Friday, December 31, 2010

New year resolution

Το 2007 είχαμε τη "Μαρία την Κύπρια", σε 8 απολαυστικά επεισόδια, όπου η Μαρία βρίσκει τον πραγματικό έρωτα (και τη μονιμοποίηση στο δημόσιο) στα μάτια του Νεόφυτου του Ομονοιάτη.

Το 2008 είχαμε τη σαπουνόπερα, "Δάλι (call me Dallas)", complete με φιλμάκι της εισαγωγής του και κρυστάλλινο πολυέλαιο στο σαλόνι.

Το 2009 είχαμε to "MM" με τους Ιππότες της Ιουστινιανής Τραπέζης.

Κάπου in between είχαμε και το "Μια φορά και ένα καιρό, στην Πάφο".

Φέτος είχαμε....

Oh my God! Φέτος δεν είχαμε μίνι series!!! Με την εγκυμοσύνη και άλλες ασχολίες δεν βρήκα χρόνο να βάλω πάνω το καθιερωμένο end of year mini series. Πρέπει να διορθωθεί πάραυτα η παράλειψη αυτή.

Λοιπόν, τα κουπέπια θα πρέπει να περιμένουν. Η οριστική αποτρίχωση ποδιών θα πρέπει να περιμένει (γιατί, δεν είναι καλά new year resolutions?) Η ειρήνη και αγάπη στον κόσμο θα πρέπει να περιμένει, καθώς επίσης και η ελευθερία στην πολύπαθη Κύπρο μας (sorry Αντιγόνη, δεν θα πάεις στη Μόρφου ΟΥΤΕ με το νέα χρόνο). Το new year resolution για το 2011 είναι να επανέλθω στα mini series και να φέρω τα μίλια μου!

Happy New Year everybody!

Wednesday, December 29, 2010

Διαγωνισμοί με πλούσια δώρα

Έχω να δω ειδήσεις κάτι μέρες και χάνω επεισόδια. Μου μεταφέρει ότι θυμάται ο Έτερος και απ ‘ότι κατάλαβα διεξάγεται διαγωνισμός «ποιος θα κάνει την πιο κουφή δήλωση». Στο διαγωνισμό λαμβάνουν μέρος όλοι οι γνωστοί άγνωστοι πολιτικοί. Και το χάνω να πάρει. Πρόλαβα μόνο το Ρίκκο Ερωτοκρίτου στο ΡΙΚ1 να μας πληροφορεί για διάφορους διάσημους αρχαίους Έλληνες και κάτι που έγινε το 476 π.Χ. παρακαλώ (η μάχη των Πλαταιών ίσως? Δεν το συγκράτησα) και τι έκαναν οι Έλληνες σε αυτούς που συνεργάστηκαν με τους Πέρσες μια φορά και ένα καιρό.

(Μάσσιαλλα κύριε Ερωτοκρίτου. Το 476 π.Χ. εθυμάσουν το που μόνος σου ή έβαλες τον ασκούμενο σου να το κάνει Google search?)

Την επόμενη φορά που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πει κάτι για τους Έλληνες, ο κύριος Ερωτοκρίτου θα μας πει πότε έγινε η ναυμαχία της Σαλαμίνας, complete με αναφορά πόσες τριήρεις είχαν οι Έλληνες, τα ονόματα τους, καθώς και τα ονόματα των Ελλήνων ναύαρχων και πόσα εξώγαμα είχαν σε διάφορα λιμάνια, διότι όσο και αν ψάξω, δεν βρίσκω άλλο λιμάνι, τρελή να μ’ έχει κάνει, όσο τον Πειραιά.   

Έτσι, για να μάθετε.

Προσωπικά, πιστεύω είναι θέμα χρόνου να «φύει» του Προέδρου και να αποκαλέσει τους Έλληνες με το «χαϊδευτικό» τους, δηλαδή «Καλαμαράδες» και να γίνει χαμός (μπαρδόν, ήθελα να πω "θύελλα αντιδράσεων"). Το William Hill έχει ανοίξει και δέχεται στοιχήματα.

Γίνονται που λες όλα αυτά τα διασκεδαστικά και εγώ τα χάνω διότι δεν έχω ώρα για ειδήσεις. Είμαι engaged στο δικό μου διαγωνισμό (αλλά δεν έχει πλούσια δώρα). 3 posts ago είπα για τα μεσονύχτια sms μεταξύ ξενυχτισμένων μαμάδων. Οι συζητήσεις με τη ΦΣ έχουν ξεφύγει εντελώς. Μιλάμε, παίζουμε σε άλλο επίπεδο. Ενδεικτικά:

(Note: ΄Εχουμε αποκτήσει και οι δύο κινητά με keyboard γι'αυτό γράφουμε ολόκληρες λέξεις και προτάσεις και επιπλέον, δεν είμαστε 20 χρονών, γι'αυτό we punctuate. Είναι θέμα ηλικίας).  

