Monday night television

Γι ‘αυτό μου αρέσει η τηλεόραση τη Δευτέρα το βράδυ!

Μέσα σε διάστημα δυόμισι ωρών, μπορείς να νιώσεις την ελαφρότητα του Next Top Model, τη βαρύτητα του Νησιού και να κλάψεις με την ησυχία σου και ακολούθως να δεις και λίγο από Το Συζητάμε και να μείνεις έκθαμβη με το τι λέγεται σε εκείνη την εκπομπή (πάντα υπάρχει ο token πολιτικός που θα λαλεί ότι του κατέβει. Εψές είχε δύο ποτούτους). Ακολούθως, να πας για ύπνο ήσυχη ότι είδες trash, επίπεδο και πολιτική συζήτηση και έκλεισες ως άτομο και ως τηλεθεατής.

Το βράδυ ξεκίνησε χαλαρά με το Next Top Model. Τα δεκαοκτάχρονα έπαιξαν κάτι σαν trivial pursuit στο πανεύκολο του διότι είναι μοντέλα και δεν είναι για δύσκολα πράγματα, το κατανοούμε και δεν σχολιάζουμε περαιτέρω. ΑΛΛΑ ΝΑ ΜΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ Η ΦΡΑΣΗ «Δεν σηκώνομαι από το κρεβάτι μου για λιγότερο από $10,000 την ημέρα» ΗΤΑΝ ΤΗΣ ΛΙΝΤΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΑΣ??? (by the way, έννεν έτσι ακριβώς η φράση. Ήταν «we don't wake up for less than $10,000 a day»).

Φυσικά, αυτό είναι ένα 90s piece of information και οι ροκώλες είναι όλες κάτω των 25 χρονών, αλλά δεν άνοιξαν ποτέ τους ένα περιοδικό? Κάτι τελοσπάντων? Ανάγνωση ξέρουν? Ακολούθησε το γνωστό ξεκατίνιασμα μεταξύ τους και κατά τις 10 άλλαξα κανάλι διότι είχε ξεκινήσει Το Νησί και έπρεπε να ανεβάσω λίγο το επίπεδο.

Στο Νησί έφτασαν οι Γερμανοί και το επεισόδιο ήταν σχεδόν μαυρόασπρο από την προσπάθεια του σκηνοθέτη να μας δείξει ότι τους σκιάζε η φοβέρα και τους πλάκωνε η σκλαβιά. Μαύρες σκιές παντού, οι ηθοποιοί φορούσαν σκούρα ρούχα, οι γυναίκες ξαφνικά θυμήθηκαν να βάλουν τσεμπέρια, οι Γερμανοί ήταν τόσο κακοί όσο οι ελληνικές ταινίες της δεκαετίας του 70 και πάνω στο peak η Κατερίνα Λέχου κακαρώνει μετά από μόλις 7 επεισόδια και τρέχω να βρω χαρτομάντιλα, τελικά βολεύομαι με τα χαρτομάντιλα Hanna Montana της κουκλάρας που κοιμάται αμέριμνη.

Στο ΡΙΚ1 είχε ήδη ξεκινήσει η συζήτηση για Εθνικιστές-Ρατσιστές (έτσι έγραφε από κάτω) και η Ειρήνη Χαραλαμπίδου προσπαθούσε να κρατήσει την τάξη μεταξύ των συνομιλητών της. Εκεί που ήμουν απασχολημένη να σκουπίζω τα μάτια μου και να φυσώ τη μύξα μου, ο Θεμιστοκλέους (ο γνωστός homophobic βουλευτής του ΔΗΣΥ) δήλωνε περίπου ότι οποιαδήποτε έκφραση μίσους, ρατσισμού, αυταρκισμού κτλ είναι μέρος της ελευθερίας της έκφρασης και δεν μπορεί (ως δημοκρατικός άνθρωπος βεβαίως βεβαίως) να απαγορεύσει στον οποιοδήποτε να εκφράζεται όπως εκφράζεται, διότι το δικαίωμα της έκφρασης, σε δημοκρατικά άτομα όπως τον κύριο Θεμιστοκλέους είναι πολύ σημαντικό πράγμα.

Ευχαριστώ τον κ. Θεμιστοκλέους, διότι μέχρι εκείνη τη στιγμή ήμουν ακόμα μέσα στο trip «Είσαι εσύ ο άνθρωπος μου» και κλαψ και λυγμ, αλλά με αυτό που είπε δεν μπορούσα παρά να ξενερώσω και να δω την ειρωνεία της υπόθεσης. Ο κ. Θεμιστοκλέους που σκίζεται για το δημοκρατικό δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης, προφανώς σκίζεται όταν το δικαίωμα αυτό αφορά μόνο straight patriotic άτομα, διότι για τους gay, θεωρεί ότι πρέπει να αποκλείονται από βασικούς τρόπους κοινωνικής έκφρασης της ζωής μας (όπως ο γάμος ή η συμβίωση). Άρα για το Θεμιστοκλέους, να αντιγράφεις φασιστοειδή πρότυπα είναι acceptable τρόπος έκφρασης, αλλά να συζείς με τον gay partner σου, δεν είναι.

Όπως είπα και πιο πάνω, μέσα σε διάστημα δυόμισι ωρών, τα είδα όλα.

Πρώτο τραπέζι πίστα στον Notis

Τις τελευταίες μέρες, τρεις φορές στις πέντε που θα ανάψω την τηλεόραση σε ελληνικά κανάλια, βλέπω το Νότη Σφακιανάκη να κάνει δηλώσεις. Δεν κατάλαβα αν είναι ένα interview που μας παίζουν ξανά και ξανά ή πολλές διαφορετικές δηλώσεις του τραγουδιστή. Τι νομίζει για την κρίση που πως αυτός αποταμίευσε και τώρα δεν έχει ανάγκη, πότε και πως χτύπησε μια γυναίκα που τον πρόσβαλε και γενικά πότε νομιμοποιείσαι (κατά το Νότη) να χτυπήσεις μια γυναίκα (!!), πως πρέπει να συμπεριφέρεται ο καλός τραγουδιστής, τι έκανε αυτός και δεν έχει ανάγκη κ.α.

