Ιδέες για νέες σειρές

Μετά από το τελευταίο επεισόδιο της νέας σειράς του Παπακαλιάτη που είδα, όπου ανακαλύπτει έντρομος ότι έχει πηδήξει χωρίς να το ξέρει την αδερφή του και εξακολουθεί να είναι τρελά ερωτευμένος μαζί της (διότι αυτό είναι the power of love αν με καταλαβαίνεις, όχι ότι και ότι), και λαμβάνοντας υπόψη τα άλλα ερωτικά ensembles που μας παρουσίασε over the years τα οποία συνοψίζονται σε:

1. Χριστόφορος και αδερφός την ίδια γκόμενα,
2. Μάνα, κόρη και Χριστόφορος,
3. Παντρεμένη γκόμενα, ο σύζυγος της και Χριστόφορος
4. Gay couples (άντρες και γυναίκες)
5. Τυφλός με αμβλεπούμενη / παράλυτος με psycho chick (οι ειδικές ανάγκες μέσα από μια άλλη ματιά)
6. Sex μεταξύ φίλων (το θυμάται κανείς? Στο «Να με προσέχεις», πρέπει να έβλεπε Friends τότε, Monica και Chandler στην αρχή της σχέσης τους)
7. Ζευγάρι «αν την παντρευτείς θα σε αποκληρώσω!» (από το «Να με προσέχεις» και πάλι, η Άννα Μονογιού με τον Κανέλο –τελικά έχω μνήμη ελέφαντα-)
8. Παντρεμένοι που χωρίζουν (παντού, σε όλες τις σειρές, συνέχεια)

Λέω να συνοψίσω τι combinations έμεινε να μας δείξει, ούτως ώστε στο προσεχές μέλλον να είμαι καλύτερα προετοιμασμένη:

1. Χριστόφορος, γοργόνα και ο Μέγας Αλέξανδρος (σειρά εποχής, γυρισμένη στο Αιγαίο, αν και αυτό με τις γοργόνες έχει γίνει σε άλλη σειρά άρα θα κατηγορηθεί για αντιγραφή –μουαχαχαχα-)

2. Χριστόφορος, Brooke Shields και Christopher Atkins (γυρισμένο στην Ελαφόνησο). H Brooke και ο Christopher είναι αποκλεισμένοι στο νησί και έχουν γίνει black listed από το φέρυ-παντόφλα που δεν τους πάει απέναντι στην Πελοπόννησο και τον πολιτισμό. Ο Χριστόφορος μένει στο Σίμος camping και γνωρίζει στην Brooke τα μυστικά του έρωτα (όσα έμειναν να μάθει μετά τον Christopher anyway). O Christopher το μαθαίνει και ορκίζεται εκδίκηση σε local ταβέρνα που φιλοξενεί περιστασιακά διάφορα group από Γερμανούς τουρίστες. Η αγωνία κορυφώνεται, με ποιον θα πάει η Brooke?)

Μένουμε με το theme της Brooke….

3. Χριστόφορος, Brooke, πατέρας της και αδερφός της. Ο Χριστόφορος τάχει με την Brooke, δεν τον θέλουν ο μπαμπάς και ο αδερφός της (αδιευκρίνιστο για ποιο λόγο, μια χαρά παιδί είναι ο Χριστόφορος). Προσπαθούν με χίλιους τρόπους να τους χωρίσουν (κάποιου είδους σύμπλεγμα μυρίζομαι) αλλά αυτοί όλο και βρίσκουν τρόπους να το κάνουν (στο υπνοδωμάτιο, στο μπάνιο, στο κελάρι με τα κρασιά, στο σχολείο κτλ). Όταν η Brooke του λέει να ηρεμήσουν λίγο αυτός καίει το σπίτι της (λογικό). Τον βάζουν σε ψυχιατρείο, βγαίνει έξω μετά από 2 χρόνια και την ψάχνει. Τη βρίσκει, πατάει ένα αυτοκίνητο τον μπαμπά της και τον κάνει χαλκομανία, βρίσκει ώρα να κάνει παθιασμένο reunion με την Brooke (που ακόμα τον θέλει, τι σκατά endless love θα ήταν?) εμφανίζεται ο αδερφός και ζητά το λόγο, τον ξαναρίχνουν μέσα στο ψυχιατρείο (όπου άμα δείτε το ισπανικό version του έργου κάνει μια θαυμάσια ερωτική εξομολόγηση πίσω από τα σίδερα, συγκινητικότατη μου φαίνεται και να φανταστείς δεν ξέρω λέξη ισπανικά, ούτε ξέρω γιατί το έκοψαν στο αμερικάνικο version). Anyway, η Brooke πάει και τον βρίσκει και η Diana Ross έκανε την πιο μεγάλη επιτυχία της.

