Happy Independence Day

Η Δρακούνα είναι κατασυγκινημένη που η Δημοκρατία μας γιορτάζει φέτος 48 χρόνια από την ίδρυση της.

48 χρόνια διεθνής επιτυχίας, ειρήνης και ευημερίας για όλους.

(στο soundtrack να παίζει το “Oxygen” του Jean Michel Jarre)

Μέσα σε 48 χρόνια, καταφέραμε από τα παραδοσιακά πλιθάρια να κάνουμε ένα γρήγορο πέρασμα μέσα από τη μόδα του σπριτς και του σαγρέ, για να καταλήξουμε στο γυμνό μπετόν της μοντέρνας εποχής μας.

Χτίσαμε πανεπιστημιούπολη. Η μάλλον, στεγάσαμε αρχικά το πανεπιστήμιο στο παλιό κτήριο της Παιδαγωγικής Ακαδημίας και πιντώσαμε διάφορα extensions. Κάτι άλλα που ήταν κολλέγια, τα βαφτίσαμε πανεπιστήμια και τώρα ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ.

Πολύ σύντομα θα αξιωθούμε να έχουμε και αεροδρόμιο. Από τα καλά, με απευθείας σύνδεση αεροπλάνου και αίθουσας επιβατών. Gone θα είναι οι μέρες που έβγαινες από το αεροπλάνο, τηρούσες δεξιά, τηρούσες αριστερά, σου έπαιρνε το μαλλί ο αέρας (τέλειο κράτημα) κουνούσες το χέρι ως άλλος αρχηγός κράτους και ακολούθως υποδυόσουν τη σαρδέλα μέσα στο λεωφορείο μέχρι το κτήριο επιβατών.

Η Δημοκρατία μας πάντως είναι σύγχρονη, πολιτισμένη και έννομη. Απόδειξη, έχουμε καταστήματα Marks & Spencer σε κάθε πόλη. Μέχρι και στη μακρινή Λακατάμια.

Είναι τελικά απόλαυση να ζεις σε αυτή τη Δημοκρατία. Και με €1.95 στο φούρνο Πανδώρα η απλή τυρόπιττα και €2.50 η στρουφιχτή που τάχα μου είναι πιο ακριβή επειδή είναι ελληνική (θα πρέπει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ να κατάγεται απευθείας από τον Κανάρη και τη Μπουμπουλίνα με τέτοια τιμή) και €1.20 το γιαουρτάκι το μικροσκοπικό, είναι και ΑΚΡΙΒΗ απόλαυση να ζεις σε αυτή τη Δημοκρατία.

Η Δρακούνα θα γιορτάσει την 1η Οκτωβρίου, ημέρα της Δημοκρατίας μας, όπως ακριβώς της αξίζει. Θα βάλει 2 μέρες άδεια να πιντωθεί ένα ωραιότατο πενταήμερο, και θα πάει εκδρομή.

Η πολλή φύση βλάπτει

Ζεις σε μια απέραντη χώρα καλυμμένη με δάση, λίμνες και νησάκια (187,888 λίμνες και 179,584 νησάκια to be precise), από τις πιο αραιοκατοικημένες του πλανήτη. Η χώρα σου είδε πόλεμο για τελευταία φορά πριν 60 χρόνια, κατατάσσεται τέταρτη παγκοσμίως σε child wellbeing (Σουηδία, Δανία και Ολλανδία οι πρώτες 3), από το 1993 η οικονομία της έχει επιδείξει μόνο steady economic growth και οι πολίτες της είναι από τους πιο υγιείς και μακροβιότερους στον κόσμο. Η χώρα σου είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το 1995, δεν έχει πρόβλημα παράνομων μεταναστών, για κάθε ένα γιατρό υπάρχουν 307 ασθενείς (πάρα πολύ καλό record) και το σύστημα υγείας είναι το πιο αποδοτικό που υπάρχει στην Ευρώπη.

Μια από τις πιο παραδοσιακές δραστηριότητες που σχετίζεται με τους συμπατριώτες σου είναι η ζωή στη φύση σε ένα cottage δίπλα από μια λίμνη, συνδυάζοντας σάουνα, κολύμπι και barbeque. Οκ, και ποτό αλλά όχι μέχρι λιποθυμίας.