Από χαμένος στις ναφθαλίνες έγινε τακτικός των δελτίων. Μου θύμισε την πρώτη επαφή που είχα μαζί του.

.... (μπαίνουμε μέσα στο συννεφάκι του χρόνου και η οθόνη μας θολώνει γύρω γύρω διότι επιστρέφουμε στο παρελθόν)...

…Μέσα της δεκαετίας του 90, και εγώ πρωτοετής στο πανεπιστήμιο. Ήταν ακόμα οι αρχές και δεν ήξερα πολύ κόσμο. Ντύνομαι, στολίζομαι και πάω σε ένα party. Μετά από την παρέλευση τουλάχιστον δύο ωρών και αφού όλο το αλκοόλ έχει σχεδόν καταναλωθεί από τους βορειοευρωπαίους συμφοιτητές μου, σκάει μύτη στο πάρτι ένας Έλληνας, φρέσκος και καινούργιος, από την Αθήνα. Ναι, έχει κάνει θεαματική είσοδο, ναι το παίζει αδιάφορος και τι πεσμένο πάρτι είναι αυτό κτλ, και ναι, ήταν ντυμένος με την Εθνική Ενδυμασία των Ελλήνων Φοιτητών της Εποχής:

1. Τζιν παντελόνι Levis ή Americanino (στενή εφαρμογή για να διαφημίζεται το πακέτο)

2. Κίτρινα Timberland καστόρινα μποτάκια (και μόνο που το έγραψα αυτό σκέφτεστε που στο καλό είναι τα παλιά σας μποτάκια και που μπορεί να τα φύλαξε η μάνα σας)

3. Μπλουζάκι στενό (άσπρο, μαύρο, navy blue)

4. Φουσκωτό μπουφάν σε έντονο χρώμα, γεμισμένο με φτερά χήνας. Όπου πήγαινες, μαδούσες και λίγα φτερά στο πέρασμα σου.

Πιάνουμε κουβέντα με τον Έλληνα (ας τον ονομάσουμε Nicos) για να γνωριστούμε και από τις πρώτες τρεις κουβέντες του αντιλαμβάνομαι ότι το χάσμα μεταξύ μας ήταν αγεφύρωτο και δεν υπήρχε περίπτωση να κάνουμε ποτέ παρέα (ή οτιδήποτε άλλο). Η πρώτη του κουβέντα ήταν ότι έφτασε στο πανεπιστήμιο χθες και έχει τα χάλια του, διότι δεν ήθελε να φύγει από την Αθήνα και ήρθε με το ζόρι και μπλα μπλα, τώρα να δούμε πως θα αντέξει αυτό το κάτεργο και μπλα μπλα και να φανταστείς χθες το βράδυ έτσι ώρα ήταν στον Notis, πρώτο τραπέζι πίστα και άνοιγε μπουκάλια και ο Notis τραγουδούσε από πάνω του και μετά ήρθε και του μίλησε και ήταν το highlight της ζωής του (μέχρι εκείνη τη στιγμή) που ήρθε ο Notis και του μίλησε και τι χαρά και μπλα μπλα και δεν αντέχει, μόνο 24 ώρες έλειψε από την Αθήνα και ήδη θέλει να επιστρέψει.

Εγώ από την άλλη, δεν ήξερα ποιος ήταν ο Notis και δεν είχα πάει ποτέ στη ζωή μου (μέχρι εκείνη τη στιγμή) σε πίστα.

By the way:

Η δεύτερη κουβέντα του Nicos ήταν αν ξέρω «που μπορούμε να βρούμε stuff να φτιαχτούμε».

Η τρίτη κουβέντα του Nicos ήταν για κάτι πιπίνια που είδε και θέλει να ξαναδεί.

Δεν ήξερα που να βρούμε stuff.

Δεν ήμουν σίγουρη τι σημαίνει ακριβώς η λέξη «πιπίνια».

Αντιλήφθηκα ότι τελικά δεν μιλώ ελληνικά αλλά κυπριακά και ναι, υπάρχει διαφορά για την οποία κανένας δεν φρόντισε να με πληροφορήσει στην Κύπρο.

Εξακολουθούσα να μην ξέρω ποιος ήταν αυτός ο Notis και γιατί ήταν τόσο σημαντικός.

Κατάλαβα όμως γιατί οι Έλληνες σατίριζαν τόσο πολύ την Αλέξια (την τραγουδίστρια).

Αργότερα, έμαθα για τον Notis, έμαθα όλη τη νεοελληνική slang, αγόρασα και Timberland μποτάκια.

Προχτές που έδειξε πάλι το Notis η τηλεόραση, είπα την πιο πάνω ιστορία στον Έτερο. Ο Έτερος τηλεφώνησε στη μάνα του για να εντοπίσει το πορτοκαλί φουσκωτό μπουφάν των σπουδών του και απογοητεύτηκε όταν η μάνα του τον πληροφόρησε ότι το ξεφορτώθηκε διότι έπιανε μισό ερμάρι και μαδούσε παντού φτερά χήνας.

