Staring at something for too long

What happens when you stare at something for a long time ? You start day dreaming.

To δράμα ενός TT

Έπιασα το ακόλουθο forward τζιαι εφύρτηκα που τα γέλια:

Η ΗΛΙΘΙΑ οδηγός Μαρίνα Χριστοφή τηλ. 99****06 δεν την έφτανε μια θέση για ανάπηρους να παρκάρει!

Συγχαρητήρια ΗΛΙΘΙΑ!!!

ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΤΗΝ!!

Γελώ, διότι στην μικρούλα Κύπρο όλοι ξέρουμε ο ένας τον άλλον. Ξέρω λοιπόν ότι το αυτοκίνητο αυτό είναι παρκαρισμένο έξω που το Madisons, η Μαρίνα Χριστοφή είναι actually η προσφάτως χωρισμένη αδερφή του Λάμπρου Χριστοφή (με τη σύζυγο Ιωάννα Χριστοφή, τακτικό θαμώνα των lifestyle περιοδικών) και αυτό το φοσφοριζέ αντικείμενο, είναι το αυτοκίνητο της (αν θα το κάμνεις flash, να το κάμνεις με τη ψυχή σου, όι πελλάρες).

Εσιάσιαρε να ανοίξει το Coin Gallery και δεν επρόλαβε να παρκάρει κανονικά? Όξα δεν βαριέσαι, εν δικό μας το Madisons anyway?


Update: Συμφωνώ με το να μην αποκαλύπτονται τα προσωπικά δεδομένα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση έκανα copy paste το forward χωρίς να σβήσω τον αριθμό τηλεφώνου. Δεν ξέρω αν ήταν ο σωστός αριθμός. Δεν θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει anyway.

Halleluyiah!

Μερικές φορές όταν δεις κάτι, σου δημιουργείται αμέσως ένας συνειρμός (σαν έκρηξη), μια εντύπωση, πως το λένε, αν ήμουν ξαπλωμένη στον καναπέ ενός ψυχολόγου και μου έδειχνε ξαφνικά την ακόλουθη φωτογραφία...

Θα έκανα αυτόματα τις ακόλουθες σκέψεις:

1. HALLELUIAH και Praise the Lord everybody. Έκρηξη χρώματος και φωτός, όπως ακριβώς περιγράφει το Ευαγγέλιο. Ο Χριστός είναι στα πάντα και τα πάντα είναι Χριστός. Joy to the world, the Lord is come, let earth receive her King! Let every heart, prepare Him room, And heav’ n and nature sing (δις, οι altos να το επαναλάβουν μια οκτάδα πιο χαμηλά, thank you), and heav'n and heav'n and nature sing! Αχχχχ.... ξαλάφρωσα.

2. Είναι σίγουρα καμιά αμερικάνικη Evangelical Church of the Holy Christ and the Virgin Mary, ποτζείνες με την χορωδία που φορούν ασορτί ρόπες σε έντονα χρώματα και τραγουδούν παίζοντας παλαμάκια και κάνοντας χορευτικά και μετά ένα μέλος από αυτή τη χορωδία θα εξελιχθεί σε νέα Whitney Houston με αγγελική φωνή αλλά θα την καταισιέψει με ένα looser σύζυγο και κάμποσα κιλά κοκαίνη, σνιφ σνιφ και κλαψ.

3. Είναι in fact η εκκλησία του αποστόλου Βαρνάβα στη Λευκωσία.

4. Καλά, αν έχεις έτσι φωτογραφία από το γάμο σου, με το θείο φως να μπαίνει από το βιτρό πουπάνω σου, και εσύ να στέκεσαι μέσα στη μέση όλης αυτής την πανδαισίας χρωμάτων και φωτός (Halleluiah! sorry, έφυεν μου) και το κόκκινο χαλί μέσα στη μέση, στρατηγικά τοποθετημένο μέσα στο κέντρο της φωτογραφίας για να δίνει balance (υποθέτω), δεν σου δημιουργεί το expectation να πάνε όλα καλά, διότι να πάρει, όλα ήταν εκεί και ήταν στη θέση τους?