4. Μάνα, κόρη και Χριστόφορος (περίμενε, ξέρω ότι το έχει ήδη κάνει), με το added twist να είναι η μετενσάρκωση του πεθαμένου συζύγου της μάνας, που έφυγε άδοξα και πρόωρα και έκτοτε δεν τον έχει ξεπεράσει. Η κόρη ερωτεύεται τον Χριστόφορο, αυτός τη μάνα (διότι είναι στην πραγματικότητα η γυναίκα του), η μάνα αδυνατεί να το πιστέψει αλλά 4 επεισόδια παρακάτω πείθεται και ζουν τον έρωτα τους μέχρι που τους ανακαλύπτει η κόρη και κάνει σκηνή της μάνας της τεκνατζούς. Η μάνα προσπαθεί να την πείσει ότι ο Χριστόφορος είναι ο μπαμπάκας της ο μακαρίτης, η κόρη τους κλείνει όλους σε ψυχιατρείο.

5. Γκόμενα από το παρελθόν και Χριστόφορος, όπου στην κορύφωση του έργου αποκαλύπτεται ότι η γκόμενα ήρθε literally από το παρελθόν μέσα σε time machine (don’t need money, don’t need friends, don’t need no credit cards to ride this train…) και στην πραγματικότητα είναι η μάνα του που δεν ήθελε να κάνει το συμφωνημένο γάμο που οργάνωσαν οι γονείς της με τον πατέρα του Χριστόφορου. Ο Χριστόφορος προσπαθεί να την πείσει να πάει πίσω, να παντρευτεί τον πατέρα του (για να γεννηθεί αυτός) και ντάξει, στην προκειμένη περίπτωση αν δεν τον θέλει βρίσκει γκόμενο, δεν χάθηκε ο κόσμος. Παράλληλα είναι διχασμένος διότι ερωτεύτηκε και αυτός τη μάνα του (Οιδιπόδειο σύμπλεγμα: Makes good TV since ancient times).

Θα μου άρεσε και κάτι σε Darth Vader, με τον Χριστόφορο στο ρόλο του νεαρού Anakin που παρασύρεται στο dark side και γράφει κανονικά την έγκυο σύζυγο με δίδυμα αλλά οκ, μπορώ να περιμένω ως τηλεθεατής. Που να τρέχεις να βάλεις την πάλη καλού με το κακό σε νεοκλασικό σπίτι των προαστίων…

Top Gear

Καλά πράγματα συνεχίζουν να συμβαίνουν στην Κύπρο…

Από τις 5 Φεβρουαρίου και κάθε δεύτερη Παρασκευή στις 6μ.μ από το ΡΙΚ2 ο Έτερος θα βρίσκεται στον καναπέ και η Δρακούνα δεν θα του μουρμουρά….

Top Gear: Το μόνο τηλεοπτικό πρόγραμμα αυτοκινήτων που βλέπουν ΚΑΙ γυναίκες (χωρίς να μουρμουρούν).


(γιατί όχι κάθε Παρασκευή???)