Με λίγα λόγια, ζεις στη Φινλανδία.

Και όμως, μια καλή μέρα φλιπάρεις, μπαίνεις μέσα σε ένα σχολείο, σκοτώνεις κάμποσα άτομα και μετά αυτοκτονείς.

Είναι το δεύτερο περιστατικό που συμβαίνει τον τελευταίο χρόνο στη Φινλανδία.

(η Φινλανδία όμως σημείωσε είναι τρίτη παγκοσμίως σε οπλοκατοχή από πολίτες μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Υεμένη)

Προφανώς δεν σκοτώνουν μόνο τάρανδους στις ελεύθερες τους ώρες.

Και κάνω τον εξής συνειρμό:

Ζω σε μια μικρή, κατάξερη χώρα που έχει να βρέξει 2 χρόνια. Πυκνοκατοικημένη και βρωμερή, ειδικά το καλοκαίρι που καταφθάνουν και 1-2 εκατομμύρια τουρίστες. Είμαι η μοναδική γενιά (εν ζωή) που δεν έζησε απευθείας πόλεμο, όχι γιατί υπάρχει ειρήνη, αλλά επειδή ζούμε μια εκεχειρία 34 χρόνων που προσπαθούμε 50 χρόνια να λύσουμε. Δεν πεινούμε αλλά δεν έχουμε και το τέλειο σύστημα υγείας. Βασικά, καλύτερα να μην αρρωστήσεις. Η οικονομία της χώρας μου είναι θέμα προς συζήτηση, έγινε επεισοδιακά μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης μόλις το 2004, παράνομοι μετανάστες έρχονται από παντού και οι δημόσιες συγκοινωνίες είναι ανύπαρκτες.

Μια από τις πιο παραδοσιακές δραστηριότητες που σχετίζεται με τους συμπατριώτες μου είναι να τρως μέχρι σκασμού any chance you get, να φράσσεις τις αρτηρίες σου και μετά να πεθαίνεις από καρδία. Ή από καρκίνο.

Με λίγα λόγια ζω στην Κύπρο.

Και όμως, κανένας δεν διανοείται να φλιπάρει μέσα σε σχολείο με το κυνηγετικό ή το G3 του στρατού. Ούτε καν όταν ακινητοποιείται μέσα στην κίνηση.

Είμαστε τελικά ένας πολύ ευτυχισμένος και ισορροπημένος λαός.

I eat therefore I am

Η κουκλάρα περπάτησε. Αυτό είναι μια πάρα πολύ καλή εξέλιξη διότι η μέση μου είχε αρχίσει να διαμαρτύρεται από το κουβάλημα και δημιουργήθηκαν ποντίκια στα χέρια μου. Μέχρι και τα βαζάκια της κουζίνας μπορώ και ανοίγω πλέον μόνη μου. Τα μπράτσα μου μοιάζουν με αυτά της Madonna μετά από ασκήσεις yoga και pilates.

Αυτό δεν είναι κακό.

Εφόσον έχει πέσει η θερμοκρασία (κατά μισό βαθμό, πράγμα που μας κάνει αυτόματα να θεωρούμε ότι τάχα μου μπήκε το φθινόπωρο), είπαμε να αρχίσουμε σιγά σιγά τις εκδρομές στο βουνό.

- Εγώ είχα υπόψη μου κάτι σε πικνίκ στην πιο ψηλή κορυφή, χαμένοι μέσα στο δάσος, κάτι σε «Μελωδία της Ευτυχίας» με λιγότερο γρασίδι. Οκ, και χωρίς την κιθάρα και τα ρούχα από κουρτίνες.

- Ο Έτερος είχε υπόψη του κάτι σε ημιορεινό οικογενειακό κέντρο (που κάνει καλό φαί) με εύκολη πρόσβαση για να επιστρέψουμε πίσω νωρίς και να μην ξεχειλωθούμε.

- Η κουκλάρα δεν έχω ιδέα τι είχε υπόψη της διότι ακόμα δεν μιλά, αλλά όταν μιλήσει είμαι σίγουρη ότι θα έχει και αυτή άποψη επί του θέματος.

