Useless information of the day

Τυχαία σήμερα διάβασα αυτή την είδηση. Μετά από 4 χρόνια Μνημόνιο, η Ελλάδα φαίνεται ότι θα απολύσει τους πρώτους δημόσιους υπαλλήλους. Διαβάζω αφηρημένη τον κατάλογο με τα υπουργεία και πόσοι και ποιοι θα φύγουν. Μου κάνει εντύπωση ότι π.χ. θα φύγουν 300 άτομα από το νοσοκομείο «Φλέμινγκ» (μα πόσο μεγάλο είναι αυτό?). Κάνω σχετικό google και μαθαίνω ότι

«Το Γενικό Νοσοκομείο Μελισσίων "Αμαλία Φλέμιγκ" ιδρύθηκε ως Ν.Π.Δ.Δ. το 1986 και προήλθε από την ενοποίηση τριών πρώην ιδιωτικών κλινικών (Τσαγκάρη, Μπόμπολα, Ζωοδόχος Πηγή), από τις οποίες η τελευταία έπαψε να λειτουργεί το 1999.

Το Νοσοκομείο λειτουργεί σε κτιριακές εγκαταστάσεις που δεν είναι ιδιόκτητες. Για την Πτέρυγα Τσαγκάρη καταβάλλεται ενοίκιο στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ η Πτέρυγα Μπόμπολα ανήκει στο Ι.Κ.Α. Οι δύο πτέρυγες απέχουν μεταξύ τους περίπου 1,5 χλμ. και φιλοξενούν διαφορετικά κλινικά και εργαστηριακά τμήματα. Και στις δύο πτέρυγες λειτουργούν Συγκροτήματα Χειρουργείων και Τακτικών Εξωτερικών Ιατρείων.»

Άγνωστη λέξη: Ν.Π.Δ.Δ.

Ξανά google.

ΝΠΔΔ: Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου. Είδος αποκεντρωτικής διοίκησης. Αυτά είναι μια σειρά από νομικά πρόσωπα που ιδρύονται κατ' εφαρμογή της καθ' ύλην αυτοδιοίκησης και επιτελούν κάποιο συγκεκριμένο και εξειδικευμένο σκοπό. Μεταξύ αυτών μπορούμε να αναφέρουμε τα Νοσοκομεία, τις ανώτερες και ανώτατες σχολές που έχουν Δημόσιο χαρακτήρα, τις Δημόσιες Βιβλιοθήκες και μια σειρά από άλλα που υπάγονται σε όλο το εύρος της Δημόσιας Διοίκησης. Τα ΝΠΔΔ ιδρύονται και καταργούνται μόνον με πράξη του εξουσιοδοτημένου Νομοθετικού Οργάνου. Απολαμβάνουν διοικητική και ενίοτε οικονομική αυτοτέλεια και διοικούνται συνήθως από πολυμελή διοικητικά συμβούλια. Σε άλλες περιπτώσεις προβλέπεται να υπάρχει και ένα δεύτερο συλλογικό όργανο με εκτελεστικό χαρακτήρα (π.χ. εκτελεστική ή διοικούσα επιτροπή).

Οκ. Good to know. Ήταν βασικά ιδιωτικοί υπάλληλοι και έγιναν δημόσιοι (και μερικοί τώρα θα γίνουν άνεργοι.)

Συνεχίζω να διαβάζω από τη λίστα και λίγο πιο κάτω…

«Υπουργείο Οικονομικών - 485 άτομα -  καταργείται ο κλάδος της καθαριότητας και έτσι βγαίνουν σε διαθεσιμότητα 485 καθαρίστριες με σχέση αορίστου χρόνου 4ωρης απασχόλησης.»

Το Υπουργείο Οικονομικών τους είχε 485 καθαρίστριες!!!! Blimey… πρέπει να είναι πεντακάθαρο…

Διάλειμμα (για παυσίπονο)

Στις διακοπές μας φέτος, εκτός από ανεκτίμητες αναμνήσεις, αποκτήσαμε κάτι ακόμα. Ο Έτερος διαγνώστηκε με δισκοπάθεια. Κάπου στη φάση που κουβαλούσε τις βαλίτσες (που δεν ήταν και τόσο πολλές άμα σκεφτείς ότι πήγαμε διακοπές 3 γκόμενες και ο συνοδός μας) κάτι έκανε κράχ, δεν του έδωσε σημασία και 3 μέρες αργότερα εξελίχθηκε σε πόνο/σφάχτη/δυσφορία και όλα τα παρελκόμενα.

