Trash Nation: A Charlie wedding

Μια φορά και ένα καιρό, ήταν μια όμορφη κοπέλα που την έλεγαν Χέλεν. Ήταν Κύπρια της Αγγλίας (δεύτερη γενιά) και έμενε με τους γονείς της στο μαγευτικό και καταπράσινο Wood Green. Η Χέλεν είχε πλούσια μαύρα μαλλιά, όπως στα νιάτα της η γιαγιά της η Ελεγκού, που έμενε στο Cyprus, στον Κόρνο. Ήταν μια νεαρή συνεσταλμένη κοπέλα, μεγαλωμένη με τα ήθη και έθιμα του τόπου της, αν και η οικογένεια της ζούσε στη ξενιτιά. Τα βράδια η Χέλεν, καθόταν στο περβάζι του ανοικτού παραθύρου της, και όταν δεν έκανε ψόφο ονειρευόταν το Κυπριόπουλο (made in UK) που θα ερχόταν να την πάρει.

Τα χρόνια πέρασαν και η Χέλεν γνώρισε τον Τόνυ (Αντωνάκη) ένα άξιο παλικάρι, Κύπριο δεύτερης γενιάς από το Μαζωτό. Ο Τόνυ ήταν fashion designer, ακολούθησε τα βήματα του πατέρα του που είχε ραφείο στο Soho και ήταν μεγάλο catch στον κόσμο της παροικίας. Ο Τόνυ θαμπώθηκε από τα πλούσια μαλλιά της Χέλεν, του θύμισαν την Κύπρο και την καταγωγή του. Της ζήτησε αμέσως να γίνει γυναίκα του.


Μετά το έξαλλο hen party στο κλασσικό πλέον «Συρτάκι Tavern» στο Oakwood, η Χέλεν ήταν μια απαστράπτουσα νύφη. Προσπάθησε να τηρήσει όσες πιο πολλές παραδόσεις του τόπου της μπορούσε. Ντύθηκε σεμνά στα άσπρα, κράτησε τα στρας στο minimum και έδωσε έμφαση στο μαλλί για να αναδείξει τα μεσογειακά χαρακτηριστικά της που τόσο αγάπησε ο Τόνυ. Το στήθος της φούσκωνε από περηφάνια που μέσα στα 10 εκατομμύρια του Λονδίνου, η Χέλεν βρήκε ένα Κύπριο της παροικίας να την αγαπήσει.


Η Χέλεν πλαισιωνόταν από μισή ντουζίνα πρώτες κουμέρες. Ήταν όλες πρώτες και δεύτερες ξαδέρφες της που σκέφτηκε να τις βάλει κουμέρες για να τις αναδείξει και αυτές στην παροικία και να βρουν και αυτές ένα Τόνυ πάνω στο άσπρο άλογο να τις παντρευτεί. Πιστή στις επιταγές της μόδας, η Χέλεν διάλεξε κάτι απλό και απέριττο για τις κουμέρες της. Ένα σεμνό μαύρο φόρεμα, που η μάνα της αργότερα πρόσθεσε μια φούξια σατέν κορδέλα στη μέση για να αναδείξει τη θηλυκότητα που εκπέμπαν τα κορίτσια με το λυγερό τους ανάστημα. Απλό για να μην της φάνε τη μόστρα και επισκιάσουν το νυφικό και τα κάλλη της πρώτης κυρίας της διοργάνωσης. Στα χέρια, κρατούσαν όλες ένα μικρό μπουκέτο τουλίπες, το χαρακτηριστικό λουλούδι του Κόρνου απ’ όπου κατάγεται η Χέλεν. Στην πιο πάνω φωτογραφία, βλέπουμε τη Χέλεν και τις κουμέρες της στον παραδοσιακό σχηματισμό «είμαστε όλοι έξω στο driveway και περιμένουμε τη limo να έρθει να μας πάρει στην εκκλησία.» Ο λαουτάρης προφανώς βρίσκεται ακόμα μέσα στο σπίτι και δεν φαίνεται στη φωτογραφία.



Με την άφιξη των limo οι κουμέρες στάθηκαν γραμμή και περίμεναν το Νικ, τον πρώτο ξάδερφο της Χέλεν να στρώσει το κόκκινο χαλί μέχρι το ροζ Hummer (!!) που θα έπαιρνε τη Χέλεν στην εκκλησία (κανονισμένο από τις κουμέρες της). Η Χέλεν βασικά ήθελε μια άσπρη άμαξα που να τη σέρνει ένα άσπρο άλογο αλλά ο πατέρας της είπε «Χέλεν μάνα μου, be reasonable, ξέρεις πόσο μακριά εν τo Wood Green που το Camden Town? Πως θα διασχίσουμε ούλλο το Turnpike Lane?». H Χέλεν συνετίστηκε και δέχτηκε το ροζ Hummer. Δέχτηκε μόνο επειδή ήταν τόσο μεγάλο που θα χωρούσε μέσα και το λαουτάρη για να τους παίζει live σε όλη τη διαδρομή, όπως πραγματικά αξίζει σε ένα κυπριακό γάμο παροικίας.




Στην εκκλησία επικρατούσε αναβρασμός. Όλοι οι καλεσμένοι ήταν εκεί και έτοιμοι να δεχτούν το ευτυχισμένο ζευγάρι. Εδώ βλέπουμε τον Andrew (Αντρίκκο), ένα από τους πρώτους κουμπάρους (αδερφό του Τόνυ) να οδηγεί τη Μάιρα (Μαρία) αδερφή της νύφης να πάρει τη θέση της στην εκκλησία. Όπως οι κουμέρες, έτσι και οι κουμπάροι είναι ντυμένοι σεμνά και σοβαρά, χωρίς ίχνος υπερβολής, όπως αρμόζει σε σωστούς Κύπριους της παροικίας. Ο Andrew είναι μαθητευόμενος κομμωτής και ως νέος με φιλοδοξίες θέλει να ανοίξει δικό του hair salon στο Camden Town. Το μανίκι του πέφτει μακρύ από άποψη και όχι διότι είναι ενοικιασμένο.


