On being grown up

Για να καταλάβω:

Επειδή αυτός έβγαινε με μια τύπισσα που είχε facebook, και είχε και αυτός facebook, και αυτή ήταν friends με έναν άλλον που αυτός δεν ήθελε, και αυτή δεν τον έκανε blocκ ενώ αυτός της είπε, και αυτός ο τρίτος της έστελνε μηνύματα και που ξέρεις, μπορεί να έκανε και κάτι like που δεν έπρεπε και αυτός τα πήρε στο κρανίο επομένως το αμέσως επόμενο βήμα ήταν να τον κυνηγήσει μέσα στα στενά της Λεμεσού και να τον σφάξει με το κουζινομάχαιρο. Α, και άλλα 2 άτομα που ήταν μαζί του. Δεν ξέρω αν τα άλλα δύο άτομα είχαν facebook, αλλά τα ΜΜΕ made sure να μεταδώσουν ξανά και ξανά ότι όλο αυτό έγινε «για τα μάτια μιας γυναίκας» imish.

Απόλυτα λογικό.

Όπως λογικό είναι να έρχεται  ο εν διαστάσει σύζυγος σου το βράδυ, στο σπίτι που μένεις με τα παιδιά σου και να κόβει το ρεύμα απροειδοποίητα ως αντίποινα που τον έδιωξες από το σπίτι άπονη γυναίκα (τον έδιωξες από το σπίτι διότι ανακάλυψες ότι είχε γκόμενα και σου έφαγε όλα τα λεφτά) –πραγματική ιστορία-

Όπως λογικό είναι να έρχεται ο πρώην άντρας σου με το αεροβόλο/G3 του και να σε σκοτώνει μπροστά στα έντρομα μάτια των παιδιών σου, ή ακόμα να σκοτώνει και τα ίδια του τα παιδιά διότι «δεν άντεξε την απόρριψη». –έχει γίνει και ξέρετε και που-

Ποια είναι αυτή η παρανοϊκή κοινωνία που μεγαλώνει τα αγόρια της με τρόπο που δεν μπορούν να αντέξουν η γκόμενα τους να έχει άλλους friends στο facebook ή ακόμα χειρότερα, ότι μπορεί να ζήσει χωρίς αυτούς? Ποια είναι αυτή η κοινωνία που θεωρεί φυσιολογικό να ζει κάποιος perpetually όπως το Γιώργο Φούντα στη «Στέλλα» και όταν «θολώνει» να γίνονται σημεία και τέρατα?

Για όνομα, μην μαθαίνετε στους γιούδες σας πώς να ψήνουν ωραία τη σούβλα. Μάθετε τους καλύτερα πώς να δέχονται την απόρριψη όταν κάποτε τους συμβεί στην ενήλικη ζωή τους. Άλλοι λαοί το ονομάζουν και «being grown up».

δείξε μου τους friends σου

Έχω ένα friend στο facebook, παλιό συμμαθητή, πάντως ξέρω τον τύπο από πολύ παλιά. Με δεδομένο ότι δεν ξέρω καν που μένει, ότι ξέρω για αυτόν (πέρα από ότι πήγαμε μαζί σχολείο που ήταν πριν 850 χρόνια) το έμαθα μέσα από το facebook. Ο τύπος αυτός (σύμφωνα με το facebook) είναι παντρεμένος με μια Ρωσίδα και έχουν και μερικά παιδάκια. Το ξέρω διότι είναι friends με τη γυναίκα του και όποτε κάνει κάτι like, το βλέπω και εγώ. Η γυναίκα του με τη σειρά της, είναι friends με όλες τις Ρωσίδες φίλες της (όπως συνήθως συμβαίνει στο facebook). Μερικές από αυτές είναι friends και του δικού μου friend. Κατά διαστήματα κάνει like πράγματα που ανεβάζουν και καταλήγουν και στο δικό μου wall (συγχύστηκες? Κάνε λίγη υπομονή ακόμα).

Δεν ξέρω ποια είναι η γυναίκα του (υπάρχουν τόσες πολλές φωτογραφίες ξανθών γυναικών στο wall του που δεν κατάλαβα ακόμα ποια είναι ποια) αλλά έχει μια συγκεκριμένη Ρωσίδα φίλη που τρέφει μια περίεργη λατρεία για οτιδήποτε συμβαίνει στο ρωσικό στρατό. Ανεβάζει όλη μέρα φωτογραφίες με αστυνομικούς, στρατιώτες, οπλικά συστήματα, σημαίες της Ρωσίας, είναι κάτι σαν ΕΛΑΜίτισσα στο Ρώσικο του. Ανεβάζει πχ φωτογραφίες από λόχους γυναικών στρατιωτών (όλες ξανθιές και γκόμενες) και δίπλα λεζάντες (όλα στα ρώσικα) «η ομορφιά της Ρωσίας», ή «εμπρός γενναίες μου» ή κάτι τέτοιο. Μια φορά ανέβασε selfie με τον Πούτιν και έγινε το έλα να δεις, είχε 4000 likes (το έκανε like και ο δικός μου friend, γι’ αυτό το είδα). Καμιά φορά ανεβάζει φωτογραφίες από τη χιονισμένη κόκκινη πλατεία αλλά το κύριο theme της είναι οι γυναίκες στο ρωσικό στρατό.     