Είναι το ίδιο expectation που δημιουργείται αν πάεις π.χ στη Σαντορίνη με τον γκόμενο και πάτε να δείτε το τέλειο ηλιοβασίλεμα της Οίας, και βρίσκετε το τέλειο βραχάκι που άμα κάτσετε εκεί, δεν θα φαίνεται στη φωτογραφία ο βλάχος Καναδός τουρίστας με την παντόφλα Birkenstock και το backpack της Mary Poppins στον ώμο, και καταφέρνετε να βγάλετε τη φωτογραφία στη σωστή στιγμή, χωρίς να κλείσετε τα μάτια σας ή να είσαστε out of focus ή να παίρνει ο αέρας τα μαλλιά σας ή ξέρω γω τι. Αν καταφέρεις όλο αυτό το ensemble χωρίς λάθος, αυτόματα σου δημιουργείται το expectation να πάνε όλα καλά με το συγκεκριμένο γκόμενο και απαγορεύεται 15 λεπτά αργότερα να μαλώσετε για το που θα κάτσετε να φάτε σουβλάκι.

Άρα ναι. Η πιο πάνω φωτογραφία μου θυμίζει το ηλιοβασίλεμα στην Οία.

Κασαρόλα.com

To ίντερνετ είναι ένα θαυμαστό μέρος όπου μπορείς να βρεις τα πάντα. Μα τα πάντα, όχι αστεία. Παράδειγμα:

Προχτές που είχα περίπου τρεισήμισι λεπτά ελεύθερου χρόνου, σκέφτηκα τι θα ήθελα άραγε να κάνω εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Δεν μου ήρθαν στο νου εικόνες από χώρες μακρινές και ονειρεμένες, ούτε καν καφές/ ποτά/ έξοδος με ενήλικες. Μου ήρθε η όρεξη να φάω σάμαλι.

Για τους μη Κύπριους, να διευκρινίσω ότι το σάμαλι είναι ένα είδος παραδοσιακού γλυκού που γίνεται με σιμιγδάλι. Νομίζω ονομάζεται και «καλόν πράμαν» και μοιάζει πολύ με ραβανί, μπορεί να είναι και το ίδιο, δεν είμαι σίγουρη. Βασικά, ο οργανισμός μου ήθελε κάτι σιροπιαστό. Και γρήγορα.

Μισή ώρα αργότερα, και ενώ έτρωγα σάμαλι κατευθείαν από το ταψάκι που ήρθε από το ζαχαροπλαστείο (I love you σιρόπι), σκέφτηκα να βρω τη συνταγή διότι που ξέρεις? Κάποτε θα έχω περισσότερα από τρεισήμισι λεπτά στη διάθεση μου και γιατί να μην επιχειρήσω να ψήσω το δικό μου παραδοσιακό σάμαλι?

Ψάχνοντας λοιπόν στο ίντερνετ βρήκα αυτή την ιστοσελίδα. Και κόλλησα. Τι τέλεια ιδέα! Ποια καλή ψυχή την εμπνεύστηκε?

Αρχικά βρήκα κάπως αρνητικό το γεγονός ότι για τις περισσότερες συνταγές δεν έχει γραπτή περιγραφή και πρέπει υποχρεωτικά να δεις το σχετικό βίντεο. Μετά έκατσα να δω το βίντεο για το σάμαλι. Και κόλλησα στις λεπτομέρειες. Αντιλήφθηκα ότι το video-παρουσίαση, είναι όλα τα λεφτά. Βάλτε ένα να δείτε.

Τι καταπληκτικό κλαδωτό τραπεζομάντηλο! Με μεγάλα σταμπωτά... τριαντάφυλλα είναι αυτά? Όχι... είναι εκείνα τα μώβ, πως τα λένε, αγοράζεις βολβούς από το φυτώριο. Θυμίζει κατευθείαν σπίτι της μαμάς ή της γιαγιάς. Οι δε κατσαρόλες που χρησιμοποιεί είναι απολαυστικά ρετρό (ποιος χρησιμοποιεί ακόμα άσπρες γαλβανισμένες κατσαρόλες?), κάτι τέτοιες είχε και η γιαγιά Μαγκάιβερ πριν αφυπηρετήσει από designated μαγείρισσα της οικογένειας. Τα πιάτα που χρησιμοποιεί (με το λουλουδωτό γαρνίρισμα γύρω γύρω) παραπέμπουν κατευθείαν σε προσφορές supermarket (αγοράστε 2 jumbo συσκευασίες απορρυπαντικού και σας κάνουμε δώρο σετ με έξι πιάτα που θυμίζουν 80s). Ποια είναι αυτή η ψυχή που μπήκε σε τόσο κόπο να στήσει μια τόσο ωραία ιστοσελίδα, να κάνει τουλάχιστον 30 videos με συνταγές, αλλά δεν βρήκε χρόνο να αλλάξει τις κατσαρόλες που του έδωσε η μαμά του όταν ήταν φοιτητής / έφυγε από το σπίτι?