Στο τέλος αποφασίσαμε να πάμε να φάμε σε κέντρο (για να μην κουβαλούμε όλα τα υπάρχοντα μας μέσα σε τάπερ) και μετά να κάτσουμε για πικνίκ καφέ στο δάσος. Να δει και η κουκλάρα λίγη φύση να ανοίξει το μάτι της.

Παραβλέψαμε μια μικρή λεπτομέρεια.

Για την κουκλάρα, δεν κάνει καμία διαφορά αν η φύση είναι μια γλάστρα, 2 τετραγωνικά μέτρα χώμα, ή μια ολόκληρη βουνοκορφή με πεύκα.

Για την κουκλάρα όλα αυτά σημαίνουν:

Πέτρες! (που μπορώ να βάλω μέσα στο στόμα μου)
Ξύλα! (που μπορώ να βάλω μέσα στο στόμα μου)
Χώμα! (που μπορώ να βάλω μέσα στο στόμα μου)

Έχει ήδη φάει άμμο από τις παραλίες όλης της ελεύθερης Κύπρου. Μόνο αν επιβραδύνεις την ταχύτητα σε στυλ Matrix μπορείς να την προλάβεις. Καιρός να αρχίσει να δοκιμάζει την ενδοχώρα.

Υποθέτω περνά μια ακόμα φάση. Τη φάση του «ότι-δεν-σπάζω-το-βάζω-στο-στόμα-μου-για-δοκίμασε-να-με-σταματήσεις-αν-μπορείς».

Είναι δείγμα μελλοντικής μεγαλοφυΐας, δεν το συζητώ.

Γκαστρώματα

Επεθύμησα…. το Sainsburys και τις πλυμένες και κομμένες σαλάτες του μέσα στο σακουλάκι….

Επεθύμησα…. μπύρα Caffrey’s μέσα σε κλειστοφοβικό English pub (preferably να το λαλούν Horse & Hound ή Sailor & Anchor ή Lamb & Flag, καταλάβατε) ποτζείνα που τα πόθκια σου κολλούν πάνω στην κλαδωτή, νοτισμένη με μπύρα μοκέτα….

Επεθύμησα τα καταστήματα που εν ανοιχτά που η ώρα 9 το πρωί ως τις 9 το βράδυ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ και την Κυριακή λίγο πιο λίγο αλλά πάλε acceptable.

Επεθύμησα τζείνη την κρυάδα που σου φακκά μόλις φκεις που το αεροπλάνο τζιαι θωρείς τον Asian υπάλληλο του αεροδρομίου με το jacket και το τρικούδι ενώ εσύ ακόμα φορείς πουκαμισούδι διότι ακόμα να αντιληφθείς ότι που τους 30 βαθμούς επήες στους 9.

Επεθύμησα τζείνην την ομοιόμορφη συννεφιά που σε κάμνει να μην καταλαβαίνεις αν είναι 10 το πρωί ή 5 το απόγευμα.

Επεθύμησα να μπω μέσα σε Prêt-a-manger (άκουσα κάμνουν και picnic baskets τωρά).

Επεθύμησα το underground, τη φάση που περιμένεις το τρένο και λίγα δευτερόλεπτα πριν να ξεπροβάλει που το tunnel φυσά αέρας και ξιχτενίζει σε…. επίσης επεθύμησα που έξω που το underground είναι ψόφος ενώ μέσα υπάρχει μια ζεστή θαλπωρή που σε νανουρίζει….

(οκ… άμα περιγράφω το underground ως «ζεστή θαλπωρή» υπάρχει σοβαρό πρόβλημα)

Άλλο λλίο τζιαι θα πω ότι επεθύμησα τζιαι τις teenage mothers που φορούν Umbro φόρμες τζιαι κουντούν τις αμαξούδες τους.

Επεθύμησα το Λονδίνο…

Όχι μόνο λόγια, εγκύκλιο.

Την actual εγκύκλιο, μπήκε στον κόπο να διαβάσει κανένας?

Τι είναι αυτό που γράφει στην πρώτη σελίδα, δεύτερη παράγραφο, τρίτη γραμμή? "...Η ελληνοκυπριακή παιδεία θα εξακολουθήσει να είναι ελληνική παιδεία γιατί θα καλλιεργεί την ελληνική γλώσσα, τις παραδόσεις και τα ιδιαίτερα πολιτικά γνωρίσματα που μας χαρακτηρίζουν ως Ελληνοκύπριους..."