Σκέφτηκα ότι πρέπει να έχει κάποια σχέση με το ρώσικο στρατό (έχει ποστάρει στο παρελθόν τον εαυτό της ντυμένο με εξάρτηση ή επίσημη στρατιωτική στολή). Πάντα ξανθιά και με λάγνο βλέμμα. Οι φίλες της επίσης. Αν όντως έτσι είναι οι γυναίκες στο Ρώσικο στρατό, τότε τα αμερικάνικα έργα που παρουσίαζαν τις Ρωσίδες πράκτορες της KGB γκομενάρες με μεγάλα βυζιά είχαν δίκιο.

Τότε που εισέβαλε η Ρωσία στην Κριμαία, η τύπισσα ήταν στα φόρτε της, ανέβαζε όλη μέρα κολάζ φωτογραφιών με background ρωσικές σημαίες, τσάρους, αρκούδες, S-300, ότι φανταστείς. Σαν εκείνα τα γελοία πανό που κατεβάζουν οι οπαδοί στο ποδόσφαιρο που έχουν γαλανόλευκες και μέσα η Κύπρος και μια περικεφαλαία και ο ήλιος της Βεργίνας και της Άρτας το γεφύρι. Μέχρι και φωτογραφία ξαπλωμένη πάνω σε κάτι πυραύλους έβαλε (φορούσε καυτό σορτσάκι, top μπικίνι με κορδόνια και τα ξανθά μαλλιά της ήταν πιασμένα σε 2 κοτσίδες). Χθες που καταρρίφθηκε το ρώσικο αεροπλάνο έβαλε τη ρωσική σημαία φάτσα κάρτα και μια λεζάντα (στα ρώσικα φυσικά) που υποθέτω έλεγε «η Ρωσία ποτέ δεν πεθαίνει, δεν την σκιάζει φοβέρα καμιά».

Ο friend μου τα κάνει όλα (μα όλα) like.

Με έχει φάει η περιέργεια να μάθω ποια είναι η Ρωσίδα Ράμπο και τι σχέση έχει με to friend μου. Είναι η μικρότερη αδερφή της γυναίκας του? Είναι παλιά συμμαθήτρια της? Είναι φυσιολογική? Τη δείχνω και στον Έτερο να μου πει τη γνώμη του. Ο Έτερος πατά το κουμπί «about» (κάτι που δεν σκέφτηκα να κάνω, no comments).

Στο short description γράφει: The most popular FAN PAGE about Russia ! It's for people who love and respect Russia, Russian people, nature culture, history. Thank you for support.

Α. Μάλιστα.

(θα προτιμούσα πάντως η τύπισσα να ήταν η μικρότερη αδερφή της γυναίκας του friend μου που ήταν ατίθαση και την έστειλαν στο στρατό να στρώσει, όπου βρήκε την πραγματική κλίση της και έγινε και γαμώ τα lean mean fighting machines).

Το timing των ονείρων μας

Πριν λίγες μέρες βρήκα μια νεκρή αλεπού στο μονοπάτι που ακολουθώ κάθε πρωί για να πάω στη δουλειά. Πρέπει να την χτύπησε αυτοκίνητο, διότι ήταν σχεδόν μοιρασμένη στη μέση. Σύρθηκε μέχρι την άκρη του δρόμου όπου και πέθανε. Η ουρά της ήταν ακόμα φουντωτή και συγυρισμένη. Είναι ωραία ζώα οι αλεπούδες. Το τρίχωμα τους γυαλίζει και φαίνονται πάντα χτενισμένες και καθαρές. Κρίμα.

Σήμερα πάλι, εκεί που περπατούσα (στο ίδιο μονοπάτι) βρήκα ένα πεθαμένο βάτραχο. Δεν ήταν πολύ μεγάλος, περίπου 10-15 εκατοστά. Ήταν ξαπλωμένος ανάσκελα και τα πόδια του (και τα τέσσερα) ήταν ανοικτά, σαν να έμεινε σε μια στάση που προσπαθούσε να πηδήξει κάτι και δεν τα κατάφερε.

Άλλες  μέρες συναντώ πάπιες, χήνες (ζωντανές ευτυχώς) με τα παπάκια τους, να περπατούν σε γραμμή το ένα πίσω από το άλλο. Μια φορά έτυχε να προσπαθούν να διασταυρώσουν το δρόμο και σταμάτησε όλη η κίνηση μέχρι που όλο το group πέρασε απέναντι. Ευτυχώς διασταύρωσαν σε διάβαση πεζών.

Τελικά είχε δίκιο η γιαγιά Μαγκάιβερ που έλεγε ότι όλα τα όνειρα σου γίνονται πραγματικότητα, απλώς δεν γίνονται ακριβώς όπως εσύ τα περιμένεις. Εγώ προφανώς αυτή την περίοδο ζω το όνειρο μου όταν ήμουν 7 χρονών και ήθελα να ζω στο Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι…