Μια φορά και ένα καιρό, στην Πάφο

Φανταστείτε ένα σκηνικό χαμένο στα βάθη του χρόνου…

Είναι ένα ανοιξιάτικο απόγευμα του 295 μ.Χ. στην Πάφο. Δεν υπάρχει σκόνη στην ατμόσφαιρα, το δειλινό πήρε να ροδίζει και η Αιγύπτια δούλα της Αγαθόκλειας (για συντομία, Κλείτσα) τέλειωσε με το μάζεμα των ρούχων από την αυλή.

Μέσα στην κυρίως αίθουσα, η Κλείτσα δείχνει στην γειτόνισσα της Ξανθίππη το νέο lifestyle απόκτημα της. Το πολύχρωμο ψηφιδωτό πάτωμα, complete με 3-dimension φιγούρες ελληνικών θεοτήτων. Η Κλείτσα είναι πολύ περήφανη για το απόκτημα της. Μουρμουρούσε πέραν των τριών μηνών στον Pambus Kounoshillious, τον άντρα της για να φέρει τεχνίτες να τους εφαρμόσουν ένα τέτοιο πάτωμα. Ξόδεψαν μια περιουσία αλλά άξιζε τον κόπο, ειδικά όταν ρίξεις νερό πάνω στο ψηφιδωτό γυαλίζει σαν καινούργιο και τα χρώματα φαίνονται πιο έντονα. Η Κλείτσα βάζει τη δούλα να το βρέχει 3 φορές την ημέρα για να θαυμάζει το αποτέλεσμα. Θα σκάσουν από τη ζήλια τους όλες οι Παφίτισσες κουτσομπόλες. Θα μπει σίγουρα και στο περιοδικό «Living in PalaipaphosEtc».

Η Ξανθίππη επιστρέφει στον οίκο της φουρκαστή και βρίσκει τον άντρα της, τον Ονήσιλο να ξαπλώνει γύρω από την φωτιά και να τον ταΐζει ο σκλάβος σταφύλι. Το και το του λέει, χάλασε ο κόσμος. Αν είναι δυνατόν οι χώρκατοι οι γείτονες μας να βάλλουν μωσαϊκά στο πάτωμα τζιαι εμείς οι απόγονοι του Αγαπήνορα να μεν έχουμε, τι θα πει ο κόσμος, τς τς μα που εκαταντήσαμεν σιόρ? Οι πρόγονοι μας πολέμησαν στον Τρωικό πόλεμο, είχαν six packs που την πολλή γυμναστική εμείς τι κάμνουμεν? (Μιλάμε για κοιλιακούς, όχι μπύρες αν και η μπύρα είναι διαδεδομένη από τη νεολιθική εποχή). Κάμνουμε εμπόριο με κουζούθκια τζιαι κανένα όργιο κάθε εφτά φεγγάρια (ήθελα να πω Παρασκευή αλλά οι μέρες της εβδομάδας ιστορικά προέκυψαν αργότερα). Αν δεν βάλουμε τζιαι εμείς ψηφιδωτό πάτωμα Ονήσιλε, ΔΕΝ ΕΣΙΕΙ ΞΑΝΑ ΟΡΓΙΟ ΑΚΟΥΣΕΣ? Τζείνοι έννεν καλύτεροι που μας!

Η Ξανθίππη βεβαίως δεν θα κάτσει να περιμένει τον Ονήσιλο να ταράξει. Έχει βάλει σε εφαρμογή το σατανικό της σχέδιο (αν και δεν μπορούμε να μιλάμε ακόμα για «Σατανά», ας πούμε «Εφιάλτη»). Σκέφτεται να καρφώσει την Κλείτσα και τον άντρα της Pambus στο Σύνδεσμο Απογόνων Αγωνιστών Τρωικού Πολέμου οι οποίοι κινούν τα νήματα και έχουν επιρροή με τους Ρωμαίους. Κάπου πήρε το μάτι της ένα ψηφιδωτό ψαράκι στο πάτωμα της Κλείτσας, σημάδι ότι οι γείτονες της ενδεχομένως να είναι κρυφοί Χριστιανοί. Να δεις που τα ψηφιδωτά με τις ελληνικές θεότητες τα έκαναν για το ξεκάρφωμα. Να δεις που τα χόμπι τους περιλαμβάνουν επισκέψεις σε μυστικές κατακόμβες όπου όλοι μαζί οι Χριστιανοί ψάλλουν διάφορα τροπάρια και ευφραίνονται. Αν είναι δυνατόν!

Αν δεν κάνεις τη θυσία σου, αν δεν σφάξεις το αρνί σου, αν δεν χύσεις κρασί στο βωμό, γίνεται λατρεία ολάν? Εχάλασεν τέλεια ο κόσμος. Να πέσει ο κεραυνός του Δία να πλακώσει τους….μονοθεϊστές! Ευτυχώς οι Ρωμαίοι δεν πρόκειται ποτέ να ανεχτούν κάτι τέτοιο και το ΕΝΑ σίγουρο είναι ότι η Ρώμη θα παραμείνει για πάντα το κέντρο του δωδεκάθεου.

Μα τη θεά Αφροδίτη…. συνεχίζεται…