Μάντεψε τι κάνουν τα πρωινά

Αν έχεις γονείς συνταξιούχους και εσύ εργάζεσαι (as able bodied grown up people usually do) πολύ πιθανό οι γονείς σου να είναι επιφορτισμένοι με τη δουλειά να πιάνουν τα παιδιά σου από το σχολείο, μέχρι εσύ να σχολάσεις και να τα παραλάβεις στη συνέχεια από τους γονείς σου. Μιλώ για γονείς συνταξιούχους in their sixties, όχι μαυροφορεμένα χούφταλα που σέρνονται μέχρι τον καφενέ και την εκκλησία.

Τι κάνουν όμως οι συνταξιούχοι γονείς σου τις υπόλοιπες ώρες του πρωινού? Μετά από προσεκτικό observation και κατασκοπευτική αποστολή, είμαι σε θέση να σας αποκαλύψω πως περνούν οι συνταξιούχοι τις ώρες τους. Long gone είναι οι μέρες που οι συνταξιούχοι έκαναν τους messengers των παιδιών τους (οκ, ακόμα τους κάνουν όταν χρειαστεί αλλά σε λιγότερο βαθμό. Έχουμε και internet και πληρώνουμε τους λογαριασμούς online.)

Λοιπόν, έχουμε και λέμε.

Καταρχήν οι συνταξιούχοι της Λευκωσίας, μεταξύ 9.00 με 10.30 το πρωί συχνάζουν στο ΙΚΕΑ για καφέ και πρόγευμα. Πήγαινε στο ΙΚΕΑ οποιαδήποτε καθημερινή, όσο πιο νωρίς μπορείς και θα πρέπει να διεξάγεις μάχη για να βρεις τραπεζάκι ελεύθερο στην καφετέρια του. Νομίζω την Τρίτη παίζει και δωρεάν καφές και έχει παραπάνω κίνηση. Με €1,40 το πρόγευμα (αυγά, bacon, λουκάνικα και ψωμί) including όσο καφέ μπορεί να σηκώσει η ουροδόχος κύστη σου, οι συνταξιούχοι μας κάνουν καθημερινά πάρτι. Πάνε ως ζευγαράκια, πάνε με παρέα, πάνε με φίλους τους. Μικρά groups ασπρομάλληδων συνταξιούχων απολαμβάνουν πάμφθηνο καφέ με πανοραμική θέα της Λευκωσίας μέσα στην τρελή χαρά. Κάποιες μέρες της εβδομάδας τους δίνουν και δωρεάν μπισκοτάκια. Heavenly bliss! Δώσε του συνταξιούχου κάτι δωρεάν και πάρε του τη ψυχή.

Μετά τον πρωινό καφέ, αρχίζει ανελέητο shopping. Τι εννοώ:

Το γραμματοκιβώτιο σας δεν είναι αιωνίως γεμάτο με διαφημιστικά flyers καταστημάτων και supermarket με προσφορές? Εσείς συνήθως τα πετάτε. Οι συνταξιούχοι γονείς σας (ειδικά εκείνα των supermarket με τα κρέατα φωτογραφισμένα πάνω στα μαρούλια και τις perfect looking μπανάνες) τα μελετούν προσεκτικά και βγάζουν εβδομαδιαίο πρόγραμμα:

Δευτέρα στον Ορφανίδη η αρνίσια σούβλα είναι στη μισή τιμή – Check!
Τρίτη στο Carrefour το ψωμί είναι στο ένα τρίτο της κανονικής του τιμής – Check!
Τετάρτη στη φρουταρία του Αλφαμέγα με €10 αγορές, παίρνετε δώρο μια ωραιότατη ζυγαριά ακριβείας της κουζίνας – Check!
Πέμπτη στο Metro τα αναψυκτικά είναι μισή τιμή – Check!
(και ούτω καθεξής)

Οι συνταξιούχοι μας κάνουν το tour των supermarket αγοράζοντας πάντα μόνο ότι είναι σε προσφορά και προχωρούν παρακάτω. Είναι σαν παιγνίδι, με πόσα λιγότερα χρήματα μπορούν να αγοράσουν ότι χρειάζονται. Άσε που περνά και η μέρα τους ευχάριστα. Άσε που τους αρέσει να γίνονται pampered με προσφορές και δωρεάν δωράκια από τα εν λόγω supermarket.

(αυτή την εβδομάδα by the way, αγοράζουν όλοι φόρμες γυμναστικής από τα Lidl).

Δεν πιστεύω ότι είναι αποκλειστικά οικονομικό το θέμα (ότι δηλαδή οι συνταξιούχοι κυνηγούν τις προσφορές διότι έχουν χαμηλά εισοδήματα). Αυτού του είδους οι προσφορές παλιά δεν γίνονταν. Ο ανταγωνισμός ήταν ανύπαρκτος, τα προϊόντα λιγότερα και καμία υπεραγορά ή μπακάλης δεν έκανε τόσο συχνά και τόσο δυναμικά προσφορές. Οι συνταξιούχοι μας το ξέρουν καλά, γι ‘αυτό και το εκμεταλλεύονται όσο περισσότερο μπορούν. Άμα τόσα χρόνια δεν είχες κάτι, τώρα που το έχεις, δεν ηλεκτρίζεσαι από τη χαρά σου?

traffic propaganda

ok, τα κατάφερα. Βασικά ήθελα να βάλω άλλο τραγούδι αλλά το άτιμο copyright δεν με αφήνει. Alexia will do.

update

Προσπαθώ να ανεβάσω ένα video αλλά κάτι κόλλησε. Προσπαθώ να το ξεκολλήσω ή να βρω άλλο τρόπο  να το ανεβάσω.

(το video δεν έχει σχέση με τη Χούντα και δεν περιλαμβάνει την κουκλάρα.)

