Μυστήρια του Σύμπαντος: Η γέννα

Ευχαριστώ όλους για τις ευχές τους. Ειλικρινά, γνωστοί και άγνωστοι δεν έχει καμία σημασία. Οι ευχές σας είναι ευπρόσδεκτες. Εγώ με τη σειρά μου σας εύχομαι να έχετε όλοι καλές εγκυμοσύνες και γέννες (όταν και εφόσον το αποφασίσετε βέβαια).

Σε εκείνους που ευχήθηκαν να αρχίσω να ασχολούμαι μόνο με το μωρό και να παρατήσω το blogging απαντώ ότι πλέον μπορώ να κάνω τα πάντα. Είμαι μια μάνα :)

Και τώρα να αναφέρω περιληπτικά τι έγινε. Το θαύμα της ζωής περνά μέσα από σύριγγες, σωλήνες, ένα κλύσμα και το χειρουργείο.

Ήξερα εδώ και μερικές βδομάδες ότι το τεκνό είχε ισχιακή προβολή (αυτό που λένε οι γιατροί breech position, αυτό που λέμε εμείς κακό στραβό και ανάποδο position). Ο γιατρός με ενημέρωσε σχετικά και προγραμματίσαμε τον τοκετό συγκεκριμένη μέρα. Με καισαρική. Τις τελευταίες μέρες, όποιου έλεγα ότι σε λίγες μέρες γεννώ, με έταζαν σε αγίους, μου έβαζαν ευχές και μου έφερναν λάδι, άγιασμα, εικονίτσες, ότι φανταστείς. Νιώθεις όπως το μελλοθάνατο. Και να μην είσαι αγχωμένος, σε αγχώνουν. Το μόνο καλό, άμα ξέρεις πότε θα γεννήσεις κανονίζεις τις δουλειές σου αναλόγως. Πήγα κομμωτήριο, έκανα φρύδι, μουστάκι ,χέρια, πόδια, μάσκες προσώπου κτλ και κατά τις 9 το βράδυ πριν τον τοκετό τηλεφώνησα στο γιατρό (όπως μου είπε).

- Πως είσαι? Έτοιμη?
- Μια χαρά, σκέφτομαι να βάψω και νύχι γιατρέ αλλά κάπου άκουσα ότι δεν πρέπει όταν θα εγχειριστείς.
- Καλά άκουσες, άφησε το νύχι ήσυχο. Θα τα πούμε αύριο το πρωί.
- Μάλιστα.

Δεν ξέρω τι παίζει με άλλου είδους εγχειρήσεις, αλλά εμένα ο γιατρός με έβαλε να εμφανιστώ στην κλινική από τα 7 χαράματα. Δηλαδή, η ώρα 7 (όνειρο με έβλεπε?) το πρωί. Μέχρι να ξυπνήσουμε, να μαζέψουμε τα σχετικά που έπρεπε να πάρουμε μαζί μας, να ξεκολλήσει ο ένας και μετά ο άλλος από το μπάνιο και να ταΐσουμε τη γάτα, είχαμε αργήσει. Είπα της μαμάς Δρακούνας να έρθει και εκείνη παρέα για να έχουμε τουλάχιστον ένα ώριμο άτομο μαζί μας. Η μαμά Δρακούνα φυσικά και ήταν έτοιμη για δράση στην ώρα της και άρχισε τη μουρμούρα «κινηθείτε» και «κινηθείτε». Είναι πολύ παράξενο το συναίσθημα να βλέπεις κίνηση στο δρόμο, κόσμος που πάει στη δουλειά του και εσύ να πηγαίνεις να γεννήσεις.

Φτάνοντας στην κλινική με ρώτησαν τι δωμάτιο θέλω, στο οποίο διάλεξα ένα με τζακούζι, πλάσμα οθόνη και καλλυντικά Molton Brown και με θέα την Καλντέρα για να βλέπω το απέραντο γαλάζιο και το ηλιοβασίλεμα στα μάτια μου, παρήγγειλα φραπέ, στο οποίο με θύμισαν ότι δεν πρέπει να φάω ή να πιω τίποτα (και πως θα ξυπνήσω κανονικά??) και μετά με ρώτησαν αν πήγα τουαλέτα.

- Πήγα, αλλά χωρίς επιτυχία.
- Πρέπει να σου κάνουμε κλύσμα.

Γαμώτο.

- Πρέπει?
- Ναι, για να καθαρίσει το έντερο σου.

Εμένα το κλύσμα μου θυμίζει γέρους άνω των 65 χρονών και πάνες tender για την ακράτεια και άλλα αηδιαστικά. Ο Έτερος προσπάθησε να με πείσει ότι το κλύσμα είναι περίπου η νέα λέξη της ομορφιάς, το κάνουν σε όλα τα καλά spa σαν treatment για να καθαρίζεις «εσωτερικά» και να λάμπει το δέρμα και τα μαλλιά σου. Το κάνουν συστηματικά όλες οι σταρ του Hollywood και είναι θαυμάσια εμπειρία… Δεν με έπεισε αλλά I keep that thought. Η νοσοκόμα από χώρα του πρώην ανατολικού μπλοκ δεν μου άφησε και πολλά περιθώρια να αντιδράσω.

Ακολούθως μου έδωσαν μια τρισχαριτωμένη ρόμπα με πισινό εξαερισμό καθώς και ένα σετ μπλε ρούχα χειρουργείου με ασορτί μάσκα προσώπου, τύπου ER για τον Έτερο.

Μπορούμε άραγε να τα κρατήσουμε για να παίζουμε μετά τους γιατρούς???

Φοράμε τα κουστούμια χειρουργείου και έχουμε κατουρηθεί από τα γέλια. Τελικά οι τσόντες σε ιατρεία που σκύβεις και ο καλός γιατρός σε… παίρνει από πίσω, έχουν κάποια βάση. Είναι βασισμένες σε πραγματοποιήσιμα γεγονότα. Ο… πισινός εξαερισμός βοηθάει πολύ.

Και μετά μπήκαμε στο χειρουργείο.

Το χειρουργείο ονομάζεται χειρουργείο διότι είναι ένα κρύο μέρος με φλωρεντζέ φωτισμό και stainless steel αντικείμενα. Αν ήταν χρωματιστό, ζεστό και ευχάριστο θα ονομαζόταν «παιδική χαρά».

Με βάζουν να κάτσω πάνω στο κρεβάτι του χειρουργείου και αρχίζουν να με καλωδιώνουν. Να βάλουμε ορρό στο χέρι (ένεση), να πάρουμε λίγο αίμα (ένεση), να βάλουμε το αναισθητικό (βαρβάτη ένεση σαν να σε πιάνει το ρεύμα), άλλων 3 ειδών καλώδια κολλημένα πάνω μου (κόκκινα, άσπρα, κίτρινα, μπλέ, καραβάκια στο Αιγαίο) δεν μπορούσα να κινηθώ από τα σωληνάκια που εφάρμοσαν σε διάφορα σημεία του σώματος μου. Όλα απόλυτα φυσιολογικά και ρουτίνα. Ο γιατρός καθόταν σε μια γωνιά και διάβαζε την εφημερίδα του και κανόνιζε να πάει με τον αναισθησιολόγο για οφτό κλέφτικο ενώ ο Έτερος φωτογραφιζόταν με τις νοσοκόμες (έλεος).

