Νίκησα!

Οι επισκέψεις στα πεθερικά είναι συνήθως visits to hell. Θέλω να παιχτώ, να φαρμακωθώ και ακολούθως να πηδήξω από ένα ψηλό κτήριο. Έχω μειώσει τις επαφές στο minimum (χωρίς να εγείρω υποψίες) και είμαι η τέλεια long distance νύφη.

Στην προχθεσινή απαραίτητη επίσκεψη όμως, I rocked!

Μιλούμε, έδωσα ρέστα και είμαι η αδιαμφισβήτητη νικήτρια του διαγωνισμού. Δεν είπα τίποτα λάθος, ήμουν υπόδειγμα καλής συμπεριφοράς, έδειξα τζει που την ανωτερότητα και….

(μπαρδόν για να κάνω ένα mini χορό της επιτυχίας….)

ΝΙΚΗΣΑ ΣΤΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ «ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΠΙΟ ΘΕΑΜΑΤΙΚΉ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΝΑ ΔΙΗΓΗΘΕΙ»

Oh yeah people. Έπαιξα με τους επαγγελματίες και νίκησα. Ναι, εγώ. Νίκησα. Τους αποστόμωσα. Έμειναν άφωνοι. Νίκησα, νίκησα, νίκησα.

Here is how it happened:
Η μαμά Ετέρα ήταν αντικειμενικά καλά. Εννοώ ότι δεν ήταν άρρωστη, δεν είχε πάει πρόσφατα στο γιατρό, ούτε καν εποχιακό εμβόλιο γρίπης δεν έκανε ακόμα. Τη ρώτησα πως είναι (η εναρκτήρια ερώτηση του διαγωνισμού) και μου απάντησε «καλά». ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ να σε ρωτά η νύφη σου πως είσαι και να απατάς μόνο «καλά». Χάλασε ο κόσμος, έπεσαν τα standards.

Όταν με ρώτησε αν όλα είναι καλά με την οικογένεια (μου), της είπα για τη γιαγιά Μαγκάιβερ, που χάθηκε δύο φορές το τελευταίο τρίμηνο (τη βρήκαμε και τις δύο φορές, no worries), έχει Αλσχάιμερ που καλπάζει επομένως δεν μπορεί να μείνει πολλή ώρα μόνη, πέρασε ήδη τη φάση που νομίζει ότι ο άντρας της είναι ακόμα ζωντανός και θα επιστρέψει από τη δουλειά, καλύψαμε τους γονείς της που την περιμένουν στο πατρικό της και πρέπει να πάει να τους δει, της εξηγήσαμε καμιά εικοσαριά φορές ότι δεν πάει πια σχολείο, έχει να πάει από το 1948, την καθησυχάζουμε κάθε μέρα ότι η κοπέλα που μένει μαζί της δεν είναι από τη Σρι Λάνκα αλλά η κόρη της και γενικά, ο νευρολόγος της δοκιμάζει διάφορα φάρμακα μέχρι να ιγκώσουμε ένα που να έχει αποτέλεσμα.

Και την αποστόμωσα.

She couldn’t top that.

Νομίζω μόνο ένας καρκίνος ή ένα διπλό μπάι πας και πάνω θα το ξεπερνούσε.

Πήγε να μου πει «και εγώ ξεχνώ» αλλά το ήξερε και η ίδια ότι έχασε το παιγνίδι. Το είδα στα μάτια της. I beat her at her own game.

Μέχρι που με ρώτησε τι δουλειά κάνω (10 χρόνια που με ξέρει, νομίζω με ρώτησε vaguely 2-3 φορές). Αμφιβάλλω αν ξέρει τι δουλειά κάνω. Diversion tactics….τς τς τς…

Μετά αυτοκτόνησε. Σχολίασε ότι από τον καιρό που έχει να δει τον Έτερο, έπεσαν και άλλο τα μαλλιά του.

Oh no woman. Πως έκανες έτσι λάθος? Βάρος και μαλλιά ΔΕΝ ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ ΠΟΤΕ. Ο Έτερος άρπαξε την κουκλάρα και αναχωρήσαμε αμέσως. Είμαι έτοιμη για το Champions League. Έκανα όλες τις νύφες out there proud.

Από τη χαρά μου θα πάρω σήμερα περίπατο τη γιαγιά Μαγκάιβερ και θα της αγοράσω σχολική τσάντα!

Christmas Spirit

Ήμουν πολύ ήσυχη αυτή την εβδομάδα. Κοίταζα τη δουλειά μου. Έκανα τη δουλειά μου. Πωρώθηκα με το Grey’s Anatomy και περνούσα ευχάριστες ώρες με τη Cristina, τη Meredith, την Izzie, τον George και όλους τους άλλους resident και intern γιατρούς του Seattle Grace Hospital. Κανένα δεν ενοχλούσα. Περνούσα τέλεια. Ούτε καν Αίγια Φούξια δεν ένιωσα την ανάγκη να δω. Ούτε εφημερίδες διάβασα, ούτε τηλεόραση είδα. Heaven!

