Top Guns in Malta

Η Δημοκρατία στη Λιβύη μπορεί να είναι ακόμα μακρυά, αλλά η Μάλτα μόλις απέκτησε 2 ελικόπτερα και 2 fighter jets. Χωρίς να κάμει τίποτε.

Μούχτιν.

(σιγά να μεν αυτομολούσαν οι πιλότοι στην Κύπρο. Ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Άμυνας είναι ο ..... (wait for it)..... Γιαννάκης Ομήρου, του γνωστού κόμματος "Ο Καντάφι είναι φίλος μας").

:) :) :)



Πολιτικές εξελίξεις

Να αναφέρω στο φιλοθεάμον κοινό ότι μετά που επόμπαρα ένα τάγκι Physiomer μέσα στη μύτη μου (είναι όπως το καλοκαίρι που μπαίνεις πουκάτω στη θάλασσα τζιαι μπαίνει νερό στη μύτη σου τζιαι κάφκει σε.... καλοκαίρι.... χρειάζομαι μαγιό....) αποφάσισε να ανοίξει και ναι οκ, έχω ξεπεράσει ΑΚΟΜΑ ΕΝΑ κρυολόγημα χωρίς φάρμακα.

Και ενώ μου συμβαίνουν όλα αυτά τα σπαστικά, χάνω τις πολιτικές εξελίξεις στη Λιβύη που είναι τζει που το ενδιαφέρον αν αναλογιστεί κανείς ότι πριν μερικά χρόνια ο δικός μας ο Λυσσαρίδης ήταν κώλος και βρακί με τον Καντάφι.... Ο Καντάφι είναι φίλος μας ελάλεν μας....

Δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι.

(Αίγυπτος, Μπαχρέιν, Λιβύη, Μαρόκο, Τυνησία, ίσως και η Συρία?) Makes you wonder. Οι φιλικές σχέσεις που έχουμε ως χώρα με όλα τα αραβικά κράτη είναι τελικά φιλικές σχέσεις προς δικτάτορες και απολυταρχικά καθεστώτα?

Μάσσιαλλα μας.

Στο ΡΙΚ εχτές μετέδιδαν ότι ο Καντάφι θα φύει νύχτα που τη Λιβύη. Σήμερα το πρωί άνοιξα την τηλεόραση με την κρυφή ελπίδα να λαλώ στο μέλλον της mini-me ότι τη νύχτα που ο Καντάφι έφυε κυνηγημένος που τη Λιβύη, ήταν η πρώτη νύχτα που δεν εξύπνησε για να θέλει τάισμα (σε στυλ «τι έκαμνες εσύ όταν επαίξαν τον Κέννεντυ / επέθανε ο Michael Jackson?»). Τελικά ο Καντάφι είναι ακόμα στη Λιβύη και λαλεί ότι είναι καλά (προς το παρόν).

Ο αναλυτής του BBC (κανεί ΡΙΚ, πέρκει να ετοίμασε το εχτεσινό ρεπορτάζ το Φάντασμα της Κοπεγχάγης, γι’ αυτό ήταν τόσο αξιόπιστο) έλεγε ότι όλοι περιμένουν να δουν τι θα αποφασίσει να κάνει ο στρατός. Σε χώρες που ο στρατός είναι πολυπληθής και παντοδύναμος, εν τζείνοι που αποφασίζουν ποιος θα είναι εξουσία. Στην Αίγυπτο ο Μουμπάρακ είχε 1.000.000 στρατό και άνδρες ασφαλείας. Όταν ο στρατός αποφάσισε να τον κλάσει, ο Μουμπάρακ έγινε history. Αν τωρά στη Λιβύη ο στρατός αποφασίσει ότι ο Καντάφι δεν τους συμφέρει πια, θα γίνει και ο Καντάφι history. Απλά πράγματα. Ο κόσμος που βουρά μέσα στους δρόμους με τα mobiles αναμμένα είναι μεν συγκινητικό και ρομαντικό θέαμα αλλά δεν φτάνει για να φέρει τη Δημοκρατία.

Fingers crossed να δούμε ποιου το μέρος θα πάρει ο στρατός.

Είδα και ένα video που ο γιος του Καντάφι κάμνει προειδοποιητικές δηλώσεις προς πάσα κατεύθυνση. Ότι οι διαδηλώσεις κτλ είναι έργο των ξένων, και μπλα μπλα οι ξένοι να μας αφήσουν ήσυχους και μπλα μπλα οι πολυεθνικές θέλουν τα πετρέλαια μας γι’ αυτό υποκινούν τους διαδηλωτές, και μπλα μπλα όχι στο ξένο δάχτυλο και τα ξένα συμφέροντα και μπλα μπλα θα υπερασπιστούμε τη Λιβύη μέχρι τελικής πτώσεως και μπλα μπλα όλοι θέλουν το κακό μας.

......μουμπλε μουμπλε......

Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει?       

ΥΓ: Αυτό το mantra με τους ξένους που θέλουν το κακό μας, είναι τελικά το καλύτερο νανουριστικό για τα πλήθη...



Θυσία για το παιδί μου

Η ώρα 8.45 το βράδυ δεν άντεξα. Ένιωθα ότι το κεφάλι μου ήταν έτοιμο να εκραγεί και τα μάτια μου έτρεχαν πιο πολύ από εκείνη τη φορά που είδα «Το Νησί» το πρώτο επεισόδιο που φεύγει η Ελένη για τη Σπιναλόγκα και έκλαιγα με λυγμούς.