Ευτυχώς η διακοπές μας ήταν του αναπαυτικού στυλ και όχι ορειβασίες, πορείες στη ζούγκλα, extreme sports και τέτοια. Ο Έτερος εκτός από κοκτέιλ και μπύρες έπινε και παυσίπονα και μόλις επιστρέψαμε πήγε στο γιατρό ο οποίος έκανε τη διάγνωση.

H δισκοπάθεια είναι η πρώτη πάθηση που παθαίνουμε ως οικογένεια (πλην των καθιερωμένων χειμερινών συναχιών, κρυολογημάτων, αμυγδαλίτιδων κτλ). Είναι πραγματική πάθηση και την έπαθε η Έτερος (που είναι ο πιο μεγάλος ηλικιακά άρα λογικό). Ο Έτερος δεν το απολαμβάνει καθόλου (εννοείται) και με έχει φάει από τη μουρμούρα.

«Τώρα που πάσχεις από δισκοπάθεια, μπορώ να λέω στη δουλειά ότι θα μείνω σπίτι να «σάζω τον άντρα μου που πονεί το σπόνδυλο του;» ρωτώ τον Έτερο (η standard δικαιολογία που σου λένε ΟΛΕΣ οι Κύπριες καθαρίστριες όταν δεν θέλουν να έρθουν στη δουλειά. Προσφάτως ανακάλυψα ότι το λένε και όλες οι μεσήλικες Κυπραίες με σύζυγο διότι ΟΛΟΙ κάτι παθαίνουν σε εκείνη την ηλικία. Ειδικά οι σύζυγοι).

Αν ήμασταν στην Αμερική θα είχε κυκλοφορήσει μέχρι τώρα πανεπιστημιακή έρευνα με το ποσοστό των ανδρών που μέχρι τα 40 τους παθαίνουν κάτι related με το σπόνδυλο και τη μέση τους. Πρέπει να είναι κοντά στο 97%.

-          Αν κάνουν χειρονακτική δουλειά το παθαίνουν διότι σηκώνουν βάρη και κάνουν… χειρονακτική δουλειά.

-          Αν δουλεύουν σε γραφείο το παθαίνουν διότι… κάθονται.

-          Αν είναι αθλητές το παθαίνουν διότι καταπονούν τα κόκκαλα τους με όλη αυτή την άσκηση που κάνουν.

Δεν υπάρχει σωτηρία.

Η μήπως το παθαίνουν μόνο οι παντρεμένοι? Οι Κύπριοι παντρεύονται στα 30 τους, κάνουν 2-3 παιδιά και μέχρι τα 40 τους (10 χρόνια γάμου), αρχίζουν οι διάφορες παθήσεις. 10 χρόνια μόνο αντέχουν. Μετά κάνουν μια πετυχημένη 30χρονη πορεία με σπόνδυλους, ζάχαρα, τριγλυκερίδια, αποφράξεις αρτηριών, κανα καρκίνο του προστάτη και έτσι έχουμε μια διαφορά στο προσδόκιμο ζωής ανδρών-γυναικών 6 χρόνια (75.6.οι άντρες, 80.49 οι γυναίκες, νούμερο 31 στην παγκόσμια κατάταξη, προηγούμαστε της Δανίας αλλά πολύ πίσω από την Ελλάδα (νούμερο 17) most likely διότι όλοι παίρνουν πρόωρη σύνταξη και τους έχουμε δώσει το δωδεκάρι της Eurovision).

Ανατρέχοντας στο extended family history, μπορώ να επιβεβαιώσω ότι όλοι παππούδες «αναχώρησαν» πολύ πριν τις γιαγιάδες. Μα όλοι. Τι στο καλό, ο γάμος υποτίθεται σκοτώνει τον έρωτα, σκοτώνει και τους άντρες?

«Εσύ φταίς που πονώ το πόδι μου», μου απαντά.

Ορίστε. Self-fulfilling prophecy.

Διακοπές στην Ελλάδα

Σε περαιτέρω εξετάσεις θα υποβληθεί την Πέμπτη ο πρώην Υπουργός Ντίνος Μιχαηλίδης, ο οποίος εισήχθη το απόγευμα της Τετάρτης στην εντατική μονάδα της καρδιολογικής κλινικής του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας, όπως δήλωσε ο Διευθυντής της Καρδιολογικής, Ευαγόρας Νικολαϊδης.

Παρόλο που ο πρώην υπουργός υπεβλήθη σε στεφανιαία αγγειογραφία που έδειξε ότι είναι καλά, οι γιατροί τον κράτησαν και υποσχέθηκαν να συνεχίσουν να ψάχνουν μέχρι να του βρουν κάτι για να παραμείνει στο νοσοκομείο και να μην χρειαστεί να μεταβεί στις Κεντρικές Φυλακές, πράγμα που θα ήταν εξαιρετικά δυσάρεστο για τον πρώην υπουργό και επιφανή πολίτη του κράτους μας.