Και μετά έπαθα Χριστούγεννα (γα&%^**&) και έκτοτε έχω χάσει την ηρεμία μου.

Ποιος ρωτάω, ποιος for the love of God, αποφάσισε να εισαγάγει στην Κύπρο τους φωτοσωλήνες και τα φωτεινά accessories για τα Χριστούγεννα να πάω να τον δολοφονήσω? Τόσα χρόνια κάναμε Χριστούγεννα χωρίς φωτεινό Ρούντολφ το ελαφάκι, χωρίς φωτοσωλήνα στρατηγικά κολλημένο με τέλλα γύρω από το σπίτι, χωρίς Άγιο Βασίλη να προσπαθεί να σκαρφαλώσει μέσα στο σαλόνι μας (με φωτοσωλήνα βρήκες και εσύ παππού να σκαρφαλώσεις? Θα πάθεις καμιά ηλεκτροπληξία γέρος άνθρωπος) και ήμασταν μια χαρά.

Από τον καιρό που τα καταστήματα ηλεκτρονικών ειδών σταμάτησαν να πουλούν μόνο πρίζες και λάμπες και πουλούν πλέον και του πουλιού το φωτιζόμενο με πρίζα εξωτερικού χώρου γάλα (σε κίτρινο, άσπρο ή πολύχρωμο φωτισμό), έχω βαρεθεί τη ζωή μου να στήνω Χριστουγεννιάτικο decoration.

Πήγαν τα δύο αστέρια της ποπ (Έτερος και κουκλάρα) στα καταστήματα με σαφείς οδηγίες να αγοράσουν ΜΟΝΟ αστέρι για το δέντρο (πέρσι είχαμε ένα μικρό accident και το αστέρι μας κίνησε για τον ουρανό) και επέστρεψαν με λαμπάκια. Πολλά λαμπάκια. Εκατοντάδες λαμπάκια για εξωτερικό χώρο, εσωτερικό χώρο, ότι χώρο φανταστείς. Αντί για αστέρι έφεραν μια Barbie Τρεις Σωματοφύλακες (διότι η Barbie στο Μαγεμένο Κάστρο is soooo last year) και είχαν τη φαεινή ιδέα να βάλουμε την Barbie να κάνει το αστεράκι (ναι, έχω υπόψη μου το ανέκδοτο με το αγγελάκι και το χριστουγεννιάτικο δέντρο, το ανέφερα και ναι, το έχει υπόψη του και ο Έτερος αλλά το twisted sense of humor μας δεν μας επιτρέπει να χάσουμε αυτή την ευκαιρία να βλέπουμε τα σοκαρισμένα βλέμματα των επισκεπτών όταν βλέπουν την Barbie να... κάθεται στο δέντρο).

Ακολούθως, πέρασα δύο ώρες έξω στη βεράντα να προσπαθώ να ξεμπλέξω τα σύρματα του φωτοσωλήνα-υπερπαραγωγή που μου κουβάλησαν και να προσπαθώ να τον κολλήσω σε περίοπτη θέση, ενώ ταυτόχρονα η γάτα ήταν μέσα στα πόδια μου, η κουκλάρα προσπαθούσε να με σαμποτάρει και ο Έτερος (με σειρά εμφάνισης) κουράστηκε, μουρμουρούσε, αγχώθηκε, νευρίασε, κρύωσε και τον έστειλα μέσα γιατί δεν άντεχα άλλο τόση θαλπωρή και Χριστουγεννιάτικο spirit μέσα σε ένα απόγευμα.

Εννοείται ότι μου έμεινε ένα season για να τελειώσω το Grey’s Anatomy αλλά έμεινα στη μέση μισοδότζιη. Γκρρ%*&%$!!!

Σημείωσε επίσης ότι έχουμε ΗΔΗ ένα perfectly good φωτοσωλήνα από πρόπερσι, τυλιγμένο και συγυρισμένο (από μένα) αλλά ΟΧΙΙΙΙΙ, ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΟΥΜΕ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ.

Μου πήρε όλο το απόγευμα να στήσω μόνο τους εξωτερικούς χώρους. Είμαι σχεδόν σίγουρη ότι η φωταψία μας φαίνεται από το διάστημα. Αν υπήρχε βραδινό Google Earth, θα ήμασταν μέσα. Εκεί, να συναγωνιζόμαστε τη σημαία-πατρονιά του Πενταδακτύλου.