«Sorry gia tin enoxlisi alla mporo na pio Panadol Cold and Flu otan thilazo? An oxi, exei kati allo pou dikaioumai na pio gia na anoixei i miti mou giatre? ELEOS.»

5 βασανιστικά λεπτά αργότερα...

«Όχι, μόνο σκέτο Panadol».

(γιατρέ με σκοτώνεις. Αλλά τουλάχιστον απαντάς τα μηνύματα σου.)

Για να καταλάβεις, αν έχεις ρινική συμφόρηση του κερατά, το σκέτο Panadol είναι σαν να προσπαθείς να σκοτώσεις ελέφαντα με μια καρφίτσα. Μαλακίες δηλαδή. Για τα επόμενα δέκα λεπτά σκέφτομαι μήπως είναι καλή ιδέα να κόψω τώρα αμέσως το θηλασμό και να πιω κάτι να ανακουφίσω το κρυολόγημα μου. Είναι το τρίτο κρυολόγημα που πρέπει να περάσω χωρίς φάρμακα λόγω εγκυμοσύνης / θηλασμού. Επιτέλους, πόση θυσία να γίνω για το παιδί μου?

Ο Έτερος προσπαθεί να με παρηγορήσει ότι η δυσφορία που νιώθω είναι επιφανειακή και θα περάσει (ναι, σιγά), με καταλαβαίνει και με νιώθει (ναι, σιγά), να αντέξω λίγο ακόμα και θα μπει η άνοιξη, τα πουλάκια θα κελαηδούν στα δέντρα, οι πάγοι θα λιώσουν (ναι, σιγά), και επιτέλους να σκάσω λίγο, έφαα τον που τη μουρμούρα (ναι, σιγά).

Φακκά μου να είμαι κρυολογημένη, Φακκά μου να είμαι κρυολογημένη, Φακκά μου να είμαι κρυολογημένη, Φακκά μου να είμαι κρυολογημένη, Φακκά μου να είμαι κρυολογημένη, Φακκά μου να είμαι κρυολογημένη, Φακκά μου να είμαι κρυολογημένη...

Μόνο μια γιαγιά Μαγκάιβερ μπορεί να με βοηθήσει.

«Γιαγιά, τον παλιό καιρό που δεν είχε φάρμακα, τι έπινε ο κόσμος για να ανοίξει η μύτη του?»

«Έπινε τσάι, έκανε ποδόλουτρο και πήγαινε μια επίσκεψη στο Λουτρό της Εμερκές για ζεστό μπάνιο και τρίψιμο που την Τουρκού. Και μετά έπινε και ένα Panadol για να γίνει εντελώς καλά.»

....zzzzzzzzzz...........



Μάντεψε τι κάνουν τα πρωινά (2)

Έχοντας λύσει το μυστήριο του τι κάνουν οι συνταξιούχοι τα πρωινά τους, αποφάσισα να λύσω ένα ακόμα μεγάλο μυστήριο της πόλης:

Ποιος πάει στα Jumbo τη Δευτέρα το πρωί?

Το σχέδιο: Η κουκλάρα δήλωσε τι θέλει να ντυθεί για τα καρναβάλια. Οκ, σκέφτηκα εγώ, σίγουρα θα έχει τέτοια στολή στα Jumbo και φτηνά άρα πρέπει να κάνω το σκατό μου παξιμάδι και να πάω. Σκέφτομαι λοιπόν εγώ η δαιμόνια Δρακούνα to beat the traffic να μην πάω σαββατοκύριακο που γίνεται στο συγκεκριμένο κατάστημα Ανάσταση (πέρσι μέχρι και Τουρκοκύπριους είδα να αγοράζουν καρναβαλλίστικες στολές) και να πάω άσχετη μέρα και ώρα. Δευτέρα πρωί ας πούμε.

Οι γονείς βρίσκονται στις δουλειές τους.

Τα παιδάκια βρίσκονται στο σχολείο.

Οι συνταξιούχοι βρίσκονται στο ΙΚΕΑ για καφέ ή στα supermarket να κυνηγούν τις προσφορές.

Άρα λογικά θα ήμουν μόνη μου.

Σκέφτηκα.

Δευτέρα πρωί, πακετάρω τη mini-me στο κάθισμα-car seat-αμαξάκι-αεροπλάνο της και πάω στα Jumbo με σκοπό να εκμεταλλευτώ την ησυχία και να καλύψω επιτέλους λεπτομερειακά το συγκεκριμένο κατάστημα, κάτι που δεν έχω καταφέρει μέχρι σήμερα (στα μισά συνήθως θέλω να παιχτώ και φεύγω μισοδότζιην).

Η πραγματικότητα: Αν τα σαββαοκύριακα το parking του Jumbo είναι γεμάτο, με αποτέλεσμα τα αυτοκίνητα να υπερχειλίζουν στη διπλανή χωράφα, το δρόμο και το parking του Pavillion πάρα δίπλα, τη Δευτέρα το πρωί το parking του Jumbo ήταν απλά.... γεμάτο. Μα είναι δυνατόν να έχει πάλι κίνηση?

Ναι, είναι.

Μέσα στο κατάστημα βρήκα:

- όλους τους συνταξιούχους που έπρεπε να προσέχουν παιδάκια (διαφόρων ηλικιών) και προφανώς δεν μπορούσαν να πάνε για καφέ στο ΙΚΕΑ ή για κυνήγι προσφορών. Τελικά, ποιοι συνταξιούχοι πάνε καφενείο, I wonder.

-Ετοιμόγεννες τύπισσες που προφανώς ξεκίνησε το maternity leave τους και ήρθαν να προμηθευτούν accessories για το αγέννητο μωρό τους.

