Οι άλλοι ας πάνε στην Ελβετία, στο Λος Άντζελες, στον Άγιο Μαυρίκιο, στο τρίγωνο των Βερμούδων.
Εμείς θα ζήσουμε σε μια άσχημη πόλη και θά’μαστε ευτυχισμένοι.
Friday, May 29, 2009
Cy-Rock Fest 2009: Live @ Skali Aglanjias
«Αυτό το φεστιβάλ έχει ως στόχο να προβάλλει νεανικά & nbsp; μουσικά συγκροτήματα καθώς και να τους δώσει την ευκαιρία να παίξουν σε μια επαγγελματική σκηνή με εξοπλισμό ισάξιο όπως αυτό μεγάλων καλλιτεχνών. Στο φεστιβάλ αυτό συμμετέχουν πέραν των 20 συγκροτημάτων, στην πλειοψηφία των οποίων τα μέλη τους είναι μαθητές λυκείου ή ακόμα και γυμνασίου. Συμμετέχουν επίσης ορισμένα από τα καλύτερα metal συγκροτήματα της Κύπρου τα όποια έχουν στο ενεργητικό τους, εκτός από τον μεγάλο αριθμό συναυλιών και τα πολλά χρόνια πείρας , albums τα οποία έχουν γνωρίσει μεγάλη επιτυχία στους κύκλους της Κυπριακής Metal σκηνής.» 18-19-20 Ιουνίου Στο Σκαλί Αγλαντζιάς
Ακολουθούν τα ονόματα των συγκροτημάτων:
Σταλακτίτες (μυτεροί και αιωνόβιοι, βρίσκονται σε σκοτεινές και υπόγειες σπηλιές, όπως και τα μέλη του συγκροτήματος)
Diminished (οι Μειωμένοι. Συγκρότημα με ελαφριές τάσεις κόμπλεξ κατωτερότητας)
Devoid (οι Απαλλαγμένοι. Αν έχουν καταφέρει να γλιτώσουν και από το στρατό τα παιδιά, μπράβο τους)
Ξένος Καλλιτέχνης (Πολύ θα ήθελα αυτό το όνομα να σαρκάζεται τις ξένες καλλιτέχνιδες των καμπαρέ αλλά δεν ξέρω τα παιδιά. Μπορεί να είναι ακόμα παρθένοι)
Πυξίδες (… ελπίζω να μην είναι heavy metal band. Διότι με τέτοιο όνομα, μόνο Αλκίνοο Ιωαννίδη μου θυμίζουν)
Endless Corridors (ακόμα ένας fan της κινηματογραφικής ταινίας Shining. Do you want to play with me?)
Carpe Diem (Ελαφρώς φλώρικο όνομα και δεν δένει με το theme αίματα και σκοτωμοί και αλυσίδες. Τέτοιο όνομα εμπνέεσαι αν δεν έχεις τελειώσει ακόμα το σχολείο. Sorry guys.)
Χάρτινες Ρωγμές (Προφητικό. Και αλληγορικό. Και σουρεαλιστικό. Και ελληνικό)
Α8ώοι Δραπέτες (Μια αντίθεση που μας παραπέμπει σε 17 Νοέμβρη, αλλά τα παιδιά μάλλον εννοούν το σχολείο?)
Αμνησία (Άκουσαν Τρύπες και άλλαξε η ζωή τους. Ναι?)
Prodigal Earth (η Άσωτη Γη. Μετά τον άγριο πλανήτη έχουμε την άσωτη Γη. Είμαστε και εμείς κακοί λέμε)
Uninfinitiv (το Άπειρο με διαζευκτικό «un». Όπως λέμε, «παίζω», «ξιπαίζω»)
Morior (αυτό νομίζω στα λατινικά σημαίνει To die, αλλά άκου πως τους φαντάζομαι: Ήχος ντζ ντζ ντζ ντζ… Distortion, πολύ distortion, mega distortion να μην καταλαβαίνεις τι τραγουδούν. Επίσης, αν ήμασταν στη δεκαετία του 80, θα τους φανταζόμουν με μαλλί φλόκκο, ΘΕΟΣΤΕΝΑ jeans ή δερμάτινο, μποτάκια, αλυσίδες, 13 χαϊμαλιά σε κάθε χέρι και τέλειους κοιλιακούς…. και ο μπασίστας να κλέψει την γκόμενα του drummer για να έχει action)
7th Sanctum (please να μην είναι Fantasy Game αυτό που υποψιάζομαι)
Rust (απλό και catchy. Και to the point. Ούτε αίματα, ούτε πεθαμένοι. Μόνο σκουριά. Και Τέτανος.)
