Νίκησα! (2)

Ήθελα να ήξερα ποιος έξυπνος αποφάσισε να κλείσουν τα σχολεία όλη την εβδομάδα ταυτόχρονα με την απουσία της μαμάς Δρακούνας στο εξωτερικό. Έμεινα για πρώτη φορά μόνη μου με τα δύο τεκνά, για όοοολη την ημέρα, συνέχεια και χωρίς βοήθεια.

Not cool....

(η ανάγκη να βελτιώσω το χρόνο μου είναι πλέον επιτακτική. Ή να ψάξω τιμές για boarding schools στην Ελβετία. Πόσο ακριβά θα είναι? Όλες οι καλές Ελληνίδες ηθοποιοί έπαιξαν τουλάχιστον μια φορά το ρόλο της χίπισσας/ προοδευτικής/ σνομπ/ χασημιάς κόρης που ζει στο εξωτερικό και επιστρέφει ξαφνικά πίσω για να αναλάβει την οικογενειακή επιχείρηση/ ερωτευτεί τον Παπαμιχαήλ/ δώσει τέλος πάντων ώθηση στην πλοκή του έργου.)

Anyway. Η ζωή συνεχίζεται, καθώς επίσης και οι επιτυχίες της οικογένειας.

Ήρθε να μας επισκεφτεί η μαμά Ετέρα.

Τώρα, με τη μαμά Ετέρα όπως έχω πει και στο παρελθόν, έχουμε long standing συνεχιζόμενους διαγωνισμούς. Κάθε φορά που βρισκόμαστε στο ίδιο δωμάτιο, είναι και μια νέα ευκαιρία να διαγωνιστούμε στα αγαπημένα μας αθλήματα.

Δεν θέλω να το παινευτώ, αλλά την έκανα άλλη μια φορά σκόνη, έχοντας την αναπάντεχη βοήθεια της κουκλάρας (το boarding school αναβάλλεται επ’ αόριστον).

Στο διαγωνισμό «ποιος έχει τη μεγαλύτερη, σοβαρότερη και ασχημότερη ασθένεια» γνωστός για συντομία και ως «ποιος την έχει μεγαλύτερη», εξακολουθώ να νικώ κατά κράτος διότι η γιαγιά Μαγκάιβερ εξακολουθεί να πάσχει από Αλσχάιμερ, χειροτερεύει δε μέρα με την ημέρα ενώ η μαμά Ετέρα εξακολουθεί να είναι ο κατά φαντασία ασθενής. Ούτε καν μια μικρή πίεση, μια ταχυπαλμία, ένα ζάχαρο, κάτι τέλος πάντων. Άσε που έχω γεννήσει πριν ένα μήνα, ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΜΗΝΑ lady, ακους? ΓΕ-ΝΝΗ-ΣΑ και έχω ΕΤΣΙ ραφές από την καισαρική. Beat this αν μπορείς κυρία μου. Έχω εγχειριστεί ΚΑΙ έχω κάνει και μετάγγιση αίματος. Εσύ τι έκανες? Ήπιες Panadol Cold and Flu. Eat my dust.

Πετάει η ομάδα. Πάμε παρακάτω.

Ο άλλος σοβαρός διαγωνισμός είναι ο «ποιος θα κάνει το συνομιλητή του να αποκοιμηθεί πρώτος με τα πληκτικότερα πράγματα που μπορεί να πει και γενικώς να μην σιωπά με τί-πο-τα». Εδώ η μαμά Ετέρα ήταν μέχρι τώρα σίγουρη νικήτρια, δεν υπήρχε περίπτωση να μιλήσω παραπάνω από αυτήν. Από την ώρα που με έβλεπε μέχρι την ώρα που έφευγε δεν έκλεινε το στόμα της ούτε λεπτό. Ούτε καν την ώρα που τρώγαμε. Ούτε καν την ώρα που πίναμε καφέ. Ούτε καν όταν σηκωνόταν να πάει στην τουαλέτα (είναι συνταξιούχος καθηγήτρια οπότε αντιλαμβάνεστε τι σοβαρό προβάδισμα έχει). Ήρθε λοιπόν και αυτή τη φορά και ξεκίνησε το ακατάπαυστό μπλα μπλα. Εκεί που ήμουν έτοιμη να αυτοκτονήσω/ βάλω ωτοασπίδες/ κοιμηθώ πάνω στον καναπέ, η κουκλάρα, που καθόταν δίπλα μου και τόση ώρα μας παρακολουθούσε, αποφάσισε να μπει δυναμικά στο διαγωνισμό.

Άρχισε να μιλά ταυτόχρονα μαζί της και πιο δυνατά. Η μαμά Ετέρα δέχτηκε το challenge και την προέτρεψε να μιλήσουν. Η κουκλάρα της είπε για το σχολείο της. Για τις διακοπές, τι δώρα της έφερε ο Άγιος Βασίλης, πόσα παιγνίδια έχει, της τραγούδησε τα κάλαντα, τον Ρούντολφ το ελαφάκι, την Barbie βασίλισσα της μόδας ΚΑΙ Barbie Βασίλισσα των ωκεανών, της είπε το Happy Birthday στα ιταλικά (πιάνουμε στη δορυφορική, το ιταλικό Baby TV και έχει κολλήσει), την έβαλε να κάνουν μαζί παζλ και μετά να χτίσουν με τα lego, και μετά της μέτρησε μέχρι το δέκα και μετά ότι νούμερο μπορούσε να θυμηθεί και όταν τέλειωσαν τα θέματα γύρισε την κασέτα και ξεκίνησε τα ίδια από την αρχή. Η μαμά Ετέρα αιφνιδιάστηκε και προσπάθησε να ανταποδώσει αλλά η κουκλάρα ήταν ήδη σε άλλο επίπεδο. Ένα έλεγε η μαμά Ετέρα, δέκα απαντούσε η κουκλάρα. Ο μεγάλος γίγαντας λύγισε και παραδέχτηκε ήττα.

«Μα από ποιον πήρε και μιλά τόσο πολύ?»

(......)

Victory!!!!