Ευχαριστώ μάμμα που με έστειλες να μάθω ξένες γλώσσες καλά

Έτο πάλε.

Εν επείστηκες ότι ο Alexander Downer έκαμε δηλώσεις και αμφισβήτησε τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου (η νέα φράση που έμαθες this month) και imish να μεσολαβήσει ο ΟΗΕ και αχ βαχ να τραβούν ούλλοι τα βυζιά τους ότι ανακατώθηκε τζιαμέ που δεν τον σπέρνουν και τι να σημαίνει άραγε μουμπλε μουμπλε, έτον πάλε τον ύποπτο τύπο που την Αυστραλία….

Εγώ πείστηκα. Και είπα πουμέσα μου «ρε γαμώτο, κατάφεραν να θκιώξουν τα τουρκικά πλοία, να έχουν αγγλικά, αμερικανικά, ισραηλινά whatever πλοία στην περιοχή και έρχεται ο ΟΗΕ να ανακατωθεί?»

Αντιγράφω που το transcript που ρωτήθηκε το επίμαχο πράμα ο Downer και τι απάντησε ο φτωχός (τα υπογραμμισμένα είναι το επίμαχο σημείο).

Question:  I’ve got three questions which I’ll try to roll them into one…Is the UN offering to mediate in any way [inaudible]?  The second one is, in terms of natural resources, you said it would be the responsibility of the federal government; has there been an understanding on how to apportion the revenues?...

Mr. Downer:  No, the federal government would have to work that out…and what to do with the revenue.  That’s something that the federal government, somewhere off into the future would have to deal with.

Question:  My last one is what was the atmosphere like today?

Mr. Downer:  Today was workmanlike, friendly.  It was, well I think the atmosphere I’d describe is typical, which is workmanlike and friendly.  They get on well personally.  We have a break for lunch; they amiably talk about other issues over lunch.  But, your first question was about the UN and what it would do in relation to this.  If the two sides came together and asked us to play some sort of mediating role the Secretary-General would have a look at that and we’d discuss it and look at what we could do.  But the two sides would have to come to us; we’re not trying to impose ourselves on them.  I think our position is pretty clear.  We really want these talks to succeed, we’re putting our main effort into making sure these talks do succeed, and in the meantime we hope the two sides, the various sides, will act with due restraint, that everybody will act with due restraint to ensure that in no way this issue derails these talks.  Now, so far so good. 

As I said already, in terms of any role for the United Nations, that is something we would think about in the context of us being asked by the two sides to play a role.  If we were asked by the two sides to play a role, we’d refer that to the Secretary-General and the Secretary-General would make a decision about that.  But that hasn’t happened yet. 

Φαντάσου τι ράδιο αρβύλα θα πέσει που τη Νέα Υόρκη όταν θα πάει να κάμει συνομιλίες ο Πρόεδρος next month και θα έρχονται οι ανταποκρίσεις των δημοσιογράφων που θα πάνε να κάνουν διακοπ… sorry, τη δουλειά τους στο Big Apple. Έχει άραγε ο ΟΗΕ live streaming να γλιτώσουμε που την «ενημέρωση» τους?

Παράλληλο σύμπαν

Έχω προσέξει σε δύο διαφορετικές ταινίες παρόμοιο storyline:

Άντρας / γυναίκα single, πετυχημένος/η και accomplished στην καριέρα του/της, παθαίνει ξαφνική κρίση προσωπικότητας (είτε επειδή πλησιάζουν Χριστούγεννα και είναι μόνος, είτε επειδή μέθυσε και κάνει μαλακίες) του στυλ «ποιος είμαι, που πάω, από πού ξεκίνησα», enter παράλληλο universe-ταξίδι στο χρόνο-χτύπημα στο κεφάλι whatever, όπου ο ήρωας μας ξαφνικά βρίσκει τον εαυτό του/της σε εντελώς διαφορετικό κοινωνικό περιβάλλον (παντρεμένος/η με τον πρώην αγαπημένο boyfriend/girlfriend με 2-3 παιδιά, δύο σκυλιά, σπίτι στα προάστια να ζει τη ζωή του μέσου οικογενειάρχη).  