- Teenagers που αγόραζαν καρναβαλλίστικα (μια φορά και ένα καιρό όταν έκανες κοπάνα κατέληγες στο Piccadilly για μπιλιάρδο και να κόψεις κίνηση. Τώρα πας στα... Jumbo???)

...και το πιο hilarious...

Όλες τις συνοικιακές κομμώτριες / αισθητικούς / νυχούδες / spa & beauty salon τύπισσες της επαρχίας Λευκωσίας. Τις καταλάβαινες διότι τα καροτσάκια τους ήταν γεμάτα μέχρι πάνω με shampoo και ασετόν (με το τάγκι), ξυλάκια για τα αυτιά, βαμβάκι (μια φυτεία), πετσετούλες, τσιμπιδάκια και ότι άλλο χρειάζεται ένα καλό κομμωτήριο.

Μια τέτοια τύπισσα (μακριές ξανθές ανταύγειες, χάλια δέρμα) ήταν μπροστά μου στο ταμείο (ναι, Δευτέρα πρωί είχε ουρά για το ταμείο). Άρχισε να ξεφορτώνει ξυλάκια για τα αυτιά και 2 τάγκια shampoo Milk & Honey. «Κομμώτρια», σκέφτηκα. Μετά, ξεφόρτωσε μια ντουζίνα παντοφλίτσες μίας χρήσεως και ένα τάγκι ασετόν. «Αισθητικός- νυχού», σκέφτηκα. «Nice touch οι παντοφλίτσες. Μπράβο της». Τέλος, από το καροτσάκι της έβγαλε 5 ντουζίνες tea candles και άλλη μια ντουζίνα κεράκια διαφόρων χρωμάτων και με σύγχυσε.

......

Μασατζού?

Κινδυνεύουν από τους ξένους στη Λάρνακα

Το original quote "If you repeat a lie often enough, it becomes the truth" ανήκει στον Joseph Goebbels, Υπουργό προπαγάνδας των Ναζί. How appropriate...

Having fun with Eftichios & Sotia (6)

«Λοιπόν», είπε ο μεγάλος τους γιος, «το σχέδιο έχει ως ακολούθως»:

«Πρέπει να χτυπήσουμε μια τράπεζα, μια φορά μόνο και να εξαφανιστούμε. Πρέπει να βρούμε μια μεγάλη τράπεζα με αρκετά cash για να μας αρκέσουν. Παραπάνω από μια ληστείες θα μας βάλει σε περαιτέρω κίνδυνο και πρέπει να το αποφύγουμε. Έχω κάνει μια σχετική έρευνα και η πιο κατάλληλη τράπεζα να χτυπήσουμε είναι η Σ.Π.Ε. ΧΧΧΧΧ διότι έχει τους περισσότερους πελάτες και έχει χρηματοδοτήσει πολλά έργα τελευταίως, που σημαίνει ότι έχει available cash.

Θα ληστέψουμε την τράπεζα το πρωί, μόλις ανοίξει που είναι ανοικτό ακόμα το θησαυροφυλάκιο και γεμίζουν με χρήματα το μηχάνημα της ATM, για να το αδειάσουμε και αυτό. Θα περιμένουμε να ληστέψουμε την τράπεζα τέλος ή αρχές του μήνα που γίνονται οι περισσότερες πληρωμές και καταθέσεις.

Μια εβδομάδα πριν, θα ειδοποιήσουμε την τράπεζα με ψεύτικη επιστολή της ΑΗΚ ότι θα εκτελούνται έργα στην περιοχή και ενδεχομένως να κοπεί για λίγο το ρεύμα. Τη μέρα της ληστείας θα κόψουμε το ρεύμα ως προγραμματισμένο και θα νομίσουν ότι η ΑΗΚ εκτελεί έργα.

Δύο από μας θα μπούμε μέσα στην τράπεζα και θα κλειδώσουμε τις πόρτες. Ο ένας, που θα είναι οπλισμένος θα βάλει όλο το προσωπικό και τυχόν πολίτες που θα βρίσκονται μέσα να σταθούν στα γυάλινα παράθυρα της τράπεζας και να βλέπουν προς τα έξω για να μην μας δουν καλά και να θυμούνται την περιγραφή μας (θα φοράμε βέβαια και μάσκες) και για να μην βλέπουν οι έξω τι κάνουμε εμείς μέσα. Για όπλο θα χρησιμοποιήσουμε το αεροβόλο σου παπά που κάθεται και μαζεύει σκόνη μέσα στο ερμάρι. Να το καθαρίσεις και να το ετοιμάσεις. Ο άλλος θα κάνει το γύρο της τράπεζας και θα μαζέψει όλα τα χρήματα. Θα έχει περασμένο στον ώμο του το σακίδιο κατασκήνωσης που έχουμε. Είναι φτιαγμένο από γερό υλικό και μπορεί να χωρέσει πολλά χαρτονομίσματα. Πρέπει να είναι γρήγορος και να ξέρει τα κατατόπια. Θα πηγαίνουμε κάθε μέρα στο συγκεκριμένο υποκατάστημα μέχρι να το μάθουμε καλά. 

