Κάνετε ένα μικρό διαφημιστικό
διάλειμμα από το απολαυστικό σήριαλ «Μοχθηροί κύκλοι θέλουν να με αφανίσουν», άλλως
«τα τζάκια της Λευκωσίας vs
τα
καπαρέ της Λεμεσού», για να δούμε μερικά στατιστικά στοιχεία:
In 2014,
the EU registered 10 million fewer children aged less than 15 than in
1994. The share of children in the total population decreased over the last
twenty years in all Member States, except Denmark. The largest
reductions in the proportion of children in the population were observed in Cyprus
(from 25.2% in 1994 to 16.3% in 2014, or -8.9 percentage points), Poland
(-8.7 pp), Slovakia (-8.2 pp) and Malta (-8.0 pp).
Δεν μπορώ να καταλάβω τι μπορεί
να συνέβηκε αυτά τα τελευταία 20 χρόνια και έχουμε ξενερώσει, πέραν του
γεγονότος ότι δεν στέλνουμε καλά τραγούδια στην Eurovision άρα η εθνική λίμπιντο μας έχει
πληγεί ανεπανόρθωτα.
At EU level, children accounted for 15.6% of the total population
in 2014, down from 18.6% in 1994. Ποτέ ξανά το «γαμάτε
γιατί χανόμαστε» δεν είχε περισσότερο νόημα από τώρα…
Δηλαδή κάθε 100 Κυπραίους, μόνο οι 16,3 είναι παιδάκια. Σε αυτά τα
16,3 παιδάκια αναλογούν 4 διορισμένοι δάσκαλοι του δημοσίου και άλλοι 3
συμβασιούχοι που αντικαθιστούν τους προαναφερόμενους 4 μόνιμους δασκάλους όταν
λείπουν με sick
leave
ή άδεια μητρότητας ή ραντεβού στο κομμωτήριο ή κάτι
άλλο πολύ σημαντικό.
Βέβαια, αυτό το 16,3% είναι πάνω από το μέσο όρο του EU που
είναι 15,6% (παράγουμε 0,7 παιδάκια πάνω από το μέσο όρο) αλλά όχι για πολύ,
μέχρι το 2050 σύμφωνα με τις στατιστικές θα έχουμε πέσει στο 14,8% (και εννοείται
ότι μέχρι τότε οι υπόλοιποι θα έχουμε γίνει όλοι κωλόγεροι που θα απαιτούν από
το 16,8% που είναι τώρα παιδάκια, συντάξεις και φροντίδα).
Ένα άλλο ενδιαφέρον στατιστικό
είναι η ηλικία που οι νέοι αποφασίζουν να φύγουν για πάντα από το πατρικό τους.
Ενώ σε χώρες όπως τη Σουηδία την κάνουν με μικρά πηδηματάκια στα 19 τους, στη
Δανία και Φινλανδία στα 21 τους, στις Μεσογειακές χώρες κατσικώνονται στο
πατρικό μέχρι να τους διώξουν. Στην Ιταλία φεύγουν στα 30 τους, στην Ελλάδα στα
29 τους, στη δε Κροατία στα 32 τους, γεγονός που αποδεικνύει ότι το φαί της μαμάς
είναι τελικά καλύτερο στην Κροατία (Ι never saw that coming). Η Κύπρος είναι λίγο πιο πάνω
από τη μέση, με average
ηλικία αποχώρησης τα 27,8 χρόνια, πράγμα πολύ
λογικό. Τελειώνεις το σχολείο στα 18 σου, βάλε και 2 χρόνια αν έκανες στρατό,
πας για σπουδές αλλά ουσιαστικά μένεις ακόμα στο πατρικό σου, επιστρέφεις από τις
σπουδές περίπου στα 23-25 σου. Αν είσαι γυναίκα αρχίζεις τη μουρμούρα στον
γκόμενο να σε χαρτωθεί επιτέλους, 2 χρόνια αργότερα η μουρμούρα αποδίδει και
μετακομίζετε σε διαμέρισμα. Μια χαρά.
Ολόκληρη η στατιστική έρευνα εδώ.