτρικής (ποτζείνους τους ξύλινους, τους διατηρητέους, των 880 χρονών) έβαλε πισινή και χτύπησε το πίσω μέρος του αυτοκινήτου μου.

Στα κυπριακά: Εβούλλωσα τον προφυλαχτήρα.

Όσο φτύμα και να έβαλα, όσο και να το έτριψα με μωρομάντιλα, πάλε μια κουκκίδα εκεί που έφυγε η μπογιά φαίνεται.

Λίαν συντόμως θα το πάρει χαπάρι ο Έτερος και θα αρχίσει τη μουρμούρα τι είναι αυτό, και πως το έπαθα και που ήταν ο νους μου και γιατί δεν προσέχω παραπάνω, και ορίστε οι γεναίτζιες που ο νους τους εν πάνω που τη κκελλέ τους, και μίλα ευλογημένη τι έκαμες του αυτοκινήτου, και ούφφου πάλε να βουρούμε στους ισιωτές.

Πιστεύω ότι σε ένα ζευγάρι, πρέπει να εμπιστεύεται ο ένας τον άλλον, να μην έχουν μεταξύ τους μυστικά και να υπάρχει αμοιβαία εκτίμηση και αλληλοκατανόηση. Όλα τα προβλήματα λύνονται με συνεργασία και αγάπη.

Ναι.

Θα του πω ότι κάπου το πάρκαρα και όταν επέστρεψα το βρήκα έτσι και τς τς τς χάλασε ο κόσμος και η κοινωνία, δεν προσέχουν τίποτε όταν παρκάρουν μέσα στα δημόσια parking.

Public Holiday

Αγαπημένο ημερολόγιο,

Σήμερα εξύπνησα νωρίς γεμάτος όρεξη. Άναψα το ράδιο τζιαι άκουσα την αγαπημένη μου εκπομπή του Λάζαρου Μαύρου στο Ράδιο Πρώτο. Εχάρηκα που ο συμπαθής δημοσιογράφος εκατατρόπωσε ακόμα μια φορά τους μετριοπαθείς της χώρας μου τζιαι εφούσκωσα από εθνική περηφάνια όταν μας εθύμισε πως σαν σήμερα πριν 172 χρόνια, κάποιος άγνωστος Έλληνας αγωνιστής του 21’ εσκοτώθηκε κάπου στην ελληνική ύπαιθρο. Τούτα τα πράματα αρέσκει μου να τα μαθαίνω τζιαι να τα θυμούμαι διότι που ξέρεις? Μπορεί να μου τύχει ερώτηση στο Trivial Pursuit τζιαι πρέπει να είμαι έτοιμος να δείξω ότι ξέρω πόθεν έρκουνται οι ρίζες μου.

Εφόρησα την αγαπημένη μου μαύρη μπλούζα (τζείνην με τη σημαία της Ελλάδας με την Κύπρο μέσα στο κέντρο, η άλλη με τον Γρίβα Διγενή ήταν στα άπλυτα) τζιαι επήα παρέλαση.

Στο δρόμο ήβρα τζιαι τον Πάμπο (που θέλει να τον φωνάζουμε Αχιλλέα), το Νίκο (που θέλει να το φωνάζουμε Αλέξανδρο), τζιαι τον Φοίτο (που θέλει να τον φωνάζουμε Αγαμέμνονα). Οι παρέες μου ενθουσιάστηκαν με την μπλούζα που φορούσα. Πράγματι, εν εντυπωσιακή. Προβάλλει η ελληνική σημαία να κυματίζει ενώ που κάτω έσιει τυπωμένο ρητό με αρχαίο ελληνικό lettering Νομίζω βκαίνει τζιαι σε πράσινο χακκί. Εν ξιμαρίζουν εύκολα.

Βασικά ήταν να πάμε να παίξουμεν μηχανούδες (η μάνα του Φοίτου καθαρίζει το δωμάτιο του σήμερα τζιαι εν μπορούμε να πάμε τζιαμέ να παίξουμε Playstation) αλλά κάποιος μας είπε ότι ο «Φιλελεύθερος» έγραψε ότι «υπάρχουν φόβοι να δημιουργήσουν επεισόδια ακροδεξιά στοιχεία». Μόνον ο Φιλελεύθερος το έγραψεν αλλά αφού το έγραψεν ο Φιλελεύθερος σημαίνει ότι ισχύει, έννεν έτσι που λαλούν?