Και να η απαστράπτουσα νύφη με τον πατέρα της να προχωρεί προς το ιερό για να συναντήσει τον Τόνυ. Ο πατέρας της ζει τη σημαντικότερη στιγμή της ζωής του στην παροικία, παντρεύει την κόρη του στην εκκλησία, παρουσία όλων των φίλων και συγγενών. Υπάρχει κάτι πιο θεϊκό από αυτό? «I love you παπάκη» λέει η Χέλεν. «I love you too, κόρη» της απαντά στοργικά.


Και ιδού το ερωτευμένο ζευγάρι. Ο Τόνυ ντυμένος στα άσπρα σαν πριγκιπόπουλο, με το βαφτιστικό του σταυρουδάκι στο λαιμό, κοιτάζει με λατρεία τη Χέλεν. Θέλει να της ψιθυρίσει ένα δίστιχο που του έμαθε η γιαγιά στην Κύπρο,
«Σήμερα λάμπει ο ουρανός, σήμερα λάμπει η μέρα,
σήμερα στεφανώνεται, αιτός την περιστέρα.»

«Τόνυ, τι εν η peristera?» ρωτά η Χέλεν.
«Pigeon honey, pigeon»


Μια άποψη της εκκλησίας και του… πλήθους των κουμπάρων και κουμέρων. Όλες με τη χαρακτηριστική μαύρη wavy χαίτη των Κυπριοπούλων της παροικίας. Χτενισμένες όλες από τη ξαδέρφη της Χέλεν, Kylie (Κυριακή) που είναι η καλύτερη κομμώτρια του Wood Green. Πράγματι, η Kylie ανέδειξε τις πλούσιες μαύρες μπούκλες των κουμέρων για να είναι ασορτί με αυτές της Χέλεν.


Η είσοδος του ζευγαριού ήταν ομολογουμένως θεαματική και θύμιζε τις ένδοξες βραδιές που πέρασε η νύφη στους γάμους συγγενών στο Μόντε Καπούτο πίσω στην πατρίδα. Δεν φαίνεται στη photo αλλά πίσω τους ήταν βιολιστής που έπαιζε με ηλεκτρικό βιολί το «Ποιος πληρώνει το βαρκάρη» (του Μαρκόπουλου. Επίσης πετυχημένη παλιά διαφήμιση της ΚΕΟ στην Πέτρα του Ρωμιού) και ξεσήκωνε τους καλεσμένους. Ο βιολιστής ακολούθως έπαιξε πολλά γνωστά παραδοσιακά hits στο βιολί δέχτηκε τα tips των καλεσμένων (του έβαζαν λίρες στις τσέπες του σακακιού του), και μοίρασε καρτούλες με το όνομα και το τηλέφωνο του διότι «γάμος χωρίς βιολί δεν γίνεται».


Ακολούθησε ξέφρενο γλέντι με τους κουμπάρους και κουμέρες να σέρνουν το χορό. Χόρεψαν αμέτρητους αντικριστούς, καρτσιλαμάδες (κόξα και μαντηλούδι), 3-4 συρτούς, σούζα, την κούζα, την τατσιά και το δρεπάνι. Να θυμίσω ότι ο κυπριακός ζεϊμπέκικος, είναι εύθυμος και ένας τρόπος να δείξουν τη δεξιοτεχνία τους οι άντρες. Ξεχάστε την Ευδοκία και τα ναυτάκια. Όταν έφυγαν οι γονείς των Charlies από την Κύπρο τη δεκαετία του 60’ και 70’, οι πίστες δεν ήταν της μόδας και οι Κύπριοι της παροικίας δεν προσπαθούν να αντιγράψουν το Ρέμο ή άλλο Έλληνα τραγουδιστή. Οι παροικία χορεύει ΜΟΝΟ κυπριακούς παραδοσιακούς χορούς… και τραπεζώνεται παραδοσιακά…. Όπα!


Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!

Still dead...

Πάντως η υστερία για το θάνατο του Michael Jackson συνεχίζεται. Η Elizabeth Taylor συνεχίζει να είναι καταβεβλημένη, η Lisa Minnelli σοκαρισμένη, η Diana Ross κλαίει, όλοι οι εκφωνητές των δορυφορικών καναλιών θεωρούν ότι πρέπει να μας μεταφέρουν τη λύπη και οδύνη τους, ακόμα κάνουν live links από διάφορα πεζοδρόμια της Αμερικής όπου οι Jennifers και οι Kimberlies σταμάτησαν για λίγο να ετοιμάζουν forwards σε power point και θυμούνται το μεγάλο pop βασιλιά. Το MTV έχει ξεσκιστεί στα αφιερώματα, νομίζω κυκλοφόρησε και σχετικό μπλουζάκι.

Επείσης, για κάποιο περίεργο λόγο όλοι θεωρούν ότι πρέπει να θυμηθούν τι έκαναν όταν έμαθαν ότι πέθανε ο Michael Jackson. Αν σημειώσουμε ότι πρέπει να θυμόμαστε τι κάναμε στο 9/11 (ήμουν σε meeting, μπούκαρε μέσα η secretary και μας είπε να βάλουμε τηλεόραση. Ακολούθως το meeting πήγε του κώλου), στη πτώση του τείχους του Βερολίνου (ήμουν σχολείο) και όταν άνοιξε το οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας (ήμουν πηγμένη μέσα στην κίνηση), μας κάνει πολλές «στιγμές» να θυμόμαστε.

Εγώ ξύπνησα την Παρασκευή το πρωί η ώρα 6.00 διότι ο Έτερος μας έκλεισε το air condition και έκανα σάουνα. Σύρθηκα μέχρι το σαλόνι και άναψα την τηλεόραση για να παρακολουθήσω ειδήσεις με την ησυχία μου. Φορούσα κοντομάνικο t-shirt των Άγγελων του Τσάρλι (δεν το έβγαλα όλο το σαββατοκύριακο – respect) και boxer short (δικό μου). Είδα τα breaking news και η πρώτη μου σκέψη ήταν να στείλω 2-3 sms να ειδοποιήσω τον κόσμο ότι κάτι έγινε. Έλαβα τις ακόλουθες απαντήσεις:

«Μα ήντα που κάμνεις όξυπνη που το χάραμα του φου? Έκατσεν σου την η κουκλάρα? Καλά να πάθεις. Μουαχαχαχα!!»

«To έμαθα. Τι θα βάλεις το απόγευμα που θα πάμε στην Τάδε?»

«??? Ποιος??? Μα εν επέθανε πέρσι τούτος?»