Εκτός αν τα δύο χέρια που βλέπουμε να παρασκευάζουν τα φαγητά, είναι στην πραγματικότητα η μαμά/ γιαγιά/ θεία του εμπνευστή μας και επομένως παίζει στην έδρα της με τις αγαπημένες της κατσαρόλες (η απόδειξη ότι  οποιοδήποτε κατσαρολικό είναι κατάλληλο για να μαγειρέψεις και δεν χρειάζεσαι τεφάλ και πράσινα άλογα).

Εννοείται ότι έχει και συνταγή για κουπέπια (complete με ethnic ινδική background μουσικούλα) και ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι θα τη δοκιμάσω.

Look who's talking

OYA! Λαλώ σου κόρη μου! Δηλαδή, «πιάσε με». Μην κάμνεις ότι δεν καταλάβεις και please μην μου ανάψεις πάλε εκείνο το πουσλίκκι που κούρτισες πάνω που το κρεβάτι μου, imish ζωάκια του Αμαζονίου που γυρίζουν γύρω γύρω και παίζει lame μουσική για να με κάνει να κοιμηθώ και να ηρεμήσω. Δεν ξέρω τι manual πήγες και διάβασες πάλε αλλά is not working woman! Δεν ξέρω τι ούφο ηρεμούν με λίγο σατέν ύφασμα που κουνιέται, εγώ χρειάζομαι κάτι πιο substantial. Πιάσε με και τάισε με επιτέλους, σε πόσες γλώσσες πρέπει να σου το πω?

Και μην διανοηθείς να με κρεμάσεις πάλε που τζείνο το sling που σου εκάμαν δώρο και να παρελαύνεις μέσα στο σπίτι (look, no hands!) διότι θα μου ταράξεις τα νεύρα μου. Φαίνουμαι σου για σαρδέλα να με πιττώσεις ή σαλάμι να με κρεμάσεις να στεγνώσω? Φακκά μου! Το ξέρω ότι διάβασες στο internet κάτι μαλακίες ότι το sling χρησιμοποιείται από όλες τις ιθαγενείς γυναίκες του κόσμου και ότι είναι θαυμαστό και βολικό και έχει 10 στάσεις και οι ιθαγενείς έχουν κρεμασμένα συνέχεια τα μωρά τους που πάνω τους και πάνε στα χωράφια και κάνουν τις δουλειές τους και κουβαλούν νερό από τη βρύση κτλ, αλλά σοβαρά πε μου. ΤΙ ΣΧΕΣΗ ΕΧΕΙΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΘΑΓΕΝΕΙΣ ΕΣΥ? Θα πάεις στα χωράφια? Όξα θα περιμένεις να έρθει το νερό από την υδατοπρομήθεια? Εξάλλου, εγώ είμαι ένα average πασιούρτικο κυπριακό μωρό. Τι σχέση έχω με τα μωρά των ιθαγενών?

Άσε που έχω μια υποψία ότι τα slings πλασάρονται στις ανεπτυγμένες χώρες ως το ultimate means of transport για μωρά, αλλά στην πραγματικότητα κανένας στον τρίτο κόσμο δεν διανοείται να τα χρησιμοποιήσει.

πιάσε με, πιάσε με, πιάσε με, πιάσε με, πιάσε με, πιάσε με, πιάσε με, πιάσε με, πιάσε με, πιάσε με, πιάσε με, πιάσε με, πιάσε με, πιάσε με, πιάσε με, πιάσε με, πιάσε με, πιάσε με, πιάσε με, πιάσε με, πιάσε με, πιάσε με, πιάσε με, πιάσε με, πιάσε με, πιάσε με, πιάσε με, πιάσε με, πιάσε με, πιάσε με, πιάσε με, πιάσε με, πιάσε με, πιάσε με, πιάσε με, πιάσε με, αααααααΑΑΑΑΑΑΑΑ!