Ο τρίτος θα περιμένει απ’ έξω (όχι σε σημείο που να φαίνεται από τα παράθυρα της τράπεζας), μέσα στο πρώτο αυτοκίνητο διαφυγής, με τη μηχανή αναμμένη. Οι δύο που θα μπουν στην τράπεζα δεν πρέπει να κάνουν πάνω από πέντε λεπτά. Ακολούθως θα φύγουμε και θα ακολουθήσουμε συγκεκριμένη διαδρομή που θα μας οδηγήσει στο δεύτερο αυτοκίνητο διαφυγής. Θα αλλάξουμε αυτοκίνητα και πάλι θα ακολουθήσουμε συγκεκριμένη διαδρομή μέχρι το τρίτο αυτοκίνητο διαφυγής. Σύνολο θα αλλάξουμε τέσσερα αυτοκίνητα για να χαθούν τα ίχνη μας. Παπά, εσύ θα κόψεις το ρεύμα και θα κρατάς το όπλο. Η μάμμα θα οδηγήσει το όχημα διαφυγής και εγώ θα μαζέψω τα χρήματα.     

Όταν πάρουμε τα χρήματα, ξεκινά το πιο δύσκολο κομμάτι, δηλαδή, να καταφέρουμε να μην μας πιάσουν. Δεν πρέπει να μείνουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση διότι υπάρχει το Ευρωπαϊκό ένταλμα και δεν μπορούμε να ξοδέψουμε πολλά χρήματα μονομιάς διότι θα μας καταλάβουν. Εισήγηση μου είναι να πάμε σε χώρα που δεν υπάρχει μεγάλος έλεγχος π.χ. Μεξικό, Κολομβία, Περού ή Χιλή, να αγοράσουμε μια φυτεία και να μην επιστρέψουμε ποτέ ξανά πίσω. Στη φυτεία θα έχουμε να δουλεύουν ιθαγενείς της περιοχής. Εσύ παπά θα είσαι o αυστηρός και αυταρχικός αρχηγός της φυτείας. Μια μέρα δίπλα από το ποτάμι θα βιάσεις μια ιθαγενή και χρόνια πολλά αργότερα, ο γιος που θα γεννηθεί θα είναι ο αρχι-βασανιστής της δικτατορίας που θα συλλάβει την αδερφή μου διότι θα είναι η γκόμενα του local Τσε Γκεβάρα (ο οποίος θα μοιάζει υπερβολικά με τον Antonio Banderas). Επειδή η αδερφή μου θα έχει κάνει ήδη ένα εξώγαμο με τον local Τσε Γκεβάρα και δεν θα θέλεις να αφήσεις το πρώτο σου εγγόνι ορφανό, θα τηλεφωνήσεις σε όλους τους γνωστούς σου στη δικτατορική κυβέρνηση για να τους ελευθερώσεις αν και θα αντιπαθείς τη σχέση τους (μια πρώην πουτάνα συγκεκριμένα θα σου χρωστά ορισμένες χάρες), και θα το καταφέρεις. Ο local Τσε Γκεβάρα θα φυγαδευτεί μέσω της καναδέζικης πρεσβείας και η αδερφή μου θα αφεθεί ελεύθερη μέσα σε μια χωματερή.

Στο τέλος, η αδερφή μου θα οδηγήσει ένα κόκκινο Volkswagen Beatle με την κόρη της και σένα στο πατρικό σπίτι στη φυτεία, θα ανοίξει πόρτες και παράθυρα να μπει ο ήλιος , εσύ θα κακαρώσεις στο κρεβάτι σου και το έργο θα τελειώσει με την κόρη της να παίζει στο φως της ημέρας υπό την μουσική υπόκρουση «La Paloma» της Rosita Serrano.»

Τέλος.

(No bank or ΣΠΕ was harmed in the making of this post).

Εορτασμός Αγίου Βαλεντίνου

Διακόπτουμε τη ροή του κανονικού μας προγράμματος για να ενημερώσουμε τους φίλους blogoθεατές ότι ο εσπερινός των ερωτευμένων θα γίνει σήμερα κανονικά. Μην ξεχάσετε να φέρετε τους άρτους σας. 



Ευχαριστούμε την αδελφή ψυχή που μας ειδοποίησε έγκαιρα.

Having fun with Eftichios & Sotia (5)

Το επόμενο βράδυ η Σώτια και ο Ευτύχιος ήταν πρώτη είδηση στα κανάλια:

«Νύκτα τρόμου στα περίπτερα», είπε ο δημοσιογράφος που έκανε την ανταπόκριση. Ένας άλλος την ονόμασε «kristallnacht των περιπτέρων». Ένας τρίτος την ονόμασε «οπλισμένος πανικός». Όλοι μετέδιδαν ότι άγνωστοι κουκουλοφόροι έκαναν έφοδο σε περίπτερα και με την απειλή αυτόματου όπλου απέσπασαν τεράστια ποσά από τους δύστυχους περιπτεράδες που προσπαθούσαν να βγάλουν το μεροκάματο τους. Οι ανταποκρίσεις συνοδεύονταν από την ίδια εκνευριστική μουσική ταινίας δράσης και καταδίωξης. Για να μπουν οι τηλεθεατές στο κατάλληλο mood.

«Ε όι τζιαι αυτόματο όπλο το κουζινομάχαιρο που ήταν προσφορά που το Αλφαμέγα», είπε ο Ευτύχιος.

«Ε όι τζιαι δύστυχοι περιπτεράδες του μεροκάματου! Ούλλοι είχαν αλλοδαπούς υπαλλήλους!» είπε η Σώτια.

«Ε όι τζιαι τεράστιο ποσό τα 3,285 Ευρώ!» σκέφτηκαν και οι δύο.