Ο ήρωας μας φρικάρει για κανα τέταρτο του έργου μέχρι να καταλάβει τι συμβαίνει (με ξυπνούν τα σκυλιά, θέλουν τάισμα τα μωρά, έχω πεθερικά!) για το επόμενο τέταρτο είναι in denial, μετά του αρέσει και μέχρι το τέλος του έργου δεν θέλει να φύγει και επιστρέφοντας πίσω στο κανονικό σύμπαν του τρέχει να φτιάξει τη ζωή του κατά τα πρότυπα του οικογενειάρχη εαυτού του που μόλις έζησε.

Διότι υποθέτω η ζωή του οικογενειάρχη είναι ένα αγαπητό πρότυπο που αρχικά φαίνεται αποκρουστικό στο τρίτο μάτι, on a closer inspection όμως, η οικογενειακή ζωή είναι τέλεια και cozy και αγαπημένη και ναι ρε γαμώτο, θέλω να φτυαρίζω χιόνι από το driveway του suburban home μου αντί να ζω σε super trendy apartment μόνη μου χωρίς ακαταστασία? Ναι, νομίζω αυτό θέλει να μας πει ο ποιητής.

Τα δύο έργα είναι το “Family Man” με τον Nicolas Cage και το “Me Myself I” με την Rachel Griffiths.

Το αντίθετο άραγε έχει γυριστεί σε έργο? Ας πούμε:

40something οικογενειάρχης στα πρόθυρα νευρικής κρίσης ξυπνά ένα πρωί και ανακαλύπτει ότι είναι single, κάνει αυτό που ήθελε να κάνει πριν αποκτήσει οικογένεια, δεν έχει ΚΑΜΙΑ υποχρέωση και κανένας δεν τον ψάχνει… Καταρχήν ο ήρωας σε αυτό το έργο δεν θα πάθαινε κανένα πολιτισμικό σοκ. Αντιθέτως, ενδεχομένως να έβρισκε γαμάτη την ησυχία και δεν θα είχε κανένα πρόβλημα προσαρμογής. Άρα γιατί να επιστρέψει πίσω? 

Το μόνο που έχω υπόψη μου είναι το “It’s a Wonderful Life” που γυρίστηκε το 1946, είναι παμπάλαιο και περιλαμβάνει αγγέλους (guardian angels) που ψάχνουν να βρουν τα χαμένα φτερά τους άρα μη ρεαλιστικά εφαρμόσιμο (τα άλλα με το παράλληλο universe είναι πιο πιστευτά και εφαρμόσιμα -no comments-). Συμπέρασμα: το αντίθετο storyline θέλει αγγέλους από τον ουρανό για να πείσουν τον οικογενειάρχη να πάει πίσω στην οικογένεια του. Είναι πάντως ενθαρρυντικό. Μόνο με divine intervention δέχεσαι να γίνεις και πάλι οικογενειάρχης.  

Άσε που έκτοτε δεν έχω υπόψη μου να γυρίστηκε οτιδήποτε άλλο παρόμοιο που είναι κάπως ύποπτο. 

True Story

Μια φίλη στη δουλειά έζησε το ακόλουθο περιστατικό:

Εκεί που κάθονταν με τις ώρες σε ένα meeting, μια από τις συναδέλφους της έλαβε το εξής μήνυμα από τον άντρα της στο κινητό:

"Είμαι στρατό. Έκαναν επιστράτευση τους έφεδρους. Είμαστε σε επιφυλακή για να προστατεύσουμε το οικόπεδο 12".

Η συνάδελφος της που έλαβε το μήνυμα άσπρισε, άρχισαν να τρέμουν τα χέρια της και έδειξε το μήνυμα στη διπλανή της. Κοιτάχτηκαν με έκπληξη (ήταν στη μέση ενός σημαντικού meeting, δεν μπορούσαν να τσιριλλίσουν) και η συνάδελφος που έλαβε το μήνυμα σηκώθηκε να βγει έξω να δει τι τρέχει.

