Αύριο
πρέπει να πάμε να γράψουμε τα παιδάκια μας στα δημόσια σχολεία για την επόμενη
σχολική χρονιά. Έχουμε ακριβώς 24 ώρες να το κάνουμε και αν δεν το κάνεις σε
προειδοποιούν με 4 διαφορετικούς τρόπους ότι δεν υπάρχει άλλη ευκαιρία, that’s it, δεν θα μπορείς να το
κάνεις μεταγενέστερα, έκατσες πάνω.
Αν
δηλαδή έκοψες στο εξωτερικό για τον άλφα ή βήτα λόγο εκείνες τις 24 ώρες, το
παιδί σου θα μείνει χωρίς δημόσια εκπαίδευση…
(εντάξει, δεν ακούγεται και
τόσο τραγικό τώρα που το γράφω αλλά ρε φίλε, 24 ώρες? What the fuck??)
Για να γράψει κανείς σήμερα
το παιδί του σε δημόσιο δημοτικό σχολείο στην Κύπρο χρειάζεται τόσα
δικαιολογητικά όσα για να εργοδοτηθεί στη ΝΑΣΑ:
- πιστοποιητικό γεννήσεως
- πιστοποιητικό φοίτησης σε
νηπιαγωγείο
- πρόσφατος λογαριασμός
ρεύματος
- λογαριασμός σκυβάλων
-προσφυγική ταυτότητα της οικογένειας
(αν υπάρχει) – διότι πάνω από όλα ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
-
βιβλιάριο υγείας του παιδιού που να δείχνει ότι έχει κάνει όλα τα σωστά εμβόλια
(αν δαγκώσει τη δασκάλα δεν θα της μεταδώσει οτιδήποτε σοβαρό).
Το ρεύμα
και τα σκύβαλα (για τους άσχετους στο σπορ «γράφω το κοπελλούδι στο σχολείο και
είμαι καλά») είναι για να αποδείξεις ότι μένεις στην περιοχή του συγκεκριμένου σχολείου
και δεν διαπράττεις το σοβαρότατο κακούργημα να μένεις 2 δρόμους παρακάτω και
στο διαχωρισμό των δρόμων να «έκοψες έξω».
Οκ.
Αντιλαμβάνομαι το σκεπτικό τα παιδάκια να πηγαίνουν στο σχολείο της περιοχής τους
και όχι της αρεσκείας (των γονιών) τους. Αλλά αυτό το super, ουαου, τέλειο, φανταστικό σύστημα (φοιτώ
εκεί που μένω) δεν λαμβάνει υπόψη του μια πολύ σοβαρή πτυχή της κυπριακής
πραγματικότητας (είδες πως δένουν ωραία τα κλισέ άμα θέλεις?)
Στην συντριπτική πλειοψηφία τους, τα
παιδάκια δεν τα πιάνουν από το σχολείο οι actual γονείς τους αλλά οι
παππούδες τους.
Είπα «συντριπτική»
διότι υπάρχουν και τα φωτεινά παραδείγματα γονιών που η ώρα 1 το μεσημέρι τάγκα
έχουν ήδη σχολάσει και είναι έξω από τα κάγκελα του σχολείου και περιμένουν με
χαρά. Υπάρχουν αυτοί οι γονείς, δεν γνωρίζω προσωπικά κανένα από αυτούς αλλά
είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν και μπράβο τους που έλεγαν και στη Συντέλεια. Οι
γονείς που ξέρω εγώ (including τον εαυτό μου), η ώρα 1 το μεσημέρι είναι στο τρίτο meeting της ημέρας και συνεχίζουν. Άρα τα
παιδάκια τα σχολνούν οι παππούδες που είναι πιο available (ως η πρώτη και τελευταία γενιά Κυπρίων
που κατάφερε να βγει στη σύνταξη από τα 60 τους).
Πρόσεξε
τώρα το mind blowing piece of information (αν είσαι του Υπουργείου Παιδείας μπορεί να δυσκολευτείς λίγο αλλά άμα το
διαβάσεις 3-4 φορές θα το πιάσεις):
Οι
παππούδες, δεν μένουν πάντα στην ίδια περιοχή που μένουν τα παιδάκια με τους
γονείς τους. Και δεν είναι καλή ιδέα να βάλεις τους παππούδες να οδηγούν all over town για να πιάσουν παιδάκια από σχολεία
στην άλλη άκρη της πόλης.
Άρα (συμπέρασμα):
Θα ήταν πολύ λογικό (για τα πιο πάνω περιγραφόμενα κυπριακά δεδομένα) να
μπορείς να γράψεις το παιδάκι σου (αν θέλεις) και στο σχολείο κοντά στους παππούδες.
Πριν
πεις ότι αυτά είναι τριτοκοσμικά arrangements ενός παρωχημένου τρόπου ζωής που οι παππούδες αναγιώνουν τα
εγγονάκια τους, να θυμίσω ότι όλο αυτό το καρναβάλι παππούδων γίνεται
αναγκαστικά διότι το ωράριο των δημόσιων σχολείων (aka σχολάνω η ώρα 1) ΕΙΝΑΙ το πλέον
παρωχημένο ωράριο ever και κανονικά όλα τα σχολεία θα έπρεπε να γίνουν ολοήμερα or something για να αντεπεξέλθουν στον σημερινό τρόπο ζωής.
Μέχρι όμως
να συμβεί αυτό, θα πρέπει να πάρω τα 10 δικαιολογητικά μου και να πάω αύριο στο
σχολείο της γειτονιάς να γράψω την κουκλάρα. Ανεξάρτητα του αν το μεσημέρι θα
έχει κάποιον available στην
περιοχή να την παίρνει από το σχολείο.