Εξάλλου, στο καρδιοχειρουργικό τμήμα του γενικού νοσοκομείου Λευκωσίας εξακολουθεί να νοσηλεύεται και ο πρώην Υπουργός Άμυνας, Κώστας Παπακώστας ο οποίος είναι και αυτός υπόδικος αλλά προτιμά τη θαλπωρή του γενικού νοσοκομείου, που σιγά σιγά μετατρέπεται σε χώρο κράτησης πρώην υπουργών και νυν καρδιοπαθών.

Οι δύο άντρες φρουρούνται από δεσμοφύλακες για να τους αλλάζουν τα DVD στο DVD player του ιδιωτικού δωματίου, να τους απαντούν τα τηλέφωνα, να τους φέρνουν νερό/χυμό και να ψήνουν καφέδες στους καλεσμένους τους. Οι δύο άντρες είναι σε προχωρημένη ηλικία και μάλλον δεν θα χρειαστούν άλλου είδους entertainment.  

«Μάχη δόθηκε» από την υπεράσπιση για να μην προφυλακιστεί ο κ. Ντίνος Μιχαηλίδης. Οι συνήγοροί του αιτήθηκαν αντί να τον στείλουν διακοπές στην Ελλάδα να του επιβληθεί κατ’ οίκον περιορισμός στη σπιταρώνα του στη Λεμεσό (εκείνη από το άλλο σκάνδαλο, τι εννοείς «άλλο σκάνδαλο»? είναι πολλά τα γέρημα) και άλλες διάφορες ευφάνταστες λύσεις που είναι βεβαίως available σε όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες της Δημοκρατίας που αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο φυλάκισης.

Οι συνήγοροι επικαλέστηκαν την κλονισμένη υγεία του κ. Μιχαηλίδη και υπέδειξαν πως είναι στην ηλικία των 76 χρόνων, άρα έχει ακόμα χρόνο να υποβάλει υποψηφιότητα για Πρόεδρος της Δημοκρατίας (ως υποψήφιος κοινής αποδοχής, δεν ξέρεις καμιά φορά) και είναι ένα δημόσιο πρόσωπο που ουδέποτε στο παρελθόν απασχόλησε την Δικαιοσύνη διότι οποιεσδήποτε κατηγορίες διατυπώθηκαν εις βάρος του για διάφορα σκάνδαλα στο παρελθόν κουκουλώθηκαν με μεγάλη επιτυχία. Επίσης, χρημάτισε 13 χρόνια υπουργός, μια φάουσα χρόνια ως διπλωμάτης και βουλευτής (είναι πρώην αγωνιστής που ξέρει πως να εξαργυρώνει την αγωνιστικότητα του), και πρέπει να αντιμετωπιστεί με ανθρωπιστικά κριτήρια και με τον επιβεβλημένο σεβασμό. Εξάλλου, μετά από 50 χρόνια χρηματι… sorry, προσφοράς στο δημόσιο, είναι δύσκολο να κοπεί η κρατική σύνταξη.

Οι συνήγοροι του τέλος, ανέφεραν ότι αν παραδοθεί στις ελληνικές αρχές θα παραβιαστούν τα ανθρώπινα δικαιώματα του διότι οι φυλακές στην Ελλάδα είναι παλιές (από τον καιρό της Τουρκοκρατίας) και συνωστισμένες με κόσμο, σε αντίθεση με αυτές της Κύπρου που είναι μόνο από την εποχή της Αγγλοκρατίας και παρέχουν δωρεάν express μεταφορά στο γενικό νοσοκομείο σε κάθε κατάδικο που νιώθει αδιαθεσία. Το Δικαστήριο απέρριψε το επιχείρημα αυτό και ανέφερε ότι εφόσον ο Λάκης Γαβαλάς κατάφερε να εκτίσει την ποινή του στις ελληνικές φυλακές, ο κ. Μιχαηλίδης που είναι αγωνιστής και σκληρό καρύδι, δεν θα έχει κανένα πρόβλημα.

Σε μια άλλη εξέλιξη, σήμερα καταθέτει στην επιτροπή του συμπέθερου ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας αλλά δεν αποκλείεται να νιώσει και αυτός μια αδιαθεσία, ένα καρδιοχτύπι, ένα κατιτίς και να βρεθεί και αυτός στο γενικό νοσοκομείο.