Καλά βλέπουν τα μάτια μου? Είπε ότι η παιδεία θα εξακολουθίσει να είναι ελληνική?

Όχι στην... ειρήνη

Ξαφνικά κάνει μια δήλωση ο Υπουργός Παιδείας (ο αριστερός Υπουργός Παιδείας) ότι θα πρέπει να προωθηθεί στα σχολεία μας η ειρηνική συμβίωση με τους τουρκοκυπρίους. Βγάζει και σχετική εγκύκλιο προς τους καθηγητές ο ανώμαλος.

Σκοπός του είναι να παρασύρει την αγνή νεολαία μας που διαβάζει μόνο Ηρόδοτο και τα άπαντα του Βασίλη Μιχαηλίδη (αντί Lipstick και Maxim) και να τα οδηγήσει στον ύποπτο και επικίνδυνο δρόμο της… ειρηνικής συμβίωσης. Πρωτάκουστα πράγματα.

Μας έχουν κάνει χίλια δυο ζόρια οι Τούρκοι (Τουρκοκύπριοι, Τούρκοι, το ίδιο πράγμα) και δεν βλέπω γιατί τώρα πρέπει να μάθουμε την ειρηνική συμβίωση. Μίσος και πάλι μίσος I say. Και αφού ανοίξαμε αυτό το θέμα….

Εδώ και τώρα απαιτούμε να μας δοθούν οδηγίες σχετικά με το πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε και στις ακόλουθες κατηγορίες ανθρώπων. Διότι ο κατάλογος με τους μισητούς είναι μεγάλος:

Με τους Ιρακινούς (πρώην Ασύρριους) ας πούμε, θέλουμε ειρηνική συμβίωση?
Με την Αίγυπτο?
Με το Ιράν? (Πέρσες)
Την Ιταλία? (Ρωμαίοι και μετά οι Βενετοί)
Τη Γαλλία? (Λουζινιανοί)
Την Αγγλία?

Με την Ιταλία ειδικά, που οι Ρωμαίοι κάποτε είχαν μπαγλαρώσει τον Απόστολο Παύλο στην Πάφο και τον έσπασαν στο ξύλο, είναι απίστευτο πως διδάσκεται αυτό το γεγονός της ιστορίας μας χωρίς να προκαλείται το μίσος και η αποστροφή προς την Ιταλία και οτιδήποτε ιταλικό.

Οι δε Γάλλοι (Λουζινιανοί και λοιποί λεβαντίνοι) προσπάθησαν κάποτε να μας κάνουν όλους Καθολικούς. Αυτό και αν είναι τραγικό. Μα να μην έχουμε το δικό μας home bred Αρχιεπίσκοπο? Μετά ποιος θα λέει ανέκδοτα? Πως και δεν μισούμε ΚΑΙ τους Γάλλους?

Άμα είναι να μισείς, να μισείς ολοκληρωμένα. Να υπάρχει βρε παιδί μου fair play. Ισότητα για όλους. Γιατί μόνο οι Τούρκοι να έχουν favourable treatment?

Ακούς εκεί να προωθείται κουλτούρα ειρηνικής συμβίωσης… λογαριάσατε λάθος, με το νου σας εμπόροι, δεν μετριέται πατρίδα, λευτεριά με τον πήχη (με 80 ευρώ το εισιτήριο όμως, κάτι μπορούμε να κάνουμε).

Τραγουδώ, τραγουδώ λα λα λα

«Τραγουδώ, τραγουδώ το νησί μου
Που’ ναι τόσο μικρό για να μπόρει
Σαν πουλί να χωρέσει στη χούφτα μου
Που’ ναι τόσο μεγάλο, να μπόρει
Να χωρά την ακέρια ανθρωπότητα
Όπως κλείνει η μια μόνη σταγόνα
Τον πλατύν ωκεανό που τη γέννησε
Κυπραία φωνή ’μαι και δε χάνω τις φτερούγες μου
Κειο το τραγούδι που θε να ‘ρθει δεν ξεχάνω»

Ο Μιχάλης Χριστοδουλίδης το έκανε. Ο Μίκης Θεοδωράκης το έκανε. Ο Μάριος Τόκας το έκανε. Ο Γιώργος Θεοφάνους να μην το κάνει?

