Μην πίνεις άλλο (2) (δηλαδή, πως μου έγινε πρόταση γάμου)

Περνούν μερικοί μήνες και μπαίνει το ερωτικό καλοκαίρι του 2001 (εντάξει, δεν έγινε τίποτε διαφορετικό το 2001, απλώς όλα τα καλοκαίρια στη Μεσόγειο είναι ερωτικά κτλ κτλ και μυρίζουν γιασεμί και τσίκνα από φουκού που υποδηλεί ότι κάπου κοντά ψήνονται σουβλάκια open air.)

Το επεισόδιο στο ΣΟΠΑΖ ξεχάστηκε (προφανώς δεν ήμασταν ψυχολογικά έτοιμοι για ένα τέτοιο trip –λέμε τώρα-.)

Ένα βράδυ του Ιουλίου αποφασίζουμε με το Χ. να πάμε για ποτάκι στο Ε.ΚΑ.ΤΕ. (που σημαίνει Επιμελητήριο Καλών Τεχνών. Αυτό ακούγεται πολύ πιο glamorous απ’ ότι στην πραγματικότητα είναι. Παρά τον τίτλο του, το Ε.ΚΑ.ΤΕ. ήταν ένα χαλαμάντουρο μέσα στην παλιά Λευκωσία, με εσωτερική αυλή όπου υπήρχαν 10 τραπεζάκια με τόνενες καρέκλες και ένας μαστούρης barman. Κάθε τέλος της σαιζόν τα έσπαζαν όλα οι θαμώνες –από τη χαρά τους- για να το ξαναστήσουν το επόμενο καλοκαίρι. Σε κάποια φάση νομίζω βαρέθηκαν και δεν έχω ιδέα τι έγινε από τότε.)

Anyway, το καλοκαίρι του 2001 υπήρχε.

Ο Χ. μου δήλωσε επανειλημμένα σε προηγούμενα επεισόδια ότι δεν τον ενδιαφέρει η παλιά Λευκωσία, ότι δεν του αρέσουν τα χαλαμάντουρα, δεν του αρέσει η όλη ψευδο-κουλτουρέ φάση, δεν του αρέσουν οι τόνενες καρέκλες και δεν πάσχει από κατάθλιψη. Ήρθε και πάλι να με πάρει για να πάμε μαζί.

Στο Ε.ΚΑ.ΤΕ. βρίσκουμε άλλους 2 φίλους μας και όλοι μαζί καθόμαστε (στις τόνενες καρέκλες) και επειδή είναι καλοκαίρι και μας έπιασε κωλοπιλάλα να πάμε διακοπές, παραγγέλνουμε ούζο.

Παρένθεση: Ουδέποτε πίνω ούζο. Η μυρωδιά του γλυκάνισου μου προκαλεί ναυτία. Όποτε πρέπει να πιω, πίνω 2 γουλιές και τρώω όλη την ποικιλία για να φύγει η γεύση από το στόμα μου. Αυτό με λυπεί ιδιαίτερα διότι δεν μπορώ να κάνω αναπαράσταση της διαφήμισης του Ουζο Μίνι που τρώνε και πίνουν και μετά λένε, «Εδώ ξεχάσαμε τα μυαλά μας, δεν θα ξεχάσουμε τα κλειδιά μας?» ή την άλλη με το Ούζο Πλωμαρίου που λέει, (με ύφος) «Κάποιες στιγμές…. Δεν θες να τις αποχωριστείς…. Έλα στην αλήθεια του….» (ναι, έλα)

Εγώ πίνω 2 γουλιές, ανακατεύομαι αλλά συνεχίζω δυναμικά. Οι άλλοι 3 έχουν πωρωθεί, παραγγέλνουν το ένα μπουκαλάκι μετά το άλλο, ο μαστούρης barman δεν μας προλαβαίνει. Το live your myth in Ε.ΚΑ.ΤΕ. συμπληρώνει ελληνική (έντεχνη) μουσική (τιρι τιρι τιρι, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης λείπει να συμπληρωθεί η ευτυχία). Κάπου εκεί ο barman άρχισε να βάζει και ρεμπέτικα.