Blynd (Το καλύτερο κυπριακό rock band όλων των εποχών. Οκ, ολίγον σικέ, ξέρω τον ένα.)
Winter's Verge (αυτό μου θυμίζει Μεσαίωνα και ξωτικά και κουκούλες και ομίχλη και παρθένες που θυσιάζονται, και μαύρα βαμμένα νύχια.)
Kannibal Bleeding (αυτοί ΣΙΓΟΥΡΑ ρεύονται αντί να τραγουδούν, είναι αξύριστοι, θέλουν να μακρύνουν το μαλλί αλλά επειδή είναι Κύπριοι και σγουρεύει, δυσκολεύει τις προσπάθειες τους. Keep it up guys!)
Stormcast (βασανισμένοι, και προβληματισμένοι, τουλάχιστον 3 λεπτά introduction πριν από κάθε τραγούδι. Ακόμα ένα μέλος της κατηγορίας «ρέψιμο»)
Τελικά… όσα χρόνια και αν περάσουν…. τα ονόματα των rock bands παραμένουν το ίδιο cheesy με παλιά… είναι λες και τα μέλη άνοιξαν το ελληνοαγγλικό λεξικό και βρήκαν την πιο φρικιαστική λέξη που τους έκανε εντύπωση. Death n Blood n Bones n Skulls να ούμε…
Το καλύτερο κυπριακό ρέψιμο ever…θέλω CD please!!!
(Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή αλλά επειδή θα είναι σε συνέχειες, το βάζω και εδώ).
Το τηλεοπτικό κανάλι Σκαϊ στην Ελλάδα, πρόσφατα μετέδωσε την εκπομπή «Μεγάλοι Έλληνες», με την οποία μέσω ψηφοφορίας αναδείχτηκε ο μεγαλύτερος Έλληνας όλων των εποχών. Το διαγωνισμό τελικά νίκησε ο Μέγας Αλέξανδρος, αλλά η λίστα των υποψηφίων περιλάμβανε diverse άτομα όλων των κλίσεων. Αρχαίοι φιλόσοφοι, πολιτικοί, επιστήμονες, συγγραφείς, μέχρι και ο Στέλιος Καζαντζίδης ήταν μέσα στους υποψηφίους. Εκπλήσσομαι που δεν τροχοδρομήθηκε παρόμοια εκπομπή και εδώ στην Κύπρο (ίσως διότι υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να σφαχτούμε μεταξύ Γρίβα και Μακαρίου? Ναι, είναι μεν ένα υπαρκτό ενδεχόμενο αλλά πολύ παλιομοδίτικο, πρέπει να ξεπεραστεί πάραυτα).
Εγώ προτείνω να κάνουμε μια προσπάθεια να αναδείξουμε τον μεγαλύτερο Κύπριο όλων των εποχών. Επειδή έχουμε και εμείς αξιόλογα άτομα (αναλόγως μεγέθους πάντοτε). Μάλιστα εμείς θα κάνουμε unisex το διαγωνισμό, θα περιλαμβάνει και γυναίκες (για να μπορέσει να λάβει μέρος η Άννα Βίσση φυσικά).
Θα κάνω την αρχή με αλφαβητική σειρά, περιλαμβάνοντας σήμερα τους πρώτους πέντε υποψηφίους και θα συνεχίσω την επόμενη εβδομάδα με άλλους πέντε μέχρι να συμπληρωθεί ένας ικανοποιητικός αριθμός. Τα κριτήρια επιλογής μου είναι πολύ απλά: - να είναι το άτομο γνωστό (στην Κύπρο, όχι κατ’ ανάγκη παγκόσμια) - να έχει κάνει κάτι στη ζωή του που να επηρεάζει μέχρι σήμερα τους Κυπρίους.