Μιας και με έπιασες... δεν μου αλλάζεις και τη πάνα, διότι νιώθω μια υγρασία προς τα κάτω και με εκνευρίζει? Thank you!

(Παρένθεση: Όταν έδειξα το sling στην Βιετναμέζα καθαρίστρια μου δεν ήξερε τι είναι. Όταν της εξήγησα (Mei Tai? Traditional πουσλίκ για να κουβαλάς βρέφη? No?) και τη ρώτησα αν έχουν στο Βιετνάμ, με είδε με το ύφος της αγελάδας και με ρώτησε (πάντοτε σε νοηματική) γιατί να θέλω να κουβαλώ το μωρό μου σε ένα κομμάτι ρούχο, όταν έχω τέλειο αμαξάκι με κίνηση και στους τέσσερις τροχούς. Όταν τη ρώτησα πως πας με το μωρό στα χωράφια να μαζέψεις ρύζι (το previous occupation της Βιετναμέζας μου), μου απάντησε πολύ φυσικά ότι όταν έχεις μωρό ΔΕΝ το παίρνεις στα χωράφια αλλά μένεις σπίτι να το προσέχεις και στέλλεις κάποιο άλλο μέλος της οικογένειας σου να μαζέψει ρύζι για σένα. Εξάλλου τα μωρά δεν βγαίνουν από το σπίτι τους μέχρι να γίνουν 5 μηνών.

Τα ίδια έπαθα όταν της είπα ότι βάζω στο μωρό πάνες μάρκας Pampers διότι κάθε κουτί που αγοράζεις, γράφει πάνω ότι η εταιρεία Pampers imish αγοράζει ένα εμβόλιο για παιδάκια στον τρίτο κόσμο. Η Βιετναμέζα μου είπε ότι δεν ξέρει για τα Pampers αλλά τα εμβόλια των δικών της παιδιών τα χρηματοδότησε η Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Βιετνάμ, σε κρατικό νοσοκομείο. Οκ, προφανώς το Βιετνάμ δεν χρειάζεται ανθρωπιστική βοήθεια.)   

Νίκησα! (2)

Ήθελα να ήξερα ποιος έξυπνος αποφάσισε να κλείσουν τα σχολεία όλη την εβδομάδα ταυτόχρονα με την απουσία της μαμάς Δρακούνας στο εξωτερικό. Έμεινα για πρώτη φορά μόνη μου με τα δύο τεκνά, για όοοολη την ημέρα, συνέχεια και χωρίς βοήθεια.

Not cool....

(η ανάγκη να βελτιώσω το χρόνο μου είναι πλέον επιτακτική. Ή να ψάξω τιμές για boarding schools στην Ελβετία. Πόσο ακριβά θα είναι? Όλες οι καλές Ελληνίδες ηθοποιοί έπαιξαν τουλάχιστον μια φορά το ρόλο της χίπισσας/ προοδευτικής/ σνομπ/ χασημιάς κόρης που ζει στο εξωτερικό και επιστρέφει ξαφνικά πίσω για να αναλάβει την οικογενειακή επιχείρηση/ ερωτευτεί τον Παπαμιχαήλ/ δώσει τέλος πάντων ώθηση στην πλοκή του έργου.)

Anyway. Η ζωή συνεχίζεται, καθώς επίσης και οι επιτυχίες της οικογένειας.

Ήρθε να μας επισκεφτεί η μαμά Ετέρα.

Τώρα, με τη μαμά Ετέρα όπως έχω πει και στο παρελθόν, έχουμε long standing συνεχιζόμενους διαγωνισμούς. Κάθε φορά που βρισκόμαστε στο ίδιο δωμάτιο, είναι και μια νέα ευκαιρία να διαγωνιστούμε στα αγαπημένα μας αθλήματα.

Δεν θέλω να το παινευτώ, αλλά την έκανα άλλη μια φορά σκόνη, έχοντας την αναπάντεχη βοήθεια της κουκλάρας (το boarding school αναβάλλεται επ’ αόριστον).

