Monday night television

Γι ‘αυτό μου αρέσει η τηλεόραση τη Δευτέρα το βράδυ!

Μέσα σε διάστημα δυόμισι ωρών, μπορείς να νιώσεις την ελαφρότητα του Next Top Model, τη βαρύτητα του Νησιού και να κλάψεις με την ησυχία σου και ακολούθως να δεις και λίγο από Το Συζητάμε και να μείνεις έκθαμβη με το τι λέγεται σε εκείνη την εκπομπή (πάντα υπάρχει ο token πολιτικός που θα λαλεί ότι του κατέβει. Εψές είχε δύο ποτούτους). Ακολούθως, να πας για ύπνο ήσυχη ότι είδες trash, επίπεδο και πολιτική συζήτηση και έκλεισες ως άτομο και ως τηλεθεατής.

Το βράδυ ξεκίνησε χαλαρά με το Next Top Model. Τα δεκαοκτάχρονα έπαιξαν κάτι σαν trivial pursuit στο πανεύκολο του διότι είναι μοντέλα και δεν είναι για δύσκολα πράγματα, το κατανοούμε και δεν σχολιάζουμε περαιτέρω. ΑΛΛΑ ΝΑ ΜΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ Η ΦΡΑΣΗ «Δεν σηκώνομαι από το κρεβάτι μου για λιγότερο από $10,000 την ημέρα» ΗΤΑΝ ΤΗΣ ΛΙΝΤΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΑΣ??? (by the way, έννεν έτσι ακριβώς η φράση. Ήταν «we don't wake up for less than $10,000 a day»).

Φυσικά, αυτό είναι ένα 90s piece of information και οι ροκώλες είναι όλες κάτω των 25 χρονών, αλλά δεν άνοιξαν ποτέ τους ένα περιοδικό? Κάτι τελοσπάντων? Ανάγνωση ξέρουν? Ακολούθησε το γνωστό ξεκατίνιασμα μεταξύ τους και κατά τις 10 άλλαξα κανάλι διότι είχε ξεκινήσει Το Νησί και έπρεπε να ανεβάσω λίγο το επίπεδο.

Στο Νησί έφτασαν οι Γερμανοί και το επεισόδιο ήταν σχεδόν μαυρόασπρο από την προσπάθεια του σκηνοθέτη να μας δείξει ότι τους σκιάζε η φοβέρα και τους πλάκωνε η σκλαβιά. Μαύρες σκιές παντού, οι ηθοποιοί φορούσαν σκούρα ρούχα, οι γυναίκες ξαφνικά θυμήθηκαν να βάλουν τσεμπέρια, οι Γερμανοί ήταν τόσο κακοί όσο οι ελληνικές ταινίες της δεκαετίας του 70 και πάνω στο peak η Κατερίνα Λέχου κακαρώνει μετά από μόλις 7 επεισόδια και τρέχω να βρω χαρτομάντιλα, τελικά βολεύομαι με τα χαρτομάντιλα Hanna Montana της κουκλάρας που κοιμάται αμέριμνη.

Στο ΡΙΚ1 είχε ήδη ξεκινήσει η συζήτηση για Εθνικιστές-Ρατσιστές (έτσι έγραφε από κάτω) και η Ειρήνη Χαραλαμπίδου προσπαθούσε να κρατήσει την τάξη μεταξύ των συνομιλητών της. Εκεί που ήμουν απασχολημένη να σκουπίζω τα μάτια μου και να φυσώ τη μύξα μου, ο Θεμιστοκλέους (ο γνωστός homophobic βουλευτής του ΔΗΣΥ) δήλωνε περίπου ότι οποιαδήποτε έκφραση μίσους, ρατσισμού, αυταρκισμού κτλ είναι μέρος της ελευθερίας της έκφρασης και δεν μπορεί (ως δημοκρατικός άνθρωπος βεβαίως βεβαίως) να απαγορεύσει στον οποιοδήποτε να εκφράζεται όπως εκφράζεται, διότι το δικαίωμα της έκφρασης, σε δημοκρατικά άτομα όπως τον κύριο Θεμιστοκλέους είναι πολύ σημαντικό πράγμα.

Ευχαριστώ τον κ. Θεμιστοκλέους, διότι μέχρι εκείνη τη στιγμή ήμουν ακόμα μέσα στο trip «Είσαι εσύ ο άνθρωπος μου» και κλαψ και λυγμ, αλλά με αυτό που είπε δεν μπορούσα παρά να ξενερώσω και να δω την ειρωνεία της υπόθεσης. Ο κ. Θεμιστοκλέους που σκίζεται για το δημοκρατικό δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης, προφανώς σκίζεται όταν το δικαίωμα αυτό αφορά μόνο straight patriotic άτομα, διότι για τους gay, θεωρεί ότι πρέπει να αποκλείονται από βασικούς τρόπους κοινωνικής έκφρασης της ζωής μας (όπως ο γάμος ή η συμβίωση). Άρα για το Θεμιστοκλέους, να αντιγράφεις φασιστοειδή πρότυπα είναι acceptable τρόπος έκφρασης, αλλά να συζείς με τον gay partner σου, δεν είναι.

Όπως είπα και πιο πάνω, μέσα σε διάστημα δυόμισι ωρών, τα είδα όλα.