Μετά τη Eurovision, τα ελληνικά μπουζούκια και το ελαφρό λαϊκό μπαρόκ, κάθε Κύπριος καλλιτέχνης που σέβεται τον εαυτό του πρέπει οπωσδήποτε να κάνει και μια συναυλία με «ποιοτικό» περιεχόμενο. Και preferably να τον επιχορηγήσει η μισή επιχειρηματική Κύπρος. Διότι θα τραγουδήσει για την Κύπρο μας.

Με 80 ευρώ το εισιτήριο πάντως (30 ευρώ αν θέλετε να βλέπετε τη Μαρινέλα με το κυάλι), τραγουδώ και εγώ το νησί μου…

Ένα λαικό και μια επιφοίτηση

«…Έχεις κορμί αράπικο
και μαύρα μάτια πλάνα
Η μάνα που σε γέννησε
θα ήτανε τσιγγάνα…»

All time classic σκηνή, να ταξιδεύεις εκτός Κύπρου με πτήση που φεύγει μαύρα χαράματα (μα πάρα πολύ χαράματα). Στο ταξί μέχρι να πας στο αεροδρόμιο ακούς αφιερώσεις φορτηγατζήδων, ταξιτζήδων και φυσικά τζει που τα βαριά λαϊκά τραγούδια. Εκεί στη ξενιτιά που θα πας, ο Στέλιος Καζαντζίδης θα σε συντροφεύει. Το ταξίδι ξεκινά από το ράδιο του αυτοκινήτου.

Άλα του.

Την τελευταία φορά που ταξιδεύαμε, πήγαμε με δικό μας αυτοκίνητο στο αεροδρόμιο και στάθηκε αδύνατον να εντοπίσουμε τον μυστήριο και elusive αυτό σταθμό που περιέχει όλο το λαϊκό πεντάγραμμο. Επιδή πλέον το έχω γούρι μου να ακούσω έστω και ένα λαϊκό πριν απογειωθώ, όσο κοντεύαμε της Λάρνακας, τόσο μεγάλωνε η αγωνία μου.

«Που είσαι Στέλιο μου στη δύσκολη αυτή στιγμή? Που δυο πόρτες έχει η ζωή (και το αυτοκίνητο επίσης), άνοιξα μια και μπήκα?»

Alas! ο Στέλιος δεν μου χάλασε το χατίρι. Με το που μπήκαμε μέσα στο minibus του Skypark για να μας πάει στο αεροδρόμιο, τίγκι τίγκι, sure enough, μας τίμησε με τη φωνάρα του.

«…Άνθρωπε άδικε γιατί θες να με δεις στη φυλακή
με την ευχή της μάνας μου εμένα θ' απαλλάξουνε
και εσένα οι κατάρες της μια μέρα θα σε κάψουνε…»

Αγαλίαση.
Πέρασα τον έλεγχο διαβατηρίων ευτυχισμένη.

Η μοίρα όμως μου επεφύλαξε μια ακόμα συγκίνηση. 4 ώρες αργότερα, σουλατσάροντας ανέμελη στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος περιμένοντας την transfer πτήση μου, εκεί στα duty free, δίπλα από τα τσιγάρα και τα σοκολατάκια Toblerone, είδα με τα μάτια μου την τρανή απόδειξη, πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας, ότι είμαστε ο ίδιος λαός με τους Έλληνες. «Φτύμαν κόλλημαν» που λέει και η γιαγιά Μαγκάιβερ. «Ούνα φάτσα, ούνα ράτσα» που θα έλεγε η γιαγιά Μαγκάιβερ αν ήταν Ιταλίδα.

Εκεί λοιπόν στα duty free της επιφοίτησης, είδα ένα μεσήλικα Έλληνα ταξιδιώτη να φοράει διαφημιστικό μπλουζάκι που έγραφε τα εξής αποκαλυπτικά: «Γιάννης Παπαδόπουλος Α.Ε., Εμπόριο Σιδήρου & Μπετόν, ΒΙ.ΠΕ Κορωπίου».