Μέχρι να διασχίσει την αίθουσα να βγει έξω, το νέο είχε διαδωθεί, όλα τα θηλικά μέλη του meeting έψαχναν τα κινητά τους (ο δικός τους άντρας άραγε που είναι?), σηκώθηκε η τρίχα τους και παράλληλα έκαναν mental calculations πόσα μακαρόνια έχουν στο σπίτι και που σκατά έκρυψαν τα διαβατήρια της οικογένειας.

Μόλις η συνάδελφος που έλαβε το μήνυμα έφτασε στην πόρτα, έκανε παύση σαν να σκεφτόταν κάτι, έκανε μεταβολή και επέστρεψε στη θέση της. "Τον παλιο$%^$%%&¨" είπε. "Ο άντρας μου είναι στο πεζικό. Πως σκατά θα προστατεύσουν το οικόπεδο 12? Με τα μαγιό?"

Ο άντρας της όντως έκανε πλάκα. Την έψαχνε στο τηλέφωνο, αυτή δεν απαντούσε, αυτός αποφάσισε να την κάνει να απαντήσει ΑΜΕΣΑ. Κάποιος θα περάσει πολλές μέρες ξηρασίας, if you know what I mean...

  

Να σε δω νασαι ΚΑΛΑ

Καμιά φορά τα kids σου δεν σε ξυπνούν 5 φορές κατά τη διάρκεια της νύχτας.

Καμιά φορά απλώς πέφτεις να κοιμηθείς και ξυπνάς το επόμενο πρωί (oh my God, δηλαδή, έχει φως έξω).

Ατέλειωτες ώρες ύπνου λέμε.

Ξυπνάς, είναι ησυχία και διερωτάσαι γιατί (σίγουρα δεν ουρλιάζει κανένας?)

Νιώθεις ξεκούραστη και φρέσκια.

Κάνεις καφέ με την ησυχία σου και ανάβεις την τηλεόραση.

Πετυχαίνεις το πιο κάτω βίντεο σε κουτσομπολίστικη εκπομπή που μεταδίδεται σε επανάληψη, και χαχανίζεις για το υπόλοιπο της ημέρας….

ΥΓ: Η τύπισσα δεν έχει τη φωνή της Αλίκης Βουγιουκλάκη? Είναι η μετενσάρκωση της σε συσκευασία Ιαπωνέζας.

Out of blog reply

Out of office reply: Λείπω. Μεν κρατήσετ την αναπνοή σας ώσπου να επιστρέψω :)

Trash Nation: Ο "στενός συγγενικός γάμος (2)

Κάποτε πλησιάζει η ώρα του actual ceremony και αρχίζει να παρατηρείται μια άλφα κινητικότητα στους ιδρωμένους συγγενείς. Οι γυναίκες ψάχνουν τις τσάντες τους να βάλουν μέσα και άλλα χαρτομάντιλα (έχει air condition άραγε η εκκλησία?) και να τοποθετήσουν ακόμα μια στρώση βαψίματος just in case, οι άντρες θυμούνται να καπνίσουν 2-3 ακόμα τσιγάρα για να έχουν νικοτίνη μέσα τους να φκάλουν την τελετή χωρίς να φκουν έξω από την εκκλησία (διότι να στέκεσαι έξω που την εκκλησία κατά τη διάρκεια του μυστηρίου ξαφνικά έγινε πολύ banal δραστηριότητα, δεν ξέρω γιατί). Τα διάφορα kids συμμαζεύονται (με απειλές και φωνές εννοείται) για να γίνει assessed πόσο λερωμένοι / παρουσιάσιμοι είναι. Κυριαρχεί μια σύγχυση και ένας πανικός να πακεταριστούν όλοι στα αυτοκίνητα τους, η κάθε οικογένεια μαζί στο σωστό συνδυασμό (π.χ. μπαμπάς, μαμά, παιδιά, αν βρεθούν δύο γιαγιάδες και δύο μωρά σε ένα αυτοκίνητο κάτι έγινε λάθος).

Όταν όλοι θα πακεταριστούν σωστά, οι παράλυτες γιαγιάδες θα κάτσουν σε όρθια θέση, τα αυτοκίνητα θα μπουν σε σωστή σειρά και θα είναι όλοι έτοιμοι να φύγουν, κάποιος θα θυμηθεί ότι ξέχασαν να κλειδώσουν το σπίτι (κλασσικά) και θα κατεβούν πάλι όλοι για να κλείσουν παράθυρα και πόρτες.