Η Αστυνομία, συνέχιζε το ρεπορτάζ, προσπαθούσε να εντοπίσει τους δράστες και ήταν κοντά στη σύλληψη τους. Σύμφωνα με τις καταθέσεις που εξασφάλισε, η Αστυνομία έψαχνε τρεις άνδρες, μεγάλης σωματικής διάπλασης, αραβικής καταγωγής που όμως μιλούσαν ρώσικα με προφορά και ο ένας από τους άνδρες κούτσαινε ελαφρά. Το αυτόματο όπλο, πιστεύει η Αστυνομία, ανήκει σε έφεδρο καταδρομέα ο οποίος το δήλωσε ως κλεμμένο τον προηγούμενο μήνα. Είχε κλαπεί από την εξοχική κατοικία του στον Άη Γιάννη Μαλούντας.

Η Αστυνομία πραγματοποίησε ήδη μια έφοδο στην παλιά Λευκωσία ψάχνοντας τους τρεις αλλοδαπούς αλλά μέχρι στιγμής συνέλαβε μισή ντουζίνα Φιλιππινέζες που έληξε η visa τους, τέσσερις Κινέζες φοιτήτριες που έκαναν πεζοδρόμιο και 2 Νιγηριανούς που πάρκαραν τα ποδήλατα τους μπροστά από την είσοδο κατοικίας στην οποία κάθεται καραούλι και προσέχει μια κοτζιάκαρη. Η κοτζιάκαρη κατήγγειλε του Νιγηριανούς διότι μπροστά από την είσοδο της δικαιούται να παρκάρει μόνο ο γαμπρός της όταν έρχεται να φάει. Οι έρευνες συνεχίζονται.

«Αν ληστεύουμε 2-3 περίπτερα το μήνα, καλύπτουμε άνετα όλα τα έξοδα μας, μην σου πω βγάζουμε και κέρδος», είπε ο Ευτύχιος όταν τέλειωσε το ρεπορτάζ.

«Ναι, αλλά θα πρέπει να το κάνουμε άλλες 284 φορές διότι τόσες είναι οι δόσεις του δανείου που μας έμειναν. Πρέπει να ληστέψουμε κάτι μεγαλύτερο... μια τράπεζα ας πούμε», είπε η Σώτια ενώ άπλωνε ενυδατική κρέμα πάνω της.

«Πως όμως ληστεύεις μια  τράπεζα χωρίς να σε πιάσουν?» διερωτήθηκε ο Ευτύχιος.

«Ρωτάς το Google «How to Rob a Bank» τζιαι λαλεί σου», είπε πολύ φυσικά ο μεγάλος τους γιος που έκανε την εμφάνιση του στην πόρτα και προφανώς άκουε τη συζήτηση τους.

«Μα αφού έκοψα τη σύνδεση στο internet» πήγε να πει η Σώτια αλλά τη διέκοψε ο γιος της.

«Ενόμισες ότι έκοψες τη σύνδεση. Αν περιμένουμε που σας, θα κλάψουν ούλλα τα περίπτερα. Χρειάζεστε τη βοήθεια μου για να χτυπήσουμε μια τράπεζα και θα σας πως αμέσως πως θα το κάνουμε.»

Η Σώτια έκλεισε το στόμα της (που είχε μείνει ανοικτό) και σκέφτηκε ότι η έννοια της όταν ήταν εκείνη έντεκα χρονών ήταν τα αυτοκόλλητα Paganini και η κούκλες Barbie. Τα εντεκάχρονα στις μέρες μας είναι πολύ ανεπτυγμένα για την ηλικία τους. 

(συνεχίζεται)

Having fun with Eftichios & Sotia (4)

Πράγματι, στο επόμενο περίπτερο η Σώτια έβαλε τη μάλλινη μπαλακλάβα του Ευτύχιου που φορεί στις οικοδομές το χειμώνα (να θυμίσω ότι έχουμε Αύγουστο και η Σώτια νιώθει ότι θα εξατμιστεί από τη σάουνα), πήρε το κουζινομάχαιρο και μπήκε στο περίπτερο. Η Βουλγάρα υπάλληλος του περιπτέρου καθόταν πίσω από τον πάγκο του ταμείου και έβαφε τα νύχια της.

«Dose grigora lefta apo tameio!» φώναξε η Σώτια (δεν μπορούσε να μιλήσει με το μάλλινο σκουφί στο πρόσωπο της. Διερωτήθηκε πως σκατά συνεννοείται ο Ευτύχιος με τους εργάτες όταν το φοράει.)

«Panagia mou!» φώναξε η Βουλγάρα και άνοιξε το ταμείο. «Имам деца у дома» (έχω κοπελλούθκια στο σπίτι)

Η Σώτια πήρε όλα τα χαρτονομίσματα, τα έβαλε σε μια νάιλον σακούλα που βρήκε εκεί και έφυγε τρέχοντας.

Στο επόμενο περίπτερο η Σώτια βρήκε πίσω από το ταμείο ένα Ινδό.      

«Money, money, money!» του είπε και του έδειξε το κουζινομάχαιρο.

«No please don’t kill me. I am only on student visa» (με προφορά από Punjabi)

Η Σώτια μάζεψε και πάλι τα χαρτονομίσματα, τα έβαλε σε νάιλον σακούλα (πρέπει επιτέλους να θυμηθεί να κατεβάσει μια δική της σακούλα) και έφυγε τρέχοντας.

Στο επόμενο περίπτερο η Σώτια βρήκε μια Πολωνή στην οποία δεν χρειάστηκε καν να μιλήσει διότι μόλις μπήκε μέσα στο περίπτερο (πάντοτε φορώντας τη χακί μπαλακλάβα) η κοπέλα σήκωσε τα χέρια ψηλά, είπε «Proszę brat, odpoczywać, oto ceny» (σε παρακαλώ φίλε, ηρέμησε, ορίστε τα λεφτά) και η Σώτια (που αυτή τη φορά θυμήθηκε να κατεβάσει τη δική της σακούλα) τα μάζεψε και έφυγε.