Θυμάμαι τον αναισθησιολόγο να μου λέει ότι θα νιώσω μια ζεστή αίσθηση και αυτό σημαίνει ότι το αναισθητικό άρχισε να λειτουργεί. Πράγματι, άρχισα να νιώθω ζεστά και με ξάπλωσαν στο κρεβάτι (ο οργανισμός μου γενικά είναι πολύ βολικός όταν παίρνει φάρμακα. Αντιδρά αμέσως). Εγώ νόμισα ότι επειδή θα έκανα τοπική αναισθησία και θα ήμουν ξύπνια κατά τη διάρκεια της επέμβασης θα έβλεπα τα πάντα αλλά σε εκείνο το σημείο έστησαν ένα μπλε παραβάν μπροστά μου και δεν μπορούσα να δω τίποτε. Διαμαρτυρήθηκα αλλά μου είπαν ότι η τοπική αναισθησία δεν γίνεται για να μπορείς να «βλέπεις» εσύ το show.

Τέλος πάντων, μπορούσα να δω μόνο το μπλε παραβάν και τη φλωρέντζα στο ταβάνι. Σκέφτηκα ότι αυτή είναι η τελευταία θέα που θα δω πριν γίνω μάνα (η φλωρέντζα ήθελε καθάρισμα) –ένας άλφα μελοδραματισμός ήταν κατάλληλος για την περίσταση-. Ο Έτερος ήταν εκεί αλλά έτσι που φορούσαν όλοι μάσκες και μπλε φόρμες (και εγώ ήμουν ελαφρώς μαστουρωμένη) ήταν δύσκολο να ξεχωρίσεις ποιος ήταν ποιος. Ήταν και το παραβάν μπροστά.

Είναι αλήθεια πάντως ότι δεν νιώθεις τίποτα. Απολύτως. Νιώθεις λίγο άβολα βέβαια, με όλα τα καλώδια ενωμένα πάνω σου, αλλά παραδέξου το. Πάντα ήθελες να νιώσεις σαν συσκευή του video ενωμένη με την τηλεόραση, την αντένα και το DVD. Τώρα και με extra booster.

Κατά τα άλλα, όλοι ήταν μπροστά από το παραβάν. Κατά διαστήματα μου μιλούσαν, έλεγαν αστεία, απαντούσα αλλά ενώ ρωτούσα τι γίνεται, κανένας δεν μου έλεγε το παραμικρό. Όλο «τώρα» και «σε λίγο» άκουγα.

Και τότε άρχισαν όλοι μαζί να τραγουδούν το happy birthday (καλή η χορωδία, 1 γυναικολόγος, 2 νοσοκόμες, ο Έτερος και ο αναισθησιολόγος) ο γιατρός κατέβασε το παραβάν, μου έδειξε μια κουκλάρα καλυμμένη με διάφορα υγρά (να μην περιγράψω άλλες λεπτομέρειες των υγρών) που έκλαιγε, και τότε άρχισε το πραγματικό show…

Ε ναι!

Φίλοι μου αλήτες πουλιά, επέστρεψα!!! Ήταν συγκλονιστικό, τρομερό (με την καλή έννοια), συναισθηματικό, μυστήριο, δράσης, τρόμου, ρομαντική κωμωδία, κωμωδία σκέτο, ισχυρό, ολίγον τραυματικό (αρκετά επίθετα) και θέλω να γράψω όλες τις λεπτομέρειες,

ΑΛΛΑ,

Το blog θα κάνει αναγκαστικά ακόμα λίγες μέρες διακοπές μέχρι να βρει τα μίλια του, τα τερκαστά του, να συγχρονιστεί με τη δίμετρη κουκλάρα που κοιμάται στο υπνοδωμάτιο, και να μάθει ξένες γλώσσες για να συνεννοείται μαζί της. Στη μακρινή Σουηδία απ' όπου προέρχεται η κουκλάρα (έτσι αποφασίσαμε να λέμε στους συγγενείς - και μας έχουν ήδη κράξει-) δεν ξέρουν κυπριακά.

Άσε που μου έχουν φέρει και δώρο το βιβλίο του Harry Potter και θέλω να το διαβάσω ΤΩΡΑ!!!!

Τα λέμε σύντομα

- Τι έκανες αυτό το καλοκαίρι Γιώργο?
- Πήγα διακοπές στην Ιταλία κυρία.

- Εσύ, τι έκανες αυτό το καλοκαίρι Μαρία?
- Πήγα διακοπές στη Μύκονο κυρία.

- Τι έκανες αυτό το καλοκαίρι Δρακούνα?
- Έγινα μάνα κυρία.

Star Wars

Πολύ πρωινή διαπίστωση νούμερο 1: Ο ήχος της σειρήνας διαπερνά το double glazing παράθυρο και το νανουριστικό ήχο του air condition.
Πολύ πρωινή διαπίστωση νούμερο 2: Άμα έχεις ήσυχη τη συνείδηση σου, ξανακοιμάσαι αμέσως.

Είμαστε πάντως από τα λίγα κράτη που θέλαμε διακαώς να ενωθούμε με μια άλλη χώρα. Ανεμίζαμε και ακόμα ανεμίζουμε την ελληνική σημαία σε κάθε ευκαιρία ενώ ταυτόχρονα συγχαίρουμε τους εαυτούς μας που δεν «διαλύσαμε το κράτος μας» με το όχι του δημοψηφίσματος. Περαιτέρω, είμαστε πιστεύω η μοναδική χώρα που ένιωσε ποτέ την ανάγκη να «εξηγήσει» στις άλλες χώρες την πολιτική που ακολουθεί. Μυστήρια πράγματα. Πάντως η απορία θα λυθεί μια για πάντα την 1η Ιανουαρίου 2008 που θα ξεκινήσουμε να χρησιμοποιούμε το Ευρώ. Κάπου εκεί (βλέποντας και συγκρίνοντας τιμές) θα ανακαλύψουμε ότι δεν είμαστε και ουδέποτε υπήρξαμε επαρχία της Ελλάδας. Οι τιμές των καταστημάτων μας δείχνουν ότι είμαστε μάλλον επαρχία του ακριβού Μονακό.

Σήμερα βαριέμαι να γράψω, και προτιμώ να παρουσιάσω ένα σπάνιο ντοκουμέντο εποχής για την εισβολή. Αποτυπώνει (πιστεύω) με ακρίβεια, το ιστορικό πλαίσιο και τη δράση εκείνων των ταραγμένων ημερών. Δείχνει ακριβείς σκηνές μαχών καθώς και αυθεντικές συζητήσεις εποχής. Δυναμώστε τον ήχο και απολαύστε.

