So you think you can be a Garagiozis?

Το βράδυ κυλούσε ομαλά. Είχα μόλις κάνει το μπάνιο μου, έβαλα τις αναζωογονητικές κρέμες μου (στο πρόσωπο, στα πόδια, την κοιλιά και τα χέρια), είχα βάλει καθαρό νυχτικό και ξάπλωσα στο κρεβάτι. Έβλεπα τον τοίχο απέναντι και σκεφτόμουν ότι είναι πολύ άδειος (το παρακάναμε με το minimalist) μάλλον θα πρέπει να βάλουμε κάνα poster, κάνα wallpaper, κάνα πίνακα, κάτι να σπάσει την ανία της μπογιάς χρώματος magnolia. Την ευτυχία μου συμπλήρωνε ένα κουτί μπισκότα με γέμιση σοκολάτας και πορτοκάλι (Jaffa cakes)... ξαφνικά έπεσε το μάτι μου στην τηλεόραση… έδειχνε τη Βίκη Καγιά έξω από το Δημοτικό Θέατρο Στροβόλου. Αυτό σήμαινε μόνο ένα πράγμα:

Το So you think you can dance ήρθε για οντισιόν και στην Κύπρο…

Ω…
Θεέ….
Μου…..

Περάσαμε κάπως ανώδυνα τα talent shows τραγουδιού. Αποφύγαμε έντεχνα όλα τα προγράμματα για να βρουν Pop Stars, Fame Stories και Pop Idols. Οι Κύπριοι, είχαν μεν τα μπάζα τους αλλά σε γενικές γραμμές είχαν στείλει άτομα στους τελικούς άρα κάποιοι προφανώς μπορούν και τραγουδούν. Του δε Σταύρου (θυμάστε, το παιδί που τραγουδούσε Πάριο) του έβγαλαν μέχρι και τα φρύδια του. Κάποια πρόοδος είναι και αυτό, δεν μπορείς να πεις.

Βλέπω πλάνο με τους επίδοξους χορευτές και πέφτει αμέσως το μάτι μου σε ένα κύριο με κόκκινο σατέν πουκάμισο (αμάν πια αυτά τα σατέν, πότε θα ξεπεραστούν ως show business αμφίεση? Μέχρι και ο Μαρίνος τα ξεπέρασε. Έλεος, σαν μέλος ορχήστρας καπαρέ είναι). «Αμάν», σκέφτομαι, «να δεις που αυτός θα είναι το νούμερο ένα μπάζο. Τι γυρεύει ένας 60χρονος σε οντισιόν για χορό?»

Επαληθεύομαι πανηγυρικά. Άλλο να τον βλέπεις και άλλο να τον περιγράφεις. Τα λόγια είναι φτωχά. Πρέπει να ανοίξω λεξικό. Για όσους δεν είδαν το πρόγραμμα, υπολογίζω πολύ σύντομα θα έχει σποτάκια με τον κύριο στο You Tube όπως είχε όλα τα άλλα μπάζα των άλλων shows, άρα μην αγχώνεστε, όλοι θα τον θαυμάσετε.

Ο κύριος τα είχε όλα. 65χρονος (τελικά), βιοπαλαιστής, ερωτεύτηκε μια Σπανιόλα (είπε) και πήγε στην Ισπανία. Εκεί χόρευε όλη μέρα παρέα με ένα φίλο του που τον έχασε απότομα (είπε). Έχασε απότομα και τη Σπανιόλα (είπε).

Στα 65 σου χάνεις πολλούς φίλους απότομα, είναι μέρος της ζωής.

Επέστρεψε πίσω στην Κύπρο και θα παρουσιάσει είπε τη φιγούρα «Το πέταγμα του Αετού» που το έκανε (το πέταγμα) και στην Ισπανία και ήταν κα-τα-πλη-κτι-κό. Βάζει μουσική υπόκρουση Κάρμεν, αρπάζει μια κόκκινη, επίσης σατέν μπέρτα και κάνει κύκλους. Πάει, έρχεται, τινάζει τη μπέρτα, τινάζει τα χέρια (δεν μπορώ να περιγράψω τις κινήσεις του χορό, sorry), αν θυμάμαι καλά φωνάζει και ένα «ΟΛΕ». Κάνει και κάτι τρελά χωρίς μουσική….

Νάναι καλά ο άνθρωπος, το γέλιο νομίζω κάνει καλό στην εγκυμοσύνη. Πιάστηκε η κοιλιά μου από το γέλιο. Έφτυσα μέχρι και τα μπισκότα. Από το σαλόνι ακούω ένα «Γδουπ!». Είναι ο Έτερος που από το γέλιο έπεσε από τον καναπέ.

Οι κωμωδίες του MEGA τελικά έχουν αναβαθμιστεί πολύ φέτος.

Οι κριτές έμειναν άφωνοι. Ο κύριος Don Camillo Αετός (κάπως έτσι συστήθηκε) είχε την απαίτηση να του αναγνωρίσουν ότι έκανε και γαμώ τη μαγκιά να πάει στο show (εμείς τι φταίμε?), και ότι νιώθει ακόμα παιδί (εμείς τι φταίμε?) και ότι σφύζει από ενέργεια (εμείς τι φταίμε?) και ότι δεν θέλει τίποτα από τους κριτές (πάλι καλά) και φεύγει, και γειά σας, και ευχαριστεί πολύ (προφανώς για τα 10 minutes of fame του).

Βγαίνοντας έξω, άρπαζε τα αγχωμένα εικοσάχρονα και φώναζε:

«Έσκισα! Τους άφησα άφωνους!» (όντως)

«Ζήτω τα νιάτα!»

«Ζήτω το Sex» (μήπως εννοούσε Viagra?)

«Ζήτω ο Έρωτας!»

«Ζήτω ο Στρόβολος!»


Ηθικό δίδαγμα: Σε αυτή τη χώρα (την Κύπρο), οι ηλικιωμένοι μας έρχονται σε 2 συσκευασίες. Είτε έρχονται σε συσκευασία πρώην αγωνιστή και υπερασπιστή της Ελευθερίας μας (ακόμα και με το ζόρι), είτε έρχονται σε συσκευασία «ο τρελός του χωριού που ακόμα νομίζει ότι είναι έφηβος και η ψυχή του πάρτι». Και οι δύο περιπτώσεις είναι κλινικά ανισόρροπες. Και οι δύο είναι η προσωποποίηση της απουσίας αυτογνωσίας, του λεγόμενου κατά τον Χίλωνα το Λακεδαιμόνιο «γνώθι σαυτόν». Και οι δύο περιπτώσεις είναι εκτός τόπου και χρόνου.

Ζήτω.