02:55 am
ΦΣ: I bet εσύ ΔΕΝ καθαρίζεις εμετό η ώρα 3 το πρωί από το πάτωμα της κουζίνας. Beat this!

03:14 am
Εγώ: I have cleaned my fair share of emetous, thank you! Από σεντόνια μάλιστα που καθαρίζουν πιο δύσκολα. Beat this!

03:32 am
ΦΣ: Θα εκπαιδεύσω τον Σουηδέζο να κάμνει εμετό μέσα στη σίκλα. This is ridiculous. Έχει 5 μέρες να κοιμηθώ φυσιολογικά. Beat this!

03:58 am
Εγώ: Από τις 8.30-11.30 το Νούμερο 2 είχε κολικούς. Beat this!

04:08 am
ΦΣ: Εγώ όμως πρέπει να σηκωθώ το πρωί να πάω δουλειά διότι τέλειωσε το maternity leave μου. Beat this!

04:14 am
Εγώ: You bitch! Κέρδισες αυτό το γύρο... Νομίζω θα συναχωθώ...

04:28 am
ΦΣ: Δεν μετρά. Anyway, κέρδισα! Πάω να ππέσω.

Monday, December 27, 2010

Γαλοπούλα 1 - Δρακούνα 0

Φέτος το μήνυμα της αγάπης και ειρήνης των Χριστουγέννων περιείχε ακόμα ένα μήνυμα για μένα. «Δρακούνα, φέτος θα μαγειρέψεις γαλοπούλα. Go forth και βρες της μεγαλύτερη, ασχημότερη, λιπαρότερη γαλοπούλα που έθρεψε ποτέ ο Μιντίκης ή άλλος γνωστός ορνιθοτρόφος και δώσε της να καταλάβει.»

Και πήγα.

Ακολούθησα το άστρο της Βηθλεέμ μέχρι το supermarket και sure enough, βρήκα μια γαλοπούλα έτοιμη να πειραματιστεί μαζί μου. Ήταν το μεγαλύτερο τρόφιμο που αγόρασα ποτέ μου. Ήταν τόσο μεγάλη όσο μια εξάδα νερά Αγρός του ενάμιση λίτρου. Ήταν τόσο μεγάλη που χρειάστηκα the kindness of strangers για να τη βάλω μέσα στο καλάθι του supermarket (remember, είμαι ακόμα λεχώνα και δεν πρέπει να σηκώνω βάρη. Μόνο θεωρητικά βάρη δικαιούμαι να σηκώνω. Της οικογένειας ας πούμε.)

Πλήρωσα και έσπρωξα το καροτσάκι στο αυτοκίνητο. Ξεκίνησα να φορτώνω τα τρόφιμα αργά και σταθερά. Σε κάτι τέτοιες καθημερινές και άσχετες στιγμές της ζωής μας συμβαίνουν φάσεις κατάλληλες για κινηματογραφική ταινία. Εκεί που γύρισα να βάλω μια σακούλα στο αυτοκίνητο, η γαλοπούλα, η προαναφερόμενη μεγαλύτερη, ασχημότερη, λιπαρότερη γαλοπούλα που έθρεψε ποτέ ο Μιντίκης, η humongous γαλοπούλα του Μιντίκη αποφάσισε να δραπετεύσει από τα δεσμά της and break free (το αμαξάκι του supermarket, από το βάρος της γαλοπούλας πήρε την κατηφόρα). Γύρισα in time για να δω το αμαξάκι του supermarket να κατευθύνεται με δύναμη προς κάτι άλλα σταθμευμένα αυτοκίνητα. Η γαλοπούλα, αν είχε δάχτυλα θα έκανε το victory sign (η το άλλο, το μιλλωμένο).

Η πουτάνα. Θα την σκοτώσω.

Έτρεξα πίσω από το καροτσάκι όσο πιο γρήγορα μπορούσα (για να σώσω τα άλλα  αυτοκίνητα? Να σώσω τη γαλοπούλα? Δεν σκέφτηκα έγκαιρα). 40 εκατοστά πριν το αμαξάκι συγκρουστεί με τα αυτοκίνητα έκανα ένα θεαματικό μπλεζόν για να το αρπάξω (I am thinking, American football style tackling, rugby style tackling) και…

...Δεν το πρόλαβα.

Έπεσα face down (θεαματικά μεν) στην άσφαλτο. Ναι, από την πλευρά που είναι οι ραφές της καισάρικης.

...Ουτς...