Bonanza CY

Χθες που λες διάβαζα το current τεύχος του περιοδικού «Συνθέσεις». Η αρχισυντάκτρια, έγραφε στο editorial ότι είμαστε probably η τελευταία γενιά που έχει την ευκαιρία να χτίσει το σπίτι της όπως το ονειρεύτηκε, στη γη, με αυλή και κήπο. Στις άλλες χώρες ο κόσμος ζει μέσα σε διαμερίσματα και η απόκτηση σπιτιού (που σχεδιάστηκε για σένα) είναι reserved μόνο για τους πολύ λίγους. Ακολουθούσε ρεπορτάζ με παραδείγματα από σπίτια που σχεδιάστηκαν από Κύπριους αρχιτέκτονες με άποψη. Οι Κύπριοι αρχιτέκτονες τελευταίως προτείνουν τολμηρά πράγματα, και οι ιδιοκτήτες τολμούν να δεχτούν να πειραματιστούν με νέες φόρμες και γραμμές.

Πολύ ωραία. Οι Κύπριοι αρχιτέκτονες μπορεί να προτείνουν ωραία πράγματα, αλλά υπάρχει και το ταμπεραμέντο μας που δεν μας αφήνει να ησυχάσουμε.

Μου έρχεται ευθύς μια αναλαμπή (έτσι είναι αυτές, εκεί που κάθεσαι ανάβει λαμπάκι στον εγκέφαλο όπως τα Μίκυ Μάους και έχεις κάτι να μαλακίζεσαι για το υπόλοιπο της ημέρας). Τρέχω στο computer και βρίσκω δύο φωτογραφίες που μου έστειλε μια αναγνώστρια πριν ένα μήνα.

Η είσοδος στο Ponderosa. Οι γιγάντιοι κορμοί κόπηκαν από τον Little Joe, ή και τον Hoss, δεν είμαι σίγουρη και μεταφέρθηκαν εκεί με μουλάρια που είχαν κίνηση και στους τέσσερις τροχούς. Το σπίτι είναι καλυμμένο με το είδος της πέτρας που αφθονεί στο ράντζο. Μόνο η μοναχική φοινικιά προδίδει ότι βρισκόμαστε στην ανατολική Μεσόγειο και όχι την ανατολική Νεβάδα.

Είναι να απορείς γιατί κάποιος να θέλει μια τόσο «δυναμική» περίφραξη του χώρου του.
- Για να μην του φύγει το κοπάδι των αλόγων?
- Για να μην του φύγει το Hummer?
- Για να μην του φύγει η σύζυγος? Τα παιδιά?
- Είναι μήπως celebrity και δεν θέλει να τον φωτογραφήσουν οι paparazzi?
- Ζει άραγε η Beyonce ανάμεσα μας και δεν το ξέρουμε?

Ή μήπως κάποιος σπούδασε στο Silver State και ακόμα να το ξεπεράσει….

Έλα κέντρο, έλα κέντρο

Θα ήθελα και εγώ με τη σειρά μου, να καταγγείλω ένα ακόμα αποσταθεροποιητικό γεγονός. Η κυρία Ελένη, η γειτόνισσα μου, έφερε άρον άρον εργάτες για να επενδύσουν (imish) την πρόσοψη του σπιτιού της με πέτρα. Το βρίσκω εξαιρετικά ύποπτο, γιατί να θέλει ΤΩΡΑ η γειτόνισσα να κάνει αυτή την εργασία? Έχει κάτι που θέλει να κρύψει κάτω από την επένδυση? Και γιατί οι εργάτες σημείωσαν με spray συγκεκριμένα σημεία πάνω στον τοίχο? Πρόσεξα, ότι είναι το ίδιο χρώμα spray που χρησιμοποιήθηκε για να γραφτεί πάνω στο τοιχούδι της εκκλησίας μας το σύνθημα «Κούλλα και Φάνης L.F.E. & E.», το οποίο αποτελεί μια σαφή και ολοφάνερη βεβήλωση του ιερού αυτού χώρου. Μάλιστα, το σύνθημα είναι γραμμένο στο τοιχούδι που βρίσκεται δίπλα που τους ιστούς με τις σημαίες. Είμαι σίγουρη ότι προσπάθησαν να πειράξουν και τις σημαίες αλλά τους φανερώθηκε ο Απόστολος Ανδρέας (μεγάλη η χάρη του) και τους ξίππασε για να φύγουν.