Quotations

Ένα στάδιο πριν γίνουν τα μυαλά μου φραπέ από την αναγκαστική απραξία, με καλούν να παίξω σε ένα παιγνίδι. Μόνο που αυτό το παιγνίδι θέλει σκέψη και εγώ εγκατέλειψα αυτό το άθλημα.

Οι κανόνες:

Η ανάρτηση αποτελείται από 4 φράσεις.

-Ένα γνωστό ρητό από αυτά του προηγούμενου μπλόγκερ που μου έστειλε την πρόσκληση.

-Ένα γνωστό ρητό που θα επιλέξω εγώ και θα πασάρω στους επόμενους

-Μια φράση που έχει κατασκευάσει ο προηγούμενος μπλόγκερ και πασάρει σε εμένα

-Μια φράση που θα κατασκευάσω εγώ και θα πασάρω στους υπόλοιπους

Δεν κατάλαβα λέξη….

Θα κάνω όμως μια προσπάθεια….

1. (Ένα γνωστό ρητό από αυτά του προηγούμενου μπλόγκερ)

Ουδείς άσφαλτος. Λαίδη Άντζελα

Σχόλια μου: Η αναφορά στην λαίδη Άντζελα δείχνει ότι η προηγούμενη blogger έχει απαλλοτριωθεί από μεσοαστικές πλην μπουσουξίδικες επιδράσεις και πλέον έχει γίνει ένα πιστό μέρος του συνόλου, μια μικρή μάζα μέσα στη μεγάλη μάζα. Αυτό την έχει κάνει in essence ένα ακόμα πιόνι του συστήματος, μια καλογυαλισμένη βίδα που λαμβάνει τη θέση της στο σύστημα με ενθουσιασμό (όπως ένας κόκκος ασφάλτου στο δρόμο) και δεν διερωτάται στιγμή μήπως αυτή η προλετάρια βίδα αξίζει κάτι καλύτερο.

2.(Ένα γνωστό ρητό που θα επιλέξω εγώ και θα πασάρω στους επόμενους)

Αυτοί που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα, εκνευρίζουν εμάς που τα ξέρουμε graffiti από τοίχο

Σχόλια μου: ουδέν σχόλιο. Τα ξέρω όλα.

3.(Μια φράση που έχει κατασκευάσει ο προηγούμενος μπλόγκερ)

Το παν είναι να έχεις στυλ Νίκη και Nobody

Σχόλια μου: Μου θυμίζει διαφήμιση τηλεοπτικής εκπομπής του Ζαμπούνη. Στην εκπομπή θα κάθεται σε καθαρούς καναπέδες με τα μανικετόκουμπα του φάτσο πλάνο, το ύφος «μόλις έχω πιει 3 Martinis και έχω εξάψεις» και θα μας εξηγεί σε άπταιστα ελληνικά ποιος είναι ο σωστός (savoir vivre) τρόπος να φτύσεις το κουκούτσι από την ελιά του Μαρτινιού χωρίς να σοκάρεις τη δεσποινίδα που θα συνοδεύεις. Alternatively μπορείς να αγοράσεις το περιοδικό Life & Style από τα περίπτερα και να μάθεις αν έκανε και άλλο παιδί (το έκτο?) η κουνέλα Μαρή Σαντάλ.

4. (Μια φράση που θα κατασκευάσει ο μπλόγκερ και θα πασάρει στους υπόλοιπους)

Πρωταράς-Λευκωσία, μια Ομοσπονδία

Σχόλια μου: Επίκαιρο καλοκαιρινό. Με καρπούζι στη βεράντα και πιατάκι για να φτύνουμε τις κοκκόνες. Προαιρετικό το χαλούμι (για όσους έχουν –ακόμα- χαμηλή χοληστερόλη). Τα πόδια να ξεκουράζονται χαλαρά σε παρακείμενο τραπεζάκι, πούφ ή καναπέ ρατάν (προσέξετε να μην ξιμαρίσετε το μπεζ κάλυμμα με τα πόδια σας, η νοικοκυρά δαγκώνει). Οι ξύλινες τόνενες καρέκλες να αποφεύγονται διότι δεν είμαστε καφενείο και τσιμπάνε. Να ξεκουραστούμε θέλουμε και όχι να τετραγωνίσουμε τον κώλο μας.

Ανακάλυψη

The great British escape: stay-at-home-chic

Συμπέρασμα: Έχοντας δημιουργήσει και ακολούθως σκατώσει μια παγκόσμια αυτοκρατορία, έχοντας γυρίσει όλο τον κόσμο (ξεχειλωθεί in the process) και επιβάλει τον τρόπο ζωής τους υπό τη μορφή πλύσης εγκεφάλου, οι Άγγλοι τελικά ανακαλύπτουν την αβάστακτη ελαφρότητα του να μένεις σπίτι σου και για να χαλαρώσεις να ποτίζεις τον κήπο σου με το λάστιχο.

Το αγγλικό Vogue Αυγούστου παρουσιάζει το νέο cool. Να κάνεις διακοπές σπίτι σου.

Η ανακάλυψη της τασιηνόπιττας.

Μπορούσαν απλώς να ρωτήσουν τον οποιοδήποτε Κύπριο να τους πει το μυστικό.

Θεέ μου, κάνε να ζήσω να δω το Vogue να λανσάρει τη άσπρη αμάνικη δικτυωτή μπλούζα ως το νέο chic retro fashion statement και δεν θα ξαναζητήσω τίποτε άλλο. Τις καφέ παντόφλες με το Χ πάντως τις είδαμε στο δερμάτινο version.

Και εγώ που νόμιζα ότι περιορίζομαι στο σπίτι. Απλώς θα λέω ότι ακολουθώ το trend.

Τελευταίες προετοιμασίες

Πήγα στη γιαγιά Μαγκάιβερ για καφέ.

- Τι έκανες σήμερα?
- Τίποτα. Έμεινα σπίτι, ξύπνησα το πρωί με τον απαλό πλην διαπεραστικό ήχο των σειρήνων, ακολούθως είδα επετειακό ρεπορτάζ, διάβασα εφημερίδα, μέχρι και την έκτακτη συνεδρίαση της Βουλής είδα για την καταδίκη του πραξικοπήματος. Έζησα ένα «έντονο και φορτισμένο από μνήμες» πρωινό. Εσύ?
- Εγώ τα έζησα όλα αυτά ζωντανά και δεν χρειάζομαι την κρυόκωλη επανάληψη. Πήγα με τη θεία σου θάλασσα.
- Καλά έκανες.
- Να σε ρωτήσω κάτι… Κοινώνησες καθόλου?
- Γιατί?
- Τι εννοείς γιατί? Σε ρωτάω, κοινώνησες πριν πας να γεννήσεις?
- Πρέπει? Δεν το ήξερα.
- Φυσικά και πρέπει. Τι, έτσι ακοινώνητη θα πας?
- Αντίθετα, είμαι πολύ κοινωνική και θα πλακώσουν όλοι να με δουν σαν αξιοθέατο μόλις γεννήσω.
- Εμένα να μην με κοροϊδεύεις! Είμαι η γιαγιά σου! (και αν δεν ήσουν 40 εκατοστά πιο ψηλή από μένα θα σου έριχνα και μια σφαλιάρα, άσχετη.)
- Καλά, γιατί να κοινωνήσω?
- Επειδή έτσι είναι το σωστό.
- Γιατί?
- Επειδή πρέπει.
- Γιατί πρέπει?
- Επειδή έτσι είναι το σωστό.