Σκέψη πρώτη: ΓΑΜΩΤΟ! Θα σηκωθώ και οι ραφές θα έχουν ανοίξει και τα εντόσθια μου θα βγουν έξω. Φέρτε μια σακούλα να τα βάλω μέσα και να παριστάνω εγώ τη γαλοπούλα.   
Σκέψη δεύτερη: Ρεζίλι! Με είδε κανένας?
Σκέψη τρίτη: What kind of lame supermarket κάνει το parking του κατηφορικό? For fucks sake!

Απολογισμός: Οι ραφές δεν έπαθαν τίποτε. Άξια τα λεφτά σου κύριε γυναικολόγε. Γέμισα όμως μώλωπες και εκδορές σε πόδια και χέρια. Σκίστηκε το jeans μου στο γόνατο.

Σκίστηκε το jeans μου στο γόνατο?
Το jeans μου?
ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ JEANS ΠΟΥ ΜΟΥ ΜΠΑΙΝΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ?   

........%(*&#*&%(*%#^...............

Η γαλοπούλα πλήρωσε για όλα. Σκέφτομαι με τα κόκαλα της να φτιάξω μενταγιόν όπως τους κανίβαλους των νησιών του Ειρηνικού.

Tuesday, December 21, 2010

Driving Home for Christmas

Η είδηση των ημερών είναι το κλείσιμο των αεροδρομίων της Ευρώπης λόγω κακοκαιρίας. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω, είναι γιατί να γίνει πρώτη είδηση. Οκ, χιόνισε (έχουμε Δεκέμβριο άρα άμα το σκεφτείς είναι φυσιολογικό. Πιο μεγάλη εντύπωση θα έκανε αν έκλεινε το Heathrow τον Ιούλιο λόγω κακοκαιρίας). Χιόνισε λοιπόν πολύ. Έκλεισαν τα αεροδρόμια, όχι λόγω τρομοκρατικής επίθεσης, ή απεργίας ή άλλου απρόβλεπτου ανθρώπινου παράγοντα αλλά διότι έκανε normal χειμερινό καιρό.

Δώστου ζωντανή τηλεφωνική σύνδεση με Βρυξέλλες, για να μας πουν οι πονεμένοι Κύπριοι κυβερνητικοί ταξιδιώτες που ξέμειναν εκεί (ποιοι άλλοι πάνε με μανία στις Βρυξέλλες?) πόσο ταλαιπωρούνται, και πόσες ώρες είναι στο αεροδρόμιο και περιμένουν και αχ βαχ και πανικός και ναι πείτε μας από πότε είστε εκεί και τι θα κάνετε με τη ζωή σας και μια και σας έχουμε στον αέρα αν θέλετε να αφιερώσετε ένα τραγούδι στα αγαπημένα σας πρόσωπα.

Προφανώς αυτές τις μέρες δεν υπήρχαν άλλες πιο ενδιαφέρουσες ειδήσεις.

Καθόμουν στον καναπέ και διερωτόμουν γιατί τόσος πανικός και στην τελική, τι μας ενδιαφέρει αν αποκλείστηκαν σε 3-4 αεροδρόμια Κύπριοι ταξιδιώτες. Λίγες μέρες υπομονή και τα χιόνια θα λιώσουν. Σιγά το πρόβλημα. Μετά αντιλήφθηκα γιατί τόσο μεγάλο ενδιαφέρον από τα ΜΜΕ.

Αυτές τις μέρες θα επιστρέψουν οι φοιτητές για τις χριστουγεννιάτικες διακοπές τους. Οι φοιτητές μας, οι νέοι μας (σαν να λέμε «τα στρατευμένα νιάτα μας»). Άγχος, στρες και αγωνία στις χιλιάδες γονείς που περιμένουν να δουν τον τριχωτό κανακάρη τους, τη ξενυχτισμένη κορούλα τους (έβαλε extra κιλά ή είναι η ιδέα μου? Μπουμπούκα, κόψε τις Twix και τις Mars Bars από το off license διότι πολύ σύντομα θα γίνεις η διπλάσια. Ξέρω τι σου λέω, I have seen it happen).

Φαντάσου όλο αυτό το φοιτητόκοσμο που έφτασε στο Heathrow από όλες τις γωνιές της Αγγλίας, με το πολύ 50 στερλίνες στη τσέπη του (είναι τέλος του term, φεύγουν να πάνε σπίτι τους για «ανεφοδιασμό», και πολλά είπα, εγώ έφτανα στο Heathrow με 20 στερλίνες το πολύ) να ανακαλύπτουν έντρομοι ότι δεν έχει πτήση και πρέπει αυτές οι 20, 50 στερλίνες να κρατήσουν μέχρι να λιώσουν οι πάγοι και τα χιόνια και το ice age να γίνει cartoon της Disney.

Φρίκη για τον ελαφρώς μαστουρωμένο και άφραγκο φοιτητή!!