Αλόπως εν για μας που λαλεί.

Ειδικά ο κουμμουνιστής Πρόεδρος που έχουμεν τωρά αγαπημένο ημερολόγιο εν για τα παναήρκα, πέρκει να μεν έσιει ούτε μιαν ελληνική σημαία σπίτι του! Πάλε πρέπει να εμφανιστούμε τζιαι να φωνάξουμε συνθήματα για την ένωση, αλλά εν ok, διότι εν έχουμε τίποτε καλλύτερο να κάμνουμε τζιαι ευχαριστεί μας να κρατούμε λάβαρα τζιαι σημαίες τζιαι να φωνάζουμε συνθήματα, όι μόνο στη μάππα.

Τζιαμέ που εμανικοννούμασταν να πάμε να δείξουμεν το νου μας, έπιασα μήνυμα στο μόπαιλ.

Η Μαρία γράφει μου ότι δέχεται να βκούμε μαζί το Σάββατο. Που τη χαρά μου, με παρέλαση επήα με συνθήματα εφώναξα. Εκατεβήκαμεν κάτω για καφέ. Με τη Μαρία.

Πελλέ μου, αγαπημένο μου ημερολόγιο, σήμερα γιορτάσαμε την επέτειο της παλιγγενεσίας τζιαι την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού, αλλά εγώ το Σάββατο μπορεί να γαμήσω!

Λήδρας

Εγώ εν επήα στη Λήδρας την Παρασκευή το απόγευμα.

Ενδεχομένως αυτό να μεταφράζεται ως αναισθησία και απάθεια, είμαι όλο λόγια και επαναστατώ από τον καναπέ μου αλλά for heaven's sake, δεν σηκώνομαι να πάω να εμφανιστώ στους δρόμους, ούτε καν για αυτά που πιστεύω κτλ κτλ...

Ομολογώ ότι το εξήχασα.

Σόρυ.

Είμαστε macho

-Το σπαστό δίκαννο με παράλληλες κάνες
Πρόκειται για το κλασσικό παραδοσιακό τουφέκι που η ιδιαίτερη γραμμή του το έχει κάνει να αποκτήσει ακλόνητους πιστούς. Η διάταξη των κανών επιτρέπει μία βολή πιο ενστικτώδη από το όπλο με τις υπερτεθείμενες κάνες , καθώς το μάτι βρίσκει πιο γρήγορα τη γραμμή σκόπευσης.

Ευχαριστούμε την Κυπριακή Ομοσπονδία Κυνηγιού και Διατήρησης Άγριας Ζωής (κυνήγι και διατήρηση άγριας ζωής - great αντίθεση έννεν?) που αγωνίζεται με σθένος τόσα χρόνια ώστε ο κάθε ψυχοπαθής να κατέχει το δικό του δίκαννο και να σκοτώνει αδιακρίτως όποιον του καπνίσει.

O ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΑΓΡΙΩΝ ΠΤΗΝΩΝ ΚΑΙ ΘΗΡΑΜΑΤΩΝ ΝΟΜΟΣ (152(I)/2003).

Διάταγμα σύμφωνα με το άρθρο 27.

Ασκώντας τις εξουσίες που παρέχονται σε εμένα με βάση το άρθρο 27 του περί Προστασίας και Διαχείρισης Αγρίων Πτηνών και Θηραμάτων Nόμου, N.152(Ι)/ 2003, με το παρόν εξουσιοδοτώ οποιοδήποτε κάτοχο άδειας κυνηγίου για την περίοδο 2007 – 2008:

A. Να πυροβολεί, φονεύει, συλλαμβάνει, κατέχει και καταδιώκει τα άγρια πτηνά, που αναφέρονται στο Πίνακα Ι, στις περιοχές που περιγράφονται πιο κάτω σύμφωνα με την περίοδο, με τη συνοδεία σκύλου ή όχι όπως καθορίζεται για κάθε περιοχή, από την ανατολή μέχρι τη δύση του ηλίου, υπό τους πιο κάτω όρους...

Enjoy and don't forget hunting in Cyprus is Lifeway !

Παγκοσμιοποίηση είναι:

- Να παραγγέλλεις σουβλάκια από φινλανδικό κινητό τηλέφωνο.

- Τα οποία γίνονται από βουλγαρικό χοιρινό κρέας.