Πίσω στην κυρία Ελένη, πρόσεξα ότι έφερε Τουρκοκύπριους εργάτες για να τοποθετήσουν την επένδυση από πέτρα. Αλλού αυτά κυρία Ελένη. Σε καταλάβαμε. Αυτοί δεν είναι εργάτες αλλά Τούρκοι μυστικοί πράκτορες που σκοπό έχουν να κατασκοπεύσουν την πατριωτική γειτονιά μας και να κάμψουν το ηθικό μας. Τον ένα μάλιστα τον άκουσα να μιλά ελληνικά. Φως φανάρι ότι εκπαιδεύτηκε σε μυστικά στρατόπεδα του Νακόρνο Καραμπάχ (μη σου πω και στα υψώματα Γκολάν) στην κατασκοπία. Παρακαλώ όπως η Αστυνομία ζητήσει το video κλειστού κυκλώματος από το μπούκκικο next door για να μελετήσουμε τις κινήσεις τους (και η κυρία Μαρία από απέναντι θέλει να δει αν ο άντρας της ο αχαΐρευτος ακόμα παίζει αππάρους όταν αυτή δεν τον ελέγχει).

Αυτό, σε συνδυασμό με την κλοπή της σωρού του πρώην Προέδρου, την προφητεία των Ίνκας για το τέλος του κόσμου, την πρόσφατη δολοφονία μεγαλοεκδότη και τους βανδαλισμούς σε κοιμητήρια και στο Γ’ Λύκειο Αγίου Ιωάννη στη Λεμεσό και σε ένα δημοτικό στα Πάνω Πολεμίδια, αποδεικνύουν περίτρανα ότι κάτι τρέχει στα γύφτικα, όλα συνδέονται μεταξύ τους και αποτελούν μέρος μιας μεγαλύτερης συνομωσίας που σκοπό έχει να κάμψει το ηθικό μας. Όχι κυρία Ελένη, εμείς κρατάμε γερά, εμείς θα αντισταθούμε, εμείς δεν φοβόμαστε τις τακτικές σου και δεν πρόκειται να βάλουμε επένδυση από πέτρα, ο κόσμος να χαλάσει!

Trash Nation 17

Όσοι από εσάς έκαναν sex σε αυτό το κρεβάτι να σηκώσουν το χέρι τους!

Το θέμα μας σε αυτό το επεισόδιο δεν είναι το ζευγάρι, επαναλαμβάνω, ΔΕΝ είναι το ζευγάρι forget that they are even there. Το θέμα μας είναι το δωμάτιο.

Το δωμάτιο αυτό (για τους μη μυημένους) είναι το wedding suite του Cyprus Hilton. Ναι, εκείνου του ξενοδοχείου απέναντι από το οίκημα του ΑΠΟΕΛ. Το δωμάτιο αυτό προσφέρεται σε όσους κάνουν τη δεξίωση του γάμου τους στο Hilton.

(κλείστε τα στόματα σας, θα μπει καμιά μύγα)

Lo and behold την πληθώρα κλαδωτού στη διακόσμηση.

Lo and behold τους καθρέφτες δεξιά και αριστερά του κρεβατιού (σπάζω το νου μου να θυμηθώ αν έχει και στο ταβάνι αλλά δεν μπορώ… everything is a blur…. Θυμάται κανένας?)

Πριν μερικά χρόνια που μπήκα μέσα σε αυτό το δωμάτιο (εκτός από προσωρινή τύφλωση και τάσεις εμετού) υπέθεσα ότι πρόκειται να ανακαινιστεί ΣΥΝΤΟΜΑ και εγώ μέσα στην ατυχία μου απλώς δεν πρόλαβα την super duper ανακαίνιση.