Από Δευτέρας λέω να πάω στην ΑΗΚ να γυρίσω το ρεύμα πάνω στον Έτερο για να λάβει αυτός το λογαριασμό των Χριστουγέννων και να πάθει ανακοπή. Με τόσο ρεύμα diverted στην βεράντα μας (όπως τα υπολόγισα), με ένα απλό ηλεκτροσόκ θα τον επαναφέρω εύκολα. Όπως έκαναν στη Meredith όταν έπεσε μέσα στα παγωμένα νερά και επί ενάμιση επεισόδιο (season 3) προσπαθούσαν να την επαναφέρουν.

Declaration of support

(να διαβαστεί με βαρετή κυπριακή προφορά. Όπως του αξίζει)

Dear English reading public of ENOSIS and “may your blood become blood pudding”, (άρεσε μου τούτο, πιστή μετάφραση που το original πάντως).

I have read the top secret letter of English School headmistress to Peter Millet, you very skillfully have printed in your wallpaper newspaper and I couldn’t agree with you more. How come I never thought about it? The headmistress is another British agent in this blessed island, another 007 agent whose sole purpose is to «inflict real damage» to your newspaper. Something must be done about all those agents. They are becoming a crowd here people. Is it the sun? Is it the sea? Is it a plane? No! It’s Superman (I run out of my theme, sorry).

They most definitely “will fart on your balls” you brave ones, because your balls are huge and on them is engraved the name of anybody who does not agree with you (one big mother fucking tattoo if you ask me but you can handle it I am sure, being the seed of Leonidas and Alexander the Great).

Yes, please “call upon the Attorney General to take action and throw the bitch out of the country as a dangerous subversive agent of the British Secret Service” because he has nothing better to do than clean louvi and investigate conspiracy theories. It is even written in the Constitution: “The Attorney General’s job is to smell his fingernails and identify potential enemies of the state.” Silly me, I thought that was a job for Will Smith, Mel Gibson and Bruce Willis (after the divorce with Demi). I have probably lost touch with Ant1 (Cyprus) patriotic programs and must see to it immediately.

Anyway, I would like to express my support and declare that I feel very lucky that you brave ones at the souvlaki baking ENOSIS, guard the kerkoportes of this blessed island. We need your brave kind to unmask any new attempt to dehellenise our blessed island and await with agony any new discoveries you make. By the way, please don’t forget to confirm my booking for Saturday night (6 people, all appomenoi). Make sure you guys don’t run out of papoutsakia. The best resistance to foreign evil plans is eating at your joint and reading Xoraitikon einai.

I give you blessings from all twenty of my nails (all hand painted by a Filipino lady) and pray to Despoina All Mighty for you to succeed in changing the headmistress and bring someone from the honourable and respectable OELMEK, the only teacher’s association who actively preaches about peace, love and understanding amongst people.

Μονοήμερες διακοπές, courtesy της Εθνικής Φρουράς

Μια φορά και ένα καιρό, ήταν ένας νεοσύλλεκτος στρατιώτης από τη Λεμεσό. Ο νεοσύλλεκτος αυτός, επειδή δεν ήξερε κανένα στον στρατό και κυρίως διότι κανένας στον στρατό δεν ήξερε τον μπαμπά του, κληρώθηκε να υπηρετήσει τη θητεία του στο πεζικό (αντί σε κάτι πιο light… ας πούμε Διαβιβάσεις, Αεροπορία, Οδηγός Οχήματος, Έφεδρος και άλλες ειδικότητες που μόνο στον στρατό έχουν νόημα).

Ο στρατιώτης μας, αν και από τη Λεμεσό, στάληκε να υπηρετήσει τη θητεία του στα φυλάκια της Πράσινης Γραμμής, συγκεκριμένα στο Βόρειο Πόλο (δεν κάνω πλάκα, Βόρειος Πόλος είναι όνομα συνοικίας στη Λευκωσία, πάνω στην Πράσινη Γραμμή). Ο στρατιώτης μας δεν ήξερε ότι υπήρχε συνοικία με αυτό το όνομα. Δεν είχε δει την Πράσινη Γραμμή από κοντά. Την είδε. Την έμαθε. Από όλες τις πλευρές.

Στα χρόνια της υπομονής που δεν μας θυμήθηκε κανείς, οι διανυκτερεύσεις εκτός στρατοπέδου ήταν σπάνιες. Ο στρατιώτης μας πέρασε ένα σχεδόν χρόνο να ξεροσταλιάζει στα φυλάκια και όταν από θαύμα κέρδιζε έξοδο, έπρεπε να πάρει το ταξί της γραμμής για να τον πάει στο σπίτι του.

Όλα αυτά τα φαντασμαγορικά στα early nineties.