- Το οποίο ήρθε στην Κύπρο με ελληνικό πλοίο.

- Και μεταφέρθηκε στο σουβλιτζίδικο με γερμανικό φορτηγό.

- Τα σουβλάκια έψησε Πακιστανός ψήστης.

- Η πίττα ετοιμάστηκε από Σρι Λανκέζα βοηθό

- που έκοψε μέσα σαλάτα από ισπανικά λαχανικά.

- Τα σουβλάκια έγιναν delivered σπίτι σου από Κινέζο ντελιβερά

- ο οποίος ήρθε σπίτι σου με γιαπωνέζικη μοτόρα.

123 ξανά

Με λίγη καθυστέρηση συνειδητοποίησα ότι η Σοφία, άλλως digital-era, άλλως θεία Σοφία, άλλως... (οκ, δεν ξέρω άλλα παρατσούκλια) με ειδοποίησε να δημοσιοποιήσω τι γράφει η σελίδα 123 του κοντινότερου μου βιβλίου.

Δεν ξέρω αν περιμένετε να διαβάζω το Εκκρεμές του Φουκώ ή κάτι παρόμοιο, έχω ξανακάνει την άσκηση και μπορείτε να δείτε.

Σας ενημερώνω ότι τέλειωσα το Savoir Vivre του Ζαμπούνη για να ξεφρικάρετε. Και τα δύο βιβλία.

Το κοντινότερο μου βιβλίο αυτή τη στιγμή είναι το «Ποιος έκανε Πιπί στο Μισισιπή» του Ευγένιου Τριβιζά, το οποίο δεν έχει 123 σελίδες, έχει όμως μια ωραιότατη σελίδα 23 που γράφει τα ακόλουθα:

« Και το μικρό παπί
Πνίγει ένα λυγμό και εξηγεί:
-Όταν ξαφνικά μες’ την νηνεμία
Μου ‘ρθε για πιπί επιθυμία,
ήταν δύσκολο να κρατηθώ
και στον εαυτό μου να επιβληθώ!»

Ξεφεύγω όμως από το θέμα.

Το κοντινότερο μου βιβλίο, πέρα από τον Τριβιζά, είναι το «Is it me or is everything shit?» των Steve Lowe & Alan McArthur.

«Sometimes she sings “Son Of A Preacherman”. Sometimes not. Every room in West Hollywood’s Barker Ranch features a mural of a different member of the Manson family rendered in the blown-up-cartoon style of Roy Lichtenstein.»

(με 3 προτάσεις δεν καταλαβαίνεις τι αφορά το βιβλίο. Και για να είμαι ειλικρινής, από όλες τις σελίδες 123 που διάβασα τις τελευταίες μέρες, καμιά δεν μου κίνησε την περιέργεια να πάω να βρω το συγκεκριμένο βιβλίο.) Αυτά.

ΟΚ! Δρακούνα

Έβλεπα όνειρο ότι αγόραζα Bollywood DVDs από Πακιστανούς στην παλιά Λευκωσία. Ευτυχώς είχαν αγγλικούς υποτίτλους και δεν θα έχανα από την υπόθεση. Στο ταμείο με εξυπηρέτησε Φιλιππινέζα με μπικουτί που προσπάθησε να μου πουλήσει faux bijoux σε τιμή ευκαιρίας αλλά αρνήθηκα. Στην επιστροφή, στο round about του Προεδρικού το ράδιο του αυτοκινήτου έπαιζε το «Like a Virgin» της Madonna. «How appropriate,» σκέφτηκα, και κάπου εκεί ξύπνησα διότι η κουκλάρα ήθελε σημασία.

Μετά από μιάμιση ώρα διακοπής (από τον ύπνο μου) οι Πακιστανοί και τα DVDs δυστυχώς πήγαν περίπατο. Μέχρι να ξανακοιμηθώ πήγε 3 (το πρωί).

…Είμαι μέλος της συντακτικής ομάδας του OK! Κύπρου. Του «περιοδικού των διασήμων» (δωρεάν με την Κυριακάτικη εφημερίδα «Σημερινή»). Είμαι η δαιμόνια Νανά Δράκου, που μαζί με τη φιλενάδα και συνάδελφο μου Πίτσα Νταλάρα, καλύπτουμε με τρομερή επιτυχία το θέμα «Κύπριοι celebrities». Καλύπτουμε «fashion», γράφουμε «Flashes» και «Hot New Stories».