Η γιαγιά Μαγκάιβερ σε «πίστευε και μη ερεύνα» mood.

- Πολύ ωραία, να πάω. Αλλά πότε να πάω?
- Θα πάμε αύριο μαζί. Έτσι άσχετη που είσαι άμα πας μόνη σου μπορεί και να μην καταφέρεις να κοινωνήσεις.

Εδώ γεννάται η εύλογη απορία. Όταν η γιαγιά Μαγκάιβερ δεν θα είναι πια εδώ, όλα αυτά τα τελετουργικά πως θα τα κάνω? Μήπως ξεκίνησε ήδη training η μαμά Δρακούνα και δεν το ξέρω?

…. (κουνήθηκα από τη θέση μου και φτου φτου, σιδερένια η γιαγιά Μαγκάιβερ).

Την επομένη, η ώρα 7:30 το πρωί είμαστε στολισμένες και έτοιμες για δράση έξω από την εκκλησία. Η γιαγιά Μαγκάιβερ βέβαια με έφερε στην εκκλησία «της» στην παλιά Λευκωσία. Αυτήν ξέρει, αυτήν εμπιστεύεται. Της έχουμε εξηγήσει ότι όλες οι εκκλησίες ίδιες είναι και εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό (όχι, δεν της είπαμε για παρωχημένες αντιλήψεις, για πλύσεις εγκεφάλου και όπια των μαζών, τώρα απλώς θέλουμε την Εκκλησία να πληρώνει φόρους) αλλά αυτή είναι ανένδοτη. «Όπως ψωνίζεις το κρέας σου από τον τακτικό σου χασάπη, δεν αλλάζεις την εκκλησία σου».

Εγώ ψωνίζω το κρέας μου από το supermarket αλλά αυτό είναι άσχετο.

Καθόμαστε ήσυχα και περιμένουμε. Κοιτάζοντας γύρω-γύρω, κάνω ένα πρόχειρο υπολογισμό ότι ρίχνω τον μέσο όρο ηλικίας των παρευρισκομένων κατά 40 χρόνια. Μετά μπαίνει μια κυρία με ένα μωρό και δεν είμαι πλέον το νεαρότερο μέλος του εκκλησιάσματος. Ψιθυρίζω στη γιαγιά Μαγκάιβερ:

- Γιαγιά… δεν έχω νηστέψει.
- Το ξέρω.
- Μήπως λοιπόν δεν είναι σωστό να κοινωνήσω?
- Εσύ ως έγκυος δικαιολογείσαι.
- Οι έγκυες δεν νηστεύουν? Που το γράφει αυτό?
- Οι έγκυες, τα μωρά, οι άρρωστοι και οι «οδοιπόροι» δεν νηστεύουν. (να και τα «παράθυρα» του συστήματος. Οδοιπόροι?)
- Δικός σου κανόνας είναι αυτός? (δεν αποκλείεται, η γιαγιά Μαγκάιβερ έχει ερμηνεύσει τις… γραφές στο παρελθόν ποικιλοτρόπως. Και κατά που μας συμφέρει).
- Σσσσς!!!

Κάνω ησυχία. Άμα με έφερε εδώ, πάει να πει ότι μπορώ να κοινωνήσω. End of story. Δεν θα αναλύσουμε εδώ τη διαδικασία. Συγκεντρώνομαι στα δρώμενα και έχω ψιλο-χαλαρώσει. Ο ψάλτης διαβάζει το κύρηγμα… και αυτό το κύρηγμα… κάτι μου θυμίζει… Ξανά ψιθυρίζω της γιαγιάς Μαγκάιβερ:

- Γιαγιά…
- Τι είναι πάλι?
- Το κύρηγμα το γράφουν μόνοι τους ή έρχεται τυπωμένο από την Αρχιεπισκοπή?
- Δεν έχω ιδέα. Δεν έχω προσέξει το κύρηγμα ποτέ μου. (η ειλικρίνεια είναι χαρακτηριστικό μας)
- Αυτό το κύρηγμα το έχω ξανακούσει.
- Πότε? Πως?
- Τα Χριστούγεννα που με ξαναέφερες εκκλησία… τα ίδια πράγματα έλεγε… τώρα θα πει ότι ο καλός Χριστιανός χαλιναγωγεί σωστά τα παιδιά του και δεν τους κάνει όλα τα χατίρια… τα «αγαπά και τα τιμωρεί»… δηλαδή τα δέρνει!

Πράγματι, αυτό λέει ο ψάλτης. Είτε αυτή η εκκλησία έχει κόλλημα με την πειθαρχία, είτε είναι το ίδιο κύρηγμα που άκουσα τα Χριστούγεννα, δεν εξηγείται διαφορετικά.

- Γιαγιά… με έφερες σε εκκλησία που συμβουλεύει να δέρνεις τα μωρά σου?
- Σσσσς είπαμε!!!!
- Τι σσς και σσς, ορίστε!
- Ποιος σου είπε να ακούσεις το κύρηγμα!!!

Find Waldo

Έχω την εντύπωση (call me paranoid), κάθε χρόνο που περνά, ότι όλο και πιο γρήγορα προσπερνάμε την 15η Ιουλίου για να φτάσουμε fast forward στην 20η Ιουλίου (όπου εκεί μπορούμε πλέον να κλαφτούμε και να σπαράξουμε πιο ελεύθερα). Σε λίγα χρόνια οι νέες γενιές δεν θα μπορούν να ξεχωρίσουν μεταξύ του τι έγινε στις 15 Ιουλίου με του τι έγινε στις 20 Ιουλίου.

Στις 15 Ιουλίου δεν είχαμε αγνοούμενους, είχαμε πρα-ξι-κό-πη-μα. Τι έγινε στις 16, 17, 18, 19, του μήνός? Από τις 15 πηδάμε αυτόματα στις 20?

Συνεχίζουμε με τον καιρό.