Nope. Δεν έγινε ανακαίνιση. Same old, same old.





Είμαι πλέον πεπεισμένη ότι αυτό το σκηνικό είναι έτσι ξεπίτηδες, και αποτελεί ένα είδος test για τους νεόνυμφους (πως ας πούμε οι Ινδιάνοι στέλλουν το γιο τους μέσα στο δάσος να ζήσει με τους λύκους για να αποδείξει ότι έγινε άντρας-κυνηγός? Πως οι Εσκιμώοι στέλλουν το γιο τους να ζήσει μόνος στους πάγους για να αποδείξει ότι ενηλικιώθηκε? Κάτι παρόμοιο). Οποιοδήποτε ζευγάρι στη θέα όλου αυτού του κλαδωτού καρακίτς σκηνικού, καταφέρει να… λειτουργήσει, τότε είναι πραγματικά έτοιμο να ζήσει μαζί για μια αιώνια ζωή!

(με το να «λειτουργήσει» εννοώ no cheating guys, no sex in the bathroom!)

Ράντσεφ εναντίον Κύπρου

Εσκοτώθηκα να βρω την είδηση για την καταδίκη της Κυπριακής Δημοκρατίας από το ΕΔΑΔ για το θάνατο της Ρωσίδας Οξάνας Ράντσεβα, η οποία στην προσπάθεια της να αποδράσει «έπεσε» από τον πέμπτο όροφο διαμερίσματος στη Λεμεσό το οποίο ανήκε στον ιδιοκτήτη του καμπαρέ στο οποίο εργαζόταν. Οι κουβέντες έγιναν το 2001 και έκτοτε ο παπάς της προσπαθεί να αποδείξει ότι οι καπαρετζήδες actually δολοφόνησαν την κόρη του και η Αστυνομία μας ήταν συνεννοημένη.

Μόνο η Cyprus Mail το είχε πρωτοσέλιδο με λεπτομέρειες και ο Πολίτης στη σελίδα 3 (thanks people). Οι άλλες εφημερίδες rock a by baby… (εν το έμαθαν ακόμα?)

Πάω στοίχημα το θέμα θα περάσει στο ντούκου και στα τηλεοπτικά δελτία το βράδυ. Διότι στην Κυπριακή Δημοκρατία, μόνο των προσφύγων που θέλουν να πάνε στα σπίτια τους καταπατούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα τους. Κανενού άλλου.

Η ιστορία είναι τόσο standard που σηκώνουνται οι τρίχες της κκελές σου (αν δεν εππέσαν ως τωρά):

Η Οξάνα ήρθε στην Κύπρο για να δουλέψει ως μεταφράστρια και φτάνοντας εδώ, ω! τι έκπληξη, ανακάλυψε ότι θα δούλευε σε καπαρέ για να μεταφράζει στα bachelor parties και τις εξόδους των Κυπρίων και άλλων ανδρών. Τέλος πάντων η Οξάνα έφυγε σκαστή από τη δουλειά της. Φυσικά εντοπίστηκε διότι τίποτε δεν μένει κρυφό σε αυτό το νησί (go figure γιατί δεν εξιχνιάζονται διάφορα εγκλήματα, you have three guesses) και μεταφέρθηκε στην Αστυνομία.

Ο ρόλος της Αστυνομίας σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να εκφοβίσει τις κοπέλες και να τις συνετίσει, αλλά και να τους αποδείξει πως είναι αδιανόητο να διαφύγουν. Αντί να της πιάσουν κατάθεση, να εξετάσουν τις καταγγελίες της ή anyway, να διερωτηθούν γιατί σκατά σηκώθηκε και έφυγε πάνω σ’ άνεμο, τηλεφώνησαν στον καπαρετζή-εργοδότη της να έρθει να την πιάσει. Αδίκως η κοπέλα εκλιπαρούσε τους αστυνομικούς σε όλες τις γλώσσες που γνώριζε και ζητούσε να δει δικηγόρο. Οι αστυνομικοί την παρέδωσαν στον καπαρετζή, ο οποίος τη μετέφερε στο σπίτι φίλου του.