Νέφτι σε κώλους

Η προτελευταία σκέψη πριν πάω διακοπές:

Ξαφνικά διάφοροι (κόμματα, individual πολιτικοί, οι δικηγόροι τους και σία) θυμήθηκαν την ΕΠΑ και ας τραβήξουμε όλοι ομαδικά τα βυζιά μας ότι δεν τηρήθηκαν οι κανόνες του ανταγωνισμού και της νομιμότητας (όπως γίνεται πάντα ας πούμε) και αχ βαχ ας βγούμε στα ράδια και τις τηλεοράσεις να απαγγέλλουμε άρθρα από νόμους και άλλα ακαταλαβίστικα για τον κανονικό κόσμο διότι έτσι μάθαμε να κάνουμε εντύπωση, when the real issue here, είναι ότι είναι απαράδεκτο και unheard of, να υπάρχει ένα 18% share στο μεγαλύτερο οργανισμό της Κύπρου και να μην ελέγχεται από…. αυτούς.

 

Χάλασε η πιάτσα! Χάλασε το κοντραμπάντο! Βουράτε να μεν χάσουμε το 18%!!!

Η τελευταία σκέψη πριν πάω διακοπές:  

Φαντάσου την αγωνία του developer που χρωστά 200 εκατομμύρια στην τράπεζα και ξέρει ότι με το νέο καθεστώς (και ιδιοκτήτες) δεν θα του χαριστούν τόκοι, δεν θα του χαριστούν δόσεις, δεν θα έχει τις ευκολίες πληρωμής που εξασφάλιζε παλιά με ένα τηλεφώνημα από το κόμμα ή μια εισφορά ή ξέρω γω τι. Φαντάσου την αγωνία του να ξέρει ότι η τράπεζα, για να μειώσει τις ζημιές της και να αποπληρώσει τον ELA που φορτώθηκε, most likely θα πουλήσει το bad debt του developer σε κάποιο ξένο οίκο (ήδη ενδιαφέρονται διάφοροι) που αυτός με τη σειρά του θα κάνει τον developer να μην ξέρει που να πάει να κρυφτεί.  Άγχος στρες και αγωνία για τον developer που τρέχει και δεν φτάνει από κόμμα σε κόμμα για να αποτραπεί αυτή η εξέλιξη.

Δώστου οι δικηγόροι του (ή οι δικηγόροι των φιλικών κομμάτων του) να προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τον κόσμο ότι περίπου στις 90 μέρες θα έρχεται ο δικαστικός επιδότης και το συνεργείο μετακόμισης στα σπίτια του κόσμου. Προσπαθούν desperately να πείσουν ότι, ας πούμε, η τράπεζα θα προτιμήσει να πουλήσει το bad debt της Δρακούνας (που είναι peanuts σε σύγκριση με τον developer) αντί να ξεφορτωθεί τα εκατομμύρια bad debts των developers που την βαρύνουν.

Τρέχα developer, τρέχα! Νέφτι στον κώλο σου!

 

Corporate world

Είχα προχτές μια επαγγελματική συνάντηση. Μπορεί να είναι αρχές Αυγούστου, αλλά μερικοί από εμάς δεν έχουμε φύγει ακόμα με άδεια και η ζωή συνεχίζεται κανονικά στο γραφείο, έχω τόση δουλειά που θα μπορούσε να είναι Νοέμβριος.

Anyway.

Enter 2 τύποι για τη συνάντηση. Γκόμενα και γκόμενος.

Περιγραφή γκόμενας

Ταγεράκι μαύρο, και καλά αυστηρό, το blazer 2 sizes πιο μικρό από το βυζί της, έτσι ώστε να στενάζει το ύφασμα υπό το βάρος της πίεσης και να διερωτάσαι εσύ πότε θα έρθει η πολυπόθητη απελευθέρωση (να ανοίξει δηλαδή το κουμπί για να κάτσει). Μπλούζα με αβυσσαλέο ντεκολτέ που σε υπνωτίζει. Pencil skirt «γλειφτή» (as in θεόστενη) με σχίσμα από πίσω μέχρι τον κώλο. Εννοείται 10ποντα peep toes και άψογα βαμμένο νυχούδι του ποδιού να εξέχει σε χρώμα καρπούζι ή ανάλογο καλοκαιρινό. Ασορτί με τα νύχια των χεριών. Μαλλί μακρύ ίσιο σκούρο καστανό (διότι οι ανταύγειες are so last decade). Δεν πρέπει να είναι πάνω από 25 χρονών. Fresh out of the university and into the corporate world (τι μαλακίες λαλώ ώρες ώρες).