Αμέσως είχα flashback μεσήλικου Κύπριου ταξιδιώτη της πτήσης μας, που φορούσε παρόμοιο διαφημιστικό μπλουζάκι που έγραφε: «Αρτοποιεία Χλώρακα» (και από πίσω «Χλώρακα Bingo, Κάθε Πέμπτη»).

Ο συνειρμός ήταν άμεσος. Ένας ο λαός, μία η παράδοση. 2 άτομα σε διαφορετικές χώρες, από όλα τα ρούχα της γκαρνταρόμπας τους σκέφτηκαν να βάλουν τα διαφημιστικά μπλουζάκια.

Η συγκίνηση ήταν μεγάλη. Ποια γλώσσα, θρησκεία, παράδοση, ιστορία και λοιπές μαλακίες? Η αλήθεια ήταν μπροστά μου. Είμαστε ίδιοι. Στη σκέψη, την αντίληψη, τη συμπεριφορά.

Η απλώς οι μεσήλικες σε Κύπρο και Ελλάδα πιστεύουν ότι μπλούζα να’ναι και ότι να’ναι.

To A-Z των συνομιλιών

Διότι είναι επίκαιρο. Με αλφαβητική σειρά.

Ανδρέας Αγγελίδης: Δικηγόρος, βουλευτής του ΔΗΚΟ, αγαπημένος μαϊντανός τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών εκπομπών που θέλουν να μας τρομοκρατήσουν στο ενδεχόμενο οποιασδήποτε λύσης του Κυπριακού. Περιμένουμε με αγωνία τις εμπεριστατωμένες αναλύσεις του για ΟΛΑ τα αρνητικά που περιέχει οποιαδήποτε μορφή λύσης. Λύσσα κακιά.

Β’ Χρυσόστομος, Αρχιεπίσκοπος: Ο Μητσοτάκης της Κύπρου. Ελπίζουμε να μην ευλογήσει τη λύση του Κυπριακού διότι αυτό θα σημαίνει ότι θα την καταδικάσει σε αποτυχία. Η ζωντανή απόδειξη ότι οι παπάδες πρέπει αντί να μιλούν, μόνο να ψέλνουν.

Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ: το scapegoat. Το 2004 μας έφταιξε ο μαύρος, τώρα θα μας φταίξει ο Κινέζος.

Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία: Το μέλλον μας. Αν δεν ξέρετε ακόμα τι είναι, αντί να διαβάζετε αυτό το blog, κάνετε google search. Μην περιμένετε να παραπληροφορηθείτε από τα ΜΜΕ. Κάνετε και τίποτα μόνοι σας.

Επανένωση: Η απόδειξη ότι και τα συνθήματα έχουν trends. Κάποτε το trend ήταν «Ένωση», τώρα έγινε «Επανένωση». Στο μέλλον ας πούμε, μπορεί να γίνει «Επανένωση και ας τρώγομε πέτρες».

Ζεριχούν Ταγιέ Μπρουκ: (ποιος?) Αντιπρόσωπος του ΓΓ του ΟΗΕ στην Κύπρο. Οι πιθανότητες να λυθεί το Κυπριακό είναι όσες είναι και οι πιθανότητες να θυμάστε αυτό το όνομα 5 λεπτά μετά που θα τελειώσετε να διαβάζετε αυτό το post.

Ήρωες: Φρούτο που σε μεγάλες δόσεις κάνει κακό στην υγεία των Κυπρίων.

Θωρηκτό Ποτέμκιν: Πλοίο του Ρωσικού αυτοκρατορικού ναυτικού. Το 1905 οι ναύτες του εξεγέρθηκαν ως ένδειξη διαμαρτυρίας για το χαλασμένο κρέας που τους έβαλαν να καταναλώσουν. Έγινε ένας σχετικός χαμός και τα κατορθώματα τους έγιναν ταινία το 1925. (άσχετο με το θέμα μας αλλά έπρεπε να βρω κάτι που να αρχίζει από γράμμα «Θ»).