Ακολούθως ο στρατιώτης μας μεταφέρθηκε σε άλλο στρατόπεδο στα μετόπισθεν αλλά πάντοτε στρατηγικά τοποθετημένος μακριά από το σπίτι του. Για να γνωρίσει όλη την Κύπρο και να την αγαπήσει εξίσου καλά.

Έξι μήνες πριν απολυθεί, σε μια διανυκτέρευση, επιστρέφοντας σπίτι του μετά από άλλη μια νύχτα κραιπάλης στην Triangle (ή Whispers, δεν θυμάται ο άτιμος) ο στρατιώτης μας είχε ατύχημα με την μοτοσικλέτα του. Εδώ δεν πάει να τραγουδήσουμε τον «Κουρσάρο», καθότι ο στρατιώτης μας δεν ήταν fan του Παπακωνσταντίνου αλλά της house μουσικής.

Λόγω του ατυχήματος συνέβησαν διάφορα:
- ο στρατιώτης μας έσκισε το δανεικό δερμάτινο μπουφάν του αδερφού του ο οποίος ακόμα του το θυμίζει σε κάθε ευκαιρία ο μαλάκας.
- διέλυσε επίσης την Chaly μοτοσικλέτα που οδηγούσε.
- έπαθε μια περιποιημένη κρανιοεγκεφαλική κάκωση η οποία τον άφησε σε αφασία 3-4 μέρες.

Η μάνα του τον έταξε σε τόσους πολλούς αγίους, που (όπως τα υπολογίσαμε) αν καλύπτουμε ένα τουλάχιστον ελληνικό νησί το χρόνο, θα ξεπληρώσει όλα τα τάματα, όταν κλείσει τα 63 του χρόνια.

Ο στρατιώτης μας έμεινε στο νοσοκομείο άλλους 2 μήνες για να δέσει το κεφάλι του και ακολούθως, όταν εμφανίστηκε πίσω στο στρατό, τον απέλυσαν χωρίς τιμές και τον κατηγοριοποίησαν ως Ι4 (βοηθητικός).

Αυτό το γεγονός (το ατύχημα με τη chaly), αποδείχθηκε από τα πιο τυχερά πράγματα που συνέβησαν στη ζωή του.

Ο στρατιώτης μας, αν και είχε υπηρετήσει τη μισή σχεδόν θητεία του στα φυλάκια με το όπλο στο χέρι και τους Τούρκους 10 μέτρα μακριά, σύμφωνα με τη νέα κατάσταση του, δεν μπορούσε να κριθεί άξιος να του εμπιστευτεί το στράτευμα μας όπλο, ή άλλο πυρομαχικό. Σε κατάσταση ανάγκης, δεν έχει υποχρέωση να παρουσιαστεί να πολεμήσει (εφόσον είναι βοηθητικός). Θα κληθεί αν και εφόσον οι κανονικοί τα τινάξουν. Δηλαδή όταν θα έχουμε ήδη χάσει τον πόλεμο και η μάνα θα έχει χάσει το παιδί άρα χεστήκαμε αν εμφανιστούν οι βοηθητικοί να πολεμήσουν.

Ούτε στρατιωτική στολή δεν του έδωσαν για να εμφανίζεται ως έφεδρος.

Στα δεκαπέντε χρόνια που μεσολάβησαν από τότε, ο στρατιώτης μας (που πλέον ονομάζεται Έτερος) λαμβάνει ένα χαρτάκι για να εμφανίζεται σε ένα χωράφι 1 φορά το χρόνο, διαβάζει εφημερίδες, πίνει 2 καφέδες, τρώει 3 σάντουιτς, ακολούθως λαμβάνει το χαρτάκι-πρόσκληση για τον επόμενο χρόνο και πάει να πλύνει το αυτοκίνητο του και να κάνει άλλες δουλειές.

Αύριο ας πούμε, θα βάλει τις φόρμες του, θα πάει κάπου σε ένα κάμπο (με το δικό του αυτοκίνητο διότι οι βοηθητικοί δεν μεταφέρονται με τα αυτοκίνητα του στρατού -ευτυχώς-), θα κάτσει κάνα δίωρο και ακολούθως θα πάει supermarket, θα παραλάβει την κουκλάρα από το νηπιαγωγείο και θα αράξει στην τηλεόραση.

Και κάθε χρόνο ο Έτερος νιώθει ότι η εκδίκηση στο στρατό είναι ένα πιάτο που σερβίρεται… ζεστό, όπως τα σάντουιτς που τρώει ενώ κάθεται.