Αποτίμηση βραδιάς:

- Ένα τάγκι βενζίνη (αμόλυβδη) του Nissan Micra.

- €3,285 σε μικρά χαρτονομίσματα διαφόρων ειδών (practically untraceable)

- 1 Snickers και ένα κουτί πατατάκια Lays (μέχρι το τρίτο περίπτερο η Σώτια πείνασε)

- Δρωτάρι στο πρόσωπο της Σώτιας («αλόπως δεν έπλυνες το σκουφί σου ποττέ ρε Ευτύχιε»)

- Άγριο σεξ (3 φορές σε μια νύκτα, δεν θυμούνται πότε ήταν η τελευταία φορά που είχαν όρεξη και ενέργεια να κάνουν αυτό το ακροβατικό).

Το επόμενο πρωί η Σώτια ξύπνησε όπως το ζόμπι, σηκώθηκε και πήγε δουλειά ως συνήθως. Δεν μίλησε σε κανένα. Οι συνάδελφοι της, βλέποντας τους μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια της και το ταλαιπωρημένο και άτονο ύφος της, υπέθεσαν ότι η Σώτια πέρασε ακόμα μια δύσκολη και άυπνη νύκτα λόγω των παιδιών της και την άφησαν ήσυχη. «Μάνα μου την, τζιαι έσιει τρεις πας την κκελλέ της», είπαν με κατανόηση.

(συνεχίζεται) 

Having fun with Eftichios & Sotia (3)

«Eν ξέρω τι θα κάμεις Ευτύχιε, πρέπει να βρεις δουλειά. Σε περίπτωση, πε ότι είσαι ρωσσοπόντιος, ότι είσαι παράνομος Σύριος εργάτης που έχουν σουξέ με τις οικοδομές, κάτι τέλος πάντων!»

Ο Ευτύχιος σκέφτηκε. Ξανασκέφτηκε. Ξανασκέφτηκε. Όσο ο Ευτύχιος σκεφτόταν, η Σώτια ακύρωσε τη συνδρομή τους στο Nova Κύπρου («δεν είναι ανάγκη να θωρείς που την τηλεόραση ούλλες τις μάππες της Ευρώπης»), ακύρωσε τη σύνδεση που είχαν στο internet, δεν αγόρασε καινούργιο μαγιό, ξεκίνησε να τρώει (αυτή και η οικογένεια της) στη μάνα της και τη πεθερά της, άρχισε να ψωνίζει από την υπεραγορά Αθηαινίτη (η ρωσσοπόντια καθαρίστρια της είχε πει κάποτε ότι είναι η πιο φτηνή) και άρχισε να παρακολουθεί ευλαβικά τις προσφορές του Lidl. Δεν ήταν όμως αρκετό. Έπρεπε να σκεφτούν και κάτι άλλο.

Το τελευταίο βράδυ του Αυγούστου, η Σώτια βρήκε τον Ευτύχιο στο υπνοδωμάτιο τους να δοκιμάζει τα καλτσόν της. «Αγάπη μου, είναι ζέστη ακόμα για καλτσόν και εξάλλου το βάζεις λάθος. Δεν μπαίνει από τη κκελέ αλλά από τα πόδια.» Ο Ευτύχιος της είπε ότι δεν πάει άλλο, θα γίνει θυσία, θα πάει να κλέψει το πρώτο περίπτερο που θα βρει μπροστά του.

«Μα τον κύριο Τάκη στη γωνία?» είπε ασυναίσθητα η Σώτια. «Μακάρι να έχει 50 Ευρώ μέσα στο ταμείο του. Δεν αξίζει τον κόπο.»

«Από κάπου πρέπει να ξεκινήσω», είπε ο Ευτύχιος και πήγε στην κουζίνα.

«Μήπως να σκηνοθετήσουμε το θάνατο σου και να πιάσουμε τα λεφτά της ασφάλειας?»

«Δεν έχουμε ασφάλεια.»

«Σωστά.»

Ο Ευτύχιος πήρε το κουζινομάχαιρο και ετοιμάστηκε να φύγει. «Ή cash ή χωρίς cash» είπε συγκινημένος μιμούμενος τους Σπαρτιάτες. Η Σώτια τον πίστεψε επιτέλους ότι σοβαρομιλούσε. «Που πάεις μόνος σου! Θα έρθω και εγώ μαζί σου. Κάποιος πρέπει να οδηγεί το αυτοκίνητο διαφυγής.»

Το σχέδιο ήταν να χτυπήσουν το πιο μεγάλο και κεντρικό περίπτερο που μπορούσαν να βρουν. Η Σώτια πάρκαρε απέξω, ο Ευτύχιος μπήκε μέσα, έκανε 2 λεπτά, επέστρεψε στο αυτοκίνητο και η Σώτια πάτησε το γκάζι τέρμα. «Είχε μέσα λεφτά το ταμείο?» ρώτησε τρέμοντας. «Δεν ξέρω, κώλωσα, αγόρασα τσιγάρα», είπε ο Ευτύχιος. «Πάμε σε άλλο».