Let the games begin: 1. Άγιος Νεόφυτος: Εύελπις νέος από τα Λεύκαρα. Αγιοποιήθηκε διότι έστησε τη μέλλουσα σύζυγο του «στης εκκλησιάς την πόρτα» για να πάει να μονάσει, αρνούμενος προίκα και πεθερικά. Έκτοτε, δεν ξανασυνέβηκε. Τα κατάφερε να μονάσει στην Πάφο. Χάρις σε αυτόν, οργανώνονται κάθε σαββατοκύριακο προσκυνήματα στο ομώνυμο μοναστήρι και περνούν ευχάριστα την ώρα τους οι ηλικιωμένες κυρίες της Κύπρου. Κοινωνική προσφορά.
2. Άννα Βίσση: Η διασημότερη τραγουδίστρια που έβγαλε ποτέ η Κύπρος. Έχει μια ξεχωριστή ικανότητα να αντιγράφει τέλεια τη Madonna καθώς επίσης και να συμπεριφέρεται σαν έξαλλο δεκαπεντάχρονο σε πενταήμερη. Έχει τραγουδήσει τα πάντα: πατριωτικά, κλασσικά, λαϊκά, μοντέρνα, ραπ, χαζοχαρούμενα, τραγικά, slow, Eurovision, ροκ όπερα, πίστα. Είναι το αρκουδάκι της Duracel που δεν κουράζεται ποτέ.
3. Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός: Δαιμόνιος businessman και ηγέτης των χριστιανών επί Τουρκοκρατίας. Ίδρυσε το Παγκύπριο Γυμνάσιο για να παρελαύνει πρώτο στις εθνικές παρελάσεις. Ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός αποτελεί την πιο διάσημη εξαγωγή από το Στρόβολο. Έπαθε ελληνική επανάσταση και κρεμάστηκε από τους Τούρκους.
4. Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ’: Δαιμόνιος ιεράρχης και ηγέτης των ελληνοκυπρίων τόσο στον απελευθερωτικό αγώνα όσο και στα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας. Μετά, άστα να πάνε. Πρώτος Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Το άτομο με τους πιο πολλούς αμφιλεγόμενους χαρακτηρισμούς. Για τη μισή Κύπρο θεωρείται αρχηγός, για την άλλη μισή προδότης. Ύψος και βάθος. Αγαπημένος του αριθμός το 13.
5. Αφροδίτη η θεά: Η μεγαλύτερη που**** της Γης. Πανέμορφη και λάγνα. Με σύζυγο Κουασιμόδο (αλλά από καλή οικογένεια) και γκόμενο τεκνό (και γυμνασμένο). Το όνειρο κάθε Κύπριας. Γεννήθηκε στο Aphrodite Hills πριν κοπούν οικόπεδα για luxury villas. Είχε κατάξανθα μαλλιά, λευκό δέρμα και τέλειες αναλογίες. Ακόμα ψάχνουν το μυστικό της αισθητικού της. Στις ελεύθερες της ώρες ήταν η Θεά του Έρωτα.
Αυτό είναι το καλλιτεχνικό έργο που θα εκπροσωπήσει την Κύπρο στη φετινή Biennale Βενετίας. Είναι έργο του Σωκράτη Σωκράτους και τιτλοφορείται «Φήμες» (Rumors).
Σε Φιλελεύθερο και Σημερινή σήμερα το έχουν πρωτοσέλιδο σοκαρισμένοι. Έχουν δηλώσεις του Υπουργείου Άμυνας (!!) ότι «το έργο δεν δείχνει τουρκική κατοχή αλλά ότι η Κύπρος είναι τουρκική επικράτεια», η συμμετοχή έχει γίνει «εθνικό θέμα» (από τους δημοσιογράφους υποθέτω), είναι όλοι αναστατωμένοι (??), ο δε Φιλελεύθερος εντοπίζει ότι στο έργο δεν γράφει πουθενά τη λέξη… «κατοχή» άρα δεν την αναδεικνύει. Αποκαλύπτουν δε ότι το έργο εμφανίζεται στην επίσημη ιστοσελίδα της Δημοκρατίας για τη συμμετοχή της στην Biennale. Oh my God δηλαδή.
…. (να σας δώσω ένα λεπτό να το κάνετε process στον εγκέφαλο σας)….