Οι Κύπριοι, έχω να δηλώσω, ήταν και αυτοί συγκλονισμένοι από τα γεγονότα. Ακολούθως, η μέρα πέρασε ήσυχα. Η ώρα 10 το πρωί που άναψα το ράδιο, ήταν ακόμα πεθαμένος και τραγουδούσε το thriller. Η ώρα 2 το μεσημέρι που άναψα το ράδιο του αυτοκινήτου τραγουδούσε το Bad. Η ώρα 5 το απόγευμα, το είχε ρίξει το φιλανθρωπικό του έργο και άκουσα το We are the World και το Man in the Mirror.

Έτσι για να μάθουμε τι μας περιμένει όταν αποφασίσει «να την κάνει» και η Madonna. Θα ακούμε το Material Girl μέχρι να βγάλουμε αφρούς από το στόμα.

R.I.P. Jill Munroe

Σε αυτό το τίμιο blog, τιμούμε τη μνήμη της ασυναγώνιστης Farrah Fawcett. Όλες οι σημαίες στο σπίτι θα κυματίζουν μεσίστια. Σε ευχαριστούμε για το μαλλί Farrah.

Σε αυτό το blog, (όπως είπε μια φίλη) no-one is going to steal your thunder. (Ξέρετε ποιος).

To Βρήκα!

Το βρήκα!

Ευλογημένο να είναι το Youtube από τον Αη Λάινερ, που διατηρεί αθάνατο το μεγαλείο της δεκαετίας του 80. Μια παρακαταθήκη για τις νέες γενιές. Το κομμάτι της ιστορίας που έλειπε. The missing link.

Εκεί αριστερά, δείτε και εσείς οι νεότεροι να θαυμάσετε δείγμα αντρικής τρίχας ελεύθερης βοσκής.

(Πως το λένε? Όταν οι ρόδες χορεύουν? Είναι το έργο που η Βάσια Παναγοπούλου παίζει τη θεούσα και φέρνει στον ίσιο δρόμο το ρεμάλι Σταμάτη Γαρδέλη και την παρέα του?)

Πίσω στα θρανία?

Τώρα που το πανεπιστήμιο Κύπρου αποφάσισε ότι από φέτος θα γίνονται δεκτοί στο Πανεπιστήμιο φοιτητές με διεθνείς εξετάσεις σε ποσοστό 3%, είμαι σε μεγάλο δίλημμα. Να κάνω και εγώ αίτηση? Να κάνω βρε παιδί μου και εκείνο το δεύτερο degree που ήθελα να κάνω και δεν πρόλαβα?

Η μήπως να κάνω μια δεύτερη κουκλάρα?

Κουκλάρα μπορούσα πάντοτε να κάνω, degree στο πανεπιστήμιο Κύπρου όμως όχι. Και τώρα μπορώ.

Επειδή τα GCE μου δεν προκαλούν αναφυλαξία στο πανεπιστήμιο.

Επειδή το πανεπιστήμιο βασικά την "έκατσε" της ΟΕΛΜΕΚ. Έκλεισαν τα σχολεία, τέλειωσαν οι εξετάσεις, χέστηκε η Φανού αν κάνουν τώρα απεργία, έχασαν το μοχλό πίεσης τους οι κύριοι καθηγητές και άντε για την ΟΕΛΜΕΚ να τους μαζέψει από τα εξοχικά όπου θα "ξεκουράζονται" για τους επόμενους τρεις μήνες για να κάνουν δυναμικές κινητοποιήσεις.

Προλαβαίνουν άραγε? Μην ξεχνάμε ότι θα κλείσει και η Βουλή για τις καλοκαιρινές της διακοπές.

Δύσκολη η απόφαση, δίλημμα σοβαρό...

Past & Present

Έχω επιστρέψει μετά από 3 μέρες στον Πρωταρά. Το σπίτι που μέναμε ήταν παράλληλα κέντρο διερχομένων. Τα μικρότερα αδέρφια των φίλων μας που είναι in their twenties και θεωρούν πατριωτικό τους καθήκον να παρελάσουν από τις πιο σημαντικές παραλίες και clubs της περιοχής, έμπαιναν και έβγαιναν από το σπίτι σε περίεργες ώρες, πάντοτε συνοδευόμενοι από μισή ντουζίνα φίλους τους.

Μέσα σε αυτές τις 3 μέρες, καταφέραμε να συζητήσουμε μαζί τους διεξοδικά, (λέω «καταφέραμε», διότι ήταν ένας άθλος να τους πετύχεις) τα ακόλουθα θέματα:

Αποτρίχωση ανδρών: Ναι, είναι γεγονός. Πες το μόδα, πες το ότι θέλεις. Οι άντρες κάτω των 30 χρονών αυτή τη στιγμή στην Κύπρο, επισκέπτονται την αισθητικό πιο συχνά από τις φιλενάδες τους. Laser. Πολύ laser. Παντού. Κανένας δεν ξέρει από πού ήρθε αυτή η μόδα. Οι νεαρότερες τύπισσες εξέφρασαν την άποψη ότι στην υπερβολική μορφή της, η μόδα αυτή είναι αποκρουστική και θέλουν να βρουν επιτέλους οι νεαρές αυτές ένα άντρα βαρβάτο και τριχωτό. Στη φυσική του μορφή. Για παράδειγμα, ένα «άντρα βιολογικής καλλιέργειας». Οι τριαντάρες της παρέας απλώς διερωτήθηκαν γιατί γαμώτο μου να μην ήταν μόδα η αποτρίχωση στους άντρες και πριν 10 χρόνια? Ξέρεις πόση τρίχα έχει φάει η γενιά μου στη μούρη? Από την άλλη, αναγνωρίζω ότι με ένα αποτριχωμένο γκόμενο δίπλα σου, πολύ δύσκολα μπορείς να τον φωνάζεις χαϊδευτικά Αρκουδίτσο, Πιθηκούλη, Γουτσου Γουτσου, Αγνό Παρθένο Μαλλί και άλλα που παραπέμπουν σε…. τριχωτά πλασματάκια του δάσους. Χάνει η σχέση το ρομαντισμό της και είναι πρόβλημα, δεν μπορείς να πεις.