Πήγαν. Και ο Ευτύχιος αγόρασε μια Mars Bar. Και στο επόμενο περίπτερο ο Ευτύχιος αγόρασε ένα αναπτήρα. Και στο επόμενο περίπτερο αγόρασε ένα περιοδικό, αλλά έκλεψε ένα κουτί σοκολάτες Smarties. «Μπράβο! Θα λύσουμε το πρόβλημα μας με ένα κουτί Smarties!» είπε η Σώτια. «Άσε, στο επόμενο περίπτερο θα κατεβώ εγώ».

(συνεχίζεται)

    

Having fun with Eftichios & Sotia (2)

Το ίδιο βράδυ (του απλώματος των ρούχων) ο Ευτύχιος ανακοίνωσε στη Σώτια ότι λόγω κρίσης και μείωσης εργασιών, ο developer στον οποίο εργάζεται αποφάσισε να κάνει περικοπές και απέλυσε όλους τους υψηλόμισθους υπαλλήλους του (δηλαδή όλους τους υπεύθυνους εργοταξίου). Στη θέση τους προβίβασε κάτι νεαρότερους οικοδόμους, με λιγότερη πείρα και μικρότερο μισθό. Ο developer ρώτησε τον Ευτύχιο αν θα δεχόταν να μείνει με μικρότερο μισθό, στο οποίο ο Ευτύχιος του απάντησε ένα βροντερό «όχι», έχει δέκα χρόνια πείρα, οικογένεια και δάνειο και δεν μπορεί να δεχτεί μείωση μισθού. Η Σώτια σκέφτηκε ότι το βροντερό όχι δεν τρώγεται, αλλά τέλος πάντων, ο Ευτύχιος θα βρει κάτι άλλο, οι καλοί δεν χάνονται, όλα συμβαίνουν για καλό, δύο πόρτες έχει η ζωή, άνοιξα μια και μπήκα κτλ.

Τον πρώτο μήνα ανεργίας, ο Ευτύχιος ήταν χαλαρός και ευδιάθετος. Είχε λάβει την αποζημίωση του και απολάμβανε τον ελεύθερο του χρόνο στο σπίτι. Έκανε τον ταξιτζή στα παιδιά του (σχολεία, ιδιαίτερα κτλ), έστησε κάτι έπιπλα που αγόρασαν από το ΙΚΕΑ με τη Σώτια και δεν έβρισκαν καιρό να τα στήσουν, μέχρι και supermarket προσφέρθηκε να πάει αλλά του το απαγόρευσε η Σώτια μετά που πήγε μια φορά και έφερε όλα τα λάθος πράγματα. Ειδοποίησε όλο το network κουμπάρων και συγγενών του αν έχει τίποτε καλό από θέμα δουλειάς να τον έχουν υπόψη τους και επαναπαύτηκε ότι πολύ σύντομα κάτι καλό θα προέκυπτε. Μετά από τις προτροπές της Σώτιας, πήγε και γράφτηκε και στο ταμείο ανεργίας για να λαμβάνει το επίδομα (αφού το δικαιούται, γιατί να το χάσει?) Ο Ευτύχιος δεν έκατσε σπίτι ποτέ στο παρελθόν και του άρεσε η φάση.

Η Σώτια είχε τέσσερα πλάσματα να βαρβατζίζουν μέσα στα πόδια της.

Τον τέταρτο μήνα ανεργίας, ο Ευτύχιος άρχισε να ψάχνει για δουλειά πιο δυναμικά. Δουλειές υπήρχαν αλλά όχι για άτομα με την πείρα του Ευτύχιου. Ούτε πρόσφερε κανένας το μισθό που έψαχνε ο Ευτύχιος. Το network κουμπάρων και συγγενών δεν είχε τίποτε να του πει, μάλιστα μερικοί από αυτούς άρχισαν να αντιμετωπίζουν οι ίδιοι δυσκολίες στις δουλειές τους. Ο Ευτύχιος πήγε σε 3-4 συνεντεύξεις σε άλλους developers αλλά στο «θα σας ειδοποιήσουμε», δεν τον ειδοποιούσαν. Ήταν συνεχώς στο «περίμενε» και στο «θα δούμε» και «σε λίγο θα ανοίξει κάτι» αλλά όλο και δεν άνοιγε. Η Σώτια εισηγήθηκε να πάει πίσω στον developer που ήταν υπάλληλος και να δεχτεί μείωση μισθού. Ο δικός της μισθός κάλυπτε μεν το δάνειο αλλά έπρεπε και να ζήσουν. Δεν ήταν ώρα για αρχές, δικαιοσύνη και ιδιοτροπίες.

Τον έκτο μήνα ανεργίας, ο Ευτύχιος πείστηκε να πάει πίσω στον developer που δούλευε και να συζητήσει το ενδεχόμενο επιστροφής του με μείωση μισθού. Καλύτερα μειωμένος μισθός παρά μηδέν μισθός. Έκπληκτος ο Ευτύχιος ανακάλυψε ότι ο developer δεν υπήρχε πια (ως εταιρεία). Όλοι οι υπάλληλοι είχαν μείνει απλήρωτοι, οι δουλειές ατέλειωτες και δεν υπήρχαν χρήματα για να τις τελειώσουν, ο ίδιος ο developer εξαφανίστηκε από την Κύπρο νύχτα, μετά που δέχτηκε απειλές από απλήρωτους υπαλλήλους και παραπονεμένους πελάτες. Έκλεισε όλους τους τραπεζικούς λογαριασμούς του, απέσυρε όλα τα cash και εξαφανίστηκε προς άγνωστη κατεύθυνση (οι απλήρωτοι εργάτες έλεγαν κάτι για Ρουμανία). Η Σώτια καλού κακού είπε της ρωσσοπόντιας καθαρίστριας τους ότι την ευχαριστεί πολύ αλλά δεν θα την χρειαστεί άλλο, θα καθαρίζει το σπίτι μόνη της. Ευτυχώς έμπαινε καλοκαίρι και τα ιδιαίτερα των μεγάλων θα έκλειναν, το δε νηπιαγωγείο του μικρού έκλεινε τον Αύγουστο.