Αυτό είναι ένα έργο του Marcel Duchamp που τιτλοφορείται «Nude Descending a Staircase No.2» (στα γαλλικά «Nu descendant un escalier n° 2»). Είναι απαράδεκτο και σοκαριστικό διότι δεν γράφει πουθενά ότι βλέπουμε μια γυμνή να κατεβαίνει μια σκάλα αλλά μια μπεζιούδα σκιά. Που είναι η γυμνή? Απαιτώ να αλλάξει αμέσως ο τίτλος του έργου σε «Μπεζ τάτσα πάνω στον καμβά».
Αδέρφια μου! Τώρα οι πόθοι σας βρίσκουν ανταπόκριση. Τώρα τα όνειρα σας γίνονται πραγματικότητα. Τώρα ενώνεστε πραγματικά με την υπόλοιπη Ευρώπη.
Τώρα δεν θα χρειάζεται να τρώτε άλλο πέτρες.
Η πρώην Λαϊκή και νυν Marfin Popular Bank πάει Αθήνα. Πάει να ενωθεί με τα αδέρφια μας. Πάει στη Μητέρα Πατρίδα. Δεν πρέπει να ανησυχείτε. Δεν πρέπει να προβληματίζεστε. Μόνο να της κουνήσετε το μαντήλι και να πείτε με δάκρυα στα μάτια, «αντίο άξια πολυαγαπημένη. Τυχερή είσαι που ενώνεσαι με τον κυρίως κορμό του ελληνισμού.» Τι εδώ, τι εκεί. Παντού είναι Ελλάδα.
Και αν αυτά σας φαίνονται ως τατσιλλίκια του Βγενόπουλου διότι οι Κύπριοι αδερφοί του τον έκλασαν για τους Καταριώτες άραβες, μην τον αδικείτε. Έλληνας είναι και μας αγαπάει σαν αδέρφια του.
Με αυτά και με άλλα το Σάκη τελικά ήρθε έβδομο. Και βγήκε να κάνει δηλώσεις μεταμέλειας και να αναλάβει όλη την ευθύνη, και συγνώμη από όλη την Ελλάδα και οι δημοσιογράφοι να του λένε «Σάκη δεν πειράζει» και άλλα τέτοια.
Το Σάκη, κακά τα ψέματα, αυτή τη στιγμή είναι ο νούμερο ένα σόουμαν στην Ελλάδα. Δεν μιλάω για φωνή ή ταλέντο. Μιλάω για σόουμαν. Άσχετο το ένα από το άλλο. Είναι ο καλύτερος, η Ελλάδα μπήκε στον κόπο να στείλει τον καλύτερο της σε αυτό το σόου που ονομάζεται Eurovision, επομένως, ότι θέση και να ερχόταν το Σάκη δεν θα είχε καμία σημασία. Το Σάκη να βγει να ζητήσει συγνώμη που δεν ήρθε καλύτερη θέση, δεν χρειαζόταν.
Από την άλλη, έχουμε τη δική μας συμμετοχή. Μια δεκαεξάχρονη ερασιτέχνη, σε στίχους και μουσική του επίσης ερασιτέχνη αδερφού της. Χαριτωμένοι και οι δύο αλλά μου θυμίζουν την κουβέντα, «που μας μωρή ξεβράκωτη στ’ αγγούρια?» Βγαίνει και λέει περίπου ότι πέρασε τέλεια, ήταν η καλύτερη στιγμή της ζωής της (δεκαέξι χρονών είναι, δεν είχε και πολλές στιγμές) και δεν είναι στεναχωρημένη που δεν πέρασε καν στον τελικό.
Και σκέφτομαι: Το Σάκη, έχει μια χαρά καριέρα στην Ελλάδα και δεν έχει καμία ανάγκη να τρέχει στην Eurovision για να προβληθεί και να πουλήσει δίσκους. Και όμως πήγε. Και όταν δεν νίκησε (γιατί και η θέση που ήρθε δεν είναι και άσχημη, έβδομη στις σαράντα τόσες χώρες) βγήκε να απολογηθεί και να αναλάβει την ευθύνη. Ούτε αυτό είχε ανάγκη να το κάνει.
