Mother's Day (and night)

Πρέπει να έζησα την πιο σβουμ νύχτα για τη μέρα της Μητέρας:

Αργά το απόγευμα, η κουκλάρα παρουσίασε σημεία και συμπτώματα μύξας. Λογικό, αν σκεφτεί κανείς ότι ο καιρός είναι επιεικώς άστατος και δεν ξέρεις τι να βάλεις. Λίγη μύξα δεν είναι κάτι τραγικό, η κουκλάρα δεν φαινόταν να ενοχλείται ιδιαίτερα με την κατάσταση της, κοιμήθηκε στην ώρα της και χωρίς νούμερα.

Μέχρι εδώ όλα οκ.

Κατά τις 11.30 το βράδυ (και ενώ είχα μόλις αποκοιμηθεί) άκουσα την κουκλάρα στο δωμάτιο της να βήχει σε στυλ «είμαι έτοιμη να κάνω εμετό, έλα κάνε κάτι!» Πάω δίπλα και βρίσκω την κουκλάρα:

- να βήχει
- να φτύνει
- να τρέχει η μύξα της
- ιδρωμένη από πάνω μέχρι κάτω

Ενώ όλα αυτά συνέβαιναν, η κουκλάρα συνέχιζε να κοιμάται.

Κάπου εδώ άρχισε η παράνοια:

Γιατί η κουκλάρα βήχει τόσο πολύ? Θέλει να κάνει εμετό? Μουμπλε, μουμπλε… Θυμήθηκα το απόγευμα που πάνω στο παιγνίδι η κουκλάρα συγκρούστηκε με το τραπέζι. Δεν ήταν τίποτε τραγικό, έκλαψε ούτε μισό λεπτό και μετά της πέρασε, ούτε γδάρσιμο ούτε μώλωπας. Μήπως όμως έπαθε διάσειση και δεν το κατάλαβα? Θυμήθηκα τη μακαρίτισσα Natasha Richardson που έπαθε ατύχημα και ενώ στην αρχή ήταν καλά μετά δεν ήταν…χμ…φυσικά η κουκλάρα δεν έκανε σκι αλλά δεν έχει καμία σημασία… ύπουλο χτύπημα το ένα, ύπουλο και το άλλο… κάπου είχα βάλει τις οδηγίες που μας έδωσαν στο νοσοκομείο την προηγούμενη φορά που πήγαμε με «κρανιοεγκεφαλική κάκωση» (τελικά δεν είχε τίποτε). Άρχισα να ανοίγω συρτάρια και ερμαράκια της κουζίνας σε μια προσπάθεια να διαβάσω τα σημεία και συμπτώματα της διάσεισης. Κάποιος πέταξε το εν λόγω χαρτάκι. Επειδή εγώ είμαι γνωστή κατσαροσυνάχτρια που δεν πετάει τίποτε, ένοχος πρέπει να είναι ο Έτερος. Ή η καθαρίστρια…

Αποφάσισα να διαλευκάνω το μυστήριο του χαμένου χαρτιού άλλη ώρα (όχι η ώρα 12 το βράδυ) και επέστρεψα στην κουκλάρα. Πρόσεξα ότι είχε μια τεράστια κόκκινη στάμπα πάνω στο δεξί της μάγουλο. Ορίστε! Τελικά χτύπησε η καημένη και δεν το πήρα είδηση η κακούργα!
Η μήπως απλώς κοιμήθηκε στραβά? Δεν έπρεπε ο μώλωπας να εμφανιστεί όταν χτύπησε? Τι σόι μώλωπας είναι αυτός με 5 ώρες καθυστέρηση?

Γαμώ την ατυχία μου γαμώ! Γιατρός έπρεπε να σπουδάσω, όχι blogger!! Στις νυχτερινές ώρες που ζεις ως μάνα την παράνοια σου, οι ερωτήσεις είναι πάντα ρητορικές. Εσύ ρωτάς, εσύ απαντάς.

