Χάιντι, η Δρακούνα των βουνών (2)
Δίπλα μου στο αεροπλάνο κάθεται μια Ελβετίδα γριούλα, την κόβω περίπου 134 χρονών. Είναι ξανθιά, είναι μικροκαμωμένη, είναι λεπτή. Είναι η Χάιντι. Μάνα μου την.
Με το που αρχίζει το αεροπλάνο την κάθοδο, η Χάιντι θέλει κουβέντα. Μου δείχνει από το παράθυρο τις καταπράσινες εκτάσεις γης και τα δάση και σχολιάζει ότι τέτοια εποχή του χρόνου κανονικά θα έπρεπε να ήταν όλα χιονισμένα.
Άτιμο global warming.
Την διαβεβαιώ ότι και χωρίς χιόνι βρίσκω τη χώρα της πανέμορφη.
Αυτή επιμένει, και στα 15 λεπτά μέχρι να προσγειωθούμε μου απαριθμεί όλες τις φυσικές ομορφιές της Ελβετίας, τι μπορείς να κάνεις όταν όλα είναι χιονισμένα, τι μπορείς να κάνεις το καλοκαίρι, που να πάω, πως να πάω, τι να φάω, κτλ.
Βγαίνοντας από το αεροπλάνο την ευχαριστώ για τις πληροφορίες και την διαβεβαιώ ότι είναι τυχερή που ζει σε αυτή τη χώρα.
"Oh no, no" μου λέει. "I live in Oroklini."
Μάλιστα.
Προφανώς, Oroklini is the new Alps.
posted by drakouna @ 9:35 pm
3 comments
3 Comments:
Μη με παρεξηγήσεις, αλλά εγώ δεν τρελάθηκα κιόλας με την Ελβετία. Δε λέω, πολύ πράσινο και πολλή τάξη -δυτική Ευρώπη γαρ-, αλλά τίποτα σπουδαίο (νομίζω πως τελικά τα πάντα είναι θέμα marketing, όπως πχ η Αγία Νάπα).
Όσο για τους Ελβετούς, ευγενέστατοι, αλλά είναι κάπως σαν τους βλάχους της Ευρώπης (βουνό, τυρί και περίεργη προφορά), παρά τα "τραπεζικά" στερεότυπα.
Νόμιζα ήμουν ο μόνος Κυπραίος που είδε τα γόνατα της κλαίρης…
Μμμμμ…Κλαίρηηη..…
Παρόμοιο περιστατικό με Αγγλίδα κάπου στα 50, η οποία προφανώς ήξερε περισσότερους τόπους στη Κύπρο παρά έγω.
Τελικά ποιοί απολαμβάνουν περισσότερο τουν τον τόπο...;
Post a Comment
<< Home