Ευχαριστώ

Πως να διαδώσετε κάτι δωρεάν

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ σε όλους τους αθκιασερούς φίλους σας που κάθονται πίσω από ένα computer αυτή τη στιγμή. Μερικοί μασουλούν το κουλουράκι τους, άλλοι περιμένουν να έρθει το delivery που παρήγγειλαν, οι παραπάνω περιμένουν την ώρα να σχολάσουν. Παρακαλώ προτιμήστε τα inbox των τραπεζικών υπαλλήλων και υπαλλήλων της CYTA, AHK και άλλων μεγάλων οργανισμών διότι μπορείτε έτσι να καλύψετε περισσότερο κόσμο με λιγότερο κόπο. Τα παραπάνω ηλίθια forwards anyway γίνονται circulated μέσω αυτής της κατηγορίας των υπαλλήλων.

...... Τώρα θα παίξω με τα συναισθήματα σας
.....  την λογική και
.... την υπομονή σας.

Θα σας περιγράψω ότι είμαι ο average σκληρά εργαζόμενος Κυπραίος που δουλεύω, πληρώνω φόρους κανονικά και το μόνο που θέλω σε αυτή τη μίζερη ζωή είναι λίγο σεβασμό, αγάπη, και ανθρώπινα δικαιώματα. Θα μοιραστώ τις ανησυχίες μου μαζί σας, ρίχνοντας μέσα και λίγες πινελιές επιπέδου Κοέλιο, π.χ. «από τότε που θυμάμαι ζώ με το άγχος και την αβεβαιότητα της ύπαρξής μου στην ίδια μου την πατρίδα. Διερωτούμαι αν κτίζουμε στην άμμο, αν όσα δημιουργούμε, αύριο με μια υπογραφή κάποιου τρίτου θα περάσουν στα χέρια άλλων. Με έμαθαν να εκλέγω στα πολιτειακά αξιώματα συμπατριώτες μου για να περιφρουρούν τα δίκαια και τα δικαιώματα μου. Να εκλέγω συμπατριώτες μου που βάζουν το κοινό καλό, πάνω από το προσωπικό τους συμφέρον.»

 
Μετά θα συνδέσω περίτεχνα το παρόν με κάτι τραυματικό του παρελθόντος για να δημιουργήσετε το σωστό συνειρμό ότι όλα αυτά που θα σας πω συνδέονται μεταξύ τους και δεν είναι το καθαρά υποκειμενικό point of view μου που στην τελική, χεστήκατε. Ας πούμε, σε μια πρόταση θα ρίξω μέσα Ευρώπη, εισβολή, το παρόν, τους Τουρκοκυπρίους και..... wait for it…. τους λαθρομετανάστες.

Θα κατηγοριοποιήσω εντελώς αυθαίρετα και χωρίς στοιχεία ή επιχειρήματα τους πολίτες σε διάφορες κατηγορίες. Εμείς, οι απλοί πλην τίμιοι πολίτες φυσικά και θα είμαστε μέσα στην χειρότερη κατηγορία, πως αλλιώς θα σας προκαλέσω αισθήματα αγανάκτησης και άδικου? (προσέχετε να μην στιλλομαθκιάσετε με το κουλουράκι. Και καθαρίστε επιτέλους το keyboard σας. Μόνο εγώ λείπω από πάνω του.)   

Ακολούθως, μέσα σε ένα αχταρμά θα αναφέρω Τουρκοκύπριους, ανθρώπινα δικαιώματα, επιδόματα, υποχρεώσεις, Ευρώπη, άδικο, λύση, ότι άλλο θυμηθώ και θα ρωτήσω αυτό που έχει απάντηση και την είπαν όλοι με διάφορους τρόπους αλλά εγώ επιλεκτικά αρνούμαι να δεχτώ και επιμένω να ρωτώ για να προκαλώ:

«Πότε θα έχουν υποχρεώσεις;»

Μετά θα «πηδήσω» στο θέμα των λαθρομεταναστών (όπως είπα, ένας αχταρμάς χωρίς συνοχή, λες και οι Τουρκοκύπριοι και οι μετανάστες είναι το ίδιο θέμα) και θα θέσω μερικά αληθοφανή, πλην παραπλανητικά στοιχεία και γεγονότα, χωρίς τεκμηρίωση ή στατιστική ανάλυση ή κάτι που ένας σοβαρός άνθρωπος θα μπορούσε να διαβάσει και να πειστεί για την ορθότητα τους με σκοπό να σας πείσω, ως απλός πολίτης σαν και εσάς ότι η κατάσταση είναι ανησυχητική, εκτός ελέγχου, κινδυνεύουμε, συνομωσίες ξεπηδούν από παντού και εμείς είμαστε αδρανείς και ηττοπαθείς (μην ακούτε τα επίσημα στοιχεία, εγώ ο φίλος σας ξέρω καλύτερα).

Δεν θα διστάσω να γράψω ανακρίβειες, ψέματα και φαντασιόπληκτα σενάρια για να προωθήσω το point of view μου σε εσένα λατρεμένε αναγνώστη με το κουλουράκι στο στόμα.

Θα φέρω και ως παράδειγμα τη μαμά Ελλάδα που είναι το ευαίσθητο σημείο για πολλούς από εσάς για να δείξω ότι χρεοκόπησε διότι δέχτηκε μετανάστες. Τη Σερβία, για να δείξω ότι οι μουσουλμάνοι φταίνε για όλα εκεί (χωρίς φυσικά, ιστορικές αναφορές ή κάτι για να τεκμηριώσω αυτά που λέω).

Θα προσπαθήσω να σας τρομοκρατήσω λέγοντας π.χ. ότι:
- Μας οδηγούν σε αφανισμό δημιουργώντας μουσουλμανική μειονότητα στο ελεύθερο τμήμα της Κύπρου. (Κούλα, θα βγάλεις το Zara και θα βάλεις μπούρκα)
- Μας οδηγούν σε οικονομική εξαθλίωση. (Πίτσα, θα πρέπει να καθαρίζεις το σπίτι σου μόνη σου... ίουουουου!!)
- Σε ένα χρόνο το 10% του πληθυσμού της Λάρνακας θα είναι λαθρομετανάστες. (και όχι απόγονοι Σαρακηνών πειρατών).