Ιακώβου Γιώργος: Τώρα είναι Επίτροπος Προεδρίας. Ο μπαλαντέρ της κυπριακής πολιτικής. Είναι μέλος σε όλες σχεδόν τις Κυβερνήσεις από τη δημιουργία της Δημοκρατίας (της δικής μας, όχι των αρχαίων Ελλήνων). Ευχόμαστε κάποτε να εκδώσει τη βιογραφία του και να μας αποκαλύψει σημεία και τέρατα. Επίσης θέλουμε να μας επιβεβαιώσει αν τα τυροπιτάκια που τρώνε στις συνομιλίες είναι όντως «Ζορμπάς».

Κουλίας Ζαχαρίας: Θέλει λύση… ευρωπαϊκή. Του το ευχόμαστε ολόψυχα. Και μια καλή θέση για την Κύπρο στην επόμενη Eurovision.

Λάζαρος Μαύρος: Ο πολιούχος άγιος των απανταχού Κυπρίων απορριπτικών, σε μορφή DJ του ραδιοφώνου. Είναι Έλληνας. Δείξε του μια λύση να σου βρει αμέσως το πρόβλημα. Όνειρο του να ανακαλύψει το time machine και να γίνει ήρωας του 1821. Είναι Έλληνας. Αν λυθεί το Κυπριακό, θα ζει ένα δράμα. Είπα ότι είναι Έλληνας?

Μεχμέτ Αλί Ταλάτ: Ο πιο διάσημος φαλακρός της νοτιοανατολικής Μεσογείου. Με βαριά κυπριακή προφορά που σκοτώνει. Ανάλογα με την ιδεολογία σας, ο Ταλάτ είναι ταυτόχρονα προοδευτικός Τουρκοκύπριος ή φερέφωνο του τουρκικού στρατού. Αν γίνει ο πρώτος τουρκοκύπριος ηγέτης που θα τολμήσει να υπογράψει τη λύση του Κυπριακού, θα γίνει πιο popular και από τον Τιμούρ Κετσπάγια.

Ντάουνερ Αλεξάντερ: Ειδικός σύμβουλος του ΓΓ του ΟΗΕ που ήρθε στην Κύπρο για διακοπ… sorry, διαπραγματεύσεις. Κάτι τέτοιους βλέπουν οι νέοι και σκέφτονται σοβαρά μια καριέρα στη διπλωματική υπηρεσία.

Ξένοι: Αναλόγως της ιδεολογίας σας, οι ξένοι μπορεί να είναι οι Άγγλοι, οι Ευρωπαίοι (όταν δεν μας καλοπιάνουν), ο ΟΗΕ, το Συμβούλιο Ασφαλείας (όταν δεν μας υποστηρίζει) και ο συμπαθητικός εξωγήινος Ε.Τ. Όλοι θέλουν το κακό μας εκτός ο Ε.Τ. που θέλει να πάει σπίτι του.

Οδόφραγμα Λιμνίτη: Αυτοί που ψήφισαν ΟΧΙ στο προηγούμενο σχέδιο λύσης για να θυμηθούν στη συνέχεια ότι είναι απομονωμένοι εδώ και 40 χρόνια και καταπατούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα τους.

Περιουσιακό: Πώς να πείσεις 800,000 άτομα (ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους) ότι «δεν θα τους γελάσουν».

Ριζοκάρπασο: Η μόνη κατεχόμενη κοινότητα που αρχίζει με το γράμμα «Ρ».

Στρατός (Εθνική Φρουρά): Το μέσο με το οποίο επιτυγχάνεται money laundering (ξέπλυμα βρώμικου χρήματος) και ψηφοθηρία σε αυτό το κράτος. Για τον απλό κόσμο είναι απλώς ταλαιπωρία.

Τούρκικος στρατός: Η συνεχής υπενθύμιση ότι οι ένοπλοι αγώνες σε αυτό το νησί πρέπει να μείνουν για πάντα θαμμένοι στα 50s.

Υόρκη, Νέα (Νέα Υόρκη): Η έδρα των Ηνωμένων Εθνών. Όλοι οι ηγέτες μας (τουρκοκύπριοι και ελληνοκύπριοι) έχουν πάει. Ο Ντενκτάς μάλιστα κατάφερε να τους χαλάσει τα fax machines. Ο δε Σπύρος Κυπριανού, έφαγε πόρτα στο θρυλικό Studio 54.

