Απορία

Αν είναι αλήθεια αυτό που λένε τα κουτσομπολιά, ότι συγκεκριμένος αρχηγός κόμματος είναι ο βασιλιάς της διαπλοκής και της μίζας (χαρακτηριστικά, όταν κάνεις μαζί του χειραψία, λένε, πρέπει μετά να μετρήσεις τα δάχτυλα σου), τότε να υποθέσουμε, ότι:

1.      Το panic attack που έπαθε πρόσφατα με την εξαγορά της Uniastrum, και

2.      Η απαίτηση του σήμερα για ενιαίο φορέα στεγαστικής πολιτικής

είναι απλώς το realization ότι έκοψε πίσω από διάφορα είδη μίζας και έχει εκνευριστεί το άτομο?  

  

Κάθε σπίτι και... αποθήκη

Θυμάμαι πριν χρόνια, όταν ήμουν ακόμα δημοτικό, πέθανε μια πολύ ηλικιωμένη κυρία που έμενε στη γειτονιά μας. Ζούσε μόνη της, δεν είχε παιδιά και βασιζόταν στη συλλογική καλοσύνη της γειτονιάς για να επιβιώσει. Η γριά αυτή ήταν πολύ ηλικιωμένη, γεμάτη ιατρικά προβλήματα, κάθε λίγο έπεφτε και έσπαγε πόδια, χέρια τη λεκάνη της. Ήταν ένα ερείπιο, αλλά στα νιάτα της προφανώς υπήρξε πολύ κυριλέ κυρία. Ο άντρας της ήταν αστυνομικός επί Αγγλοκρατίας (άρα είχε καλή και σταθερή δουλειά), το δε σπίτι τους ήταν γεμάτο ενδιαφέροντα αντικείμενα που είχαν ζήσει ένδοξες μέρες στο παρελθόν.

Όταν λοιπόν πέθανε, όλοι στη γειτονιά διερωτήθηκαν το ίδιο πράγμα. Τι θα γίνονταν όλα εκείνα τα αντικείμενα στο σπίτι της?   

Όσοι έχουν διαβάσει το βιβλίο «Ο βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά», θα θυμούνται ίσως τη σκηνή που η Μαντάμ Ορτάνς πεθαίνει και ενόσω βρίσκεται ακόμα στο νεκροκρέβατο της, μπουκάρει μέσα στο σπίτι της όλο το χωριό και κλέβει ότι βρει μπροστά του.

Ντάξει, δεν έγινε ακριβώς έτσι (η γριά πέθανε στο νοσοκομείο μετά από τη 54^η πτώση της από τις σκάλες) και δεν ήταν πλιάτσικο (εμφανίστηκε μια μακρινή συγγενής της η οποία ανακοίνωσε ότι θα πουλήσει το σπίτι και όποιος θέλει κάτι ας το πάρει διότι θα τα πέταγε όλα), αλλά η γειτονιά ήταν περίεργη να δει τι είχε μέσα το σπίτι. Και φυσικά όλοι πέρασαν να δουν τι είχε μέσα.

Ήταν σαν να βρίσκεις θησαυρό. Απίστευτα πράγματα μουσειακής αξίας βγήκαν από τα πολυάριθμα ερμάρια του σπιτιού. Γούνες και καπέλα με φτερά, φορέματα της δεκαετίας του 20’, καμιά 40αριά τσάντες όλων των ειδών και μεγεθών. Η αστυνομική στολή του μακαρίτη του άντρα της complete με το κόκκινο τσόχινο φέσι του. Καναπέδες σκαλιστοί και γυάλινα βάζα και άλλα είδη σερβιρίσματος. Φωτογραφίες που έδειχναν τη γριά και τον άντρα της σε χαρούμενες στιγμές,  Όλοι βρήκαν κάτι να πάρουν ως ενθύμιο, μέχρι και το φέσι κάποιος βρέθηκε και το πήρε.

Αυτό όμως που έκανε σε όλους εντύπωση, ήταν οι απίστευτα μεγάλες ποσότητες ζάχαρης. Ότι ερμάρι και συρτάρι άνοιγες, ακόμα και αυτά που είχαν ρούχα, έβρισκες μέσα και 3-4 σακούλες μεγάλες με ζάχαρη. Ήταν λες και περίπου το 1965 η γριά άρχισε να ξεχνά και έκτοτε αγόραζε ζάχαρη με μανία, ξεχνούσε ότι την αγόραζε  και συνέχιζε να αγοράζει. Υπήρχε ζάχαρη παντού, στην κουζίνα της, στο υπνοδωμάτιο, στο υπόγειο, στην αποθήκη, πράγμα περίεργο διότι κανένας (ακόμα και οι μεγαλύτεροι) δεν θυμούνταν τη γριά να ήταν ιδιαίτερα καλή νοικοκυρά ή μαγείρισσα. Δεν έκανε ας πούμε μαρμελάδες η γλυκά του κουταλιού ή λεμονάδες, που θα δικαιολογούσαν τόση ζάχαρη. Προφανώς ήταν compulsive sugar buyer.

Γιατί τα θυμήθηκα όλα αυτά?