Περιγραφή γκόμενου   

Μαλλί κοντό, σχεδόν ξυρισμένο (λόγω φαλάκρας, άρα ο τύπος είναι περίπου της ηλικίας μου). Λινό πουκάμισο ροζούδι, ανοιχτό 2-3 κουμπιά πουπάνω (απουσία δασύτριχου στήθους ένεκα του ότι ζούμε στο 2013 και έχουμε αποκτήσει ξαφνική αλλεργία στις τρίχες). Λινό άσπρο παντελόνι και μοκασινούδι παπούτσι χωρίς κάλτσες. 2-3 βραχιολάκια-γούρια-κομποσχοίνια στο χέρι. Υφάκι χύμα στο κύμα, ήμουν στο Remezzo (enter άλλο standard όνομα καφετέριας σε ελληνικό νησί) για καφέ και πέρασα να πω ένα «γεια». Προφανώς η γκόμενα είναι το «τσικό» του (δηλαδή έκανε όλη την προετοιμασία και διάβασμα κτλ και τώρα ήρθαν στη συνάντηση, αυτός για να πουλήσει μούρη, αυτή είπαμε fresh out of the university and into the corporate world.

Η τύπισσα όντως μόλις τέλειωσε το πανεπιστήμιο (in fact πέρσι). Και μας κάνει την παρουσίαση. My mind wonders και αρχίζω να κάνω μαθηματικά πουμέσα μου. Αν τέλειωσε πέρσι το πανεπιστήμιο, σημαίνει ότι είναι 23-24 χρονών? Δηλαδή είμαι…. πάνω που 10 χρόνια πιο μεγάλη της? Όταν έκανα sex για πρώτη φορά ήταν…. ακόμα νηπιαγωγείο…. Όταν τραγούδησε στη Eurovision η Αλέξια το «Άσπρο Μαύρο» ήταν….. αγέννητη!!! (το «Άσπρο Μαύρο» της Αλέξιας είναι το ψυχολογικό barrier που βάζω για να κατηγοριοποιήσω κάποιον αν είναι της ηλικίας μου ή ανήκει σε άλλο generation. Αν θυμάσαι το «Άσπρο Μαύρο», είμαστε του ίδιου generation, άρα υπάρχει μια περίπτωση να συνεννοηθούμε).

Ο γκόμενος με βγάζει από τις σκέψεις μου (άρα δεν ξέρει ούτε τον Andy Paul, ούτε τους Island, πέρκει να νομίζει ότι αρχίσαμε να συμμετέχουμε στη Eurovision όταν  πήγε ο Χατζηγιάννης) διότι ανοίγει το στόμα του για πρώτη φορά και μου απευθύνει το λόγο:

-          Κάπου σε ξέρω.

-          Ε… ναι?

-          Είναι γνωστή η φάτσα σου… είσαι που τη Λεμεσό?

-          Όχι

-          Δεν γίνεται, είσαι γνωστή φάτσα… που πήγες πανεπιστήμιο?

-          Αγγλία

-          Ήσουν στο Leicester?

-          Όχι

-          Ήσουν στο Warwick?

-          Όχι

-          Ήσουν στο Bristol?

-          Όχι (Παναγία μου να μεν πει ούλλα τα αγγλικά πανεπιστήμια, πέρκει να είναι 150)

-          Παίζεις τένις?

-          … όχι

(εδώ να σημειώσω ότι αν ο τύπος ήταν 20 χρόνια μεγαλύτερος η πιο πάνω συζήτηση θα πήγαινε ως εξής:

-          Είσαι πρόσφυγας?

-          Από πού είσαι?

-          Ο θκειος σου εν ο Τάδε?

-          Ξέρεις τον Τάδε?

-          Είσαι η κόρη του Τάδε?

(κλείνει η παρένθεση)

-          Ήσουν Puesta το προηγούμενο σαββατοκύριακο?

-          Όχι

-          Ξέρεις τον Κώστα/ Παύλο/ Ξενοφώντα / Κούλλα / Μαρία?

-          Όχι

(σε αυτό το σημείο νιώθω ότι πρέπει να συμβάλω στη συζήτηση και να βοηθήσω σε αυτό το desperate παιγνίδι του «locate me αν μπορείς». Γι’ αυτό αποφασίζω να τον ρωτήσω και εγώ κάτι:)

-          Ήσουν πρόσκοπος?

-          Εεεε, όχι, γιατί?

-          Διότι μου θυμίζεις ένα πρόσκοπο που έκανα φάση μαζί του σε μια κατασκήνωση όταν ήμουν 17 χρονών, μετά δεν τον ξαναείδα αλλά ο γιος μου ακόμα ψάχνει να βρει τον μπαμπά του.

(νομίζω ήρθε η ώρα να πάω διακοπές)