Η δική μας συμμετοχή τελικά τι σκοπό είχε? Να πάει η οικογένεια Μεταξά να κάνει διακοπές στη Μόσχα και να μας πει η Χριστίνα ότι πέρασε τέλεια? Αγάπη μου, αν ήθελες πενταήμερη, να πας με το σχολείο, σε στείλαμε για ένα σκοπό εκεί. Όχι για να κερδίσεις εμπειρίες. Εφόσον άλλες χώρες μπαίνουν στον κόπο να στείλουν τους καλύτερους τους (η Αγγλία έστειλε τον Andrew Lloyd Webber φέτος, η Γαλλία την Patricia Kaas), εμείς στέλλουμε τα δεκαεξάχρονα? Και απορούμε γιατί δεν πάμε τελικό? Η Eurovision είναι σόου, δεν είναι ταβέρνα «Τα δύο Αδέρφια».
Θα μου πεις, από τα υποψήφια τραγούδια για την κυπριακή συμμετοχή, αυτό ήταν το καλύτερο, κανένας άλλος «επαγγελματίας» δεν ενδιαφέρθηκε. Δεκτό. Δεν έχουμε άτομα? Τότε να μην λαμβάνουμε μέρος. Απλό.
Εγώ ο φορολογούμενος πολίτης, γιατί έπρεπε φέτος να πληρώσω τις διακοπές της Χριστίνας στη Μόσχα για να ζήσει τη σημαντικότερη στιγμή της ζωής της?
(νομίζω αν κάνετε κλικ πάνω στο graph θα μεγαλώσει. Δεν είμαι και σίγουρη)
26 Συμμετοχές 3 φορές στην πέμπτη θέση 9 φορές μέσα στις πρώτες 10 θέσεις 1 φορά τελευταίοι
Τα στατιστικά μας για την Eurovision. Σε ελεύθερη έμπνευση (όχι μετάφραση) από ένα πολύ καλύτερο graph που έκανε η εφημερίδα Guardian για το Ηνωμένο Βασίλειο.
Όπως μπορείτε να παρατηρήσετε μόνοι σας, οι συμμετοχές μας έχουν αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά (μια πάνω, μια κάτω, μια στους πρώτους, μια στους τελευταίους, καμία συνέπεια). Ούτε η απόδοση της Ομόνοιας να ήταν.
Λαμβάνω που λες ένα forward email με ένα μαθηματικό πρόβλημα. Πρέπει, λέει, να λύσω το πρόβλημα, διότι η λύση είναι το password για να ανοίξω ένα file που επισυνάπτεται και να γράψω το όνομα μου μέσα στο hall of fame.
Για να αποκτήσει ενδιαφέρον το… πρόβλημα, το email αναφέρει τα ακόλουθα:
Έχει ειπωθεί γι' αυτή την μαθηματική πρόκληση ότι: Εάν είσαι μηχανικός, θα' πρεπε να το λύσεις σε λιγότερο από 3 λεπτά, Εάν είσαι αρχιτέκτονας, σε τρεις ώρες, Εάν είσαι γιατρός, σε έξι ώρες, Εάν είσαι λογιστής, σε τρεις μήνες, και Εάν είσαι δικηγόρος, Ποτέ!!!!
Ποιος αριθμός λείπει από την παρακάτω λογική σειρά;
1, 2, 6, 42, 1806, ____???
Το βλέπω για 3 δευτερόλεπτα. Ακολούθως μπαίνω στο Google, γράφω «1, 2, 6, 42, 1806» και μου βγάζει την απάντηση. Και μπαίνω στο hall of fame. Κυρία.
Από τα ονόματα των επιτυχόντων διαπιστώνω ότι μέχρι να φτάσει σε μένα:
Το chain mail ξεκίνησε από την Αθήνα, έκανε ένα γύρο στην Ινδία, μεταπήδησε στον Καναδά, ακολούθως κατέβηκε στη Βραζιλία όπου έκατσε κάμποσο (καμιά εκατοστή Βραζιλιάνοι ασχολήθηκαν με το θέμα –είδες? Δεν είναι όλοι στην Copacabana με το mohito στο χέρι, ξέρουν και μαθηματικά), πετάχτηκε μέχρι την Πορτογαλία, συνέχισε ακάθεκτο στο Μεξικό παρά τη γρίπη των χοίρων, μετά στη Γουατεμάλα (!!), το Ελ Σαλβαδόρ, όπου επιτέλους μπήκε παράνομα στην USA και έκανε ένα γύρο 10 τουλάχιστον πολιτειών, πάλι πίσω Καναδά, πίσω ξανά στην Αθήνα, Χανιά και τσουπ! πηδάει και έρχεται στην Κύπρο.