Φρίκη για τους γονείς που τους περιμένουν για να βάλουν πλυντήριο και να μαγειρέψουν το αγαπημένο τους φαγητό. Τζάμπα η γιαγιά τύλιγε κουπέπια και ανακάτωνε ππαλουζέ?

Αμέσως τηλέφωνο στην Cyprus Airways να κάνει το θαύμα της και να πετάξει αεροπλάνα μέσα στα χιόνια να τους φέρει. Τόσο επιτακτικό έγινε το ζήτημα που βγήκε live on TV εκπρόσωπος της αερογραμμής για να ανακοινώσει ότι οκ, don’t panic people, βάλαμε 2 extra πτήσεις (θα ξεκολώσουμε τα Α330 που χωράνε περισσότερο κόσμο) από το Luton και το Stanstead και θα φέρουμε τα παιδιά μας πίσω να κάνουν Χριστούγεννα με τη γιαγιά και τα μελομακάρονα και ρεβεγιόν στο Zoo!!!


Monday, December 20, 2010

Ela kentro, eisai xipnia?

Η δεύτερη φορά είναι σαφώς πιο χαλαρή από την πρώτη. Εξάλλου, το είπαν οι Τρύπες: Πονάει πάντα η πρώτη φορά.

Τη δεύτερη φορά ξέρεις ήδη να κάνεις τα πάντα, απλώς τελειοποιείς τις επιδόσεις σου. Για παράδειγμα, πετυχαίνεις αλλαγή πάνας σε κάτω από 3 λεπτά (με νερό και βαμβάκι, όχι την εύκολη λύση του μωρομάντιλου), ή να θηλάζεις και ταυτόχρονα να κάνεις και κάτι άλλο π.χ. να τσεκάρεις το email σου, να διαβάζεις περιοδικό, να βγάζεις φρύδια (ναι γίνεται). Η δε ανάρρωση είναι σαφώς πιο γρήγορη και ανώνυδη. Είτε επειδή αναισθητοποιήθηκες, είτε επειδή έχεις καλύτερη δουλειά να κάνεις, in any case δεν έχεις χρόνο να παίζεις το ρόλο της ανήμπορης λεχώνας. 

Στις 3 το πρωί που είσαι ξύπνια και θηλάζεις, δεν σε πιάνει η μαύρη κατάθλιψη, ή τάσεις φυγής, ή ορμονικά/ υπαρξιακά προβλήματα του τύπου «ποια είμαι, που πάω, αυτό ήθελα άραγε από τη ζωή μου?». Σκέφτεσαι ότι πολύ πιθανόν και οι άλλες φίλες σου να είναι ξύπνιες και να θηλάζουν την ίδια ώρα με σένα (it’s THE thing to do στην κατάσταση μας). Γράφεις μήνυμα στο κινητό και το στέλλεις σε πολλούς παραλήπτες. Sure enough, 2 φορές στις 5 κάποια ξενυχτισμένη μάνα θα σου απαντήσει (συνήθως η ΦΣ):

«Ela kentro. Thilazo. Is anybody out there?»
…..
«Παρούσα! Τι κερδίζω?»
«Ena muffin me frouta tou dasous»
«Ακόμα να αλλάξεις τα αγγλικά φοντς που το κινητό σου?»
«Den ta igkosa akoma. Eides popse to Nisi?»
«Nαι»
«Ti egine?»
«Η πουτάνα κόρη έκλασε τον γιο της Τζομπανάκη για τον άλλον τον πλούσιο»
«Gmt, pale na to girefko pou ta greek movies»

Και επειδή είχα μια αρχαιολογία για κινητό, αναβαθμίστηκα και πήρα καινούργιο, με Wifi για να μπαίνω κατευθείαν στο ίντερνετ και να μην κουβαλώ παντού το laptop. Προσπαθώντας λοιπόν να μεταφέρω όλα όσα μάζεψα μέσα στο παλιό κινητό, βρήκα την ακόλουθη συζήτηση με sms, η οποία έγινε τη νύχτα που γέννησα, μεταξύ εμένα και του Έτερου:

 «Κοιμήθηκες?»
«Oi… efirtika.»
«???»
«Eppese h aimosfairini mou imish kai egina opos to zombie.»
«Είπες το του γιατρού?»
«Nai, perimeno na me pomparoun me aima.»

(15 λεπτά αργότερα)

«Ζεις?»
«Oi, perimeno to aima.»
«Καλά, πόση ώρα?»
«Irthe alla perimenoume na xepagosei…»

(15 λεπτά αργότερα)

«Τι έγινε?»
«Xepagose to aima. O Drakoulas etoimazetai na faei to steak tou…»
«Καλή όρεξη. Εφόσον δεν πεθαίνεις πάω να ππέσω.»