Διάβασα την είδηση για το γέρο που πέθανε και οι συγγενείς του βρήκαν στο σπίτι του ολόκληρο φαρμακείο. Ο γέρος προφανώς στοίβαζε για χρόνια φάρμακα που έπαιρνε δωρεάν από το νοσοκομείο. Φαντάσου την έκπληξη των συγγενών όταν άνοιξαν τα ερμάρια και τα συρτάρια και βρήκαν στοιβαγμένα τόσα φάρμακα.

Είναι τρελοί αυτοί οι ηλικιωμένοι.

κρατικά κανάλια

Η αλήθεια είναι ότι αν δεν υπήρχε η ΕΡΤ, δεν θα είχα παρακολουθήσει ποτέ ντοκιμαντέρ για τη λιμνοθάλασσα της Καστοριάς, τα αποδημητικά πουλιά του Εύρου και άλλα obscure θέματα της ελληνικής υπαίθρου. Ούτε και θα είχα παρακολουθήσει σειρές όπως «η Λωξάντρα», «Μαντάμ Σουσού», «η εξαφάνιση του Τζον Αβλακιώτη» και «Γιάννης και Μαρία». Για να μην αναφέρω καν τις συνεντεύξεις διαφόρων Ελλήνων με φόντο πάντοτε διαμερίσματα γεμάτα βιβλία. Δεν θυμάμαι τι έλεγαν στις συνεντεύξεις διότι ήμουν πάντα απασχολημένη να χαζεύω τις βιβλιοθήκες γεμάτες βιβλία πίσω από τον πρωταγωνιστή.

Βέβαια, όπως πολύ σωστά μου υπέδειξε η Πίτσα Νταλάρα, όλα αυτά είναι παραγωγές της δεκαετίας του 80. Μετά το 1990 και τη δημιουργία ιδιωτικών καναλιών, δύσκολα βρίσκεις σειρά που να είναι παραγωγή της ΕΡΤ και να αξίζει.

Γενικά, ένα κρατικό κανάλι, δεν θα έπρεπε να ανταγωνίζεται τα ιδιωτικά κανάλια. Έχει άλλο σκοπό να επιτελέσει. Πρέπει να δημιουργεί και να μεταδίδει εκπομπές που διαφορετικά δεν θα ενέκρινε κανένας Παπαφιλίππου ή Αρχιεπίσκοπος ή άλλος ιδιώτης καναλάρχης. Και δεν μιλώ για πολιτικού περιεχομένου εκπομπές, που όλοι ξέρουν πόσα τηλέφωνα πέφτουν μέχρι να ικανοποιηθεί και ο τελευταίος κακόμοιρος πολιτικός ότι καλύφθηκε ικανοποιητικά το θλιβερό του κόμμα. Αναφέρομαι σε εκπομπές χαμηλής ακροαματικότητας αλλά χρήσιμες ιστορικά. Θα έκανε ποτέ ο Αντ1 παραγωγή όπως αυτή του Άντρου Παυλίδη για την Ιστορία της Κύπρου? Θα μετέδιδε ποτέ το Sigma εκπομπή τύπου «Η ώρα της Υπαίθρου»?

Θα μετέδιδε ποτέ τα σαββατοκύριακα παιδικό πρόγραμμα όπως αυτό του ΡΙΚ2 το Mega? (προσωπικά βρίσκω το παιδικό πρόγραμμα του ΡΙΚ θλιβερό και old fashioned –βάζει καραγκιόζη και άλλα εκπαιδευτικού περιεχομένου cartoons- αλλά για κάποιο μυστήριο λόγο η κουκλάρα και η mini me ενθουσιάζονται. Μπορεί να είναι θέμα ηλικίας. Και εγώ ενθουσιαζόμουν με το «Που είναι η Μαργαρίτα». Βέβαια τότε, δεν είχα και Disney channel.)

Νομίζω δεν είναι τόσο το περιεχόμενο ή η ποιότητα των κρατικών προγραμμάτων. Είναι που όλοι ξέρουν ότι τα κρατικά κανάλια (όπως τόσοι άλλοι κρατικοί οργανισμοί μας) είναι μέρη όπου όλα τα κόμματα διορίζουν όποιον φτάσουν και σκεφτούν, με αποτέλεσμα να πληρώνει το δημόσιο πολλαπλάσια του οφέλους και να τσαντίζεται eventually ο κόσμος, να έρχεται κάποτε μια Τρόικα και να κόβει δεξιά και αριστερά, να «κόβει» και το κρατικό κανάλι και να μένεις εσύ με την ανάμνηση της λιμνοθάλασσας της Καστοριάς, των αποδημητικών πουλιών του Εύρου και τον Άντρο Παυλίδη να διηγείται την ύστερη εποχή του χαλκού….  

(καλού κακού θα εισηγηθώ στην κουκλάρα να μην χάνει επεισόδιο από το παιδικό πρόγραμμα του ΡΙΚ2 που τόσο της αρέσει. Που ξέρεις για πόσο καιρό ακόμα θα εκπέμπει.)

(Το «Αμύνεσθαι περί Πάτρης» πρέπει να καταργηθεί ΤΩΡΑ και να επαναφέρουν -από τον τάφο- τον Ξιναρή.)