 
Επειδή όμως έχω αντιληφθεί ότι το παραλήρημα μου στους περισσότερους από εσάς θα φανεί τσας ρατσιστικό, θα προσπαθήσω να σας προλάβω και να πω ότι δεν είμαι ρατσιστής, όχι, όχι, έχω όλες τις καλές προθέσεις. ΑΛΛΑ... Οι μουσουλμάνοι λαθρομετανάστες τις έχουν; Πείτε μου σε ποια χώρα του κόσμου οι μουσουλμάνοι προσαρμόστηκαν με τις κοινωνίες που τους φιλοξενούν. Σε καμιά!!! (η χρήση πολλών θαυμαστικών έχει σχέση με την πειθώ. Κάθε θαυμαστικό αυξάνει τις πιθανότητες να δεχτείτε αυτό που θα σας πω χωρίς να το ψάξετε.)

Μετά, θα σας φέρω στο φιλότιμο. Θα σας πω ότι δεν τ' άχω με τους Τουρκοκύπριους ούτε με τους Λαθρομετανάστες. Αυτοί κάνουν την δουλεία τους. Βρήκαν μια χώρα με πολίτες χωρίς αντιδράσεις που τους πληρώνει για να κάθονται και μας δουλεύουν από πάνω. Έτσι εσείς (που δεν θέλετε να πιάνεστε κοροίδο) θα νευριάσετε και θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι δεν θέλουμε να πιανόμαστε κορόιδο από όλους αυτούς που δεν είναι αγνοί Κύπριοι πολίτες σας εμάς.

Σχεδόν σας κέρδισα πουλάκια μου.

Για κερασάκι στην τούρτα θα σας αναφέρω ότι και στην Ευρώπη άρχισαν να μην ανέχονται την κατάσταση (άρα είναι οκ να μην την ανέχεστε και εσείς wannabe Ευρωπαίοι μου). Βγείτε στους δρόμους και αντιδράστε δέρν... (σόρυ, μου ξέφυγε) δυναμικά.

Ομάδα Αγανακτισμένων Ρατσιστών (ή κάτι άλλο ασαφές και άσχετο)

Παρακαλώ στείλτε αυτό το email σε όσα περισσότερα άτομα μπορείτε το ταχύτερο.....γιατί το τρένο που θα μας πατήσει πλησιάζει. Ναι, στείλτε τα μηνύματα μισαλλοδοξίας και ρατσισμού παντού. Από τότε που ανακαλύψαμε το email, έχουμε ξεσκιστεί να διαβάζουμε τις «σκέψεις» του κάθε «προβληματισμένου» πολίτη. Όσο πιο μεγάλο το address book του, τόσες παραπάνω σκέψεις έχει. Στοίχημα ότι θα το δούμε τυπωμένο και σε εφημερίδες?

Cynglish

Ένας messenger ήρθε για να τον πληρώσω για κάτι υλικά που αγόρασα για το σπίτι. Πάει να μου ετοιμάσει την απόδειξη πληρωμής και τον βλέπω να γράφει πάνω «against account».

«Μα μόλις πλήρωσα όλο το ποσό.»

«Μα έτσι γράφω πάντα στις αποδείξεις.»

«Μα η λέξη «against» σημαίνει «έναντι» και εγώ δεν πλήρωσα έναντι, πλήρωσα όλο το ποσό, πρέπει να μου γράψεις «εξόφληση» ή κάτι ανάλογο.»

Ο messenger με βλέπει με το βλέμμα της αγελάδας και γράφει πάνω σε νέα απόδειξη την ένδειξη «full payment» ενόσω εγώ διερωτώμαι γιατί δεν γράφει τις αποδείξεις του στα ελληνικά. Προφανώς δεν κατέχει το αγγλικό όσο νομίζει ότι το κατέχει άρα γιατί να γίνεται ρεζίλι άδικα?

Αρχίζω να συνειδητοποιώ πόσα πράγματα στη δουλειά γίνονται σε Cynglish (Cypriot English, από το Spanish English –Spanglish-). Δηλαδή, σε αγγλικά της Πόπης (no offence to the lovely Πόπες out there).

Το πιο συνηθισμένο που μπορώ να σκεφτώ, είναι να έρχεται για παράδειγμα μια επιστολή για αρχειοθέτηση και να γράφει πάνω «Fail», εννοώντας «File», as is filing. Το βλέπεις, διερωτάσαι γιατί ο μαλάκας που σου έστειλε την επιστολή δεν το έγραψε στα ελληνικά να τελειώνουμε και μετά γελάς που έγραψε το file όπως το προφέρει.

Στην 284η φορά που θα έρθει επιστολή με την ένδειξη «Fail», ή θα δεις γραμμένη πάνω σε επιστολή τη φράση «sick leaf» (εννοώντας sick leave, άδεια ασθενείας) νιώθεις την ανάγκη να διορθώσεις το μαλάκα αλλά και πάλι, σκέφτεσαι ότι μπορεί να είναι too late για να μάθει αγγλικά επιπέδου δημοτικού και σκάζεις, ούτως ή άλλως δεν θέλεις να παίζεις το ξερόλα του γραφείου.