Αν χτύπησε, σκέφτηκα, πρέπει να την πάρω γιατρό. Αμέσως. Ίσως η κουκλάρα περνούσε μια τρομερή διάσειση. Η ώρα 12 το βράδυ, οι μόνοι γιατροί που είναι ανοιχτοί είναι οι Πρώτες Βοήθειες… που σημαίνει πρέπει να ντυθώ, πρέπει να ντυθεί η κουκλάρα, πρέπει να οδηγήσω μέχρι εκεί… να ξυπνήσω τον Έτερο άραγε? (ω ναι, σε όλο αυτό το σκηνικό ο Έτερος κοιμόταν μια χαρά. Μακάριος ο ύπνος του αναίσθητου). Μετά σκέφτηκα ότι αν δουν οι γιατροί μια γυναίκα μόνη της με ένα μωρό… σταμπαρισμένο σίγουρα θα νομίσουν:
Α) Θύμα βίας στην οικογένεια (η γυναίκα και το μωρό), ή
Β) Θύμα βίας στην οικογένεια (το μωρό μόνο. Από τη εν λόγω γυναίκα που το συνοδεύει. Συλλάβετε την!)

Και τα δύο ενδεχόμενα ήταν εξίσου παρανοϊκά αλλά η ώρα 12.15 το βράδυ ήταν υπαρκτά possibilities για την υποφαινόμενη Μητέρα. Δεν θα πάμε Πρώτες Βοήθειες. Η κουκλάρα δεν έχει διάσειση. Αποφάσισα. Ουγκ.

Προχώρησα στο αμέσως επόμενο challenge που ήταν να αλλάξω από πάνω μέχρι κάτω ένα μωρό κοιμισμένο, και ιδρωμένο. Πως είναι οι ταχυδακτυλουργικές ασκήσεις ακριβείας (περνάμε πόδι κάτω από χέρι, μετά χέρι πάνω από πόδι και με μια κίνηση τσουπ βγάζουμε μπλούζα)? Τώρα που το σκέφτομαι δεν πρόκειται περί τσίρκου, είναι όταν προσπαθείς να κάνεις sex το χειμώνα με 4 layers ρούχων. Anyway, άσχετο. Η κουκλάρα μεγάλωσε, βάρυνε και όλες αυτές οι κινήσεις έκαναν και εμένα να ιδρώσω. (Και να κατεβάσω Χριστοπαναγίες στις οποίες πριν 3 λεπτά έκανα την προσευχή μου να μην έπαθε διάσειση η κουκλάρα.)

Και τώρα που το σκέφτομαι… γιατί η κουκλάρα ίδρωσε τόσο πολύ? Μήπως είχε πυρετό και δεν το κατάλαβα πάλι η άσχετη? Πυρετός σημαίνει ίωση. Ίωση σημαίνει γρίππη των χοιρων??? (η πως σκατά αλλιώς ονομάζεται πλέον το virus). Είναι δυνατόν?
Από την άλλη, είναι γεγονός ότι ξέχασα να αλλάξω τα σεντόνια της και κοιμόταν ακόμα με σεντόνια φανελένια και πυτζάμες χειμερινές. Ίσως αυτό να είναι μια εξήγηση. Λογική. Λογικότατη.

Μέχρι τις 12.30 η υποφαινόμενη Μητέρα αποφάσισε ότι:

1. Η στάμπα στο δεξί της μάγουλο οφειλόταν σε ότι στραβοκοιμήθηκε και όχι λόγω βίας στην οικογένεια. Θα ζήσει.
2. Ο ιδρώτας προκλήθηκε λόγω της δικής μου βλακείας που την άφησα να κοιμηθεί με χειμερινά σεντόνια και περιβολή. Θα ζήσει επίσης. Να θυμηθώ όμως να της λούσω αύριο τα μαλλιά της γιατί με τόσο ιδρώτα δεν λέει, είναι θέμα υγιεινής.
3. Η μύξα και ο βήχας ήταν τα μόνο αληθινά συμπτώματα. Δεν ήταν να ανάγκη να πάμε Πρώτες Βοήθειες για αυτά. Θα μας κράξουν τα πλάσματα.
4. Ο Έτερος είναι πραγματικά αναίσθητος. Μα πραγματικά λέμε.

Μέχρι το πρωί αποδείχτηκε ότι ήμουν σωστή για όλα τα πιο πάνω σημεία. Plus ότι κερδίζω (χωρίς συναγωνισμό) το βραβείο της πιο paranoid Μητέρας στη γιορτή της Μητέρας.