Από το Σεπτέμβριο θα επικρατούσε το χάος.

(συνεχίζεται)

Having fun with Eftichios & Sotia (1)

Η Σώτια άπλωνε τα ρούχα στην πισινή αυλή και παράλληλα προσπαθούσε να αποφασίσει κατά πόσο να βάλει ένα δεύτερο πλυντήριο να πλύνει και τα άσπρα ρούχα ή δεν αξίζει τον κόπο διότι θα βρέξει και δεν έχει τόπο να τα απλώσει μέσα στο σπίτι πάνω στα σώματα της θέρμανσης.

Από τον καιρό που μετακόμισαν στο νέο τους σπίτι (πάνω κάτω, σε μισό οικόπεδο, 3 υπνοδωμάτια και σοφίτα που μετατρέπεται σε γραφείο αλλά δεν θα χρησιμοποιηθεί ποτέ ως γραφείο διότι η Σώτια είναι secretary σε ιδιωτική εταιρεία και ο Ευτύχιος ο άντρας της είναι υπεύθυνος εργοταξίου σε developer. Το extra δωμάτιο προς το παρόν χρησιμοποιείται ως αποθήκη / δωμάτιο σιδερώματος και στο μέλλον μάλλον θα μετατραπεί σε υπνοδωμάτιο όταν μεγαλώσουν τα τρία παιδιά τους. 

Η Σώτια σε γενικές γραμμές είναι ευχαριστημένη από τη ζωή της. Παντρεύτηκε τον εφηβικό της έρωτα (ήταν χαρτωμένοι μέχρι να τελειώσει το στρατιωτικό του ο Ευτύχιος και ακολούθως παντρεύτηκαν. Η Σώτια δεν έκανε hen night διότι πριν 12 χρόνια δεν συνηθιζόταν). Ένα χρόνο αργότερα γέννησε το γιο τους, τρία χρόνια αργότερα την κόρη τους και νόμισε ότι η οικογένεια της συμπληρώθηκε αλλά ένα «ατύχημα» πριν 3 χρόνια τους έφερε άλλο ένα γιο και συμπληρώθηκε το καρέ. Η Σώτια είναι μια ανάσα από το να γίνει πολύτεκνη και δήλωσε του Ευτύχιου ότι αν τύχει και άλλο ατύχημα θα κάτσει σπίτι να γίνει οικοκυρά «τζιαι κανεί!»   

Μέχρι πριν ενάμιση χρόνο ενοικίαζαν ένα διαμέρισμα αλλά δεν τους χωρούσαν πλέον οι τόποι (3 κοπελλούθκια σε διαμέρισμα, go figure), και μάζεψαν τις οικονομίες τους, έκαναν και δάνειο από τη Συνεργατική και αγόρασαν ένα έτοιμο σπιτάκι σε μισό οικόπεδο από τον developer που εργάζεται ο Ευτύχιος. Σε σύγκριση με το παλιό διαμέρισμα τους, τώρα ζουν μέσα στη χλιδή και σιγά σιγά θα το εξοπλίσουν κατάλληλα. Τους «γονάτισε» λίγο η δόση αλλά αξίζει τον κόπο.

Κάθε πρωί στοιβάζει μέσα στο Nissan Micra της όλα τα παιδιά της, αφήνει τα δύο μεγάλα στο δημοτικό, τον μικρό στο νηπιαγωγείο και ακολούθως πάει δουλειά στο κέντρο της πόλης. Το απόγευμα σχολάννει η ώρα 4.00 (συνεχές ωράριο). Πιάνει τους μεγάλους από το δημοτικό (πάνε σε ολοήμερο), πιάνουν και το μικρό από το νηπιαγωγείο και επιστρέφουν στο σπίτι. Αναλόγως διάθεσης, θα μαλώνει μαζί τους για διάφορα θέματα (διάβασμα, σιγύρισμα, τηλεόραση, τι θα φάνε, τι να μην φάνε, ο μικρός θα βαρκέται και θα χαλά τον κόσμο για να του δώσουν σημασία, τα συνηθισμένα) μέχρι να επιστρέψει σπίτι ο Ευτύχιος, όπου θα σημάνει η έναρξη των μπάνιων (δηλαδή η Σώτια να κυνηγά τα παιδιά της μέσα σε όλο το σπίτι μέχρι να τα πείσει να κάνουν μπάνιο). Ακολούθως θα συνεχίσει το κυνηγητό μέχρι να πεισθούν να πάνε για ύπνο και τέλος κάνει η ίδια μπάνιο και καταρρέει στον καναπέ. Ξυπνά από τις 5.45 κάθε πρωί για να προλάβει και όλο το πιο πάνω σκηνικό επαναλαμβάνεται.

Η Σώτια είναι 32 χρονών και έχει φαράσει από την κούραση αλλά της είπαν ότι ο πανικός επικρατεί μόνο ώσπου να μεγαλώσουν λίγο τα παιδιά της και το πίστεψε. Ο Ευτύχιος της είπε ότι του χρόνου αν όλα πάνε καλά θα αλλάξει το αυτοκίνητο της και θα της αγοράσει Golf μεταχειρισμένο της Αγγλίας. Μπορεί να πάνε και διακοπές στην Ελλάδα.  

 

(συνεχίζεται)