Μια φορά και ένα καιρό, στην Πάφο (2)

… Την επόμενη μέρα, η Ξανθίππη ξυπνά γεμάτη όρεξη για δράση. Τεντώνεται, βάζει καθαρή χλαμύδα και βγαίνει στην αυλή για να απολαύσει το πρόγευμα της κάτω από τη ροδιά. Το συγκεκριμένο δέντρο φύτεψε στην αυλή ο Ονήσιλος μόλις παντρεύτηκαν διότι όπως της είπε, συμβολίζει τη γονιμότητα και έλπιζε να κάνουν πολλούς απογόνους. Η Ξανθίππη έλπιζε σε κανένα χρυσαφικό από τους Σόλους αλλά τότε ήταν ερωτευμένη και ότι μαλακία της έλεγε ο Ονήσιλος την πίστευε. Μέχρι και ότι μοιάζει της θεάς Αφροδίτης πίστεψε. Αυτές τις μέρες θα ήθελε να μοιάζει παραπάνω της θεάς Ήρας. Φάουσα και καπάτσα γυναίκα.

Ο Ονήσιλος έχει ήδη φύγει με το SUV άρμα για τη δουλειά, οι δύο γιούδες της έχουν φύγει για το γυμναστήριο και η Ξανθίππη κάθεται μόνη της. Αν πάω έτσι στη ψύχρα να καταγγείλω τους Kounoshillious στο Σύνδεσμο, σκέφτεται, κανένας δεν θα με πιστέψει. Άσε που θα παραθέσει ένα πλούσιο όργιο προς τιμή τους η Κλείτσα και θα τους κλείσει τα στόματα. Πρέπει να κινηθεί μεθοδικά. Ο ξάδερφος της ο Τεύκρος που είναι εφοπλιστής και έχει 3 εμπορικά καράβια που πηγαινοέρχονται στην Αθήνα (Κερύνεια Ι (χαϊδευτικά το φωνάζουν και «Τιτανικός» από τους Τιτάνες), Κερύνεια ΙΙ, και Κερύνεια ΙΙΙ αν και ουδέποτε κατάλαβε τι συμβολίζουν τα ονόματα) της είπε ότι στην Αθήνα όταν ήθελαν παλιά να διώξουν κάποιον, μαζεύονταν όλοι μαζί οι δημότες, έγραφαν το όνομα του πάνω σε ένα όστρακο (ή σπασμένη κούζα, ότι έβρισκαν) και αυτός ήταν υποχρεωμένος να φύγει από την πόλη για δέκα χρόνια. Το μέσο αυτό βέβαια καταργήθηκε, διότι είχε καταντήσει πορνό η κατάχρηση του, αλλά έδωσε στην Ξανθίππη μια ιδέα.

Να τους διώξουμε από την Πάφο ολάν! Να πάνε να μείνουν στου Άδη τη μάνα, στη Λήδρα, να ησυχάσουμε. Σε 10 χρόνια δεν θα θυμάται κανένας τους Kounoshillious και τα μωσαϊκά τους.

Μια και δυο η Ξανθίππη στέλλει τη δούλα της με το οικολογικό δεύτερο άρμα που διαθέτουν, να φέρει στο σπίτι τις τρεις πιστές της φιλενάδες, τη Πηνελόπη, τη Νηρηίδα και τη Ροδίππη (γνωστές και ως Πίτσα, Νίτσα, Ρίτσα). Οι φιλενάδες μαζεύονται πρόθυμα και ξεκινούν το αγαπημένο τους σπορ: Θάψιμο στους Τάφους των Βασιλέων.

Η Ξανθίππη παίρνει το λόγο και ενημερώνει τις φιλενάδες της συνοπτικά για το χωρκατιλλίκκι που επικρατεί με τους δίπλα. Μα είδατε τα? Αντί να ασχολούμαστε με σοβαρά θέματα, θα βουρούμε ούλλοι στις λαξιές να μαζεύουμε πετρούδες για να κάμνουμε μωσαϊκά. Απαράδεκτο!

«Άτε κόρη, εν ωραία τα γέρημα», την αποστομώνουν οι φιλενάδες. Θέλουν και εκείνες. Η Πίτσα παραδέχεται ότι έχει ήδη παραγγείλει έναν ολόσωμο Θησέα να παλεύει με το Μινώταυρο μέσα στο λαβύρινθο για το κυρίως δωμάτιο. «Είδα το σχέδιο τζιαι τι να σου πω Ξανθίππη μου, ενθουσιάστηκα, φούντωσα, ήθελα να κάμω έναν ακόμα Παφίτη. Που τζείνην την ημέρα, όποτε το κάμνουμε με τον Περικλή (χαϊδευτικά Πέρος) φαντάζομαι ότι το κάμνω με το Θησέα. Και να φανταστείς ακόμα να μπει το πάτωμα!» «Και καλά κάμνεις Πίτσα μου», την ενθαρρύνει η Νίτσα. «No offence αλλά ο Πέρος σου έσιει να γυμναστεί που τους Περσικούς Πολέμους» –τρόπος του λέγειν-. Η δε Ρίτσα συμφωνεί ότι τα ψηφιδωτά είναι πλέον μόδα και όλα οι καλοί οίκοι διαθέτουν. Πέρσι που πήγε διακοπές στο Κούριο όλοι είχαν. Είναι must.

Η Ξανθίππη δυσπιρκά. «Μα ακούτε τι σας λαλώ? Έχουν ψαρούθκια, ιχθείς πώς να το πω, τα πλάσματα είναι goth, είναι Χριστιανοί! Είναι επικίνδυνοι!»

«Όι κόρη, τα ψηφιδωτά κάμνει τα ένας Ρωμαίος που τον λαλούν Robertus Cavallius τζιαι το ψαρούδι εν το σήμα κατατεθέν του. Πως το λαλούν, εν η υπογραφή του, βάλλει το παντού. Γράφει το τζιαι η Ρωμαϊκή Vogue,» λέει η Νίτσα και καταβροχθίζει ένα κουλουράκι.

Πρέπει να αλλάξω φίλες, σκέφτεται η Ξανθίππη…




(συνεχίζεται)