Παρένθεση: Ναι, you guessed correctly, οι καπαρετζήδες ταΐζουν on a regular basis τους Αστυνομικούς. Genius!

Από το διαμέρισμα εκείνο η Οξάνα «πέτασε» από τον πέμπτο όροφο κανά μισάωρο αργότερα και βρέθηκε νεκρή.

Έκτοτε η Κυπριακή Δημοκρατία έχει δοκιμάσει διάφορα tricks:

- Έβγαλε πόρισμα αυτοκτονίας
- Δεν είδε τίποτε μεμπτό στη νεκροψία (άλλα είδαν οι Ρώσοι)
- Προσπάθησε να κλείσει την υπόθεση με τον παπά της Οξάνας προσφέροντας του αποζημίωση.
- «Επανεξετάζει» την υπόθεση 8 χρόνια μετά (γνωστό και ως «κάτσε γάαρε ψόφα»)

Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι ήδη διάσημη ως χώρα που κάνει παράνομο trafficking γυναικών και δεν χρειάζεται το χαλούμι ή την Κουμανταρία για να γίνει διεθνώς γνωστή.

Update 9.1.2010: Ναι, just as I thought. Εκτός από το Mega που μπήκε στον κόπο να κάνει decent ρεπορτάζ για το θέμα, οι υπόλοιποι μαλακίστηκαν κάνα μισάωρο για τη σημαία που έλειπε και ακολούθως ασχολήθηκαν με άλλα θέματα. Ενδεικτικό των προτεραιοτήτων μας, όταν πρώτο θέμα σε αυτή τη χώρα γίνεται ένα πανί και όχι η σωματεμπορία, ο τζίρος της οποίας κατατάσσεται τρίτος παγκοσμίως μετά την πώληση όπλων και ναρκωτικών.

Party animal

Όλες αυτές τις μέρες που λείπαμε, μου έλειψε η γιαγιά Μαγκάιβερ. Όσο περνά ο καιρός οι μέρες διαύγειας της λιγοστεύουν και είναι θέμα τύχης να την πετύχεις και να κάνεις μια λογική συζήτηση μαζί της. Πάω να την επισκεφτώ με την κουκλάρα το απόγευμα. Μας υποδέχεται με το νυχτικό και τη robe de chambre της. Σχολιάζω ότι η ώρα 5 είναι πολύ νωρίς για να πάει για ύπνο, στο οποίο μου απαντά ότι όχι, μόλις ξύπνησε από τις κραιπάλες της προηγούμενης νύχτας.

Ρεβεγιόν γιαγιά Μαγκάιβερ?

Βασικά την κάλεσε μια θεία, συγγενής μας, να περάσει την παραμονή της Πρωτοχρονιάς μαζί τους. Ντύθηκε, στολίστηκε, πέρασε η μαμά Δρακούνα και πήγανε όλοι μαζί παρέα στο οικογενειακό τραπέζι. Σε κάποια φάση στο τραπέζι έστρωσαν καρέ για να παίξουν χαρτιά. Έλα γιαγιά Μαγκάιβερ, δεν δεχόμαστε όχι γιαγιά Μαγκάιβερ, κάτσε γιαγιά Μαγκάιβερ, να μην μου τα πολυλογεί, η γιαγιά Μαγκάιβερ έκατσε στο Θανάση το 2009 και σηκώθηκε από τη τσόχα, χαράματα του 2010. Η ώρα 4 το πρωί επέστρεψε στο σπίτι. Έβλεπε αστεράκια. Νόμισε ότι ξέχασε να πιει τα φάρμακα της.

«Ντρεπόμουν να σηκωθώ. Δεν ήθελα να χαλάσω τη διασκέδαση», μου δικαιολογήθηκε το party animal.