Γυμναστήριο: Αυτό ήταν ανέκαθεν της μόδας. Όταν δεν γαμάς, γυμνάζεσαι. Όταν δεν πολυγαμάς, πάλι γυμνάζεσαι. Αν γαμάς ΚΑΙ γυμνάζεσαι, είσαι φαινόμενο. Είσαι boyfriend material. Αυτό, σε συνδυασμό με την αποτρίχωση πιο πάνω δημιουργούν ένα ονειρεμένο αποτέλεσμα. Σχολίασα θετικά κάτι ωραία δείγματα που είδα να παρελαύνουν στο σπίτι. «Υπάρχει όμως catch», μας προειδοποίησαν οι νεαρές. Τα ωραία πακέτα συνήθως έχουν άπειρα complex που δεν μπορείς να ξεπεράσεις αν είσαι ένας απλός άνθρωπος. Πρέπει να δένεις με τους φίλους, τους γνωστούς, τα μέρη που πάτε, το αυτοκίνητο και το εμπριμέ μαξιλαράκι στο club. Κουραστικά πράγματα για την ηλικία μου. Ούτε τα παπούτσια μου δεν καταφέρνω να συνδυάσω με τη τσάντα, όχι όλα τα πιο πάνω.

Σταθερές αξίες: Το -2 ακόμα ζει. Ζει και βασιλεύει και τους Λευκωσιάτες εκπαιδεύει. Δεν βρέθηκε τίποτα να το αντικαταστήσει. Ακόμα. Το έμαθα η ώρα 5 τα χαράματα που σηκώθηκα να πάω τουαλέτα (δεν έπρεπε να πιω τόσες μπύρες) και συνάντησα στο διάδρομο μια τύπισσα με τα ψηλοτάκουνα στο χέρι και το eye liner στο μάτι. Η τύπισσα αυτή, ακολούθως μπήκε στο υπνοδωμάτιο της και έκανε ξανά την εμφάνιση της η ώρα 2 το μεσημέρι. Κανένα μωρό που ούρλιαζε, και κανένας γονιός (που ούρλιαζε επίσης) δεν στάθηκε ικανό να την ξυπνήσει. Ο ύπνος του δικαίου. 2 τηλεφωνήματα αργότερα, κατέφθασαν μισή ντουζίνα φίλες της και αναχώρησαν για το Vrissiana (το αντίστοιχο του 90s «θα σε βρω απέναντι από το beach bar του Sunrise). Κάποιος μου έλεγε ότι αν μπεις στο Tripadvisor, θα δεις δεκάδες σχόλια από ξένους που λένε ότι το ξενοδοχείο είναι μια χαρά, εκτός τα σαββατοκύριακα που γίνεται της πουτάνας από τους locals.

Εμείς οι thirty something with kids τι κάναμε? Κουνήσαμε με κατανόηση το κεφάλι στον πανικό των νεαρών να καταφέρουν να κάνουν κράτηση στο -2. Τους αποχαιρετίσαμε με δάκρυα στα μάτια που λόγω παιδιών (είπαμε και μας πίστεψαν) δεν μπορούμε να βγούμε έξω το βράδυ ανεξέλεγκτα. Συμμεριστήκαμε το άγχος τους για το ποιος είναι που και με ποια γκόμενα και τι χρώμα μαγιό φοράει και μετά, όταν έφυγαν… ΣΚΑΣΑΜΕ ΣΤΑ ΓΕΛΙΑ.

Αραχτοί στον κήπο με το ποτό στο χέρι και τα πόδια πάνω (για να πάει το αίμα στο κεφάλι), παρακολουθούσαμε τα παιδάκια μας να κυνηγούν το σκύλο του γείτονα, τις γάτες της γειτονιάς και το λάστιχο του ποτίσματος. Ήπιαμε το φραπέ μας στον κήπο, διότι έχουμε πλέον αντιληφθεί ότι κάνουμε καλύτερο φραπέ και από το καλύτερο μπαράκι και το βράδυ, όταν τα παιδάκια ξεράθηκαν από την κούραση και το παιγνίδι, ανάψαμε κάρβουνα και κάναμε barbeque.

«When people no longer feel the need to escape their past, they recreate it.»

Αη Λαβ Δεμ

Από το www.kazani.gr, τώρα και σε όλα τα καλά emails που κυκλοφορούν:

Blogger's Day

Χθες apparently ήταν η μέρα των bloggers. Χαίρομαι πολύ που με την πρώτη ευκαιρία σου χαρίζουν μια μέρα για να γιορτάζεις. Παλιά, εορταστική μέρα είχαν μόνο οι Άγιοι. Τώρα έχει και η κουτσή Μαρία (αν είναι blogger). Στόχος μας είναι βεβαίως να εκτοπίσουμε τους Αγίους και ο κόσμος να γιορτάζει μόνο bloggers. Σύντομα, ο απλός κόσμος θα ονομάζει τα παιδιά του με τα ονόματα των blogs που διαβάζει και προτιμά. Αναμένω το πρώτο παιδάκι που θα ονομαστεί "Όλα είναι το μυαλού και η παντρειά της τύχης". Να δούμε πως θα χωρέσει και πάνω στην πιστωτική κάρτα...

Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε για τη City Free Press που θέλει να πάει επειγόντως διακοπές.

Ο ονειρεμένος προορισμός μου
Αν μπορούσα να κόψω και να ράψω τις καλύτερες στιγμές από όλες τις διακοπές που έχω πάει, θα έφτιαχνα άνετα τις ονειρεμένες διακοπές μου. Οι οποίες θα ήταν ως ακολούθως:

Ο ονειρεμένος προορισμός μου θα ήταν κάπου δίπλα στη θάλασσα, σε μια αμμώδη παραλία, preferably ένας μικρός κόλπος με κρυστάλλινα νερά. Το νερό θα έχει θερμοκρασία 20-25 βαθμούς (να με δροσίζει αλλά να μην παγώνω), η παραλία θα έχει αναπαυτικές ξαπλώστρες (με στρώμα, όχι δίχτυ ή ξύλο) με ασορτί πετσέτες οι οποίες θα ανανεώνονται ανά ώρα. Θα υπάρχει ένα διακριτικό beach bar για να με προμηθεύει με διαφόρων ειδών ροφήματα, όλα σε λογικές τιμές (διάβαζε δωρεάν), το οποίο θα επανδρώνεται από ωραία αγόρια που μόλις τέλειωσαν τις σπουδές τους και ψάχνουν την περιπέτεια. Θα διαβάζω ένα τρομερά ενδιαφέρον βιβλίο που θα ακονίζει το μυαλό και τις αισθήσεις μου, ενώ παράλληλα θα αποκτήσω το τέλειο τροπικό μαύρισμα (χωρίς γραμμές διότι έχουμε και γάμους να πάμε και πως αλλιώς θα βάλω το ξώπλατο?)