Στο διαγωνισμό «ποιος έχει τη μεγαλύτερη, σοβαρότερη και ασχημότερη ασθένεια» γνωστός για συντομία και ως «ποιος την έχει μεγαλύτερη», εξακολουθώ να νικώ κατά κράτος διότι η γιαγιά Μαγκάιβερ εξακολουθεί να πάσχει από Αλσχάιμερ, χειροτερεύει δε μέρα με την ημέρα ενώ η μαμά Ετέρα εξακολουθεί να είναι ο κατά φαντασία ασθενής. Ούτε καν μια μικρή πίεση, μια ταχυπαλμία, ένα ζάχαρο, κάτι τέλος πάντων. Άσε που έχω γεννήσει πριν ένα μήνα, ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΜΗΝΑ lady, ακους? ΓΕ-ΝΝΗ-ΣΑ και έχω ΕΤΣΙ ραφές από την καισαρική. Beat this αν μπορείς κυρία μου. Έχω εγχειριστεί ΚΑΙ έχω κάνει και μετάγγιση αίματος. Εσύ τι έκανες? Ήπιες Panadol Cold and Flu. Eat my dust.

Πετάει η ομάδα. Πάμε παρακάτω.

Ο άλλος σοβαρός διαγωνισμός είναι ο «ποιος θα κάνει το συνομιλητή του να αποκοιμηθεί πρώτος με τα πληκτικότερα πράγματα που μπορεί να πει και γενικώς να μην σιωπά με τί-πο-τα». Εδώ η μαμά Ετέρα ήταν μέχρι τώρα σίγουρη νικήτρια, δεν υπήρχε περίπτωση να μιλήσω παραπάνω από αυτήν. Από την ώρα που με έβλεπε μέχρι την ώρα που έφευγε δεν έκλεινε το στόμα της ούτε λεπτό. Ούτε καν την ώρα που τρώγαμε. Ούτε καν την ώρα που πίναμε καφέ. Ούτε καν όταν σηκωνόταν να πάει στην τουαλέτα (είναι συνταξιούχος καθηγήτρια οπότε αντιλαμβάνεστε τι σοβαρό προβάδισμα έχει). Ήρθε λοιπόν και αυτή τη φορά και ξεκίνησε το ακατάπαυστό μπλα μπλα. Εκεί που ήμουν έτοιμη να αυτοκτονήσω/ βάλω ωτοασπίδες/ κοιμηθώ πάνω στον καναπέ, η κουκλάρα, που καθόταν δίπλα μου και τόση ώρα μας παρακολουθούσε, αποφάσισε να μπει δυναμικά στο διαγωνισμό.

Άρχισε να μιλά ταυτόχρονα μαζί της και πιο δυνατά. Η μαμά Ετέρα δέχτηκε το challenge και την προέτρεψε να μιλήσουν. Η κουκλάρα της είπε για το σχολείο της. Για τις διακοπές, τι δώρα της έφερε ο Άγιος Βασίλης, πόσα παιγνίδια έχει, της τραγούδησε τα κάλαντα, τον Ρούντολφ το ελαφάκι, την Barbie βασίλισσα της μόδας ΚΑΙ Barbie Βασίλισσα των ωκεανών, της είπε το Happy Birthday στα ιταλικά (πιάνουμε στη δορυφορική, το ιταλικό Baby TV και έχει κολλήσει), την έβαλε να κάνουν μαζί παζλ και μετά να χτίσουν με τα lego, και μετά της μέτρησε μέχρι το δέκα και μετά ότι νούμερο μπορούσε να θυμηθεί και όταν τέλειωσαν τα θέματα γύρισε την κασέτα και ξεκίνησε τα ίδια από την αρχή. Η μαμά Ετέρα αιφνιδιάστηκε και προσπάθησε να ανταποδώσει αλλά η κουκλάρα ήταν ήδη σε άλλο επίπεδο. Ένα έλεγε η μαμά Ετέρα, δέκα απαντούσε η κουκλάρα. Ο μεγάλος γίγαντας λύγισε και παραδέχτηκε ήττα.

«Μα από ποιον πήρε και μιλά τόσο πολύ?»

(......)

Victory!!!!