Ακολούθως, η πομπή των αυτοκινήτων θα κάνει την τριπλάσια ώρα που κανονικά θα χρειαζόταν για να πάει στην εκκλησία και όταν τελικά φτάσει, θα ακολουθήσει και πάλι ένα πανδαιμόνιο μέχρι να συγυριστούν όλοι και να σταθούν στη θέση τους για το ακόλουθο pre-ceremony θέαμα:

- γαμπρός στήνεται στον ήλιο να περιμένει παρέα με τους γονείς του.

- γαμπρός αποφασίζει να φορέσει γυαλιά του ήλιου

- φωτογράφος βάζει γαμπρό να τα βγάλει (θέλεις στην αιωνιότητα οι απόγονοι σου να σε βλέπουν με το γυαλί?)

- έρχεται αυτοκίνητο νύφης

- παρκάρει αυτοκίνητο νύφης

- βγαίνουν περίπου 15 άτομα από αυτοκίνητο νύφης (το αυτοκίνητο της νύφης είναι κάτι σαν την τσάντα της Mary Poppins)

- βγαίνει νύφη

- μουντάρουν νύφη stylist, παρανυφάκια, αδερφή, designated άτομο τέλος πάντων για να απλώσουν ωραία το νυφικό

- νύφη κάνει μια προσπάθεια να περπατήσει προς γαμπρό

- further adjustments are being made στο νυφικό

- η νύφη τα καταφέρνει (η θέληση νικά όλα τα εμπόδια) και φτάνει στο γαμπρό

- φιλιούνται (χειροκρότημα) και ο γαμπρός της δίνει την ανθοδέσμη που του έδωσε η florist 2 λεπτά προηγουμένως.

How romantic!

Σε αυτό το σημείο, συνήθως υπάρχει μια χορογραφία (με ποια σειρά μπαίνει ποιος μέσα στην εκκλησία) που πρέπει να τηρηθεί. Αναλαμβάνει να συντονίσει/σκηνοθετήσει το πλήθος ο φωτογράφος και η βοηθός του. Μου έχει τύχει βοηθός φωτογράφου με flip flop παντόφλα και πρόχειρα ρούχα για να καθαρίσουμε τα μπάνια (πολύ professional look). Σκέφτηκα ότι λόγω φόρτου εργασίας θα ήρθε έκτακτα να βοηθήσει το συνάδελφο της και δεν πρόλαβε να αλλάξει αλλά τρεις ώρες αργότερα στο reception, ήταν ακόμα συντονίστρια και φορούσε ακόμα το flip flop. Not cool woman…

Αν έχεις και μεγαλύτερο παιδάκι που έχει ντυθεί παρανυφάκι στο event (κέρδισες!), πρέπει επιπλέον να συνεννοηθείς με το flip flop που να στηθεί το παρανυφάκι, τι να κρατά και πόσο να χαμογελά.

(πρόσεξες ότι ΑΚΟΜΑ να φτάσουμε στην actual τελετή?)

Trash Nation: Ο "στενός" συγγενικός γάμος

Στενός συγγενικός γάμος είναι εκείνος ο γάμος που πρέπει να ντυθείς, να χτενιστείς και να στολιστείς από τις 3 το απόγευμα με τα καλά σου (ενώ ο γάμος είναι π.χ. στις 6 το απόγευμα), να πάς στο σπίτι του γαμπρού/νύφης και να χαριεντίζεσαι μέχρι να τους ντύσουν και να τους φωτογραφίσουν. Ακολούθως θα περάσεις μερικές ευχάριστες ώρες πριν τον actual γάμο να ιδρώνεις παρέα με τους άλλους στενούς συγγενείς σου. Σε αυτό το χρόνο που μεσολαβεί, είναι καθήκον σου:

- να τσεκάρεις ποιος χόντρυνε

- ποιος έχασε βάρος

- ποιος ξεκίνησε γυμναστήριο και γιατί

- ποια βάφτηκε με κλειστά τα μάτια και oh my GOD! τι σκέφτηκε να βάλει η ξαδέρφη this time. Αλόπως αρέσκει της η lady Gaga, δεν εξηγείται διαφορετικά όλη αυτή η εξαλλότητα.