Θα μένω σε ένα πολυτελές bungalow στη μέση του πουθενά, μέσα στο δάσος. Το bungalow θα έχει όλες τις ανέσεις (μα όλες). Τα βράδια θα κάθομαι στη βεράντα μου και θα απολαμβάνω τον ουρανό με τ’άστρα ενώ παράλληλα θα απολαμβάνω ένα ποτήρι κόκκινο κρασί ποικιλίας Shiraz. Αν βαρεθώ το δάσος και τα αστέρια, θα υπάρχει πολύ κοντά παραθαλάσσιο ελληνικό χωριό με δρομάκια, ταβέρνες και μπαράκια όπου τα προαναφερόμενα αγόρια που ψάχνουν την περιπέτεια θα με κοιτάζουν με θαυμασμό και νόημα.

Στις διακοπές αυτές θέλω να συνοδεύομαι από την κουκλάρα, η οποία για κάποιο περίεργο λόγο θα έχει υποδειγματική συμπεριφορά μικρής κυρίας. Θα παίζει στην άμμο, θα παίζει στη θάλασσα, θα είναι καλοδιάθετη και γελαστή, θα τρώει το φαγητό της χωρίς ιδιοτροπίες και το βράδυ θα πέφτει ξερή για ύπνο. Θα είναι μια διασταύρωση μεταξύ των παιδιών του Captain Von Trapp στη Μελωδία της Ευτυχίας και της Πολυάνας (αλλά δεν θα γκρεμοτσακιστεί από το δέντρο).

Όλα τα πιο πάνω είναι πολύ ωραία, αλλά καιρός να ξεφύγουμε…

Στις διακοπές αυτές θα συνοδεύομαι επίσης από τον Έτερο, ο οποίος στο μέσο των διακοπών θα μου ανακοινώσει (έκπληξη!) ότι κερδίσαμε το Λόττο και είμαστε πλέον πολυεκατομμυριούχοι νεόπλουτοι και δεν χρειάζεται να δουλέψουμε ξανά στη ζωή μας. Θα αγοράσουμε μια έπαυλη που θα εφάπτεται με τη λίμνη Λουγκάνο, θα κάνουμε άλλα τέσσερα αγγελικά παιδιά και εγώ θα αλλάξω το όνομα μου σε Μαρί-Σαντάλ και θα λανσάρω μια γραμμή με παιδικά ρούχα.

Forwards

Κάθε τόσο, λαμβάνω emails του στυλ:

…Όταν ο Θεός έφτιαξε τη γυναίκα, δούλευε ασταμάτητα για 6 μέρες…

Ένας Άγγελος ήρθε και τον ρώτησε, «τι φτιάχνεις Κύριε και χρειάζεσαι τόσο χρόνο?»

Ο Θεός απάντησε ότι φτιάχνει το πιο σημαντικό του έργο. Τη Γυναίκα. (παύση να το εμπεδώσουμε)

Μπορεί να παίξει 200 ρόλους, να φτιάξει όλων των ειδών τα φαγητά, αγκαλιάζει ταυτόχρονα πολλά παιδιά, μπορεί να θεραπεύσει ταυτόχρονα ένα πληγωμένο γόνατο και μια πληγωμένη καρδιά, θεραπεύεται μόνη της και δουλεύει 18 ώρες την ημέρα…

Ο Άγγελος πρόσεξε κάτι να στάζει και ρώτησε τι είναι.

«Είναι ένα δάκρυ», απάντησε ο Θεός. «Είναι τρόπος να εκφράσει τη λύπη της, τις αμφιβολίες της, την αγάπη, τον πόνο και την υπερηφάνεια της»….

Η γυναίκα έχει αντοχές, μπορεί να διαχειρίζεται προβλήματα, να δημιουργεί ευτυχία και αγάπη…

Χαμογελάει όταν θέλει να τσιρίξει,
Τραγουδά όταν θέλει να κλάψει,
Κλαίει όταν είναι ευτυχισμένη,
Γελάει όταν φοβάται. (αυτά by the way είναι και τα σημεία και συμπτώματα του νευρικού κλονισμού.)

Στείλε το μήνυμα αυτό σε όλες τι υπέροχες γυναίκες γύρω σου…..

Αυτά τα emails είναι συνήθως σε μορφή pop pups, με φόντο ηλιοβασιλέματα, γατάκια, σκυλάκια, μωράκια, παστέλ χρώματα και καλλιγραφικό πολύχρωμο lettering.

Και κάθε φορά σκέφτομαι το ίδιο πράγμα:

Μα πόσο χαμηλό είναι το self esteem σου για να σκέφτεσαι αυτές τις μα#Ε$^%%&^ για να νιώσεις καλύτερα?

Μετά φαντασιώνομαι ότι τα γράφουν Αμερικάνες που ονομάζονται Jennifer ή Kimberly και στο γραφείο τους έχουν φωτογραφίες από τα 12 pets τους και αληθινά φυτά που τα ποτίζουν και δεν μαραίνονται, στο screen saver τους έχουν φωτογραφία από εξωτική ερημική παραλία με φοινικιές που δεν θα πάνε ποτέ, και μερικά βράδια της εβδομάδας πάνε salsa dancing.

Η ερώτηση μου είναι: For f**** sake, ποιος τα μεταφράζει στα ελληνικά?

Lord's cricket ground

Με την Αγγλοκρατία ως γνωστό, γνωρίσαμε το boiled beef, το ποδόσφαιρο, τα σορτσάκια και το σταφύλι βέρικο (και ότι η σαλάτα της γιαγιάς μας ονομάζεται xoriatiki).

Δεν γνωρίσαμε ποτέ το cricket.

Δεν πειράζει.

Το γνώρισαν οι άλλοι κάτοικοι των Αγγλικών αποικιών και μας το φέρνουν να το γνωρίσουμε επιτέλους και εμείς.