Είχε όμως χάσει τον ύπνο της, που να ηρεμήσει η ώρα 4 το πρωί. Επιπλέον, ανακάλυψε έντρομη ότι η ώρα 6.30 (σε δυόμισι ώρες δηλαδή από την ώρα που μπήκε στο σπίτι) έπρεπε να σηκωθεί anyway για να πάει εκκλησία (όχι, δεν ήταν option να ΜΗΝ πάει εκκλησία. Παίρνουν παρουσίες). Η γιαγιά Μαγκάιβερ ήπιε ένα γάλα, άλλαξε ρούχα και πήγε στην εκκλησία πιντωμένη. «Έψαλλε ο παπάς και εγώ ήμουν σε ένα πράσινο λιβάδι», μου είπε. «Νομίζω είδα να κάθεται τρεις σκάμνους μπροστά μου ο παππούς σου, ο μακαρίτης. Άσε, πανωλεθρία».

Η γιαγιά Μαγκάιβερ μάζεψε τα κομμάτια της, επέστρεψε στο σπίτι, έφαγε την βασιλόπιτα- αντίδωρο που τους έδωσε ο πάτερ της εκκλησίας και ξεράθηκε στον ύπνο. Κοιμόταν όλο το πρωί και κατά τις 4 το απόγευμα ξύπνησε φρέσκια και χαλαρή. Έκανε ένα μπάνιο, έβρασε τη σουπίτσα της, έβαλε τη ρομπίτσα της και είπε να κάτσει στην τηλεόραση να χαλαρώσει. Δεν έκατσε ούτε δέκα λεπτά όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν ο θείος μου (ο γιος της) ο οποίος της ευχήθηκε Χρόνια Πολλά και Ευτυχισμένα και να ετοιμαστεί διότι σε μισή ώρα θα περάσει να την πάρει να περάσει το βράδυ μαζί με την οικογένεια του και guess what! Θα έχει και καρέ να παίξουν χαρτιά!

Κόκαλο η γιαγιά Μαγκάιβερ. Μα δεν θα αφήσουν ποτέ την τρίτη ηλικία να χαλαρώσει?

Να μην μου τα πολυλογεί η γιαγιά Μαγκάιβερ, πήγε και σε αυτό το τραπέζι, έκατσε πάλι στο καρέ των χαρτιών και επέστρεψε στο σπίτι κατάκοπη η ώρα 1.30 το πρωί. Βρικολάκιασε μέχρι τις 5 που δεν την έπαιρνε ο ύπνος (πάλι καλά που δεν την ήρθε να πάει περίπατο και να τη χάσουμε πάλι) και ακολούθως ξεράθηκε και πάλι στον ύπνο. Τώρα που την βλέπω έτσι, πριν λίγο ξύπνησε και με προειδοποιεί ότι δεν πάει πουθενά, σπίτι της θα μείνει. Εξάλλου περιμένει τον παππού (το μακαρίτη) να περάσει αργότερα και πρέπει να ετοιμαστεί.

«Από όλο αυτό το ξενύχτι, έχασα 9 ολόκληρα Ευρώ!» μου λέει τσαντισμένη. «Θέλουν να μου φάνε την προίκα μου!»

Εγώ απλώς τη συμβούλεψα να μην ξενυχτήσουν με τον παππού παίζοντας χαρτιά.

Επιστροφή από το ψυγείο

Transalpin τρένα και κουλτούρα
Στο τρένο από Μόναχο προς Βουδαπέστη, μπροστά μας κάθεται γερμανοειδής νεαρός (ψηλός, ξανθός, με γυαλιά, ντυμένος από πάνω μέχρι κάτω στα μαύρα, κοιτάζει τη δουλειά του). Έχει αναμένο laptop στα πόδια του και παρακολουθεί ένα film noir με τρένα, στρατιωτικούς και δολοφονίες. Δεν μπορώ να ακούσω σε ποια γλώσσα είναι το έργο διότι φοράει τα head phones του. Υποψιάζομαι ότι είναι γερμανικό.

«Να δεις που όταν τελειώσει, θα βάλει να δει Αγγελόπουλο» λέει ο Έτερος δίπλα μου.