Και δεν είναι μόνο αυτά τα μικρά. Ολόκληρα κατεβατά emails ανταλλάζονται μεταξύ Κυπρίων στα αγγλικά, με χάλια αγγλικά. Δεν μιλώ για emails που ενδεχομένως να διαβάσουν και συνάδερφοι που δεν μιλούν ελληνικά, άρα είναι λογικό να κάνεις μια προσπάθεια σε άλλη γλώσσα. Μιλώ για emails και επιστολές μεταξύ Κυπρίων κουμπάρων. Τι το κουράζεις το αγγλικό ρε φίλε? Γράψε εκεί τι θέλεις στα ελληνικά να συνεννοηθούμε. Πρέπει εγώ κάθε φορά να μαντεύω τι ήθελες να πεις αλλά μετάφρασες λάθος?

Σκέφτεσαι ελληνικά, μεταφράζεις αγγλικά, ο άλλος διαβάζει cynglish και κάνει μετάφραση πίσω στα ελληνικά για να συνεννοηθείτε.

H κυπριακή επαγγελματική παράνοια.

Κάποτε, μέσα στο ασανσέρ, ρώτησα ένα συνάδελφο τι άρωμα βάζει διότι μύριζε πολύ έντονα (αλλά ευχάριστα). Μου απάντησε «το Φάχρενχέιτ». Επί 2 μέρες προσπαθούσα να αντιληφθώ ποιο αντρικό άρωμα ήταν αυτό και μου διέφευγε. Τελικά αντιλήφθηκα ότι εννοούσε το «Fahrenheit» της Christian Dior. Που προφέρεται "Φάρεναιτ".

Dressed in Black

Εγώ νόμιζα ότι μαύρα φοράνε οι ροκάδες.

Εγώ νόμιζα ότι μαύρα φοράνε τα μοντέλα και οι gay άνθρωποι της μόδας διότι τους κάνει να φαίνονται λυγεροί και ταυτόχρονα κομψοί.

Εγώ νόμιζα ότι μαύρα φοράνε οι χήρες και τα ορφανά όταν έχουν πένθος. Ειδικά άμα είσαι χήρα σε βιβλίο του Καζαντζάκη, πρέπει να φοράς κολλητό μαύρο φόρεμα με τρία κουμπιά ανοιγμένα στο στήθος για να σκανδαλίζεις του αγνούς Κρητικούς άντρες του χωριού, που βλέπουν ένα ίχνος στήθους και παθαίνουν νευρικό κλονισμό.

Εγώ νόμιζα ότι μαύρα φοράνε οι άντρες σε υπανάπτυχτα χωριά της Ελλάδας και Κύπρου. Για να μην φαίνονται (υποθέτω) οι τάτσες πάνω στα ρούχα τους, και να σπέρνουν τον τρόμο και σεβασμό.

Εγώ νόμιζα ότι μαύρα φοράει ο Batman, ο τιμωρός του κακού στην Gotham City.

Εγώ νόμιζα ότι μαύρα φοράνε οι χοντροί διότι σε κάνουν να φαίνεσαι πιο λεπτός απ’ ότι πραγματικά είσαι.

Οι μαυροφορεμένοι τύποι που κάνουν όλο και πιο συχνά την εμφάνιση τους στους δρόμους των πόλεων της Κύπρου (δήθεν για παρέλαση και περιπολία και πράσινα άλογα), τι από τα πιο πάνω είναι? Χήρες του Καζαντζάκη, ή θαυμαστές του Batman?

Εγώ ξέρω ότι οι πορείες με μαυροφορεμένους νέους, ήταν κάτι που συνήθιζαν οι φασίστες του Μουσολίνι στην Ιταλία. Στην αρχή, απλώς κυκλοφορούσαν στους δρόμους σε σχηματισμό παρέλασης, ομοιόμορφοι και συγυρισμένοι. Έφεραν σημαίες και φώναζαν ρυθμικά συνθήματα. Μετά, έκαναν (δήθεν) περιπολίες, που πραγματικό σκοπό είχαν να τρομοκρατήσουν αυτούς με τους οποίους δεν συμφωνούσαν και να επιδείξουν τη δύναμη τους.

Εγώ ξέρω ότι οι παρελάσεις και η προσέλκυση (προσηλυτισμός) νέων σε νεολαίες, ήταν κάτι που συνήθιζαν οι ναζιστές στη Γερμανία. Φορούσαν διακριτικές στολές, έφεραν σημαίες και έκαναν ογκώδεις συγκεντρώσεις σε στάδια. Όλοι έχουμε δει την ασπρόμαυρη ταινία από τη συγκέντρωση των ναζιστών στη Νυρεμβέργη. Όλοι έχουμε ακούσει τα χαρακτηριστικά τραγούδια-εμβατήρια.

Ποιο άλλο σκοπό έχουν όλες αυτές οι νυχτερινές «παρελάσεις» μαυροφορεμένων νέων αν όχι για να δείξουν την παρουσία τους και να δημιουργήσουν αισθήματα φόβου? Δεν είχε καλή τηλεόραση και είπαμε να βγούμε έξω να πάρουμε λίγο αέρα?

Πέρα από το σύνθημα-κράχτης, ότι βασικά τους ανησυχεί η λαθρομετανάστευση και όχι όλοι οι ξένοι (ναι, καλά) είναι και η ιδεολογία του έθνους που προβάλλεται, ότι τάχα μου το έθνος απειλείται επειδή ήρθαν οικονομικοί μετανάστες, ότι θα γίνουμε μειονότητα και κινδυνεύουμε (γιαγιά σε κλέβουνε), ότι θα αλλάξει η κοινωνική δομή μας (παππού σε βιάζουνε), ότι για όλα τα κοινωνικά προβλήματα φταίνε οι μετανάστες.

Στο όχι τόσο μακρινό παρελθόν, έφταιγαν οι Εβραίοι/ οι τσιγγάνοι/ οι gay/ οι διαφορετικοί.

Αύριο, μπορεί να φταίμε εμείς διότι δεν είμαστε αρκετά Έλληνες για του λόγου τους.