- ποιος πέθανε hence απουσιάζει αδικαιολόγητα.

Αν είσαι ελεύθερη, επιβάλλεται να σου λένε κάθε 12 δευτερόλεπτα μετρημένα διάφοροι συγγενείς «και στα δικά σου». Αν ο boyfriend σου είναι παρών, ακούει όλο αυτό το ευχολόγιο και δεν σηκωθεί να φύγει, chances are θα είσαι η επόμενη νύφη. Keep him.

Αν έχεις μωρό που ακόμα δεν περπατά (να φύγει), θα σου κάνουν επίθεση αγάπης οι συγγενείς, που ενώ μέχρι εκείνη τη στιγμή αγνοούσαν την ύπαρξη του μωρού, ξαφνικά αποκτούν τρομερό ενδιαφέρον να μάθουν πότε γεννήθηκε, τι tricks ξέρει να κάνει, ποιου μοιάζει (παιχτείτε ελεύθερα τώρα) και γκουτσου γκουτσου να το πιάσουν, να του ντζείσουν, να το γλύψουν/φιλήσουν κτλ. Μέχρι να σου το επιστρέψουν πίσω, θα έχει κάνει το γύρο όλου του σπιτιού (μα είδες τη ΜΜ? Εν η αγγόνισσα της ΜΔ! Μα η κόρη της Κ? Οι, της Δ! Μανα μου το φέρε να το δω! Φώναξε του θκειου σου να τη δει! Μα τι καλογέλαστο μωρό, να την πάρω ποτζεί να τη δείξω τζιαι της γιαγιάς…). Το μωρό που έλουσες και έντυσες με φροντίδα και προσοχή ώστε να διατηρηθεί καθαρό και συγυρισμένο θα σου επιστραφεί:

- γεμάτο φτύματα

- στην καλύτερη περίπτωση, τσαλακωμένο

- νευριασμένο και ιδιότροπο που το πάρε-φέρε

- ξιχτενισμένο

- no way (μετά που τόσο πιάσιμο) να ξανακάθεται μέσα στην αμαξού του.

(*(^&$^&Ω*&%*ΓΗ -πουμέσα σου-)

Αν έχεις και παιδάκι που περπατά, υπάρχει 90% αυξημένη πιθανότητα να λερωθεί, να ξιχτενιστεί, ή να πιεί 4 χυμούς ανεξέλεγκτα με αποτέλεσμα να κατουριέται σε άσχετες και inconvenient στιγμές.

(&%*$%*&%$#@* -ξανά πουμέσα σου-) Και ακόμα δεν έχετε φτάσει στην εκκλησία….

good training works wonders

“Let me tell you something, Toula. The man is the head, but the woman is the neck. And she can turn the head any way she wants.”

Όταν είδα το My Big Fat Greek Wedding το βρήκα σαχλό, αλλά στην πορεία, αυτό που λέει η μάνα της Βάρδαλος έχει βάση.

Αυτό σκέφτομαι ενώ παρακολουθώ τον Έτερο που έχει φορτωθεί ένα έπιπλο-αντίκα της γιαγιάς Μαγκάιβερ που μου έκανε δώρο (and he absolutely hates –είπε initially-) να το μεταφέρει έξω από την αποθήκη. Σκοπός μου είναι να το αναπαλαιώσω και να το στολίσω πρώτο τραπέζι πίστα μέσα στο σπίτι. Ο Έτερος νομίζει ότι παντρεύει το παλιό με το νέο σε μια αρμονική και διαχρονική σύνθεση, που είναι κάτι πολύ πρωτότυπο. Έτσι του το πλάσαρα anyway…

Είμαι η Τούλλα, κάνω ότι κόψει ο νους μου (literally) και στη συνέχεια πείθω τον άντρα μου ότι το σκέφτηκε αυτός. Works every time και είναι scary. Προσοχή όμως: don’t try this at home εκτός αν περάσατε πρώτα τον άντρα σας από αρκετά χρόνια training (λέγε με συγκατοίκηση)....