Νίκησα!

Οι επισκέψεις στα πεθερικά είναι συνήθως visits to hell. Θέλω να παιχτώ, να φαρμακωθώ και ακολούθως να πηδήξω από ένα ψηλό κτήριο. Έχω μειώσει τις επαφές στο minimum (χωρίς να εγείρω υποψίες) και είμαι η τέλεια long distance νύφη.

Στην προχθεσινή απαραίτητη επίσκεψη όμως, I rocked!

Μιλούμε, έδωσα ρέστα και είμαι η αδιαμφισβήτητη νικήτρια του διαγωνισμού. Δεν είπα τίποτα λάθος, ήμουν υπόδειγμα καλής συμπεριφοράς, έδειξα τζει που την ανωτερότητα και….

(μπαρδόν για να κάνω ένα mini χορό της επιτυχίας….)

ΝΙΚΗΣΑ ΣΤΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ «ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΠΙΟ ΘΕΑΜΑΤΙΚΉ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΝΑ ΔΙΗΓΗΘΕΙ»

Oh yeah people. Έπαιξα με τους επαγγελματίες και νίκησα. Ναι, εγώ. Νίκησα. Τους αποστόμωσα. Έμειναν άφωνοι. Νίκησα, νίκησα, νίκησα.

Here is how it happened:
Η μαμά Ετέρα ήταν αντικειμενικά καλά. Εννοώ ότι δεν ήταν άρρωστη, δεν είχε πάει πρόσφατα στο γιατρό, ούτε καν εποχιακό εμβόλιο γρίπης δεν έκανε ακόμα. Τη ρώτησα πως είναι (η εναρκτήρια ερώτηση του διαγωνισμού) και μου απάντησε «καλά». ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ να σε ρωτά η νύφη σου πως είσαι και να απατάς μόνο «καλά». Χάλασε ο κόσμος, έπεσαν τα standards.

Όταν με ρώτησε αν όλα είναι καλά με την οικογένεια (μου), της είπα για τη γιαγιά Μαγκάιβερ, που χάθηκε δύο φορές το τελευταίο τρίμηνο (τη βρήκαμε και τις δύο φορές, no worries), έχει Αλσχάιμερ που καλπάζει επομένως δεν μπορεί να μείνει πολλή ώρα μόνη, πέρασε ήδη τη φάση που νομίζει ότι ο άντρας της είναι ακόμα ζωντανός και θα επιστρέψει από τη δουλειά, καλύψαμε τους γονείς της που την περιμένουν στο πατρικό της και πρέπει να πάει να τους δει, της εξηγήσαμε καμιά εικοσαριά φορές ότι δεν πάει πια σχολείο, έχει να πάει από το 1948, την καθησυχάζουμε κάθε μέρα ότι η κοπέλα που μένει μαζί της δεν είναι από τη Σρι Λάνκα αλλά η κόρη της και γενικά, ο νευρολόγος της δοκιμάζει διάφορα φάρμακα μέχρι να ιγκώσουμε ένα που να έχει αποτέλεσμα.

Και την αποστόμωσα.

She couldn’t top that.

Νομίζω μόνο ένας καρκίνος ή ένα διπλό μπάι πας και πάνω θα το ξεπερνούσε.

Πήγε να μου πει «και εγώ ξεχνώ» αλλά το ήξερε και η ίδια ότι έχασε το παιγνίδι. Το είδα στα μάτια της. I beat her at her own game.

Μέχρι που με ρώτησε τι δουλειά κάνω (10 χρόνια που με ξέρει, νομίζω με ρώτησε vaguely 2-3 φορές). Αμφιβάλλω αν ξέρει τι δουλειά κάνω. Diversion tactics….τς τς τς…

Μετά αυτοκτόνησε. Σχολίασε ότι από τον καιρό που έχει να δει τον Έτερο, έπεσαν και άλλο τα μαλλιά του.

Oh no woman. Πως έκανες έτσι λάθος? Βάρος και μαλλιά ΔΕΝ ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ ΠΟΤΕ. Ο Έτερος άρπαξε την κουκλάρα και αναχωρήσαμε αμέσως. Είμαι έτοιμη για το Champions League. Έκανα όλες τις νύφες out there proud.

Από τη χαρά μου θα πάρω σήμερα περίπατο τη γιαγιά Μαγκάιβερ και θα της αγοράσω σχολική τσάντα!