Φυρμός πράγματα που ανακαλύπτεις σε ένα σαββατοκύριακο (2)

The Yellow Book of President Kyprianou

«While everyone knows the Little Red Book of Mao, nobody has ever heard of Ming ta Kao, the book containing the thoughts of Chu Yuan-chang, founder of the Ming Dynasty. The possession and study of the Ming ta Kao (Great Ming Edict) was compulsory for all subjects of the empire: each family had to have a copy. Since the population was then around 80 million, the Ming ta Kao remained for a long time one of the most widely distributed books in the world.

This enormous distribution however, as Simon Leys writes in his “Chinese Shadows”, “did not prevent its almost complete disappearance. Today the Ming ta Kao is a very rare curiosity, eagerly sought by bibliophiles.”

Today almost nobody in China has heard of the Ming ta Kao. In all bookshops I visited in Peking none knew of Chu Yuan-chang’s book.

Besides the Little Red Book of Mao we had during the last few years similar books, in which are concentrated the thoughts and wisdom of contemporary leaders. It is interesting to note that in all these books there is a messianic message. The thoughts concentrated in these books belong to men, who are not simply heads of government in their countries. More than this they are Messiahs who have the ambition to lead their people or peoples to eternal salvation.

Such books which contain the wisdom of their Leaders are the Green Book of Muammar Al Gadafi and the Little Green Book of Ayatolla Khomeini.»

(θα διερωτάστε, τι σκατά αντιγράφω τόση ώρα.)

….

«It is however too late for a Little Black Book of Makarios. Instead, we decided to publish the Little Yellow Book of Kyprianou, the present Leader of Cyprus who carries on the work of the Great Leader.

We called it Yellow for a very simple reason; There already exists a Little Red Book, the one by Mao. Of Green books we have two – from Gadafi and the Ayatolla. Black would be the only possibility for Makario’s Book. We are thus left with two colours: blue and yellow. We went for the latter because of the yellow of the Cyprus flag.

The Little Book of Kyprianou should enter into all Cypriot homes. Every family should have its own copy in the same way that every Chinese family had its own copy of the Ming ta Kao. If we ever come to have our own Yellow Guards then they will also have something to wave in the air at their rallies, meetings and parades.

Though the Ming ta Kao did not endure the passing of centuries, we are certain that the Little Yellow Book of Kyprianou, the very quintessence of the wisdom of a great and magnificent people, will last forever.»

…. (φυρτείτε –από τα γέλια- με την ησυχία σας)

Λοιπόν, υπάρχει αυτό το μικρό κίτρινο βιβλίο (edition 1981)… Και έχω ένα copy του… και είναι HI-LA-RIOUS…

Είναι νομίζω η καλύτερη σάτιρα που διάβασα τον τελευταίο καιρό. Αν ΔΕΝ προοριζόταν για σάτιρα, ακόμα καλύτερα.

Φυρμός πράγματα που ανακαλύπτεις σε ένα σαββατοκύριακο

«Our fatherland is in experienced hands. The Coachman of our national chariot is enlightened and strong. Spyros Kyprianou has been waging a war for the rights of this country for the last thirty years»

Νίκος Ρολάνδης (30.08.1978)

Υπουργός Εξωτερικών

(…I just exploded in my head…)

Πως πέρασα τη μέρα μου

Ονομάζομαι κουκλάρα και σήμερα, 28 Οκτωβρίου δεν πήγα σχολείο. Δεν κατάλαβα γιατί δεν πήγα σήμερα σχολείο, ήθελα να πάω να παίξω, αλλά η μαμά μου είπε ότι σήμερα είναι κλειστό και κάποια άλλη στιγμή όταν μεγαλώσω λίγο θα μου εξηγήσει γιατί. Τελοσπάντων. Πέρασα το πρωινό ξαπλωμένη στον καναπέ να βλέπω Ντόρα η Μικρή Εξερευνήτρια, μέχρι που με έντυσαν, με χτένισαν, με καθάρισαν και μου ανακοίνωσαν ότι θα πάμε να φάμε σε ένα θείο που έχει μια αυλή, ένα σκύλο και 10 γάτες και ονομάζεται «ο θείος με την προτομή».

Εμένα δεν με ενδιαφέρει και πολύ αυτός ο θείος με την προτομή (ούτε ξέρω τι είναι η προτομή) αλλά μου φάνηκε καλή ιδέα να παίξω με ένα σκύλο και 10 γάτες έτσι δέχτηκα να πάω. Η μάνα μου όλο μουρμουρούσε ότι είναι έγκυος και δεν μπορεί δυστυχώς να πιει ηρεμιστικά να αντέξει, ο μπαμπάς μου πήρε καλού κακού ένα extra πακέτο τσιγάρα μαζί του και ξεκινήσαμε.

Εγώ βγήκα έξω στην αυλή και έπαιζα με το σκύλο και τις γάτες. Διάφοροι άγνωστοι που ήταν στο σπίτι μου είπαν πόσο έχω μεγαλώσει και τι όμορφη που έγινα και να τους πω ένα τραγουδάκι και άλλα χαζά. Εγώ τους αγνοούσα διότι είχε παραπάνω πλάκα να μαζεύω ξερά σαλιγκάρια από την αυλή και να τα λιώνω. Η μάνα μου με δικαιολόγησε ότι είμαι ντροπαλή αλλά εγώ που την ξέρω, νομίζω ότι και η ίδια θα ήθελε να λιώνει σαλιγκάρια στην αυλή παρά να κάθεται με τους άγνωστους.

Μετά κάτσαμε στο τραπέζι για να φάμε.