Διάγγελμα του Προέδρου της Δημοκρατίας προς τον Ελληνικόν Λαόν (ΦΕΚ/ Α’ 207/20 Ιουλίου 1974)

Ελληνικέ Λαέ,

Την 5ην πρωινήν της σήμερον αι Τουρκικαί ένοπλαι δυνάμεις άνευ ουδεμίας αφορμής ουδέ προειδοποιήσεως ενήργησαν απόβασιν και εισέβαλον εις την νήσον Κύπρον. Κατά πλήρη περιφρόνησιν προς πάσαν αρχήν του διεθνούς δικαίου και υφιστάμενους δεσμούς συμμαχίας τα τουρκικά όπλα στρέφονται κατά των Ελλήνων και των Κυπρίων αδελφών μας. Πλήττονται ζωτικά εθνικά μας συμφέροντα. Παραβιάζονται δικαιώματα μας απορρέοντα εκ διεθνών συνθηκών.

Η Ελλάς επιδιώκουσα παγίως την ειρηνικήν συνύπαρξιν και συνεργασίαν μετά των γειτόνων της εντός του πλαισίου των κανόνων του διεθνούς δικαίου και της αρχής του αμοιβαίου σεβασμού και της μη επεμβάσεως εις τα των ξένων Κρατών ουδεμίαν ενήργησε πρόκλησιν ουδέ προέβη εις ενέργειαν τινα θίγουσα την Τουρκίαν ή τα δικαιώματα της τουρκικής Κοινότητας εν Κύπρω.

Αι εις την Κύπρον ένοπλοι δυνάμεις αγωνίζονται προς απόκρουσιν της εισβολής.

Υφιστάμενοι επίθεσιν, ως Έλληνες, πιστοί εις τας παραδόσεις της Ιστορίας ημών, είμεθα υποχρεωμένοι να αμυνθώμεν. Θα το πράξωμεν εν επιγνώσει της ιστορικής ευθύνης έναντι του Έθνους ημών και εν βεβαιότητι ότι αι Ελληνικαί Ένοπλοι Δυνάμεις έχουν την ικανότητα και την θέλησιν όπως αποδείξουν ανά πάσαν στιγμήν εις πάντα επιτιθέμενον το άφρον της ενέργειας του. Η Ελλάς εν όψει της δημιουργηθείσης καταστάσεως εκήρυξε γενικήν απιστράτευσην.

Έλληνες, διατηρήσατε την ψυχραιμίαν σας και την πίστην εις το δίκαιον και το άφθαρτον της Ελληνικής φυλής και τας λαμπράς παραδόσεις της. Με πλήρη συναίσθησιν των ιστορικών στιγμών καλούμεθα άπαντες όπως ανταποκριθώμεν εις τας προσδοκίας και τας απαιτήσεις του Έθνους.

Ζήτω το Έθνος.

Εν Αθήναις τη 20 Ιουλίου 1974.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΦΑΙΔΩΝ ΓΚΙΖΙΚΗΣ
ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ

Και τώρα θα παίξουμε ένα παιγνίδι. Ονομάζεται «Find Waldo» και σκοπός του είναι να βρείτε όσες παραπάνω παπαριές μπορείτε στο πιο πάνω διάγγελμα του Προέδρου. Ο όρος «παπαριές» χρησιμοποιείται με την ευρεία έννοια της λέξεως. Παίξετε ελεύθερα. Ο νικητής θα κερδίσει μια σχολική υδρόγειο και μια ετήσια συνδρομή της εφημερίδας «Μάχη».

Μανταλένα

Οι πρόσφατοι πνιγμοί ερασιτεχνών ψαράδων μας αποδεικνύουν με τραγικό τρόπο ότι στην Κύπρο, για να φας φρέσκο ψάρι πρέπει να βάλεις εσύ ο ίδιος το μαγιό σου, να πάρεις 2 μποτίλιες με αέρα, βατραχοπέδιλα, μάσκα, ψαροντούφεκο και να καταδυθείς μόνος σου προς αναζήτηση ψαριών. Δηλαδή, αν θέλεις να φας φρέσκο ψάρι, πρέπει να το ψαρέψεις μόνος σου.

Ψαροταβέρνες βέβαια, υπάρχουν πολλές. Αν όμως δεν ξέρεις προσωπικά τον ιδιοκτήτη, δεν είσαστε κουμπάροι ή δεν του κλείσεις το μάτι με νόημα όταν μπεις μέσα στην ταβέρνα και δεν δώσεις το σωστό σύνθημα, δεν υπάρχει περίπτωση να σε σερβίρουν φρέσκο ψάρι. Ψάρι θα φάς. Και κάποτε ήταν φρέσκο. Όχι όμως αυτό το τρίμηνο.

Όλο αυτό το σκηνικό μου θυμίζει ποτοαπαγόρευση. Το φρέσκο ψάρι είναι κάτι παράνομο και δυσεύρετο και σερβίρεται σε κακόφημα στέκια γεμάτα καπνίλα και ύποπτους τύπους που κάθονται πάντα με την πλάτη στον τοίχο. Είναι πολύ συνηθισμένο να σε καλέσουν να πας να φας «… στον Κώτσιο, τον κουμπάρο από το Ζύγι που απόψε (ειδικά για μια μοναδική παράσταση κοντά σας) θα έχει φρέσκο ψάρι».

Δέος και συγκίνηση.

Φρέσκο ψάρι….

Την ίδια στιγμή οι επαγγελματίες ψαράδες (κάπου 500 άτομα στο σύνολο) έκαναν εικονικό αποκλεισμό του λιμανιού της Λεμεσού διότι, λένε, θα δοθούν άλλες 500 επαγγελματικές άδειες ψαρέματος και θα διπλασιαστούν τα δίκτυα μέσα στη θάλασσα. Ο φόβος βέβαια δεν έχει οικολογική βάση αλλά ανταγωνιστική. Τι, θα έχουμε άλλους 500 ψαράδες να μας σπάσουν το καρτέλ και να προμηθεύουν τον κόσμο με αληθινό φρέσκο ψάρι? ΠΟΥ ΞΑΝΑΚΟΥΣΤΗΚΕ??

Σας θυμίζει τους ταξιτζήδες?

Σας θυμίζει τους φορτηγατζήδες?

Σας θυμίζει τους εκτελωνιστές?

Σας θυμίζει όλα τα αδικαιολογήτως κλειστά επαγγέλματα που αλωνίζουν και μας βασανίζουν?

Εγώ έχω καταργήσει το φρέσκο ψάρι στην Κύπρο. Έχω αποδεχτεί τη μοίρα μου ότι δεν έχω κανένα κουμπάρο ερασιτέχνη ψαρά, και οι γνωριμίες μου δεν επεκτείνονται σε ψαροταβερνάρηδες. Δεν ξέρω κανένα σύνθημα και άμα δω ψάρι στη θάλασσα η πρώτη μου σκέψη δεν είναι πώς να το κάνω μεζέ. Έχω να φάω φρέσκο ψάρι από πέρσι το καλοκαίρι που πήγα διακοπές. Εκτός Κύπρου.

Κλειδώθηκε!