12/12 cricket tournament

Ibcc 2nd cricket tournament
========================
Indian Blues Cricket Club launches its 2nd ever-rolling trophy tournament

on 7th of June 2009.

(7th June TO 28th June. All four Sundays)

Teams from INDIA, SRI LANKA, PAKISTAN BANGLADESH, AFGHANISTAN



and many more countries clashing at
AYIOS ANTONIOS SCHOOL GROUND, NICOSIA (NEAR OXI SQUARE).


Tournament starting date: 07/06/2009

(Και μην μου πεις δεν ξέρεις τι είναι το cricket. Ούτε yoga ήξερες να κάμνεις τζιαι τωρά είσαι λάστιχο).

Μεγάλοι Κύπριοι (3)

Το τρίτο και τελευταίο μέρος των Μεγάλων Κύπριων:

16. Κιτιεύς Ζήνωνας: Αρχαίος φιλόσοφος, ιδρυτής του στωικισμού. Γεννήθηκε στην Κύπρο και μόλις ενηλικιώθηκε, έφυγε για να μην επιστρέψει ξανά. Είναι ίσως για αυτό το λόγο που ονομαζόταν και «σοφός». Κύριο ζητούμενο του βίου στους στωικούς, είναι να ζει κάποιος σύμφωνα με την φύση του. Καθήκον του ανθρώπου είναι να θέσει τον εαυτό του σε αρμονία με το Σύμπαν, το οποίο, ως λογικό και αγαθό, τού μεταφέρει τις ιδιότητές του. Να ζείτε με άλλα λόγια στην κοσμάρα σας. Επίσης, αν απατάτε το σύζυγο σας και τύχει να σας τσακώσει, να τους πείτε ότι «ακολουθείτε τη φύση σας». Κάνετε στην ουσία μια πράξη στωικισμού και όχι κέρατο.

17. Κώστας Μόντης: Ποιητής, συγγραφέας,. Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Κάπου διάβασα ότι προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ, πράγμα περίεργο διότι οι υποψηφιότητες του συγκεκριμένου βραβείου δεν γίνονται γνωστές. Ήταν βαθιά προβληματιζόμενος για το παρόν και το μέλλον της Κύπρου. Πρέπει να ήταν στ’ αλήθεια, απόδειξη ότι δεν σκέφτηκε να γίνει πολιτικός. Ποιήματα του μελοποιήθηκαν. Αποτελεί αγαπημένη ερώτηση σε εξετάσεις του Υπουργείου Παιδείας για τη θέση λειτουργού.

18. Λεόντιος Μαχαιράς: Χρονικογράφος που έζησε τον 15ο αιώνα. Γνωστό του έργο είναι η «Εξήγησις της γλυκείας χώρας Κύπρου, η ποία λέγεται Κρόνακα τουτέστιν Χρονικόν», γνωστότερη με τον τίτλο «Κρόνακα». Πρόκειται για ένα χρονικό, το οποίο ξεκινάει από την περίοδο της βασιλείας του Μεγάλου Κωνσταντίνου έως και το θάνατο του βασιλιά της Κύπρου, Ιωάννη Β' το 1458. Είναι το πιο ολοκληρωμένο έργο Κύπριου για την περίοδο του μεσαίωνα στην Κύπρο. Είναι το πιο ολοκληρωμένο Άρλεκιν της βασιλείας των Λουζινιανών στην Κύπρο.

19. Μάρκος Παγδατής: Αθλητής του τένις. Η Κύπρος τον ανακάλυψε όταν προκρίθηκε στον τελικό του Australian Open το 2006. Έκτοτε τον βλέπουμε συνέχεια σε διαφημίσεις κινητής τηλεφωνίας και όλο χάνει στο τένις. Έκοψε τα μαλλιά του. Πάλι έχασε στο τένις.

20. Μιχαηλίδης Βασίλης: Ποιητής, διάσημος διότι έγραφε ποιήματα στην κυπριακή διάλεκτο και πέθανε πάμπτωχος και αλκοολικός. Τα δύο, δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Στα έργα του περιλαμβάνεται η «9η Ιουλίου εν Λευκωσία», ένα ποίημα που χρησιμοποιούν οι Κύπριοι φιλόλογοι για να διδάξουν ιστορία.

21. Σωτήρης Καϊάφας: Παλιός ποδοσφαιριστής της Ομόνοιας. Σε σύνολο 391 αγώνων σημείωσε 262 τέρματα και αναδείχθηκε 8 φορές πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος κατέχοντας ένα ρεκόρ, το οποίο δεν έχει ακόμα καταρριφθεί. Δεν πέτυχε ποτέ του κάτω από 30 τέρματα σε μια χρονιά, ενώ την ποδοσφαιρική περίοδο 1975-76 αναδείχθηκε σε κορυφαίο σκόρερ ολόκληρης της Ευρώπης με 39 γκολ. Ίσως βοήθησε και το γεγονός ότι τότε, δεν υπήρχαν πολλοί ξένοι παίχτες στις κυπριακές ποδοσφαιρικές ομάδες.

22. Τάσσος Παπαδόπουλος: Δικηγόρος, μέλος της ΕΟΚΑ, ένα από τα golden boys που εξαργύρωσαν την «αγωνιστικότητα» τους στο maximum μετά την Ανεξαρτησία. Κινήθηκε πάντα με τους «good» guys, διετέλεσε Πρόεδρος της Δημοκρατίας στη μοναδική στιγμή της ιστορίας του Κυπριακού που πραγματικά κόντεψε να λυθεί (και μας άγχωσε) (το ενδεχόμενο λύσης). Όπως και το Μεταξά, έμεινε για πάντα immortal με το ΟΧΙ του.

23. Χριστόδουλος Σώζος: Δήμαρχος της Λεμεσού και ενωτικός, έπεσε μαχόμενος κατά τον Βαλκανικό Πόλεμο του 1912-13. Εγκατέστησε στη Λεμεσό, πρώτη από όλες τις πόλεις της Κύπρου, οδικό φωτισμό που λειτούργησε το 1912, έκανε το Δημόσιο Κήπο, έφτιαξε σημαντικό οδικό δίκτυο, φιλαρμονική, αντιπλημμυρικά έργα, προκυμαία και πολλά άλλα. Έχοντας κάνει όλα αυτά τα τρομερά, εγκατέλειψε τη σύζυγο και το νεογέννητο παιδί τους για να πάει να πεθάνει μαχόμενος πάνω σε μια βουνοκορφή. Αν ήμουν η σύζυγος του, θα τον σκότωνα.