 (στο νέο κινητό υπόσχομαι να βρω τα ελληνικά fonts)


ΥΓ: Αντί να γράψω "λεχώνα", στην αρχή έγραψα "λεχούσα". Το οποίο "... είναι ένα ακατοίκητο νησί των Βορείων Σποράδων και βρίσκεται ανατολικά της Αλοννήσου και της νήσους Περιστέρας. Αποτελεί ένα από τα καταφύγια της μεσογειακής φώκιας..." Σε αυτή τη φάση της ζωής μου, μοιάζω μεν με νησί, αλλά ΔΕΝ είμαι ακατοίκητο (έχουμε και κάποια standards).

Friday, December 17, 2010

Με διαφορά... στήθους

Το μυστήριο λύθηκε. Ποιος ήθελε να σκατώσει το laptop της Δρακούνας? Ποιος έψαχνε τα μυστικά αρχεία του Kissinger? Τι αποκάλυψε ο Μιχάλης Ιγνατίου στο Mega? Ο Έτερος παραδέχτηκε ότι μετά την 643η φορά που αναγκάστηκε να παρακολουθήσει τη Barbie Βασίλισσα της Μόδας στο You Tube δεν άντεξε άλλο και άφησε την κουκλάρα μόνη της με το laptop. Η κουκλάρα έδρασε. Ότι Trojan virus υπήρχε στην ανατολική Μεσόγειο το κόλλησε στο laptop. Πήγα προχτές να κάνω login και τρόμαξε (το laptop) που με είδε.

Anyway.   

Κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη τώρα που επέστρεψα από την κλινική και δεν αναγνωρίζω το σώμα μου. Μα ποια είναι αυτή η βάρκα στο γιαλό? Μα από πότε έχω τόση περιφέρεια? Χθες το βράδυ είδα κατά λάθος τον εαυτό μου από πίσω, στον καθρέφτη του μπάνιου και νόμισα ότι ήμουν ακόμα μαστουρωμένη από τα φάρμακα, μόνο που δεν πίνω πια φάρμακα, άρα.... oh-my-God!!!! (έτσι ήμουν και την άλλη φορά? Γιατί δεν το θυμάμαι?)

Το δε στήθος μου... το στήθος μου... ΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΜΟΥ... αξίζει να πω λίγα λόγια για το current state του στήθους μου:

Καταρχήν έχω προ πολλού ξεπεράσει το Pamela Anderson look στο πρώτο season του Baywatch (που αποτελεί ιδανικό πρότυπο). Τώρα θυμίζει περισσότερο, B-movie pornstar η οποία έκανε πλαστική επέμβαση για να κάνει το μεγάλο «μπαμ» στην εν λόγω βιομηχανία, αλλά ο πλαστικός χειρούργος της ήταν κομπογιαννίτης και της έφαγε όλα τα savings της για ένα πήδημα και λίγη σιλικόνη και τώρα η B–movie pornstar μας αναγκάζεται να λαμβάνει μέρος σε ταινίες με horny υδραυλικούς και horny κηπουρούς και horny εταιρικά στελέχη και horny αστυνομικούς με γερμανική προφορά αλλά ποτέ horny rock stars σε glamorous parties, ούτε καν τα κουνελάκια του Playboy mansion που είναι για τις porn stars κάτι σαν κυβερνητική δουλειά.

Το στήθος μου απέκτησε a mind of its own (καλά, αυτό το είχε πάθει και την προηγούμενη φορά) και συνεννοείται μόνο με το βρέφος, με κανένα άλλο, παρακαλώ αφήστε το μήνυμα σας μετά τον χαρακτηριστικό ήχο και σε μερικούς μήνες, θα σας απαντήσουμε.

Διάφορες νέες χρήσεις του στήθους μου:
- Αν γυρίσω απότομα, αλλάζει την κατεύθυνση του ανέμου.
- Δεν πυροβολεί τα σύννεφα, αλλά ένα δικό του βαρομετρικό το έχει (στάζει κατά βούληση).
- Λειτουργεί ως υποαλλεργικό μαξιλάρι
- Λειτουργεί ως ανιχνευτής (scout). Μπαίνει μέσα σε ένα δωμάτιο, μισό λεπτό πριν από μένα.
- Όλες οι μπλούζες που διαθέτω, ξαφνικά είναι stretched beyond their limits, μιλάμε είναι όλες έτοιμες να εκραγούν, α μάλιστα, τώρα καταλαβαίνω πως νιώθουν οι γυναίκες με μεγάλο cup size.
- Δεν υπάρχει περίπτωση να χοροπηδήσω, να πηδήσω, γενικά να κάνω οποιαδήποτε είδους γυμναστική. Δεν θα είμαι εγώ υπεύθυνη αν αλλάξει το gravitational pull της Γης, όχι, ας το κάνει κάποιος άλλος. Υποψιάζομαι ότι όταν ο Νεύτωνας ανακάλυψε τη βαρύτητα, η γυναίκα του θήλαζε (και είπαν να φταίξουν ένα μήλο, διότι έπαιζε τότε και πολύς πουριτανισμός και δεν ξέρεις καμιά φορά πως θα το έπαιρνε ο κόσμος).
- Είναι literally μέσα στη μέση. Και εμποδίζει. Ότι κίνηση και να κάνω με τα χέρια μου, I seem to bump into them. Με δεδομένο ότι είμαι και αριστερόχειρας σε ένα κόσμο αγγελικά πλασμένο για δεξιόχειρες (άρα more prone to accidents), είναι ένα πρόβλημα. Πόσο αδέξια μπορεί να γίνει κάποια? Απάντηση: Πολύ.  

