Public Holiday

Αγαπημένο ημερολόγιο,

Σήμερα εξύπνησα νωρίς γεμάτος όρεξη. Άναψα το ράδιο τζιαι άκουσα την αγαπημένη μου εκπομπή του Λάζαρου Μαύρου στο Ράδιο Πρώτο. Εχάρηκα που ο συμπαθής δημοσιογράφος εκατατρόπωσε ακόμα μια φορά τους μετριοπαθείς της χώρας μου τζιαι εφούσκωσα από εθνική περηφάνια όταν μας εθύμισε πως σαν σήμερα πριν 172 χρόνια, κάποιος άγνωστος Έλληνας αγωνιστής του 21’ εσκοτώθηκε κάπου στην ελληνική ύπαιθρο. Τούτα τα πράματα αρέσκει μου να τα μαθαίνω τζιαι να τα θυμούμαι διότι που ξέρεις? Μπορεί να μου τύχει ερώτηση στο Trivial Pursuit τζιαι πρέπει να είμαι έτοιμος να δείξω ότι ξέρω πόθεν έρκουνται οι ρίζες μου.

Εφόρησα την αγαπημένη μου μαύρη μπλούζα (τζείνην με τη σημαία της Ελλάδας με την Κύπρο μέσα στο κέντρο, η άλλη με τον Γρίβα Διγενή ήταν στα άπλυτα) τζιαι επήα παρέλαση.

Στο δρόμο ήβρα τζιαι τον Πάμπο (που θέλει να τον φωνάζουμε Αχιλλέα), το Νίκο (που θέλει να το φωνάζουμε Αλέξανδρο), τζιαι τον Φοίτο (που θέλει να τον φωνάζουμε Αγαμέμνονα). Οι παρέες μου ενθουσιάστηκαν με την μπλούζα που φορούσα. Πράγματι, εν εντυπωσιακή. Προβάλλει η ελληνική σημαία να κυματίζει ενώ που κάτω έσιει τυπωμένο ρητό με αρχαίο ελληνικό lettering Νομίζω βκαίνει τζιαι σε πράσινο χακκί. Εν ξιμαρίζουν εύκολα.

Βασικά ήταν να πάμε να παίξουμεν μηχανούδες (η μάνα του Φοίτου καθαρίζει το δωμάτιο του σήμερα τζιαι εν μπορούμε να πάμε τζιαμέ να παίξουμε Playstation) αλλά κάποιος μας είπε ότι ο «Φιλελεύθερος» έγραψε ότι «υπάρχουν φόβοι να δημιουργήσουν επεισόδια ακροδεξιά στοιχεία». Μόνον ο Φιλελεύθερος το έγραψεν αλλά αφού το έγραψεν ο Φιλελεύθερος σημαίνει ότι ισχύει, έννεν έτσι που λαλούν?

Αλόπως εν για μας που λαλεί.

Ειδικά ο κουμμουνιστής Πρόεδρος που έχουμεν τωρά αγαπημένο ημερολόγιο εν για τα παναήρκα, πέρκει να μεν έσιει ούτε μιαν ελληνική σημαία σπίτι του! Πάλε πρέπει να εμφανιστούμε τζιαι να φωνάξουμε συνθήματα για την ένωση, αλλά εν ok, διότι εν έχουμε τίποτε καλλύτερο να κάμνουμε τζιαι ευχαριστεί μας να κρατούμε λάβαρα τζιαι σημαίες τζιαι να φωνάζουμε συνθήματα, όι μόνο στη μάππα.

Τζιαμέ που εμανικοννούμασταν να πάμε να δείξουμεν το νου μας, έπιασα μήνυμα στο μόπαιλ.

Η Μαρία γράφει μου ότι δέχεται να βκούμε μαζί το Σάββατο. Που τη χαρά μου, με παρέλαση επήα με συνθήματα εφώναξα. Εκατεβήκαμεν κάτω για καφέ. Με τη Μαρία.

Πελλέ μου, αγαπημένο μου ημερολόγιο, σήμερα γιορτάσαμε την επέτειο της παλιγγενεσίας τζιαι την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού, αλλά εγώ το Σάββατο μπορεί να γαμήσω!