1 Ευρώ ισούται με 0.585274 κυπριακές λίρες.

Μάθετε το.

Αποστηθίστε το.

Εγώ θα το μάθω παπαγαλία όπως έμαθα τα ανώμαλα ρήματα, ονόματα και ημερομηνίες της ιστορίας, την ανάλυση των «Ματωμένων Χωμάτων» και το Πυθαγόρειο Θεώρημα.

Και τώρα το πλέον βασικό:

1 Ευρώ ισούται με περίπου….. 11 σελήνια. (με στρογγυλοποίηση προς τα κάτω).



Όταν κάθε 25 χρόνια αλλάζει το νόμισμα, έχουμε χάσει ελαφρώς τον μπούσουλα. Υπάρχουν μέρη (π.χ. στη λαϊκή) που δεν υπάρχει περίπτωση να συνεννοηθείς με σεντ. Πρέπει να ξέρεις να μετράς σε σελήνια. Πότε άλλαξε? Κάπου εκεί το 1983 σωστά? Ακόμα θυμάμαι τα παλιά νομίσματα των Μιλς με το αγρινό (τα 100 μιλς) και το πορτοκαλί χαρτονόμισμα του δεκασέλινου με την Καρπασιτοπούλλα σταμπαρισμένη πάνω.

Η γιαγιά Μαγκάιβερ έχει ζήσει την αλλαγή τεσσάρων ειδών νομισμάτων μέχρι τώρα, ξεκινώντας από την Αγγλοκρατία. Θα συνεχίσει να σκέφτεται σε σελήνια, να μετατρέπει σε σεντ και ακολούθως να μεταφράζει σε Ευρώ. Προφανώς δεν είναι καλή περίοδος να πάθεις αρτηριοσκλήρωση.

Καύσωνας

Έχει καύσωνα όταν:

- Ξυπνάς από τα χαράματα και αντί για την πρωινή δροσούλα νιώθεις ένα κύμα ζεστού αέρα να σε καλύπτει.

- Ανυπομονείς να πας στο γραφείο όπου όλοι οι χώροι είναι κλιματιζόμενοι και επικρατεί θερμοκρασία Μόσχας (τους καλοκαιρινούς μήνες. Στη Μόσχα)

- Δεν βιάζεσαι να φύγεις από το γραφείο παρά μόνο αργά το απόγευμα και με το ζόρι. Την προσπάθεια σου αυτή δυσκολεύει το γεγονός ότι το καλοκαίρι δεν έχεις πολλή δουλειά να κάνεις (εκτός αν δουλεύεις σε τουριστικό γραφείο) και θα μπορούσες αν ήθελες να φύγεις πιο νωρίς.

- Αν μπεις μέσα σε αυτοκίνητο που δεν ήταν παρκαρισμένο στη σκιά, νιώθεις αμέσως όπως οι επιβάτες σε αεροσκάφος που έπεσε και «τυλίχτηκε στις φλόγες». Χτυπάς άνετα 75 βαθμούς. Και δεν λιώνεις. Συμπέρασμα: Είμαστε ανθεκτικοί οργανισμοί.

- Ανακαλύπτεις ότι μπορείς να οδηγήσεις το αυτοκίνητο σου χρησιμοποιώντας μόνο τα δύο σου δάχτυλα διότι καίει το τιμόνι. Το αυτοκίνητο δεν χρειάζεται να είναι αυτόματο. Μπαίνουν άνετα και οι ταχύτητες με δύο δάχτυλα.

- Επιστρέφοντας σπίτι σε υποδέχεται ένα κύμα ζεστού αέρα και κλεισούρας. Ανοίγεις όλα τα παράθυρα σε μια ανέλπιδα προσπάθεια να το δροσίσεις. 6 ώρες αργότερα, το μόνο που έχεις καταφέρει είναι να μπει μέσα όλη η σκόνη της γειτονιάς και να σου κάνει τα έπιπλα άχρηστα.

- Ο γείτονας σου κυκλοφορεί μονίμως φορώντας άσπρη δικτυωτή αμάνικη μπλούζα, βερμούδα που του αγόρασε η γυναίκα του στις εκπτώσεις του supermarket και πλαστικές παντόφλες Dolfin χρώματος καφέ ή μπλε (που πλένονται άνετα με το λάστιχο του ποτίσματος.)

- Ανακαλύπτεις ότι ο γείτονας έχει πολλές άσπρες δικτυωτές αμάνικες μπλούζες.

- Όπου κάτσεις, ιδρώνει ο κώλος σου.

- Δεν προλαβαίνεις να παγώνεις νερό για να κάνεις παγάκια.

- Τα βράδια η γειτονιά μετατρέπεται σε υπαίθριο πάρτι. Όλοι αποφασίζουν να φάνε «έξω στη βεράντα».

- Η τηλεόραση σε υπενθυμίζει σε τακτά διαστήματα ότι «η χώρα μας πλήττεται από κύμα καύσωνα». Σε περίπτωση που δεν το πρόσεξες.

- Στις ειδήσεις μετρούν πόσα άτομα (στην Ευρώπη) πέθαναν από τον καύσωνα. Νιώθεις περήφανος που στα μέρη μας ο καύσωνας είναι κάτι συνηθισμένο και δεν πτοούμαστε εύκολα. Είναι και η μοναδική περίοδος του χρόνου που η χώρα μας είναι καλά προετοιμασμένη.

3 μέρες αργότερα κάνει μια νεροποντή και όλοι πνιγόμαστε. Το κράτος δεν έχει μεριμνήσει, και τέλος πάντων, που είναι όταν το χρειάζεσαι?

Άσε κάτω το laptop

Το wireless internet για μένα, τη γυναίκα Κρο Μανιόν των σπηλαίων της Ακρόπολης (όχι της Ακρόπολης της Αθήνας, αυτής της Λευκωσίας) είναι μια αποκάλυψη. Είναι κάτι απίστευτο (σημείωσε, βρίσκω απίστευτο και το mixer, τη χύτρα ταχύτητας, το microwave, και γενικά ότι με ένα πάτημα του κουμπιού κάνει μια επιθυμία μου πραγματικότητα).

Φαντάζεσαι την έκπληξη μου όταν με πληροφόρησαν ότι μπορώ να ανάβω το computer οπουδήποτε μέσα στο σπίτι και τσουπ! μπορώ να ενωθώ στο internet χωρίς 34 μέτρα καλωδιώσεις και σύρματα.

Έμεινα άφωνη.

Νόμισα ότι μου κάνουν πλάκα.

Δεν μου έκαναν.

Ατέλειωτες ώρες γέλιου και χαράς. Για να βρούμε από που πιάνει «σήμα»:

Στο σαλόνι πιάνει σήμα.
Στο αποχωρητήριο πιάνει σήμα (πετάμε τα περιοδικά ΤΩΡΑ)
Έξω στη βεράντα ΔΕΝ πιάνει σήμα (σκατά)
Στο υπνοδωμάτιο πιάνει σήμα.
Μέσα στο αυτοκίνητο (ενόσω αυτό βρίσκεται μέσα στο γκαράζ) πιάνει σήμα (άσχετο αλλά το δοκίμασα και αυτό).

