όχι ακόμα

Επειδή μάλλον δεν με βλέπω να πληρώνομαι αυτό το μήνα, ούτε στο near future (το payroll του εργοδότη είναι τταππωμένο στην Τράπεζα Κύπρου η οποία μάσιεται να μετατραπεί σε συνοικιακό ταμιευτήριο) θα το ρίξω στη φιλοσοφία.

Νομίζω και οι πλέον δύσπιστοι έχουν δει (με τα ματάκια τους) τι συμβαίνει σε μια χώρα όταν δεν έχει τράπεζες. Αν ήμασταν μια χώρα υποανάπτυκτη, τριτοκοσμική και πίσω από τον κόσμο, η έλλειψη μιας τράπεζας δεν θα έκανε καμία απολύτως διαφορά στα πλήθη (διότι κανένας δεν θα βασιζόταν στην τράπεζα για την καθημερινότητα του. Θα είχαμε κοτούλες στον κήπο, κατσίκα δεμένη στην πίσω αυλή και όλες μας τις οικονομίες κάτω από το στρώμα/θαμμένες στον κήπο/σε βαζάκια πίσω από τη ζάχαρη.)

Η Κύπρος έπαψε να είναι τριτοκοσμική χώρα εδώ και πολλά χρόνια. Τόσα πολλά που δεν μπορείς σε ένα εορταστικό τριήμερο, ούτε καν σε τρία εορταστικά τριήμερα να επιστρέψεις πίσω στην αγροτική οικονομία και το barter economy. Και ναι μεν είναι ωραία να λες ότι θα επιστρέψουμε πίσω στις πραγματικές αξίες και ότι τα καλά πράγματα στη ζωή είναι δωρεάν και ότι θα αρχίσουμε να προσέχουμε αυτά που πραγματικά αξίζουν κτλ κτλ αλλά ξέρεις ταυτόχρονα ότι προσπαθείς απλώς να παρηγορήσεις τον εαυτό σου.

Διότι καμία τριτοκοσμική χώρα δεν θέλει να είναι τριτοκοσμική.

Αντίγραψα αυτό το κείμενο από την Financial Times στις 28.7.2011. Γράφτηκε για την Ελλάδα, αλλά σήμερα ισχύει για μας όσο ποτέ άλλοτε.

Δεν είμαι σίγουρη ότι αποτράπηκε ο κίνδυνος της χρεοκοπίας. Όχι ακόμα.

Η ιστορία θα μας κρίνει

Θα μου πεις τώρα, τι κάθεσαι και τα θυμάσαι όλα αυτά. Όταν έχει έρθει το τέλος του κόσμου (as you know it) θυμάσαι πολλά πράγματα. Και κάνεις διάφορους συνειρμούς:

Θυμάστε τότε στο μακρινό 2003 που μας έλεγαν για το κόστος της λύσης, και μας υπερτόνιζαν ότι είναι απαράδεκτο να πληρώσουμε εμείς το κόστος αναπροσαρμογής των κούλλουφων κατεχομένων στον super modern γουαου standard of living μας, και ορίστε το παράδειγμα της Δυτικής Γερμανίας που πλήρωνε 20 χρόνια την Ανατολική Γερμανία να σταθεί στα πόδια της και δεν μας συμφέρει οικονομικά να δεχτούμε εκείνη τη λύση εμείς που τρέχουν οι καταθέσεις από τα παντζάκια μας και άλλα εμπριμέ?

Τα θυμάστε?

Και μπήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση με άλυτο το πρόβλημα. Και κρατήσαμε και το οικονομικό μοντέλο μας. Σώσαμε την Κυπριακή Δημοκρατία που είναι τέλεια και πετυχημένη και πλούσια. Και τα ξένα κεφάλαια άρχισαν να ρέουν άφθονα, περισσότερα από άλλες εποχές. Περισσότερα από την εποχή των Λιβανέζων και των Σέρβων και των αράπηδων. Και δώστου επέκταση στην επέκταση, πορτοκαλί λογαριασμός, και πράσινος λογαριασμός και μπλε, και κάρτα για ταξίδια, κάρτα για ψώνια, κάρτα για τη γυναίκα, κάρτα για να χέσεις, δάνειο για διακοπές, δάνειο για τα μπουζούκια, στεγαστικό δάνειο (να μην αγοράσουμε διαμέρισμα στην Αθήνα και σπίτι στον Πρωταρά και 2-3 διαμερίσματα έτσι νάχουμε?)

Η ιστορία, λένε, θα μας κρίνει.

Έχουν περάσει 10 χρόνια. Που ήμασταν τότε, που είμαστε τώρα.

Άφησε και πλεόνασμα στα δημόσια οικονομικά, λένε, ο μακαρίτης. Μπράβο του. Εκεί που είναι, να το χαίρεται.

 

(Δέχομαι ότι και εγώ μια υπόθεση κάνω. Ότι αν λυνόταν το κυπριακό όταν μπήκαμε στο EU, τα κεφάλαια που ήρθαν θα χρησιμοποιούνταν για ανοικοδόμηση των κατεχομένων και όχι επέκταση τραπεζών και δάνεια για μαλακίες, άρα οι τιμές των ακινήτων μπορεί να μην έκαναν ποτέ τη φούσκα που έκαναν. Μπορεί και όχι. Η ιστορία δεν μπορεί να το κρίνει αυτό διότι αυτή η πιθανότητα δεν υλοποιήθηκε ποτέ.) 

Quiz

Το Quiz της ημέρας:

1.    Πόσες φορές είδατε τον Παπαδάκη (της ΕΔΕΚ) στην τηλεόραση ή τον ακούσατε στο ράδιο τις τελευταίες τρεις μέρες?

2.    Πόσες φορές είδατε τον Πλατύ στην τηλεόραση ή τον ακούσατε στο ράδιο τις τελευταίες τρεις μέρες?

3.    Πόσες φορές είπε ο Ομήρου να επαναδιαπραγματευθούμε?

Ο νικητής κερδίζει ομόλογα φυσικού αερίου, μετοχές της Λαϊκής και BOC και την απεριόριστη εμπιστοσύνη των αγορών.