Όσο και αν προσπάθησα να βρω Μεγάλες Κύπριες, μόνο η Αφροδίτη και η Άννα Βίσση μπήκαν στη λίστα. Το άλλο αξιοπερίεργο, είναι που η συντριπτική πλειοψηφία των «Μεγάλων Κύπριων» είναι άτομα του 20ου αιώνα. Ελάχιστα άτομα προέρχονται από τις παλαιότερες εποχές. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό? Μόνο στον 20ο αιώνα συνέβησαν σημαντικά γεγονότα και αναδείχτηκαν «σημαντικοί» άνθρωποι? Η απάντηση, πιστεύω, είναι η εξής:

Ο καθένας, θεωρεί την εποχή που ζει τη σημαντικότερη. Σε αυτή τη χρονική στιγμή που ζούμε, αυτά είναι τα είκοσι τρία σημαντικότερα άτομα που μπόρεσα εγώ να σκεφτώ. Αν έγραφα τη λίστα πριν 100 χρόνια, πάλι θα έβρισκα είκοσι τρία άτομα, θα ήταν όμως διαφορετικά. Αν η ίδια λίστα γραφτεί σε 100 χρόνια από τώρα, πάλι θα είναι διαφορετική. Στην τελική, η «εμβέλεια» κάποιων ατόμων έχει ημερομηνία λήξης ανάλογα με την εποχή που ζουν.

Με τα πιο πάνω υπόψη, πολύ θα ήθελα να ανακηρύξω ως το Μεγαλύτερο Κύπριο όλων των εποχών τον αρχαίο Ζήνωνα τον Κιτιεύς αλλά δεν μπορώ, διότι ο στωικισμός, η φιλοσοφία της οποίας ήταν ιδρυτής, δεν έχει καμία σχέση με τους Κύπριους. Ο στωικισμός αναφέρεται στην ελεύθερη βούληση, την εγκράτεια, την αντικειμενικότητα και τη σωστή σκέψη. Άγνωστες λέξεις.

Ο μεγαλύτερος Κύπριος τελικά, είναι εκείνος που σκέφτηκε τον πασίγνωστο κυπριακό διαχρονικό τρόπο ζωής, «ούσσου να περάσουμε», ο οποίος τηρείται πιστά μέσα από τους αιώνες.

Θέλω να πάω στο Λούβρο ΤΩΡΑ!

Θυμάστε το Ταξίδι Ρετρό?
Θυμάστε το Free Aphrodite?
Θυμάστε το Free Zeus?

Δόξα σοι τζιαι οι δώδεκα θεοί του Ολύμπου, οι λειτουργοί του τμήματος Αρχαιοτήτων είπαν επιτέλους ττοπέ, και εχτές έβαλαν λουκέτο στα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους του χρυσοπράσινου φύλλου ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την υποστελέχωση του τμήματος τους και τις απαράδεκτες συνθήκες που επικρατούν στο Τμήμα Αρχαιοτήτων.

Ο πολύ σπουδαίος κύριος Φλουρέντζος αφυπηρέτησε όξα ακόμα?

Κοπέλια, στις θέσεις εργασίας που απαιτείτε να εγκριθούν, βάλτε μέσα τζιαι καμιά καθαρίστρια να καθαρίζει το μουσείο. Νομίζω η τελευταία που είχατε απεβίωσε επί Μακαρίου.

Σε αντίθεση με τους Έλληνες που έχουν κάθε λόγο να απαιτούν να τους επιστραφούν οι αρχαιότητες τους και τα μάρμαρα του Παρθενώνα, εμείς πιστεύω θα πρέπει να καλοτυχίζουμε τα αρχαία μας που είχαν την τύχη να αναχωρήσουν για εξωτερικό και τώρα να εκτίθενται σε διάσημα μουσεία του κόσμου. Γι’ αυτό μαραζώνει και η Aphrodite άλλωστε. Είναι ο μαλάκας της υπόθεσης.

Αν ακούσω ξανά κανένα να μου «θυμίζει» τη μακρά ιστορία της Κύπρου (εννοώντας τα αρχαία ως σύνδεση ότι είμαστε Έλληνες), θα του δώσω μια σκούπα και ένα φτυάρι και θα τον στείλω να κάμει καμιά δουλειά για την… ιστορία του.

Trash Nation 14

Ευχαριστώ τον φίλο αναγνώστη που μου έστειλε το πιο κάτω «διαμάντι»:

Η αλήθεια είναι ότι από το πρωί βλέπω και ξαναβλέπω αυτή τη φωτογραφία και δεν μπορώ να καταλάβω την ουσία της σύλληψης της. Πως μια αναμνηστική φωτογραφία γάμου καταλήγει σε…. επίδειξη μονόζυγου? Τι θέλει να πει ο ποιητής?

Και ξαφνικά βρήκα την απάντηση.

Ήταν μπροστά μου όλη αυτή την ώρα και δεν το έβλεπα.

Μα είναι πολύ απλό.

(όλοι μαζί ρυθμικά)

«Θα ζήσω ελεύθερο πουλί,
κι όχι κορόιδο στο κλουβί,
για μια μονάχα θηλυκιά να κελαηδάω,
θα χτίσω είκοσι φωλιές,
κι άμα γουστάρω αγκαλιές,
από κανάρα σε κανάρα θα πετάω.» Δις


Βλέπουμε εδώ το γαμπρό σκαρφαλωμένο σε… κλαδί, περιμένοντας την πρώτη κανάρα του. Genius, τι άλλο να πω…

Μεγάλοι Κύπριοι (2)

Συνεχίζω δυναμικά από την προηγούμενη εβδομάδα, με τους επόμενους δέκα υποψηφίους. Στόχος μου θυμίζω, να εντοπίσω τους «Μεγάλους Κύπριους» (πάντοτε με αλφαβητική σειρά):

6. Βάσος Λυσσαρίδης: Αν ο Βάσος Λυσσαρίδης σκοτωνόταν στην απόπειρα δολοφονίας που έγινε εναντίον του το 1974, θα τον θυμούνταν όλοι ως ένα βουλευτή/πολιτικό που ήταν ενεργά εναντίον της Χούντας και δολοφονήθηκε από την ΕΟΚΑ Β. Αντί αυτού, άφησε τον εαυτό να μετατραπεί σταδιακά σε δεινόσαυρο της πολιτικής σκηνής. Εξακολουθεί να έχει πιστούς υποστηρικτές. Το ίδιο και οι Grateful Dead.