Δεν θα το στείλω παρακάτω. Οι περισσότεροι φίλοι μου είναι λογιστές και αν τους πάρει 3 μήνες να το λύσουν (κατά τα γραφόμενα του chain mail) δεν θα προλάβουν θα κλείσουν τα accounts του χρόνου. Κρίμα και άδικο.
Πρέπει να έζησα την πιο σβουμ νύχτα για τη μέρα της Μητέρας:
Αργά το απόγευμα, η κουκλάρα παρουσίασε σημεία και συμπτώματα μύξας. Λογικό, αν σκεφτεί κανείς ότι ο καιρός είναι επιεικώς άστατος και δεν ξέρεις τι να βάλεις. Λίγη μύξα δεν είναι κάτι τραγικό, η κουκλάρα δεν φαινόταν να ενοχλείται ιδιαίτερα με την κατάσταση της, κοιμήθηκε στην ώρα της και χωρίς νούμερα.
Μέχρι εδώ όλα οκ.
Κατά τις 11.30 το βράδυ (και ενώ είχα μόλις αποκοιμηθεί) άκουσα την κουκλάρα στο δωμάτιο της να βήχει σε στυλ «είμαι έτοιμη να κάνω εμετό, έλα κάνε κάτι!» Πάω δίπλα και βρίσκω την κουκλάρα:
- να βήχει - να φτύνει - να τρέχει η μύξα της - ιδρωμένη από πάνω μέχρι κάτω
Ενώ όλα αυτά συνέβαιναν, η κουκλάρα συνέχιζε να κοιμάται.
Κάπου εδώ άρχισε η παράνοια:
Γιατί η κουκλάρα βήχει τόσο πολύ? Θέλει να κάνει εμετό? Μουμπλε, μουμπλε… Θυμήθηκα το απόγευμα που πάνω στο παιγνίδι η κουκλάρα συγκρούστηκε με το τραπέζι. Δεν ήταν τίποτε τραγικό, έκλαψε ούτε μισό λεπτό και μετά της πέρασε, ούτε γδάρσιμο ούτε μώλωπας. Μήπως όμως έπαθε διάσειση και δεν το κατάλαβα? Θυμήθηκα τη μακαρίτισσα Natasha Richardson που έπαθε ατύχημα και ενώ στην αρχή ήταν καλά μετά δεν ήταν…χμ…φυσικά η κουκλάρα δεν έκανε σκι αλλά δεν έχει καμία σημασία… ύπουλο χτύπημα το ένα, ύπουλο και το άλλο… κάπου είχα βάλει τις οδηγίες που μας έδωσαν στο νοσοκομείο την προηγούμενη φορά που πήγαμε με «κρανιοεγκεφαλική κάκωση» (τελικά δεν είχε τίποτε). Άρχισα να ανοίγω συρτάρια και ερμαράκια της κουζίνας σε μια προσπάθεια να διαβάσω τα σημεία και συμπτώματα της διάσεισης. Κάποιος πέταξε το εν λόγω χαρτάκι. Επειδή εγώ είμαι γνωστή κατσαροσυνάχτρια που δεν πετάει τίποτε, ένοχος πρέπει να είναι ο Έτερος. Ή η καθαρίστρια…
Αποφάσισα να διαλευκάνω το μυστήριο του χαμένου χαρτιού άλλη ώρα (όχι η ώρα 12 το βράδυ) και επέστρεψα στην κουκλάρα. Πρόσεξα ότι είχε μια τεράστια κόκκινη στάμπα πάνω στο δεξί της μάγουλο. Ορίστε! Τελικά χτύπησε η καημένη και δεν το πήρα είδηση η κακούργα! Η μήπως απλώς κοιμήθηκε στραβά? Δεν έπρεπε ο μώλωπας να εμφανιστεί όταν χτύπησε? Τι σόι μώλωπας είναι αυτός με 5 ώρες καθυστέρηση?
Γαμώ την ατυχία μου γαμώ! Γιατρός έπρεπε να σπουδάσω, όχι blogger!! Στις νυχτερινές ώρες που ζεις ως μάνα την παράνοια σου, οι ερωτήσεις είναι πάντα ρητορικές. Εσύ ρωτάς, εσύ απαντάς.