Twenty

Είχε δίκιο ο Καπουτζίδης ψες στο Twenty. Αν δει ξένος τις 20 καλύτερες ερωτικές σκηνές των τελευταίων 20 χρόνων στο Mega, θα νομίσει ότι οι Έλληνες είναι ένας λαός που το κάνει παντού, οπουδήποτε και συνέχεια εκτός από το σπίτι του. Παντελής έλλειψη σεντονιών και ανατομικού κρεβατιού. Μέσα στην ταλαιπωρία αυτοί οι άνθρωποι. Αν δεν σου μπει αγκάθι πάνω στο πάθος, δεν γίνεται ερωτική σκηνή.

Θυμίζω τις σκηνές που παρέλασαν από την οθόνη μας:

20. Ένας στάβλος με στάχυα.
19. Αποθήκες / θάμνοι και ο Εραστής Δυτικών Προαστίων
18. Σε ένα σαλόνι, όταν λείπουν οι γονείς.
17. Μια Φρουταρία μετακομίζει στο κρεβάτι του Σπύρου και της Δήμητρας στους Απαράδεκτους
16. Στη σκηνή του θεάτρου (Δύο Ξένοι)
15. Σε μια λίμνη
14. Στο υπνοδωμάτιο των δεκαπεντάχρονων (κεριά, κλειστά μάτια, χεράκια και άλλες αηδίες)
13. Gay sex στην πολυκατοικία. Με άντρες.
12. Μια παρτούζα που δεν κατάλαβα τι έγινε.
11. Στην παραλία (ντυμένοι. Διότι είναι το 1911 και είναι στη Σμύρνη.)
10. Gay sex σε πισίνα Με γυναίκες.
9. Στα Κύθηρα, σε γαμάτο λαξευτό εξοχικό σπίτι με τη Νύφη και έξω να βρέχει.
8. Αγρότισσα και αγρότης σε αποθήκη. Σε αργή κίνηση. Μετά το μάζεμα των σακιών μια ξεπέτα για το καλό της σοδειάς.
7. Ο μπαλαμός και η γύφτισσα σε.... χαλαμάντουρο.
6. Στο ύπαιθρο. Κλαίγοντας (αλλά το ήθελε).
5. Μέσα σε ένα ποτάμι. Μετά από μισή σαιζόν χωρισμού και ατέλειωτες ώρες να τον περιμένει στο παράθυρο.
4. ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΑΑΑΑΑΑΑ. Η σκηνή στο αυτοκίνητο που ανοίγει η πόρτα του γκαράζ και τους βλέπει ο Άλκης Κούρκουλος. Εγώ προσωπικά αυτήν θα ψήφιζα ως καλύτερη, τι σκατά κάνει στον αριθμό 4?
3. Μέσα στο νερό και πάλι. Με τον Στρατή Τζιώρτζογλου.
2. Στο γραφείο και να παίζει το «Αυτή η νύχτα μένει». Μένει όντως.
1. Ο Παπάκη και η Ιωάννα Παπά σε ένα κανονικό κρεβάτι με άσπρα σεντόνια.... Επιτέλους....

Συμπεράσματα:
1. Η Ελλάδα είναι μια χώρα με πολύ νερό. Ποτάμια, λίμνες, θάλασσα, πολύ νερό λέμε.
2. Ως εκ τούτου, οι Έλληνες είναι άνθρωποι υβρίδια. Αναπαράγονται μέσα στο νερό.
3. Επίσης ο Έλληνας, όταν δει αποθήκη, χαλασμένο σπίτι και ύπαιθρο κάτι παθαίνει. Φουντώνει από πάθος.
4. Οι Έλληνες σπανίως το κάνουν μέσα στα σπίτια τους.

By the way, το διαφημιστικό του «4» δείχνει ότι ο Παπάκη απόψε θα κάνει ωμό, σκληρό, κανονικό sex με τη Ζέτα Μακρυπούλια. Και μετά θα την πατσίσει. Ή θα την πατσίσει πριν και θα το κάνουν μετά. Δεν ξέρω. Μπορεί να παίζει παιγνίδια το μοντάζ. Το Ζετάκι πάντως απόψε έχει βαρυφορτωμένο πρόγραμμα.

The Sequel

Η ΦΣ θέλει να πει τον πόνο της αλλά θα "ξαλαφρώσει" σε 6 μήνες.

14 σημάδια ότι αυτή δεν είναι η πρώτη σου εγκυμοσύνη:

1. Δεν ενθουσιάζεσαι για το ατύχημα και δεν ευχαριστείς τη θεά τύχη/πρόνοια για αυτό το δώρο! Διερωτάσαι πως την έπαθες για δεύτερη φορά και ψάχνεις που μένει αυτή η κυρία τύχη για να της πεις να σταματήσει να ασχολείται μαζί σου.

2. Δεν ακύρωσες το προγραμματισμένο σου ταξίδι στο εξωτερικό με τόσο ενθουσιασμό όπως την πρώτη φορά.