Ποιαν παντρεύεται ο νέος hot ποδοσφαιριστής από το Μάμμαρι? Την childhood sweetheart του φυσικά, που τον στηρίζει και του συμπαραστέκεται. «Ο Γιώργος είναι για μένα το παν» δηλώνει με νόημα, και η δαιμόνια πέννα της Νανάς παίρνει φωτιά.

Παντρεύεται όμως και η Γεωργία Αχιλλέως, πρώην παρουσιάστρια, νυν ιδιοκτήτρια/ πωλήτρια μπουτίκ. «Η Γεωργία είναι το κορίτσι που κάθε άντρας θα ήθελε να γνωρίσει», δηλώνει στην Πίτσα ο «καλός» της και εμείς τον πιστεύουμε.

«Παίρνουν οι πιστωτικές μας κάρτες φωτιά» όταν πάμε shopping με την Ήβη Κυπριανού και τον Νίκο Ανδρονίκου. «Αυτή είναι Κριός και αυτός Ταύρος. Αυτός πίνει double espresso και αυτή δεν πίνει ποτέ καφέ! Τα ζώδια και οι συνήθειες του ζευγαριού μπορεί να είναι πέρα για πέρα σε αντίθεση, όμως αυτοί εξακολουθούν να διαψεύδουν τις προβλέψεις» μας λέει μια φίλη τους και συγκινούμεθα (να μην σου πω σηκώνεται η τρίχα μας) που παρά τις αντίξοες συνθήκες, αυτό το ζευγάρι είναι ακόμα μαζί.

Ακολουθώ στο red carpet των Madame Figaro Awards τις Κύπριες wannabe κυρίες των τιμών. Βλέπω να δολοφονούνται με χάρη συνολάκια Jil Sander, Oscar de la Renta, Chanel και Stella McCartney (νομίζω). It’s murder on the dance floor, baby!! Μεταξύ εμού και της Πίτσας εντοπίζουμε 2 Μενεγάκες, 1 Εβελίνα Παπούλια, 1 Paris Hilton, 1 πελλή που την πόρτα και 3 απροσδιορίστου στυλ wannabes που μας παραπέμπουν η μια στη ρομαντική δεκαετία του 30, η άλλη στη ρομαντική δεκαετία του 60, και η άλλη στην ρομαντική γκαρνταρόμπα Ρώσου χορευτή μπαλέτου (την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης) που όμως είναι fan του David Bowie (φάση δεκαετίας του εβδομήντα) και που έχει αυτομολήσει στη δύση μετά που είδε το έργο «Rocky ΙΙ».

Η Ramona Philip μου λέει εμπιστευτικά ότι το φόρεμα της είναι δημιουργία Ramona Philip. Πριν προλάβω να γράψω ότι η οικονομική ύφεση έχει πλέον αναγκάσει το Κυπριακό star system να ράβει μόνο του τα ρούχα του όπως τη γιαγιά μας την καλή που έχει κότες στην αυλή, η Πίτσα με προλαβαίνει με την πληροφορία ότι η Ramona είναι «η ίδια designer μωρή άσχετη!» Όπως designer είναι και η Παραλιμνίτισσα (από το Παραλίμνι ΤΩΡΑ στη Λευκωσία) Αφροδίτη Χατζηρακλέους, Aphrodite Hera to you baby (έχει 2 ολόκληρες αδερφές να ντύσει).

Κάνω γρήγορα το συνειρμό ότι και ο παππούς μου που φορούσε σώβρακα που του έραβε η γιαγιά μου δεν φορούσε απλώς σώβρακα αλλά designer σώβρακα, αλλά συγκρατούμαι διότι αυτό δεν είναι «juicy νέο» που θέλουν να διαβάσουν οι hip αναγνώστριες του ΟΚ!.

Ανυπομονώ για το up and coming Cyprus Fashion Week. Το έχω ήδη σημειώσει στην ατζέντα μου, οι wannabes ψάχνουν βράση ρούχα να βάλουν, και η Πίτσα ξεκίνησε το countdown….