Εκείνη τη στιγμή περνά η εισπράκτορας, μια τύπισσα Ασιατικής καταγωγής (Κινέζα? Βιετναμέζα? Θαιλανδέζα?) και μας ζητά το εισιτήριο στα γερμανικά. Όταν φτάνει στον γερμανοειδή κουλτουρέ τύπο, αυτός αντί εισιτήριο, ανοίγει ένα folder στο laptop και εμφανίζεται ηλεκτρονικό το εισιτήριο στην οθόνη του laptop. Η εισπράκτορας σκανάρει το εισιτήριο με τη μηχανή της και προχωρεί πάρα κάτω. Ο τύπος επιστρέφει στο film noir.

Ο Έτερος έχει εντυπωσιαστεί από την όλη σκηνή και αρχίζει να υπολογίζει τι θα χρειαζόταν στην Κύπρο, για να φτάσουμε στο σημείο αυτό: να μετακινούμαστε με μέσα μαζικής μεταφοράς και τα εισιτήρια μας να είναι available σε ηλεκτρονική μορφή. Κανά μισάωρο υπολογισμών αργότερα, αποφασίζει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να προλάβουμε in our lifetime κάτι τέτοιο. Θα πρέπει να παραμείνει τουριστική ατραξιόν του εξωτερικού. Μόνο για την κατασκευή του αποχετευτικού, έχει σκαφτεί όλη η Λευκωσία. Φαντάσου να πρέπει να τοποθετηθούν ράγες και ηλεκτρικά καλώδια. Ιστορία ο πόνος. Του θυμίζω ότι πριν 50 χρόνια στην Κύπρο δεν υπήρχε κωλόχαρτο να αγοράσεις. Τώρα θεωρείται είδος πρώτης ανάγκης. Υπάρχει ελπίς.

Στο bar με τις ξύλινες καρέκλες α λα Χάιντι (η τόνενη καρέκλα του Ελβετού)
Έξω είναι -2 βαθμοί Κελσίου (για τα δικά μου δεδομένα ψόφος, για τα δεδομένα όλων των υπολοίπων τέλειος χειμερινός καιρός). Αυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο Έτερος έχει καταναλώσει μια φάουσα Franziskaner μπύρες και μερικά μέτρα λουκάνικα, τον κάνει να αποφασίσει να μετακομίσει μόνιμα στην παγωμένη Ευρώπη. Θα κλέψει τη δουλειά κάποιου τόπακα και θα είναι τέλεια. Του θυμίζω ότι τη συγκεκριμένη μάρκα μπύρας, καθώς και τα λουκάνικα μπορεί να τα αγοράσει και από το Αλφαμέγα Ακρόπολης, άρα προς τι ο μαζοχισμός? Αντιλαμβάνομαι με τρόμο τι ακριβώς συνέβηκε εδώ.

Πριν μερικά χρόνια, με το παραμικρό ήθελα να μετακομίσω στο εξωτερικό. Έδινα πάντοτε γελοίες δικαιολογίες. Για παράδειγμα, ήθελα να μετακομίσω στην Ιταλία για να πίνω ιταλικό καφέ. Ήθελα να μετακομίσω στην Αγγλία για να διαβάζω τις κυριακάτικες εφημερίδες. Ήθελα να μετακομίσω στην Ελλάδα για να τρώω στις ταβέρνες. (όλα αυτά μπορείς να τα κάνεις και στην Κύπρο και με καλύτερο καιρό).

Τώρα μου πέρασε και οι όροι αντιστράφηκαν. Θέλει να μετακομίσει ο Έτερος. Μα δεν θα συγχρονιστούμε ποτέ γαμώτο μου?

Στο αεροπλάνο της επιστροφής, ο αεροσυνοδός σχολιάζει ότι από τους 2 βαθμούς ήρθαμε στους 22 βαθμούς. «Ζείτε στον παράδεισο» μας λέει.

Ναι. Όπως το είπες χρυσέ μου.