Η αλήθεια είναι ότι την προηγούμενη φορά, δεν είχαμε και τις καλύτερες σχέσεις. Θυμάστε υποθέτω το slogan «Μητρικός Θηλασμός. Δικαίωμα κάθε Νεογέννητου. Ταλαιπωρία για κάθε Μητέρα». Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα και διαφορετικά. Το στήθος μου, πιο ώριμο και έμπειρο συμπεριφέρεται ως pro, βοηθά ίσως ότι και το βρέφος ξέρει τι θέλει από τη ζωή του και μιλούν την ίδια γλώσσα. Μαζί, κάνουν ένα αχτύπητο δίδυμο και λέω να μην τους ενοχλήσω.

Κατά τα άλλα, το μοναδικό πρακτικό πρόβλημα που αντιμετωπίζω προς το παρόν, είναι που όταν είναι η κουκλάρα και το μωρό ταυτόχρονα στο σπίτι, εγώ πρέπει να έχω τις ιδιότητες του χταποδιού για να τις προλαβαίνω. Δεν το έχω καταφέρει ακόμα αλλά ψάχνω στο internet για τις κατάλληλες βιταμίνες. Κάτι πρέπει να υπάρχει, δεν γίνεται.  

Wednesday, December 15, 2010

Συνεχίζουμε με τον καιρό

Ναι, οκ όλα υπό έλεγχο, γέννησα και είμαι καλά.
Κάποιος όμως οργίαζε με το laptop μου και είναι όλα ταραμένα και πατωμένα στα virus.

Χορηγείται φαρμακευτική αγωγή as we speak. Όταν το laptop φέρει τα μίλια του, θα δώσω λεπτομέρειες.



Wednesday, December 08, 2010

Mini winter break

Προ μηνών, και πριν γίνω η συμπαθητική φάλαινα Όρκα που άμα τη θυμώσεις σε τρώει, είχα ανακοινώσει σε όλους τους ενδιαφερόμενους (Έτερο, αρχιτέκτονα, εργολάβο) ότι θα κινηθώ νωρίς και μεθοδικά για να διαλέξω τα υλικά μου έγκαιρα, πριν γίνω η προαναφερόμενη φάλαινα Όρκα. Είχα σχέδιο, είχα μεθοδικότητα, ήξερα τι έψαχνα. Σπατάλησα αρκετά απογεύματα της ζωής μου να βλέπω πατώματα και είδη υγιεινής. Πήρα δείγματα, συζήτησα με πωλητές, σύγκρινα τιμές. Πετούσε η ομάδα.

Σε όλη αυτή την οργάνωση, ο Έτερος δεν ήρθε μαζί μου μια φορά. Ούτε καν για πλάκα. Κάθε φορά τον ρωτούσα και κάθε φορά βαριόταν/ ξινόταν/ ήθελε να πλύνει το αυτοκίνητο του/ οτιδήποτε άλλο από το να έρθει μαζί μου. «No problem», έλεγα εγώ και έφευγα μόνη μου στο quest για το τέλειο μάρμαρο. Στο τέλος, όταν αποφάσισα τι μου άρεσε και το έγκρινε και ο αρχιτέκτονας μας (μπας και παραγγείλουμε καμιά μαλακία που δεν ταιριάζει) ανακοίνωσα στον Έτερο ότι ήρθε η ώρα να παραγγείλουμε τα υλικά.

Και πάλι (ως αναμενόταν) δεν πολυενδιαφέρθηκε. Πήγα μόνη μου και παράγγειλα διάφορα υλικά (meanwhile, αργά αλλά σταθερά η περιφέρεια μου μεγάλωνε και η αντοχή μου μίκραινε. Το ήξερα, γι’ αυτό άλλωστε βιαζόμουν να τελειώσω με αυτή την ιστορία.)

