Bonanza CY

Χθες που λες διάβαζα το current τεύχος του περιοδικού «Συνθέσεις». Η αρχισυντάκτρια, έγραφε στο editorial ότι είμαστε probably η τελευταία γενιά που έχει την ευκαιρία να χτίσει το σπίτι της όπως το ονειρεύτηκε, στη γη, με αυλή και κήπο. Στις άλλες χώρες ο κόσμος ζει μέσα σε διαμερίσματα και η απόκτηση σπιτιού (που σχεδιάστηκε για σένα) είναι reserved μόνο για τους πολύ λίγους. Ακολουθούσε ρεπορτάζ με παραδείγματα από σπίτια που σχεδιάστηκαν από Κύπριους αρχιτέκτονες με άποψη. Οι Κύπριοι αρχιτέκτονες τελευταίως προτείνουν τολμηρά πράγματα, και οι ιδιοκτήτες τολμούν να δεχτούν να πειραματιστούν με νέες φόρμες και γραμμές.

Πολύ ωραία. Οι Κύπριοι αρχιτέκτονες μπορεί να προτείνουν ωραία πράγματα, αλλά υπάρχει και το ταμπεραμέντο μας που δεν μας αφήνει να ησυχάσουμε.

Μου έρχεται ευθύς μια αναλαμπή (έτσι είναι αυτές, εκεί που κάθεσαι ανάβει λαμπάκι στον εγκέφαλο όπως τα Μίκυ Μάους και έχεις κάτι να μαλακίζεσαι για το υπόλοιπο της ημέρας). Τρέχω στο computer και βρίσκω δύο φωτογραφίες που μου έστειλε μια αναγνώστρια πριν ένα μήνα.

Η είσοδος στο Ponderosa. Οι γιγάντιοι κορμοί κόπηκαν από τον Little Joe, ή και τον Hoss, δεν είμαι σίγουρη και μεταφέρθηκαν εκεί με μουλάρια που είχαν κίνηση και στους τέσσερις τροχούς. Το σπίτι είναι καλυμμένο με το είδος της πέτρας που αφθονεί στο ράντζο. Μόνο η μοναχική φοινικιά προδίδει ότι βρισκόμαστε στην ανατολική Μεσόγειο και όχι την ανατολική Νεβάδα.

Είναι να απορείς γιατί κάποιος να θέλει μια τόσο «δυναμική» περίφραξη του χώρου του.
- Για να μην του φύγει το κοπάδι των αλόγων?
- Για να μην του φύγει το Hummer?
- Για να μην του φύγει η σύζυγος? Τα παιδιά?
- Είναι μήπως celebrity και δεν θέλει να τον φωτογραφήσουν οι paparazzi?
- Ζει άραγε η Beyonce ανάμεσα μας και δεν το ξέρουμε?

Ή μήπως κάποιος σπούδασε στο Silver State και ακόμα να το ξεπεράσει….