Παίζω και μαθαίνω. Πό-πη πέτ-τα το τό-πι.

Δρα-κού-να, ξε-κό-λα α-πό το lap-top.

Έλα Κέντρο!

Ποιος διαδίδει βρώμες ότι γέννησα?

Λοιπόν, μετά από ένα επεισοδιακό τριήμερο we are back online ladies and gentlemen χάρης στην έγκαιρη, έγκυρη και αντικειμενική επέμβαση της CYTA. Μέσα σε 3 μέρες αναβάθμισα τη σύνδεση που είχα στο internet, πήρα όλα τα σχετικά σύρματα, modem, ένα καλάθι με φρούτα κτλ, εντόπισα βλάβη στη γραμμή του τηλεφώνου (σιγά που δεν θα είχε βλάβη), ήρθε η καλή CYTA και το επιδιόρθωσε σε χρόνο ντε-τε (I am impressed) και τώρα πετάμε!!!! (και τώρα φυσικά έχω ματιάσει τον εαυτό μου και σε 10 λεπτά θα καταρρεύσουν όλα).

Πάμε για μεγαλύτερα και καλύτερα!!!!!

Άσε που ξεκίνησε και το maternity leave και θα κάαααθομαι στο σπίτι. Τελικά το καθίσι μου πάει. Δασκάλα έπρεπε να γίνω (και εισοδηματίας δέχομαι, αλλά έλα που δεν έχω ακίνητα) .

ΥΓ: Εννοείται ότι θα ενημερώσω όταν θα γεννήσω. Θα το προσέξετε και μόνοι σας. Θα παραλύσει η κίνηση, θα βγει ο στρατός στους δρόμους, στο ράδιο θα παίζει Ξυλούρης, θα είσαστε διακοπές και θα βαράνε οι σειρήνες. Εμείς πάντως τα καλοκαίρια δεν μετρούμε άλλη μια "μαύρη επέτειο" αλλά γιορτάζουμε τα γενέθλια μας!!!

ΥΓ(2): Θέλω ποσοστά για τη διαφήμιση που έκανα της CYTA.

ΥΓ(3): Ευχαριστώ όλους τους συντρόφους του ΑΚΕΛ που δεν πήγαν θάλασσα (και δεν έχουν άλλη δουλειά να κάνουν) αλλά κάθισαν να μου κάνουν παρέα μέσω του συνεδρίου τους. Αυτοί αποφασίζουν πως θα κατεβούν στις εκλογές, εγώ ακόμα πρέπει να βρω όνομα για το τεκνό. Και οι δύο, εξίσου σημαντικές αποφάσεις.

Μαλθάκωση

Υπάρχει μια πιθανότητα να αναχωρήσω σύντομα…. να αναχωρήσω για κλιματιζόμενο δωμάτιο κλινικής. Παρακαλούμε προσδέστε τη ζώνη σας και αφήστε το διπλανό σας ήσυχο.

Χθες ετοίμασα τη βαλίτσα μου. Πακέταρα λινά, μακό μπλούζες, 2 μαγιό και το jean μου. Αντί κρέμα προσώπου έβαλα αντηλιακή. Μετά ήρθε η μαμά Δρακούνα και με συνέφερε.

- Τι είναι αυτό?
- Η βιλίτσα που ονειρεύομαι να ενοικιάσω στους Παξούς, δίπλα από το κύμα.
- Η ποια?
- Η αυτόνομη βιλίτσα στους Παξούς, μέσα στο πράσινο, 200 μέτρα από το χωριό. Θαύμα!
- Καλά με κοροϊδεύεις? Υποτίθεται ότι φτιάχνεις τη βαλίτσα για την κλινική και εσύ διαβάζεις διαφημιστικά για διακοπές?

Ναι. Διότι έχουν σπάσει τα νεύρα μου. Διότι ΘΕΛΩ να πάω διακοπές. Διότι είδα φωτογραφία της βιλίτσας και την ερωτεύτηκα. Διότι είναι πληκτικό να πακετάρεις maternity pads και νυχτικά. Από μητρικό ένστικτο σκίζω. Καλέστε το Γραφείο Ευημερίας.

- Ρούχα για το μωρό πακέταρες?
- Ναι, ορίστε.
- Μόνο ένα από το καθένα?
- Πόσα να βάλω? Πόσα ρούχα θέλει ένα μωρό? (παραπάνω από μένα? Αποκλείεται!)
- Τα μωρά τρώνε και χέζουν όλη μέρα. Κάθε φορά που θα τρώει θα λερώνεται. Κάθε φορά που θα χέζει θα λερώνεται. Βάλε όσα έχεις και θα με θυμηθείς.
- Ουφ!
- Πακέταρε και αυτό.
- Τι είναι?
- Κρέμα για να μην συγκαίεται το μωρό.
- Μάλιστα (πάντα ήθελα να γνωρίσω μια τέτοια κρέμα…. από κοντά)

Δεν ξέρω αν φταίει ο καιρός αλλά έχω μαλθακώσει. Νιώθω σαν μαούνα τριών ταχυτήτων (καθιστή, περπατητή, ξαπλωτή). Αν συνεχίσω έτσι κινδυνεύω να πάω να αγοράσω κανένα περιοδικό να περάσει η ώρα. Το People ας πούμε… ή το Must…. Μπρρρρρ….

Σουρεαλισμός

Γιατί ο μέσος όρος στα νέα ελληνικά έπεσε στα 8/20

- Τι έγινε τελικά στο τελευταίο επεισόδιο στο Βέρα στο Δεξί?
- Δεν ξέρω, σήμερα θα το δείξει στην Κύπρο…. πάει ο Στράτος…. πάει η Ρεγγίνα
- Που πάνε?? Σκοτώνονται?
- Στα μάτια τους νυχτώνει.... και ο έφεδρος ανθυπολοχαγός.....κοιμάται μες στο χιόνι….
- Πε μου ότι σκοτώνονται να φυρτώ!!!
- Όχι
- Καλά, δεν φύρνουμαι
- Ο έφεδρος ανθυπολοχαγός σκοτώνεται
στην Αμοργό
που λέει και η Μαρινέλλα στα τραγούδια της Πίνδου
- Η μάλλον κοιμάται μες στο χιόνι…. Πεθαμένος….ο έφεδρος
- Ξεκόλλα
- Που πάει κι αυτός ξεβράκωτος?
- Στην Πίνδο ίσως? Μήπως και κάποτε στο Τεπελένι
εικοσάχρονα παιδιά
- ‘Αλλον τούτοι
- με μια ματωμένη χλαίνη έτρεχες για λεφτεριά?
- ΕΚΕΙΝΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ… ο λοχίας…..ο άλλος είναι ο άγνωστος έφεδρος ανθυπολοχαγός….. της Αμοργού
- Εκείνος με τη χλαίνη είναι γνωστός??? Ο άλλος άγνωστος? Μα πόσα πλάσματα έσιει στην Αμοργό και είναι άγνωστος?
-- Είσαι άσχετη και αστοιχείωτη
- Εξήγησε μου!
- Ο έφεδρος ΔΕΝ ήταν από την Αμοργό… πολέμησε και σκοτώθηκε και την έβλεπε από απέναντι…. να σβήνει…. την Αμοργό
- Μα που ήταν και την έβλεπε? Που είναι η Αμοργός? Έννεν στις Κυκλάδες?
- Απέναντι από το Σαντορίνη

