123 ξανά

Με λίγη καθυστέρηση συνειδητοποίησα ότι η Σοφία, άλλως digital-era, άλλως θεία Σοφία, άλλως... (οκ, δεν ξέρω άλλα παρατσούκλια) με ειδοποίησε να δημοσιοποιήσω τι γράφει η σελίδα 123 του κοντινότερου μου βιβλίου.

Δεν ξέρω αν περιμένετε να διαβάζω το Εκκρεμές του Φουκώ ή κάτι παρόμοιο, έχω ξανακάνει την άσκηση και μπορείτε να δείτε.

Σας ενημερώνω ότι τέλειωσα το Savoir Vivre του Ζαμπούνη για να ξεφρικάρετε. Και τα δύο βιβλία.

Το κοντινότερο μου βιβλίο αυτή τη στιγμή είναι το «Ποιος έκανε Πιπί στο Μισισιπή» του Ευγένιου Τριβιζά, το οποίο δεν έχει 123 σελίδες, έχει όμως μια ωραιότατη σελίδα 23 που γράφει τα ακόλουθα:

« Και το μικρό παπί
Πνίγει ένα λυγμό και εξηγεί:
-Όταν ξαφνικά μες’ την νηνεμία
Μου ‘ρθε για πιπί επιθυμία,
ήταν δύσκολο να κρατηθώ
και στον εαυτό μου να επιβληθώ!»

Ξεφεύγω όμως από το θέμα.

Το κοντινότερο μου βιβλίο, πέρα από τον Τριβιζά, είναι το «Is it me or is everything shit?» των Steve Lowe & Alan McArthur.

«Sometimes she sings “Son Of A Preacherman”. Sometimes not. Every room in West Hollywood’s Barker Ranch features a mural of a different member of the Manson family rendered in the blown-up-cartoon style of Roy Lichtenstein.»

(με 3 προτάσεις δεν καταλαβαίνεις τι αφορά το βιβλίο. Και για να είμαι ειλικρινής, από όλες τις σελίδες 123 που διάβασα τις τελευταίες μέρες, καμιά δεν μου κίνησε την περιέργεια να πάω να βρω το συγκεκριμένο βιβλίο.) Αυτά.