Παρένθεση (2): Είμαστε άτομα που υπό κανονικές συνθήκες ΔΕΝ ακούμε ελληνική μουσική by choice. Έχουμε ελάχιστα ελληνικά CD, σπανίως τραγουδάμε ελληνικά τραγούδια και όταν το ράδιο στο αυτοκίνητο παίζει ελληνικά από κεκτημένη ταχύτητα το αλλάζουμε. Η τελευταία φορά που αγόρασα ελληνικό CD, ήταν νομίζω Τρύπες, το 1996.

Στο Ε.ΚΑ.ΤΕ. όμως βγάζουμε τα απωθημένα μας (το ούζο να είναι καλά). Χαρές και γέλια, στην υγεία μας και άλλα χαζοχαρούμενα. Ο Χ. μας απειλεί ότι θα σηκωθεί να «ρίξει μια στροφή», του χτυπάμε παλαμάκια, κάποιος φέρνει χαρτομάντιλα και τα πετάμε στον αέρα. Κάποιος από την παρέα αποφασίζει να μας τραγουδήσει Μαζωνάκη (και κοίτα να δεις περίεργα πράγματα, δεν μας διώχνουν από το Ε.ΚΑ.ΤΕ.)

Στην 62η φορά που τσουγκρίζουμε τα ποτήρια μας με το Χ. βάζουμε τόση δύναμη που σπάνε τα ποτήρια (πέφτει ο πάτος, αν είναι δυνατόν). Γινόμαστε κώλος, ο barman έρχεται με σκουπίτσα, μαζεύουμε παγάκια από το πάτωμα, και έχουμε αρωματιστεί από πάνω ως κάτω με ούζο. Lovely.

Καθαρίζουμε το τραπεζάκι και μας φέρνουν καινούργια ποτήρια. Σε κάποια φάση που οι άλλοι 2 φίλοι μας συζητούν κάτι μεταξύ τους, ο Χ. θυμάται το περιστατικό στο «Τρένο» και ότι δεν του απάντησα και τι καλή στιγμή που είναι τώρα να το συζητήσουμε (μετά από ένα τάγκι ούζο), διότι έχει σοβαρό σκοπό. Στο «Τρένο» του χάλασα το momentum. Σηκώνεται, πάει τρεκλίζοντας στο bar και επιστρέφει με πέννα. Βγάζει μια καρτούλα από το πορτοφόλι του, γράφει κάτι και μου δίνει να διαβάσω.

(βρίσκω αξιοθαύμαστο το γεγονός ότι δεν έβλεπε μπροστά του να περπατήσει αλλά ήταν σε θέση να γράφει.)

«26.7.2001

Αν δεν με παντρευτείς θα αρχίσω τώρα αμέσως να τραγουδώ δυνατά Μαρινέλλα.»

Με το Μαζωνάκη φτηνά τη γλιτώσαμε, με Μαρινέλλα δεν θα γλιτώναμε το ξύλο.

Εφόσον είχα πάρει και εγώ την απόφαση ότι μονόπετρο δεν πρόκειται να δω (μάλλον μόνο στα έργα συμβαίνουν αυτά), δέχτηκα και τον βάφτισα Έτερο.

Σε όλο αυτό, οι 2 φίλοι μας δεν πήραν χαμπάρι, ακόμα συζητούσαν κάτι μεταξύ τους.




Γιατί τα θυμήθηκα όλα αυτά: Άλλαξα πορτοφόλι (πήρα ένα με μεγαλύτερη θήκη για νομίσματα) και στην αλλαγή πορτοφολιών, μαζί με τις δωροκάρτες, πιστωτικές κτλ, βρήκα και τις δηλώσεις του Έτερου.