H Δρακούνα, με πιτζάμα Marks & Spencer και t-shirt Zara basics που παραπέμπει σε αγουροξυπνημένη/αναμαλλιασμένη μάνα, κατευθύνεται προς την κουζίνα να πιει καφέ να ανοίξει το μάτι της. Καθώς εντοπίζει το πουκάμισο της δουλειάς που ψάχνει ο Έτερος σκέφτεται ότι «…όπως κάθε γυναίκα βέβαια, φροντίζει να δίνει την πινελιά γούστου και στυλ στην γκαρνταρόμπα του αγαπημένου της…. άλλωστε, δεν χρειάζεται να είσαι προκλητικός για να είσαι chic!»

Η λίμνη των Κύκνων

Είναι Δευτέρα πρωί. Καθώς διανύεις τον τρίτο καφέ την ημέρας, έρχεται τσουπ! εισερχόμενο email και ανοίγει στην οθόνη του computer. Γράφει:

Είπε:
Ο άνθρωπος ακούει αυτό που θέλει να ακούσει και αγνοεί τα υπόλοιπα
Paul Simon

Και προσθέτουμε:
Σήμερα γίνε λίμνη. Η λίμνη τα ακούει όλα χωρίς λογοκρισίες. Θες να ακούσεις πραγματικά; Βγάλε το εγώ σου από τη μέση.

Καλή εβδομάδα!

…..

Ποια είναι η πρώτη σου σκέψη?

1. Είναι πολύ νωρίς για αμπελοφιλοσοφικά deep thoughts.

2. Γιατί λίμνη?

3. Το βουνό δεν ακούει? Η θάλασσα δεν ακούει? Το πράσινο λιβάδι, ο κάμπος της Τσακκίστρας δεν ακούει? Διακρίνω ένα άλφα ρατσισμό υπέρ της λίμνης.

4. Προφανώς ο τύπος που το έγραψε δεν είδε τη σειρά «Invasion». Άλλα πράγματα βγαίνουν από τη λίμνη if you know what I mean…

5. Ούτε το «Anaconda»….

Μετά διακρίνεις στο κάτω κάτω μέρος τον αρχικό αποστολέα του μηνύματος.

Και σκέφτεσαι, «Α, καλά»!

Λέω να το κάνω T-shirt

Υπαρξιακά

Όταν έχεις δουλειά, έχεις μια στέγη πάνω από το σπίτι σου, δεν είσαι άρρωστος, δεν είσαι απένταρος και υπάρχει κόσμος που (νομίζεις ότι) σε αγαπά, τι μένει να κάνεις?

Να αποκτήσεις 2-3 υπαρξιακά για να ασχολείσαι με κάτι.

Στο ψητό:

Ο λόγος του συγκεκριμένου ταξιδιού ήταν πολύ απλός.

Κοντεύαμε να κλείσουμε χρόνο από το προηγούμενο ταξίδι και είχαμε πήξει στη ρουτίνα. Όταν βαριέσαι γίνεσαι ιδιότροπος, εριστικός, σου φταίνε τα πάντα. Το μωρό είναι σαν science project. Το προσέχεις, σημειώνεις τις αλλαγές, αγχώνεσαι αν τα κάνεις όλα καλά, συνεργάζεσαι με τον partner σου στο project (συνήθως αυτός είναι ο σύζυγος) αλλά κάπου χάνεις από τον εαυτό σου. Και anyway, αν φτάσεις στο σημείο να βλέπεις το μωρό ως science project σημαίνει ότι χρειάζεσαι διακοπές. Μια αλλαγή για να ξελαμπικάρεις επιβάλλεται που και που.

Μόλις κανονίσεις τις διακοπές αρχίζει άλλο πακέτο. Από τη μια δεν θέλεις να αφήσεις το μωρό σου πίσω, από την άλλη σκέφτεσαι ότι με αυτό το σκεπτικό, δεν πρέπει να πας πουθενά ώσπου να μπορείς να πάρεις και το μωρό μαζί. Σε αυτή την περίπτωση δεν θα μιλάμε πλέον για «διακοπές» αλλά για «ταλαιπωρία». Πολυήμερη.

Δεν θέλεις να γίνεις μωρόθρευτη.
Δεν γίνεσαι μωρόθρευτη.
Δεν είσαι μωρόθρευτη.