3. Ο σύζυγος σου δεν ένιωσε την ανάγκη να σου αγοράσει ένα δώρο, ούτε καν ένα λουλούδι. Νιώθει όμως την ανάγκη να το πει παντού γιατί έχει επιβεβαιώσει εις διπλούν ότι είναι καρπερός και ότι η πρώτη φορά δεν ήταν τυχαία. Εσύ από την άλλη, δεν νιώθεις ιδιαίτερη υπερηφάνεια για την καρπερότητά σου, μια εγκυμοσύνη και μια γέννα είναι αρκετές για να σε πείσουν ότι είσαι super woman και δεν χρειάζεσαι επιβεβαίωση….άσε που τα sequels γενικά δεν έχουν και μεγάλη επιτυχία.

4. Οι γονείς σου δεν πηδούσαν πάνω κάτω, ούτε έπαθαν αϋπνίες από τον ενθουσιασμό. Σε συγχάρηκαν ππάσα ππάσα και μετά συνέχισαν τη συζήτηση για το φαγητό. Κάποτε δεν θυμούνται καν ότι είσαι έγκυος.

5. Το ξέρουν όλοι από την 6η βδομάδα. Τι να το κρατάς μυστικό άλλωστε, δεν είναι και κανένα φοβερό νέο.

6. Η ναυτία δεν είναι μια καλοδεχούμενη ένδειξη ότι η εγκυμοσύνη σου προχωρά καλά, είναι απλά εκνευριστική.

7. Στο πρώτο ραντεβού με το γιατρό μιλάς παραπάνω από αυτόν και του λες εσύ πότε πρέπει να κάνεις ποιο τεστ ανάλογα με το πρόγραμμα σου.

8. Βλέπεις στο δρόμο γυναίκες με ένα μωρό και σκέφτεσαι τι ωραία που πρέπει να περνούν. Βλέπεις γυναίκες με 3 μωρά και σκέφτεσαι να κόψεις το σεξ.

9. Δεν σε ενθουσιάζει που θα αγοράσεις καινούργια ρούχα εγκυμοσύνης. Αν σε χωράνε τα προηγούμενα, καλώς. Αν όχι, σε πιάνει η μαύρη κατάθλιψη.

10. Πας στη πολυκλινική για το ραντεβού σου με το γυναικολόγο και ξεχνάς γιατί είσαι εκεί, έτσι πας και κάθεσαι έξω από το γραφείο του παιδίατρου σου. Δεν βρίσκουν το ραντεβού σου. Το τεκνό Νο.1 αρχίζει να δυσανασχετεί. Η γραμματέας νομίζει ότι πάσχεις από Αλσχάιμερ, αλλά θα σε βολέψει. Όταν επιτέλους έχεις θυμηθεί ότι έχεις πάει για το γυναικολόγο, βρίσκεις μια δικαιολογία ότι πρέπει να φύγεις, παίρνεις το ασανσέρ για άλλο όροφο, βλέπεις έξω από το γραφείο του γυναικολόγου σου όλες τις first-time mums με τα τέλεια ρούχα εγκυμοσύνης και τους συζύγους τους να περιμένουν με ανυπομονησία για τον υπέρηχό τους, και παίρνεις το ασανσέρ για το χώρο στάθμευσης.

11. Πας στο pregnancy yoga αφού έχεις οργανώσει σύζυγο/γιαγιά/τατά να προσέχουν το τεκνό Νο.1. Εννοείται ότι με τόση υπερένταση που κουβαλάς, δεν μπορείς να χαλαρώσεις, ούτε να συνδεθείς με το έμβρυο. Απλά σκέφτεσαι τα χιλιάδες άλλα πράγματα που πρέπει να κάνεις. Και δεν σε ενδιαφέρουν οι συζητήσεις για το πώς πρέπει να κοιμάται μια έγκυος. Εσύ κοιμάσαι σε όποια πλευρά προλάβεις να τεζάρεις, με πλάτη στην πόρτα σε περίπτωση που έρθει το τεκνό Νο.1 μέσα στη μέση της νύχτας και σε κλωτσήσει, και έχεις εκπαιδεύσει τον εαυτό σου να μην θέλει τουαλέτα το βράδυ και να χάνεις πολύτιμο ύπνο.

12. Ο άντρας σου ξαφνικά απέκτησε την ικανότητα να αλλάζει πανιά, να κάνει το τεκνό Νο.1 μπάνιο και να το βάζει για ύπνο. Μήπως πρέπει να αναπτύξεις αναγούλες μέχρι τα παιδιά να πάνε πανεπιστήμιο?