7. Γεώργιος Γρίβας: Μικροκαμωμένος αρχιστράτηγος του απελευθερωτικού αγώνα. Όσο έχανε στο μπόι, τόσο κέρδιζε στο πάθος. Φανατικός οπαδός της καθαρεύουσας και της Ένωσης με την Ελλάδα. Και τα δύο αυτά θέματα εξαφανίστηκαν από την agenda. Αν και δεν έφερε αυτός την ιδέα της Ένωσης στην Κύπρο, εντούτοις είναι το σύμβολο των Ενωτικών. Και έχω μείνει έκθαμβη με την ουδετερότητα μου.

8. Γιώργος Βασιλείου: Όταν κέρδισε τις προεδρικές εκλογές το 1987, ούτε η μάνα του δεν τον ήξερε. Προκάλεσε σοκ το γεγονός ότι ανήρ μη αγωνιστής έγινε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Επί προεδρίας του η Κύπρος υπέβαλε αίτηση για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση (θεωρήθηκε ότι ή ένταξη θα ήταν ένας τρόπος να επιτευχθεί λύση του Κυπριακού στα πρότυπα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (όχι, δεν ανακάλυψε το κόλπο το ΕΥΡΩΚΟ) και ο Ρώσοι ανακάλυψαν την Κύπρο για money laundering. Και τα δύο μας βγήκαν σε καλό.

9. Γιώργος Παρασκευαίδης: Επιχειρηματίας, φιλάνθρωπος. Έδωσε δουλειά σε εκατοντάδες άνεργους Κύπριους μετά την εισβολή στέλλοντας τους να εργαστούν στις επιχειρήσεις του στις αραβικές χώρες. Όλοι πέρασαν τέλεια. Δημιούργησε κέντρο μεταμοσχεύσεων στην Κύπρο, έλαβε τον τίτλο του ΟΒΕ (Αξιωματικός της Βρετανικής Αυτοκρατορίας) για το φιλανθρωπικό του έργο. Ο Γκάντι του οικονομικού κατεστημένου.

10. Γιώργος Τσιάκκας: Ηθοποιός, σεναριογράφος, πολύτεκνος. Τον ψάχνει η κυπριακή διάλεκτος για να τον σκοτώσει, όπως την σκοτώνει αυτός τόσα χρόνια στις σειρές του. Χάρις σε αυτόν είδαμε την κυπριακή κοινωνία για αυτό που είναι: Τεμπέλα, συμφεροντολόγα και ξεροκέφαλη. Πρόσφατο φετίχ του, οι καλόγριες.

11. Γλαύκος Κληρίδης: Ευφυής πολιτικός. Θεραπεύτηκε από την αρχομανία του μόλις έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Από το 1976-2003 το κόμμα του εξέφραζε και τους ακροδεξιούς της Κύπρου, πράγμα που ακόμα δεν του έχουν συγχωρέσει οι αριστεροί. Από το 2003, οι ακροδεξιοί δεν του συγχωρούν ότι εργάστηκε για να συμφωνήσει το Σχέδιο Ανάν. Από τους λίγους πολιτικούς που αντιλήφθηκαν πολύ νωρίς ότι χρειάζεται συμβιβασμός για να λυθεί το Κυπριακό. Το αντιλήφθηκε μεν, αλλά δεν έκανε και πολλά πράγματα για να προετοιμάσει τον κόσμο.

12. Εζεκίας Παπαϊωάννου (Πάπης): Ο original αριστερός της Κύπρου. Υπήρξε εργάτης στα μεταλλεία, οικονομικός μετανάστης στο Λονδίνο, φυλακίστηκε ως συνδικαλιστής, πολέμησε στον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο, επέστρεψε στην Κύπρο μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και έμεινε για πάντα στο ΑΚΕΛ. Η ζωντανή απόδειξη ότι ο αριστερός άνθρωπος, είναι από τη φύση του και ολίγον μαζοχιστής. Πέθανε πριν προλάβει να μετατραπεί σε Βάσο Λυσσαρίδη.

13. Ευαγόρας: Βασιλιάς της Σαλαμίνας περί το 411 π.Χ.. Προώθησε την ανάπτυξη και τη σύναψη σχέσεων με την Ελλάδα. Την εποχή του Ευαγόρα οι Κύπριοι χρησιμοποίησαν για πρώτη φορά το ελληνικό αλφάβητο. Προσπάθησε να ενώσει και τα υπόλοιπα βασίλεια της Κύπρου και να διώξει τους Πέρσες. Κυρίεψε την Ταμασό, το Κίτιο και την Αμαθούντα αλλά αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει μετά που οι Έλληνες σύμμαχοι του σύναψαν ειρήνη με τους Πέρσες χωρίς να του το πουν (officially η πρώτη φορά που μας την «έκατσαν» οι καλαμαράδες).

14. Ηγούμενος Εφραίμ: Δαιμόνιος businessman-πρώην ηγούμενος με έδρα του το μοναστήρι του Βατοπεδίου στο Άγιο Όρος. Αντί να επενδύει τα λεφτά του, βρήκε τρόπο να επενδύει τα λεφτά των πιστών (zero risk factor). Έκανε τα μέγιστα για να ενδυναμώσει και να εμπλουτίσει τον τουρισμό στο όρος Άθως. Η ζωντανή απόδειξη ότι οι Κύπριοι είναι καλοί businessmen.

15. Κύπρος Νικολαίδης: Επιστήμονας, ένας από τους κορυφαίους ερευνητές στον τομέα της εμβρυικής ιατρικής. Το ultrasound test που κάνουν όλες οι έγκυοι για να ελέγξουν κατά πόσο το έμβρυο τους είναι υγειές, είναι αντικείμενο των μελετών του και της πρακτικής του. Φυσικά και δεν ζει στην Κύπρο.

(συνεχίζεται)