Άσε που μόνο με τη σκέψη ότι μετατρέπομαι σε μάνα που δεν μπορεί να αποχωριστεί το μωρό της λεπτό νευριάζω. This is not healthy. Για όνομα, 5 μέρες θα λείψω, όχι 5 μήνες. Υστερίες του στυλ «δεν αποχωρίζομαι το παιδί μου» δεν είναι το στυλ μου. (οκ, δεν ξέρω ποιο ακριβώς είναι το στυλ μου αλλά ελπίζω να μην είναι αυτό). Κάτι δακρύβρεκτα paperbacks με μάνες που παντρεύτηκαν Άραβα και τις κλειδώνει στο χαρέμι και μετά αυτές δραπετεύουν με τα μωρά τους και μετά από κακουχίες και βάσανα και τη βοήθεια 3 στραβών Βεδουίνων που τις οδηγούν μέσα από την έρημο και τα αφιλόξενα βουνά του ανάθεμα ώσπου τέλος επιστρέφουν στο Fulham (ή οπουδήποτε αλλού στην Ευρώπη απ’ όπου ξεκίνησαν) δεν τα διαβάζω και τα βρίσκω πληκτικά. Δεν χρειάζεται να διαβάσω paperback για να νιώσω μαζοχισμό. Πάω επίσκεψη στην πεθερά μου.

Θέλω να πάω ταξίδι, θα πάω και θα πω και ένα τραγούδι.

Κοντεύουν οι μέρες του ταξιδιού και ένα άλλο περίεργο συναίσθημα σε διακατέχει. Out of nowhere αρχίζεις να ανησυχείς μήπως και πάθεις κάτι και δεν επιστρέψεις στο μωρό. Είσαι πλέον υπεύθυνη για μια ψυχή και καλά κάνεις να είσαι εκεί. Δεν είναι καθόλου καλή ιδέα να αφήσεις το μωρό σου ορφανό. Τι θα λέει το μωρό όταν μεγαλώσει? «Έμεινα ορφανό διότι οι γονείς μου ήθελαν να ξελαμπικάρουν?» Εκτός από ηλίθια, μετατρέπεσαι και σε drama queen.

Είναι το ίδιο παράλογο όπως όταν έπεσε το αεροπλάνο της; «Ήλιος» και ξαφνικά ενδιαφερθήκαμε να αγοράσουμε κότερο. Μετά μας πέρασε. Ευτυχώς.

Δεν είναι καλή ιδέα να σε πιάσει panic attack. Για ανύπαρκτο λόγο.

Τελικά πας ταξίδι, δεν είσαι καθυστερημένη, το μωρό ούτε που παίρνει χαμπάρι ότι έλειψες, σε μια νότα πεζότητας τα ρούχα που άφησες άπλυτα είναι εκεί και σε περιμένουν, και επιστρέφεις πάλι πίσω στη ρουτίνα σου. Θριαμβευτικά.

Έκλεισα ήδη το επόμενο ταξίδι.

Χάιντι, η Δρακούνα των βουνών (2)

Δίπλα μου στο αεροπλάνο κάθεται μια Ελβετίδα γριούλα, την κόβω περίπου 134 χρονών. Είναι ξανθιά, είναι μικροκαμωμένη, είναι λεπτή. Είναι η Χάιντι. Μάνα μου την.

Με το που αρχίζει το αεροπλάνο την κάθοδο, η Χάιντι θέλει κουβέντα. Μου δείχνει από το παράθυρο τις καταπράσινες εκτάσεις γης και τα δάση και σχολιάζει ότι τέτοια εποχή του χρόνου κανονικά θα έπρεπε να ήταν όλα χιονισμένα.

Άτιμο global warming.

Την διαβεβαιώ ότι και χωρίς χιόνι βρίσκω τη χώρα της πανέμορφη.

Αυτή επιμένει, και στα 15 λεπτά μέχρι να προσγειωθούμε μου απαριθμεί όλες τις φυσικές ομορφιές της Ελβετίας, τι μπορείς να κάνεις όταν όλα είναι χιονισμένα, τι μπορείς να κάνεις το καλοκαίρι, που να πάω, πως να πάω, τι να φάω, κτλ.

Βγαίνοντας από το αεροπλάνο την ευχαριστώ για τις πληροφορίες και την διαβεβαιώ ότι είναι τυχερή που ζει σε αυτή τη χώρα.

"Oh no, no" μου λέει. "I live in Oroklini."

Μάλιστα.

Προφανώς, Oroklini is the new Alps.