Ο θείος με την προτομή, πρέπει να ήταν ο ηλικιωμένος κύριος που καθόταν στην κεφαλή του τραπεζιού και μετά το δεύτερο ποτήρι κρασί άρχισε να μιλά μόνος του. Κάποιος είπε ότι τώρα που άνοιξε ο Λιμνίτης, μπορείς να πάς στον Πύργο Τυλληρίας μέσα σε 50 λεπτά. Όλοι έκαναν ήχους όπως «ωωω» και «αααα» και «χμμμ». Μόνο ο θείος με την προτομή είπε ότι κατά τη γνώμη του έπρεπε να κλείσουν όλα τα οδοφράγματα (τι είναι αυτό?), να απομονωθούν οι κακοί Τούρκοι, να πιέσουμε και να ετοιμαστούμε για αγώνα. Η θεία απάντησε ότι πρέπει να δοκιμάσουμε οπωσδήποτε τα κουπέπια, είναι νοστιμότατα. Ο θείος είπε ότι πάμε από το κακό στο χειρότερο, έτσι που πάμε με αυτό τον Πρόεδρο θα βάλουμε όλοι φέσι (τι είναι το φέσι?) και δεν πρέπει να βάλουμε φέσι αλλά να αγωνιστούμε και πάνω απ’ όλα πρέπει πάντα να βάζουμε την πατρίδα μας. Η μάνα μου είπε στη θεία ότι τα κουπέπια της ήταν τέλεια και μου έβαλε στο πιάτο να δοκιμάσω και εγώ. Ο θείος είπε ότι οι καιροί άλλαξαν και έμειναν μόνο μερικοί ρομαντικοί όπως αυτόν να οραματίζονται ένωση με την Ελλάδα.

Εγώ ξέρω τι είναι η Ελλάδα. Είναι ένα μέρος που μπαίνεις μέσα στο αεροπλάνο για να πας και όταν φτάσεις περνάς τέλεια, τρως όσα παγωτά θέλεις, πάς θάλασσα και ο μπαμπάς και η μαμά είναι συνέχεια μαζί μου. Ο μπαμπάς γύρισε στη μάνα μου και είπε με χαμηλή φωνή ότι «τώρα αποφάσισε ότι είναι ρομαντικός? Νέο φρούτο.» Ο θείος είπε ότι στην εποχή του ο κόσμος είχε άλλες προτεραιότητες, ήθελε μόνο ένα πράγμα και πρέπει αυτό να κάνουμε και τώρα. Αγώνα. Η μάνα μου γύρισε και του είπε ότι άμα είναι να κάνει αγώνα να της το πει έγκαιρα για να κανονίσουμε και εμείς την πορεία μας, στο οποίο η θεία αποφάσισε να σηκώσει το τραπέζι και όλοι εκτός από το θείο με την προτομή κινήθηκαν να βοηθήσουν. Όταν κάτσαμε πάλι όλοι για το γλυκό, ο θείος είπε ότι η Χούντα (ποια είναι αυτή?) μισούσε την ΕΟΚΑ Β (ποια είναι αυτή?) αλλά κανένας δεν το κατάλαβε ποτέ. Ο Διγενής (ποιος?) ήταν εχθρός της Χούντας και ο Μακάριος (ποιος?) φταίει για όλα και άμα διαβάσεις κάτι μυστικά έγγραφα θα καταλάβεις και άλλα πολλά και ο μπαμπάς μου είπε ότι ο ππαλουζές είναι φρέσκος και πολύ ωραίος, και η μάνα μου ρώτησε από πού είναι και της απάντησαν από τον Αγρό και όλοι έγλυφαν τα κουτάλια τους. Ο θείος είπε ότι είναι περήφανος που έγινε μέλος της ΕΟΚΑ Β, δεν έκανε τίποτε κακό και με την εισβολή (τι είναι αυτό?), αυτός και οι συναγωνιστές του πήγαν να πολεμήσουν τους Τούρκους και έδωσαν τη ζωή τους πάνω στα βουνά.  

Σε αυτό το σημείο η μάνα μου σηκώθηκε και είπε ότι πάει στην τουαλέτα. Την ακολούθησα αλλά δεν πήγε στην τουαλέτα. Μπήκε στο δωμάτιο που έχει πολλά βιβλία, πήρε τη τσάντα της και πήγε να βάλει μέσα ένα κεφάλι κάποιου παππού με μουστάκι και μπερέ στα μαλλιά. Πριν προλάβει να το βάλει στη τσάντα της μπήκε μέσα ο μπαμπάς μου και της είπε να το βάλει στη θέση του και η μάνα μου του είπε ότι θα την απαγάγει την προτομή, δεν της γλιτώνει και μετά θα ζητήσει και λύτρα από το θείο και ο μπαμπάς της είπε να κόψει τις μαλακίες και να συγκρατηθεί, σε μισή ώρα φεύγουμε, και η μάνα μου είπε να τον καλοπιάσει αλλά ο μπαμπάς μου δεν δέχτηκε, ούτε όταν η μάνα μου του είπε σε παρακαλώ, ούτε άμα τον απείλησε ότι θα φορέσει στο θείο το ππαλουζέ καπέλο και έτσι επιστρέψαμε όλοι πίσω στο τραπέζι.

Κάποιος ρώτησε το μπαμπά μου για την έκθεση αυτοκινήτων στο Παρίσι και όλοι άρχισαν να μιλούν για αυτοκίνητα. Ο θείος συνέχισε για λίγο να μιλά μόνος του και να ψάχνει ένα ηγέτη (τι είναι αυτό?) που θα ενώσει και θα κάνει θαύματα και μετά κοιμήθηκε πάνω στην καρέκλα.

Φύγαμε πριν ξυπνήσει ο θείος. Η θεία μας έδωσε τον υπόλοιπο ππαλουζέ να τον φάμε σπίτι μας.