Αν χτύπησε, σκέφτηκα, πρέπει να την πάρω γιατρό. Αμέσως. Ίσως η κουκλάρα περνούσε μια τρομερή διάσειση. Η ώρα 12 το βράδυ, οι μόνοι γιατροί που είναι ανοιχτοί είναι οι Πρώτες Βοήθειες… που σημαίνει πρέπει να ντυθώ, πρέπει να ντυθεί η κουκλάρα, πρέπει να οδηγήσω μέχρι εκεί… να ξυπνήσω τον Έτερο άραγε? (ω ναι, σε όλο αυτό το σκηνικό ο Έτερος κοιμόταν μια χαρά. Μακάριος ο ύπνος του αναίσθητου). Μετά σκέφτηκα ότι αν δουν οι γιατροί μια γυναίκα μόνη της με ένα μωρό… σταμπαρισμένο σίγουρα θα νομίσουν: Α) Θύμα βίας στην οικογένεια (η γυναίκα και το μωρό), ή Β) Θύμα βίας στην οικογένεια (το μωρό μόνο. Από τη εν λόγω γυναίκα που το συνοδεύει. Συλλάβετε την!)
Και τα δύο ενδεχόμενα ήταν εξίσου παρανοϊκά αλλά η ώρα 12.15 το βράδυ ήταν υπαρκτά possibilities για την υποφαινόμενη Μητέρα. Δεν θα πάμε Πρώτες Βοήθειες. Η κουκλάρα δεν έχει διάσειση. Αποφάσισα. Ουγκ.
Προχώρησα στο αμέσως επόμενο challenge που ήταν να αλλάξω από πάνω μέχρι κάτω ένα μωρό κοιμισμένο, και ιδρωμένο. Πως είναι οι ταχυδακτυλουργικές ασκήσεις ακριβείας (περνάμε πόδι κάτω από χέρι, μετά χέρι πάνω από πόδι και με μια κίνηση τσουπ βγάζουμε μπλούζα)? Τώρα που το σκέφτομαι δεν πρόκειται περί τσίρκου, είναι όταν προσπαθείς να κάνεις sex το χειμώνα με 4 layers ρούχων. Anyway, άσχετο. Η κουκλάρα μεγάλωσε, βάρυνε και όλες αυτές οι κινήσεις έκαναν και εμένα να ιδρώσω. (Και να κατεβάσω Χριστοπαναγίες στις οποίες πριν 3 λεπτά έκανα την προσευχή μου να μην έπαθε διάσειση η κουκλάρα.)
Και τώρα που το σκέφτομαι… γιατί η κουκλάρα ίδρωσε τόσο πολύ? Μήπως είχε πυρετό και δεν το κατάλαβα πάλι η άσχετη? Πυρετός σημαίνει ίωση. Ίωση σημαίνει γρίππη των χοιρων??? (η πως σκατά αλλιώς ονομάζεται πλέον το virus). Είναι δυνατόν? Από την άλλη, είναι γεγονός ότι ξέχασα να αλλάξω τα σεντόνια της και κοιμόταν ακόμα με σεντόνια φανελένια και πυτζάμες χειμερινές. Ίσως αυτό να είναι μια εξήγηση. Λογική. Λογικότατη.
Μέχρι τις 12.30 η υποφαινόμενη Μητέρα αποφάσισε ότι:
1. Η στάμπα στο δεξί της μάγουλο οφειλόταν σε ότι στραβοκοιμήθηκε και όχι λόγω βίας στην οικογένεια. Θα ζήσει. 2. Ο ιδρώτας προκλήθηκε λόγω της δικής μου βλακείας που την άφησα να κοιμηθεί με χειμερινά σεντόνια και περιβολή. Θα ζήσει επίσης. Να θυμηθώ όμως να της λούσω αύριο τα μαλλιά της γιατί με τόσο ιδρώτα δεν λέει, είναι θέμα υγιεινής. 3. Η μύξα και ο βήχας ήταν τα μόνο αληθινά συμπτώματα. Δεν ήταν να ανάγκη να πάμε Πρώτες Βοήθειες για αυτά. Θα μας κράξουν τα πλάσματα. 4. Ο Έτερος είναι πραγματικά αναίσθητος. Μα πραγματικά λέμε.