Και τότε, μια νύχτα που είχα φάει πολλή πίτσα και με πονούσε η μέση μου, άνοιξαν οι ουρανοί, τα χερουβίμ κατέβηκαν δοξάζοντας τον Κύριο, ένα αγγελάκι εμφανίστηκε στον ύπνο μου και είπε: «Σαν πολύ απλά δεν καθάρισες με το θέμα σπίτι? Καημένη μου.... ποια νομίζεις ότι είσαι? Τώρα να δεις τι έχεις να πάθεις.» Την επομένη ο Έτερος εξέφρασε επιθυμία να με συνοδέψει στο κατάστημα όπου είχα σκοπό να παραγγείλω το παρκέ των ονείρων μου. Ήξερα there and then, ότι το μαλ***σμένο αγγελάκι ήταν προφητικό και ότι έπρεπε να αποχαιρετήσω όλη την οργάνωση και μεθοδικότητα μου.

Στον Έτερο, δεν άρεσαν τα μάρμαρα. Μετά, δεν του άρεσαν τα είδη υγιεινής. Μετά τον έπεισε ο αρχιτέκτονας και του άρεσαν. Μετά, δεν του άρεσε το πάτωμα των εξωτερικών χώρων. Βρήκαμε άλλο. Μετά, δεν τον άρεσε το πάτωμα του σαλονιού. Όταν βρήκε κάτι να του αρέσει, ανακάλυψα έντρομη ότι χαλούσε όλο το σχεδιασμό της κουζίνας (τον οποίο είχα ήδη ολοκληρώσει γαμώτο μου και δεν είχα όρεξη να ξανασυζητήσω). Ο αρχιτέκτονας δήλωσε ότι με αυτό το πάτωμα δεν πάει η κουζίνα που διαλέξαμε και να σκεφτούμε κάτι άλλο. Πως να σκεφτώ κάτι άλλο χρυσέ μου όταν τόσους μήνες μπήκα στο ψυχολογικό τριπ ότι η κουζίνα μου θα είναι εκείνη η συγκεκριμένη? Παίζουμε ξιπαίζουμε? Μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις με τον Έτερο και αρχιτέκτονα καταφέραμε να συνδυάσουμε τα πάντα και πήγαμε να τα παραγγείλουμε. Στο κατάστημα, ο Έτερος αποφάσισε ότι τελικά το παρκέ «δεν τον γεμίζει». Απάντησα ότι αυτό που είπε, ακούστηκε ολίγον gay, αλλά οκ, να το συζητήσουμε. ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ ΔΕΝ ΣΕ ΓΕΜΙΖΕΙ???

Ο πωλητής πήγε να βοηθήσει αλλά τα έκανε πιο σκατά διότι σε ένα ήδη συγχυσμένο άνθρωπο δεν προσφέρεις απεριόριστες επιλογές. Θα τον συγχύσεις ακόμα παραπάνω. Όπως και έγινε. Σε αυτό το σημείο, η φάλαινα Όρκα (εγώ) έκανε το σόλο της. Μας άκουσε πιστεύω όλη η βιομηχανική περιοχή Λατσιών. Στο εργοστάσιο της Carlberg ένα βαρέλι με μπύρα εκράγηκε από την πίεση. Ένα δέντρο στο παρακείμενο Carolina park λύγισε από την πίεση. Το highway έκλεισε για κάνα μισάωρο λόγω καράμπολας αυτοκινήτων. Μερικά σύννεφα που περνούσαν τυχαία από πάνω μας, έριξαν βροχή (sorry αν λερώθηκαν τα αυτοκίνητα σας).

Προσωπικά ξαλάφρωσα. Είμαι έτοιμη να φέρω ένα ακόμα μωρό στον κόσμο και να ασχοληθώ μαζί του. Είμαι και πάλι η μάνα ζεν.

Ετοίμασα λοιπόν τη βαλίτσα μου και αναχωρώ λίαν συντόμως για ολιγοήμερο mini break και αφήνω τους υπόλοιπους να συνεννοηθούν αναφορικά με το θέμα «χτίζω σπίτι, διαλέγω παρκέ». Ότι είχα να πω το είπα. Λέω να ασχοληθώ για λίγο με πάνες και baby oil και κρέμα για το σύγκαμα (παλιά μου τέχνη). Αποφάσισα να πάω να επιθεωρήσω ξανά το σπίτι με το νέο χρόνο. Η Παναγιά η Χαλφτερμιότισσα του English School να βάλει το χέρι της να μην τα κάνουν σκατά στην απουσία μου. Ουγκ.