Φιλελεύθερος: Διαχρονικά φιλοκυβερνητική εφημερίδα, που όμως κόλλησε για κάποιο ανεξήγητο λόγο στην προηγούμενη κυβέρνηση και δεν λέει να ξεκολλήσει. I see your true colours, shining through…

Χριστόφιας Δημήτρης: Ο πρώτος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας που ασσιχτήρισε δημόσια τους παπάδες και την ανάμειξη τους στα πολιτικά δρώμενα. Είναι και πολύ καλός χτίστης, με ειδικότητα το τσιμέντωμα. Αν γίνει και ο πρόεδρος που θα τολμήσει να υπογράψει τη λύση στο Κυπριακό πρόβλημα θα τον παραδεχτούμε.

Ψέματα: Η επίσημη πολιτική στάση και των δύο κοινοτήτων όσον αφορά του τι πραγματικά έγινε μεταξύ 1960 – 1974. Στη φυσική περιγράφεται ως «μαύρη τρύπα».

Ωριμότητα, πολιτική: Κάτι που δυστυχώς δεν μπορεί να αποκτηθεί με δάνειο από την τράπεζα. Χωρίς αυτό, καμία λύση δεν μπορεί να πετύχει.

Γυναίκα στην Αντίσταση

Προσπαθώ να αντισταθώ τον πειρασμό να καταραστώ όλους όσους έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με το κυκλοφοριακό χάος της Λευκωσίας. Τους εργάτες με νοημοσύνη δεινόσαυρου, τους πολιτικούς μηχανικούς που δεν μπορούν να αποφασίσουν που πρέπει να γίνει μια τρύπα (άνοιξε τέσσερις να έχουμε), το αποχετευτικό, τα δημόσια έργα, την ΑΗΚ, τη CYTA, το Τμήμα Αρχαιοτήτων και δεν ξέρω γω ποιοι άλλοι σκάβουν for a living. Η λίστα των ηλιθίων είναι μεγάλη.

Κάπου εδώ θα δώσω το καλό παράδειγμα και θα δείξω ότι έχω παιδεία και ανώτερη μόρφωση. Αντί να μιζεριάζω ακινητοποιημένη μέσα στην κίνηση, θα αρχίσω να διαβάζω.

Μέχρι στιγμής μέσα στο αυτοκίνητο έχω διαβάσει τη βιογραφία του Σαίξπηρ, τα Άπαντα του Βολταίρου και το Cosmopolitan Σεπτεμβρίου. Υπολογίζω ότι αν αρχίσω να διαβάζω και Daniele Steel, θα έχω υλικό μέχρι τα Χριστούγεννα, όπου θα ζητήσω από τον Άγιο Βασίλη να μου κάνει δώρω μια μπαζούκα να αρχίσω να καθαρίζω κόσμο.

Απεξάρτηση ΤΩΡΑ!

Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο.

Απάντησα αρνητικά σε πρόσκληση για (άλλο ένα) γάμο στον Πρωταρά. Είπα όχι στο ψάξιμο για το μικρό εκκλησάκι by the beach, είπα όχι στο σγούρωμα του μαλιού, την ορθοστασία (είναι μικρά τα άτιμα και δεν χωράνε όλους τους καλεσμένους), είπα όχι στο party δίπλα από την πισίνα με κρασιά ΚΕΟ ή ΛΟΕΛ, την είσοδο του ζευγαριού, το περίμενε για να καλέσουν το τραπέζι σου να σερβιριστεί, τον πρώτο χορό, το τσαλαπάτημα των καλεσμένων στην πίστα, το ζειμπέκικο της νύφης και ακολούθως του γαμπρού (το "θα ζήσω ελεύθερο πουλί" εννοείται).

Είπα όχι.

Είναι δύσκολο αλλά θα τα καταφέρω. Έχω θέληση και επιμονή.

ΘΑ ΑΠΕΞΑΡΤΗΤΟΠΟΙΗΘΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΑΜΟΥΣ.

Μπορώ και θα το κάνω.

(τι σκατά, μέχρι και η Britney Spears got her shit together, εγώ δεν θα τα καταφέρω?)