Μέχρι το πρωί αποδείχτηκε ότι ήμουν σωστή για όλα τα πιο πάνω σημεία. Plus ότι κερδίζω (χωρίς συναγωνισμό) το βραβείο της πιο paranoid Μητέρας στη γιορτή της Μητέρας.
Τα καλά νέα είναι ότι η κουκλάρα άρχισε να μιλά. Όλη μέρα κρατά το ψεύτικο τηλέφωνο της, περπατά μέσα στο σπίτι και πουρου πουρου κανονίζει τις υποθέσεις της με τις ώρες. Μόλις δε χτυπήσει το αληθινό τηλέφωνο γίνεται πανικός ποιος θα προλάβει να το σηκώσει. Αν αφήσω να το σηκώσει η κουκλάρα, αρχικά ψαρώνει και μένει να κρατά το ακουστικό στο αυτί της, ενώ ο δύστυχος στην άλλη άκρη της γραμμής προσπαθεί να την κάνει να μιλήσει. Στις πολλές προσπάθειες αρχίζει να μιλά. Και φυσικά γίνεται μάχη για να σου δώσει το ακουστικό. Εκτός από το τηλέφωνο, συνομιλεί με την τηλεόραση, με τη γάτα, με τα φυτά και τα λουλούδια, με τα έπιπλα, βασικά περπατά μέσα στο σπίτι, δείχνει αντικείμενα και τους μιλά. Πολύ χαριτωμένη φάση, δεν λέω. Θα χαρακτήριζα την κουκλάρα ως επικοινωνιακό χαρακτήρα.
Τα κακά νέα, είναι ότι η κουκλάρα δεν μιλά ελληνικά. Ούτε κυπριακά. Ούτε αγγλικά. Ούτε γαλλικά. Ούτε καμιά άλλη αναγνωρισμένη γλώσσα του δυτικού κόσμου. Μιλά ένα ακαταλαβίστικο παιδικό jargon δικής της επινόησης. Σου λέει κάτι, δεν καταλαβαίνεις και την βλέπεις με το βλέμμα της αγελάδας που βόσκει, αυτή σου το επαναλαμβάνει πιο αργά και δυνατά, πάλι δεν καταλαβαίνεις. Εγκαταλείπει την προσπάθεια, είσαι άσχετη και δεν θα ασχοληθεί άλλο μαζί σου. Συνεννόηση μπουζούκι.
Λες να έχουμε αφελληνίσει το τεκνό?
(τόσο εύκολα? Φαντάσου να της δίναμε να διαβάσει και κάνα βιβλίο. Δεν πρόλαβε ούτε να χρηματιστεί από τους ξένους η καημένη.)
Να πεις δεν ακούει ελληνικά? Διαθέτουμε όλα τα DVD των Ζουζουνιών complete με καραόκε, ακούει ελληνικά όπου πάει (το κατά δύναμιν) και επιπλέον, όποτε θυμηθεί ο Έτερος, της μιλά με ελληνική προφορά (κοινώς, της καλαμαρίζει). Τι συμβαίνει?
Έχοντας υπόψη μου το τρικ με το μάνταλο της πόρτας του καθεδρικού ναού Αγίου Ιωάννη που έχει κάνει γενιές και γενιές Λευκωσιατών να μιλήσουν έγκαιρα, σκέφτομαι μήπως υπάρχει τίποτε αντίστοιχο για παιδάκια που έχουν μεν μιλήσει, αλλά δεν έχουν μιλήσει ελληνικά. Ξέρω γω, να γλύψει ας πούμε το μάνταλο της πόρτας του Παγκυπρίου Γυμνάσιου? «Η παιδεία είναι το λιμάνι για όλους τους θνητούς» άλλωστε. Ή καμιά πόρτα Συνδέσμου Αγωνιστών (ως πραγματικοί Έλληνες δεν θα ξέρουν τον τρόπο?)
Προβληματίζομαι ως μάνα.
Υπάρχει βέβαια και το ενδεχόμενο να γράψω την κουκλάρα νηπιαγωγείο και να μείνω ήσυχη ότι σε 10 μέρες το πολύ ένα μήνα, θα έχει μάθει όλες τις βρισιές και τα συνθήματα του γηπέδου καθώς και όλα τα κουτσομπολιά που αφορούν τη Χιονάτη και την Barbie.
Είναι και αυτά χρήσιμες πληροφορίες, δεν μπορείς να πεις.