13. Δεν μπορεί να σε ξεγελάσει καμία πωλήτρια στο Mothercare ότι χρειάζεσαι από 6 συνολάκια για ηλικίες newborn, 0-3 μηνών, 3-6 μηνών κτλ. Παίρνεις το γνωστό υφάκι, “Go Away, I know my shit”, λαμβάνεις την έκπτωση γιατί είσαι πάλι έγκυος, αν μη τι άλλο, αυτή τη δικαιούσαι.

14. Έχεις αυτή τη λάμψη της εγκύου. Τα μαλλιά, τα νύχια και το δέρμα σου έχουν να ζήσουν τέτοιες λαμπρές ημέρες από τον καιρό της πρώτης εγκυμοσύνης. Έχεις αποκτήσει πάλι το super στήθος χωρίς πλαστική (in your face Amy Winehouse). Γνωρίζεις όμως τη σκληρή πραγματικότητα ότι μόλις γεννήσεις, θα γίνεις μια μουντή, κουρασμένη, άυπνη σκιά, με ξεχειλωμένο στομάχι και στήθος και όχι ένα αλλά ΔΥΟ τεκνά να τρέχουν από πίσω σου όπως τα παπάκια.

Φράσεις Cult

Υπάρχουν μερικές ατάκες σε ταινίες, που ενώ από μόνες τους δεν σημαίνουν τίποτε, μένουν στη μνήμη μας ως θρυλικές.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη φράση "Στέλλα κρατάω μαχαίρι!"
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη φράση «Όχι άλλο κάρβουνο!»
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη φράση «Στάσου, μύγδαλα!»
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη φράση «Κούλα, είναι πολύ κωλόπαιδο ο Κυριάκος»

Από μόνες τους δεν σημαίνουν τίποτε, χεστήκαμε και για το μαχαίρι και για το κάρβουνο, και για τα μύγδαλα και για τον Κυριάκο. Έχουν γίνει όμως φράσεις cult. Πως έγιναν? Υποθέτω επαναλήφθηκαν τόσες πολλές φορές από όλο τον κόσμο που έμειναν για πάντα χαραγμένες στη μνήμη μας (για όλους τους λάθος λόγους φυσικά).

Η πιο κάτω σκηνή, υποβάλλει 2 σοβαρές υποψηφιότητες για δημιουργία φράσης cult.

Δεν βρήκα video με ακριβώς το επίδικο σημείο, από τα 8 λεπτά του video, μας ενδιαφέρουν τα λεπτά 0.35 – 3.00. Ο Νίκος Κουρής σε ρόλο σπαρκωμένου συζύγου, συζητά με τη σύζυγο του πόσο καιρό έχουν να το κάνουν. Σοκάρεται το πανελλήνιο όταν μαθαίνει ότι έχουν να το κάνουν 1 μήνα και 12 μέρες. Τις μετρά ο Κουρής, don’t worry.

Η πρώτη σοβαρή υποψηφιότητα υποβάλλεται στο σημείο 1.54. Όπου δηλώνει ότι θέλει «ωμό σκληρό sex» (αυτά λένε οι παντρεμένοι μεταξύ τους κατά τον Παπακαλιάτη. Είδες τι παθαίνεις όταν γράφεις για θέματα που δεν έχεις ιδέα?)

Η δεύτερη σοβαρή υποψηφιότητα υποβάλλεται στο σημείο 2.57. Όπου δηλώνει ότι πάει εκεί που πάει κάθε βράδυ ο πικραμένος παντρεμένος. «Να την παίξω!»

ECHR

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων την Τρίτη, σε μια υπόθεση εναντίον της Ιταλίας, αποφάσισε ότι οι σταυροί μέσα σε αίθουσες διδασκαλίας δημοσίων σχολείων παραβιάζουν την αρχή της ανεξιθρησκίας και της ελευθερίας που διασφαλίζει το secular education.

(Ναι, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δικάζει και άλλα πράγματα εκτός από τις προσφυγές εναντίον της Τουρκίας. Πως σου φαίνεσται…)

Στην Ιταλία επικρατεί ένας μικρός πανικός, η Ιταλική Κυβέρνηση θα εφεσιβάλει, το Βατικανό δεν το αναγνωρίζει (φυσικά), αλλά η συζήτηση έχει αρχίσει:

Στη δημόσια εκπαίδευση, δεν έχουν θέση τα θρησκευτικά σύμβολα. Αλλιώς δεν μπορούμε να μιλούμε για secular education.

Εννοείται μιλάμε για τη δημόσια εκπαίδευση, διότι η δημόσια εκπαίδευση είναι ευθύνη της Πολιτείας, και η Πολιτεία στην Ενωμένη Ευρώπη κανονικά έχει διαχωριστεί από την Εκκλησία. Ένας διαχωρισμός που έγινε σταδιακά και επεισοδιακά, αρχίζοντας από τη Γαλλική Επανάσταση το 1789 και πέτυχε σχεδόν παντού. Τουλάχιστον στα λόγια.