Συμπέρασμα: Ο έφεδρος τα έπινε στην Σαντορίνη, στο Franco’s…

- Μήπως πέθανε σε ναυάγιο ο έφεδρος???
- Όχι άσχετη
- Συγχύστηκα ποιος έκαμνε τι σε ποιο νησί… ούλλοι τούτοι δεν ήταν στην Πίνδο να πολεμούν???
- Ναι…. και στα νησιά
- Τι εγυρέφκαν στα νησιά?
- Ποιος θα τα πρόσεχε τα νησιά?
- Κανένας….πρόσεχε κανένας τα νησιά??
- ‘Οχι τα άφησαν έτσι και γι’ αυτό οι κρητικοί φορούν μαύρα και ρίχνουν σιηπεθκιές όπου φτάσουν…. αφήσαν τους μόνους τους και αφήνιασαν
- Οκ…. άρα ο έφεδρος ΤΙ ΕΚΑΜΝΕ ΣΤΗ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ???
- Έχασε το πλοίο της γραμμής για τα Κύθηρα?
- Άραγε πήγε κρουαζιέρα με speedrunner?
- Για camping στην Ανάφη?
- Ο έφεδρος έχασε το πλοίο της γραμμής όχι για τα Κύθηρα αλλά για Μυτιλήνη όπου και θα έβρισκε τη Παναγιά τη Γοργόνα.
- Γι’ αυτό η κοπέλα έμεινε αγάμητη!!....
- Όπως και η Φόνισσα επίσης
- Γι ‘αυτό σκότωσε τα κοριτσάκια!
- Για να είναι ματωμένη η χλαίνη και να τρέχουν για λεφτεριά?
- ΝΑΙ!!!
- Κάτσε… έχει και συνέχεια… «Βασίλεψες αστέρι μου, βασίλεψε όλη η πλάση»…
- Που, ο έφεδρος?
- ο Ρίτσος
- Ο λοχίας?
- Ο ΡΙΤΣΟΣ ΛΕΜΕ
- Ο Ρίτσος ήταν λοχίας?
- «Μέρα Μαγιού μου μίσεψες, μέρα Μαγιού σε χάνω, άνοιξη γιέ που αγάπαγες, κι ανέβαινες απάνω»…
- Εγώ σου είπα ότι κάποιος θα πεθάνει στη Βέρα και εσύ όχι… ορίστε!

Αγαπητό ημερολόγιο

Το πήρα είδηση το Σάββατο το απόγευμα. Πετάχτηκα στο περίπτερο για παγωτό (που καιρός που πεταγόμουν για τσιγάρα) και είδα τους τίτλους των εφημερίδων. «Χάσαμε το Τρόοδος» (ολοσέλιδη φωτογραφία), «Κάηκε το Τρόοδος» (ολοσέλιδη φωτογραφία), «Μεγάλη οικολογική καταστροφή» (ολοσέλιδη φωτογραφία). Μέσα στο δράμα. Μάλλον δεν έπρεπε να δω DVD αλλά ειδήσεις.

Αρχικά νόμισα ότι οι Κύπριοι δημοσιογράφοι, επηρεασμένοι από τους Έλληνες συναδέλφους τους που έδωσαν ρέστα πάλι με τη πυρκαγιά στην Πάρνηθα, προσπάθησαν να μιμηθούν τον πανικό και οδυρμό τους. Πυρκαγιά? Ποια πυρκαγιά?

Έκατσα να δω ειδήσεις και τελικά όντως υπήρχε πυρκαγιά, που δεν έκαψε βέβαια το Τρόοδος (είναι όμως πιο glamorous να γράψεις «καίγεται το Τρόοδος» παρά «καίγεται το Πελένδρι»). Το ότι δεν πήρα είδηση τι συνέβηκε οδηγεί σε διάφορα συμπεράσματα:

- βλέπω πολύ DVD
- ζω στην κοσμάρα μου
- αν ποτέ ο Έτερος κληθεί έφεδρος λόγω έκτακτης ανάγκης, πιθανόν να το πάρω είδηση 3 μέρες αργότερα και να νομίζω ότι πετάκτηκε στο περίπτερο για τσιγάρα.

Οι ενδείξεις λένε (τουλάχιστον μέχρι να σταματήσει να ρωτάει ο κόσμος και να σβήσει το θέμα) ότι η πυρκαγιά προκλήθηκε από καλώδια πάνω σε πυλώνες της ΑΗΚ. Είναι άραγε μέρος των «δυναμικών μέτρων» που εξήγγειλαν οι υπάλληλοι του γνωστού και αγαπημένου ημικρατικού οργανισμού? Αφού η απεργία πέρασε στο ντούκου και δεν καήκαμε από τον καύσωνα, τώρα προσπαθούν να μας κάψουν με μια πυρκαγιά. Τι άλλο άραγε να περιλαμβάνει το πρόγραμμα? Βομβαρδισμό με βόμβες ναπάλμ ίσως? Να θυμηθούμε το Βιετνάμ και τη Τυλληρία?

Ένα είναι σίγουρο.

Αυτό το καλοκαίρι η ΑΗΚ έχει πάρει (δίκαια) τα σκήπτρα πρόκλησης πανικού από την all time favourite Cyprus Airways.

Παρακαλούνται οι υπόλοιποι ημικρατικοί οργανισμοί που σκέφτονται να προκαλέσουν κρίση και πανικό να περιμένουν τη σειρά τους.

Ευτυχώς που για την κατάσβεση της πυρκαγιάς κλήθηκαν ελικόπτερα από άλλες γειτονικές χώρες. Φαντάστηκες να χρησιμοποιούσαν την στρατιωτική αεροπορία μας? Με το record της αεροπορίας μας θα θρηνούσαμε και θύματα από «μοιραία αεροπλάνα». Good thinking everybody!

Και την επομένη πήγα θάλασσα. Από το τηλέφωνο με πληροφόρησε η μαμά Δρακούνα ότι η είσοδος μου στη θάλασσα προκάλεσε τσουνάμι που έφτασε μέχρι τη Λευκωσία (έβρεξε).

Ω! τι ωραία που πέρασα το σαββατοκύριακο μου!