 

Tuesday, December 07, 2010

Stay at home trash

Trashy πράγματα που μπορείς να κάνεις ενώ είσαι αποκλεισμένη στο σπίτι:

- να δεις πρωινές εκπομπές (the obvious)
- να δεις εκπομπές μαγειρικής, που ενδεχομένως να είναι μέρος των προαναφερόμενων πρωινών εκπομπών.
- να προσπαθήσεις να μαγειρέψεις το κοτόπουλο φλαμπέ με δαμάσκηνα και λικέρ που είδες στην τηλεόραση πριν από λίγο.
- να αποτύχεις παταγωδώς, ενώ έχεις ήδη λερώσει ολόκληρη την κουζίνα.
- να βαριέσαι να καθαρίσεις αλλά η μυρωδιά του δαμάσκηνου να σου σπάζει τα νεύρα, επομένως κάνεις το σκατό σου παξιμάδι και καθαρίζεις.
- επιστρέφεις στην τηλεόραση και βλέπεις γαλλικό έργο με νόημα.
- δεν καταλαβαίνεις το νόημα του έργου.
- το κάνεις google search και διαβάζεις το βαθύτερο νόημα στη Wikipedia.
- μια και είσαι στο internet αποφασίζεις να δεις καμιά αμερικάνικη σειρά.

......................

- 4 μέρες αργότερα, είσαι ακόμα κολλημένη να βλέπεις αμερικάνικες σειρές από το internet. Δεν θέλεις να δεις κανένα, δεν θέλεις να μιλήσεις σε κανένα, φοράς συνέχεια τα ίδια 2 ζευγάρια φόρμες που έχεις (εναλλάξ, πλένεις το ένα, φοράς το άλλο) και έχεις να βάλεις φακούς επαφής από τον προηγούμενο μήνα.
- Ο άντρας σου έχει αυτομολήσει να σε βλέπει ξαπλωμένη στον καναπέ και απειλεί να πετάξει το laptop από το παράθυρο.
- αποφασίζεις να βάλεις πλυντήριο ρούχων.
- βάζεις πλυντήριο ρούχων.
- σπάζεις το πλυντήριο ρούχων
- σε ξελασπώνει ο άντρας σου (δεν έσπασες το πλυντήριο τελικά, απλά το υπερφόρτωσες).
- παρά να σπάσεις όλες τις ηλεκτρικές συσκευές του σπιτιού ο άντρας σου δέχεται να παίζεις στο internet.

Monday, December 06, 2010

Monday morning quiz

Ποιο είναι το πιο ρεζίλικο πράγμα που μπορεί να σου συμβεί στη δουλειά?

1. Να πας στην τουαλέτα και να μην διορθώσεις σωστά τη φούστα σου, με αποτέλεσμα όταν βγεις από την τουαλέτα, να κυκλοφορείς σε όλο το γραφείο και να φαίνεται το βρακί σου. Το αντίστοιχο ανδρικό είναι να σου "στάξει" λεκές στο μπροστινό μέρος του παντελονιού και να μην το έχεις πάρει είδηση.

2. Να πας στην τουαλέτα για νούμερο 2, να βουλώσει η τουαλέτα και να μην ξεβουλώνει με τίποτα και όλοι να ξέρουν ότι είσαι μέσα στην τουαλέτα. (unisex πρόβλημα)

3. Να ανακαλύψεις έντρομη/ος ότι το τεράστιο email με κακίες και κουτσομπολιά για όλους τους συναδέλφους που προοριζόταν για μια μόνο συνάδελφο σου, το έστειλες κατά λάθος σε όλους.


Η συνέχεια του thriller σε λίγο...


Update (μετά από λίγο): Οκ, όλα υπό έλεγχο. Έκανα raid το ερμαράκι της καθαρίστριας και σιόνωσα ότι καθαριστικό μπόρεσα να βρω μέσα στο toilet. Έγινε ένα mini chemical reaction μεταξύ της χλωρίνης και του ΤΙΚ-ΤΑΚ και ευτυχώς εξαφανίστηκαν όλα. Το υγρό των πιάτων με γεύση λεμόνι έδωσε μια ανάλαφρη και ευχάριστη μυρωδιά, αλλά έκαμε τζει που τον αφρό τα γέρημα και ελπίζω να μην κάνει overflow έξω από την τουαλέτα. Θα διαδώσω ότι η τουαλέτα μας είναι possessed, την άκκασε σκύλος με λύσσα και βγάζει αφρούς...

Wednesday, December 01, 2010

Παππού, κάμνεις με ρεζίλι...


Μα... Κυπραίοι? Μετανάστες? Και δηλώνουν ότι θα κάνουν claim και επίδομα διότι δεν κρατούν λεφτά? Και ένα ολόκληρο πλοίο να τους μεταφέρει μαζικά στην Αγγλία?

(Ο κ. Κουλίας μπορεί να συνεχίσει τον αγώνα του ενάντια στην κατοχή της πατρίδας του από μετανάστες).


ΠΡΟΣΟΧΗ: Το blog βλάπτει σοβαρά την υγεία όλων όσων δεν διαθέτουν χιούμορ.