Χάιντι, η Δρακούνα των βουνών

Η Δρακούνα επέστρεψε μετά από ολιγοήμερη περιοδεία στη χώρα του Γουλιέλμου Τέλλου. Βρήκε το μήλο και το τόξο, κατανάλωσε όσες σοκολάτες βρήκε στο δρόμο της, επισκέφτηκε όλες τις τοποθεσίες όπου κατά καιρούς έλαβαν χώρα συνομιλίες για λύση του Κυπριακού και κατέληξε στο σοφό συμπέρασμα ότι τόσα χρόνια, οι πολιτικοί μας πάνε στην Ελβετία απλώς για διακοπές και για να φάνε λουκάνικα και σοκολάτες.

Τους παλιομπίπιπ.

Ναι, πήγα μέχρι το Μπούρκενστοκ.

Σοβαρά.

I am one sick μάνα raver.

Μέσα στο τρένο για τη Γενεύη συζητούμε με τον Έτερο:

«Αντιλαμβάνεσαι ότι εφόσον έχουμε ήδη επισκεφτεί ΚΑΙ το Lancaster House στο Λονδίνο, μπορούμε πλέον να λέμε ότι έχουμε πάει σε όλες τις τοποθεσίες όπου έλαβαν χώρα συνομιλίες για το Κυπριακό. Όπως το τραγούδι με τις Τρύπες – Λονδίνο, Άμστερνταμ και Βερολίνο, έχεις ξεχάσει που ακριβώς θέλεις να πας, κι όσα κι αν έχω δανεικά πια δεν σου δίνω, να κόβεις βόλτες με το magic bus…»

«Δεν έχουμε πάει στη Νέα Υόρκη.»

«Στην Ευρώπη τουλάχιστον.»

«Οκ. Μπράβο μας.»

Εκτός από sick, προφανώς είμαστε και kinky.

Ο Έτερος βλέπει τη λίμνη της Γενεύης και θυμάται μια μαλακία σινεφίλ γαλλικό έργο που τον κουβάλησα να δούμε πριν μερικά χρόνια.

«Το γόνατο της Κλαίρης ήταν στη λίμνη της Γενεύης που γυρίστηκε?»

Le Genou de Claire, του Eric Rohmer. Παραγωγή του 1970. Ένας τύπος κάνει διακοπές σε μια λίμνη και συναντιέται με μια φίλη του η οποία τον προτρέπει να κάνει φάση με την κόρη της σπιτονοικοκυράς της. Ο τύπος βλέπει την άλλη κόρη της σπιτονοικοκυράς, την έφηβη Κλαίρη και για κάποιο ανεξήγητο λόγο, τον διακατέχει μια ακατανίκητη επιθυμία να της πιάσει... το γόνατο.

Είπα ότι το έργο είναι μαλακία? Ναι, το είπα.

«Νομίζω το Γόνατο γυρίστηκε σε λίμνη στη Γαλλία. Στο Annecy.»

«Όταν καλύψουμε το tour των συνομιλιών, να ξεκινήσουμε το tour των σινεφίλ.»

συνομωσία ή σύμπτωση

Επέθανεν η Αναστασού?

Μα επέθανεν η Αναστασού?

Ε ΟΙ ΡΕ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΟΥ!!!!

(έννεν τέλεια τωρά που έχει 8 ειδών διαφορετικά φάρμακα να πιεις και να μην καταλάβεις Χριστό άμα γεννάς?)


... δεν ξέρω αν είναι σύμπτωση, αλλά τις τελευταίες 4 φορές που άναψα την τηλεόραση είδα:

- το "Knocked up" (γκόμενα μένει έγκυος μετά από one night stand με looser που καπνίζει πολλή μαριχουάνα)
- το "Juno" (16χρονη αμερικάνα μένει έγκυος και υιοθετεί το μωρό της η Alias - πήρε 1 Όσκαρ)
- το "The Last Kiss" (τύπος απατά την έγκυο φιλενάδα/μέλλουσα σύζυγο του διότι παθαίνει κρίση ότι τέλειωσε η ζωή του.)
- η Αναστασού πάει να γεννήσει στο "Γενιές της Σιωπής" και μας αφήνει χρόνους.

Αν ανοίξω την τηλεόραση και δω ένα ακόμα έργο με γυναίκα έγκυο, θα το θεωρήσω προσωπική προσβολή και παγκόσμια συνομωσία...