Και τώρα μπορείτε να φανταστείτε τι θα γίνει αν αυτή η απόφαση επιχειρηθεί να εφαρμοστεί στην Κύπρο (αναφέρω την Κύπρο που γνωρίζω. Δεν αποκλείω να έχουν και άλλοι πρόβλημα… η Ελλάδα ας πούμε). Μπορώ να φανταστώ τις δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου. Θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι.

Επίσης, κάνατε και εσείς το συνειρμό με τη «Λύση Ευρωπαϊκή»???

Στο English School οι οργανωμένοι γονείς το είδαν? Η ακόμα γιορτάζουν την Παναγιά την Χαλφτερμιότισσα? Εμπρός να αγωνιστούμε για το σταυρουδάκι και την πρωινή προσευχή! Την Παναγιούλα πάνω από τον πίνακα και τον αγιασμό κάθε αρχή του χρόνου. Διότι άμα διαμαρτύρονται οι Τουρκοκύπριοι, η δικαιολογία είναι ότι θέλουν να μας αφελληνίσουν και να μας τουρκέψουν και είναι μειοψηφία και άδικο, άδικο.

Άμα σου το λέει η Ευρώπη, είναι οκ?


(σε περίπτωση που κάνατε το συνειρμό ότι «ντάξει, κανένας μουσουλμάνος μετανάστης θα έκανε το πρόβλημα», να διευκρινίσω ότι η προσφυγή καταχωρήθηκε από μια Φινλανδή που είναι παντρεμένη με Ιταλό και τα δύο παιδιά τους που φοιτούσαν σε δημόσιο σχολείο δεν δικαιούνταν να αφαιρέσουν το σταυρό από την τάξη τους.)

Next Top Model

Δεν βλέπω να το πρόσεξε κανένας άλλος εδώ μέσα και αν δεν το σχολιάσω θα σκάσω (εντάξει, δεν θα σκάσω literally, αλλά πιστεύω βγάζει μάτι):

Βλέπουμε συνέχεια Κύπριους να παρελαύνουν από όλα τα reality και talent shows της Ελλάδας. Τραγουδιστές, χορευτές, συγκροτήματα, μιλάμε δεν γίνεται τελικός χωρίς να λαμβάνει μέρος Κύπριος, μέχρι και σε πρόγραμμα μαγειρικής είδα ένα (που νόμιζε ότι οι τρούφες είναι μόνο γλύκισμα.... το προσπερνάμε), παντού υπάρχει τουλάχιστον ένας token Κύπριος διαγωνιζόμενος. Μέχρι και στο διάδοχο του Yuri Geler είδα Κύπριους. Μέχρι και στη σειρά του Παπακαλιάτη έχει μια Κύπρια. Και είναι... φανταστική (literally).

Και φυσικά κάθε φορά ο Έλληνας παρουσιαστής προσπαθεί με χιουμοριστική διάθεση (με τι άλλη διάθεση θα προσπαθούσε και αυτός ο καημένος) να πει 2-3 φράσεις στην κυπριακή διάλεκτο. Και τότε ακούγεται κάτι σαν Βραζιλιάνα τραβεστί στο λιμάνι που έμαθε τα ελληνικά τα τελευταία 4 χρόνια που μένει παράνομα στην Ελλάδα έχοντας έρθει ως λαθρομετανάστης μέσα σε κοντέινερ πλοίου.

Αν πάω ποτέ στη Βραζιλία θα νιώθω σαν στο σπίτι μου.

Anyway. Το θέμα είναι άλλο.

Ενώ υπάρχουν παντού (μα παντού) Κύπριοι διαγωνιζόμενοι, στο Greece’s Next Top Model ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΔΙΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΗ ΚΥΠΡΙΑ.

(ναι, με την ησυχία σας, κάντε όποιο συνειρμό θέλετε)


ΥΓ: Όταν έγραψα για τη μύτη της Jennifer Grey, το αναπόφευκτο φυσικό wavy μαλλί και το... ιλιγγιώδες average ύψος του 1.65 (με τα χέρια ανάταση), γελούσατε κυρίες μου.

ΥΓ(2): Εκτός και αν όλες οι Κύπριες θέλουν να γίνουν certified accountants, δικηγόροι, marketing executives, bankers, business women, άντε και ως τελευταία επιλογή κυβερνητικοί υπάλληλοι, και απορρίπτουν κάθε είδους επαγγέλματος που συμπεριφέρεται στους εργαζόμενους του ως... κρέατα.

ΥΓ(3): Ναι καλά.