Επιστροφή από το ψυγείο

Transalpin τρένα και κουλτούρα
Στο τρένο από Μόναχο προς Βουδαπέστη, μπροστά μας κάθεται γερμανοειδής νεαρός (ψηλός, ξανθός, με γυαλιά, ντυμένος από πάνω μέχρι κάτω στα μαύρα, κοιτάζει τη δουλειά του). Έχει αναμένο laptop στα πόδια του και παρακολουθεί ένα film noir με τρένα, στρατιωτικούς και δολοφονίες. Δεν μπορώ να ακούσω σε ποια γλώσσα είναι το έργο διότι φοράει τα head phones του. Υποψιάζομαι ότι είναι γερμανικό.

«Να δεις που όταν τελειώσει, θα βάλει να δει Αγγελόπουλο» λέει ο Έτερος δίπλα μου.

Εκείνη τη στιγμή περνά η εισπράκτορας, μια τύπισσα Ασιατικής καταγωγής (Κινέζα? Βιετναμέζα? Θαιλανδέζα?) και μας ζητά το εισιτήριο στα γερμανικά. Όταν φτάνει στον γερμανοειδή κουλτουρέ τύπο, αυτός αντί εισιτήριο, ανοίγει ένα folder στο laptop και εμφανίζεται ηλεκτρονικό το εισιτήριο στην οθόνη του laptop. Η εισπράκτορας σκανάρει το εισιτήριο με τη μηχανή της και προχωρεί πάρα κάτω. Ο τύπος επιστρέφει στο film noir.

Ο Έτερος έχει εντυπωσιαστεί από την όλη σκηνή και αρχίζει να υπολογίζει τι θα χρειαζόταν στην Κύπρο, για να φτάσουμε στο σημείο αυτό: να μετακινούμαστε με μέσα μαζικής μεταφοράς και τα εισιτήρια μας να είναι available σε ηλεκτρονική μορφή. Κανά μισάωρο υπολογισμών αργότερα, αποφασίζει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να προλάβουμε in our lifetime κάτι τέτοιο. Θα πρέπει να παραμείνει τουριστική ατραξιόν του εξωτερικού. Μόνο για την κατασκευή του αποχετευτικού, έχει σκαφτεί όλη η Λευκωσία. Φαντάσου να πρέπει να τοποθετηθούν ράγες και ηλεκτρικά καλώδια. Ιστορία ο πόνος. Του θυμίζω ότι πριν 50 χρόνια στην Κύπρο δεν υπήρχε κωλόχαρτο να αγοράσεις. Τώρα θεωρείται είδος πρώτης ανάγκης. Υπάρχει ελπίς.

Στο bar με τις ξύλινες καρέκλες α λα Χάιντι (η τόνενη καρέκλα του Ελβετού)
Έξω είναι -2 βαθμοί Κελσίου (για τα δικά μου δεδομένα ψόφος, για τα δεδομένα όλων των υπολοίπων τέλειος χειμερινός καιρός). Αυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο Έτερος έχει καταναλώσει μια φάουσα Franziskaner μπύρες και μερικά μέτρα λουκάνικα, τον κάνει να αποφασίσει να μετακομίσει μόνιμα στην παγωμένη Ευρώπη. Θα κλέψει τη δουλειά κάποιου τόπακα και θα είναι τέλεια. Του θυμίζω ότι τη συγκεκριμένη μάρκα μπύρας, καθώς και τα λουκάνικα μπορεί να τα αγοράσει και από το Αλφαμέγα Ακρόπολης, άρα προς τι ο μαζοχισμός? Αντιλαμβάνομαι με τρόμο τι ακριβώς συνέβηκε εδώ.

Πριν μερικά χρόνια, με το παραμικρό ήθελα να μετακομίσω στο εξωτερικό. Έδινα πάντοτε γελοίες δικαιολογίες. Για παράδειγμα, ήθελα να μετακομίσω στην Ιταλία για να πίνω ιταλικό καφέ. Ήθελα να μετακομίσω στην Αγγλία για να διαβάζω τις κυριακάτικες εφημερίδες. Ήθελα να μετακομίσω στην Ελλάδα για να τρώω στις ταβέρνες. (όλα αυτά μπορείς να τα κάνεις και στην Κύπρο και με καλύτερο καιρό).

Τώρα μου πέρασε και οι όροι αντιστράφηκαν. Θέλει να μετακομίσει ο Έτερος. Μα δεν θα συγχρονιστούμε ποτέ γαμώτο μου?

Στο αεροπλάνο της επιστροφής, ο αεροσυνοδός σχολιάζει ότι από τους 2 βαθμούς ήρθαμε στους 22 βαθμούς. «Ζείτε στον παράδεισο» μας λέει.

Ναι. Όπως το είπες χρυσέ μου.