Update εγκυμοσύνης

Διανύω τον τρίτο μήνα εγκυμοσύνης. Έχω μάθει διάφορα πράγματα. Τα οποία θα μοιραστώ:

Όταν είσαι έγκυος, δεν παθαίνεις τίποτα αν κάθεσαι με σταυρωμένα τα πόδια. Το μωρό δεν παθαίνει ασφυξία. Όχι, είναι αεροστεγώς κλεισμένο μέσα στη μήτρα σου. Δεν αερίζεται. Λοιπά φολκλόρ να απορρίπτονται αμέσως.

Όταν είσαι έγκυος μπορείς να πας για κολύμπι (εκτός αν έχεις μια ειδική λοίμωξη που σου το απαγορεύει. Αναφέρομαι σε normal καταστάσεις). Δεν θα «γεμίσεις» με νερό και δεν θα πνίξεις το μωρό. . Όχι, είναι αεροστεγώς κλεισμένο μέσα στη μήτρα σου. Δεν μπάζει νερό. Λοιπά φολκλόρ να απορρίπτονται αμέσως.

Είναι αλήθεια ότι σου έρχεται όρεξη να φας διάφορα πράγματα, όχι κατ’ ανάγκη παράξενα. Για παράδειγμα, τώρα περνώ μια φάση που βλέπω μακαρόνια του φούρνου (παστίτσιο) και τρέχουν τα σάλια μου. Πριν ένα μήνα πάθαινα το ίδιο με τα τοστ. Επίσης έχω μια τεράστια επιθυμία να τρώω όλη μέρα γιαούρτι. Και δημητριακά. Και σταφίδες. Και σοκολάτα. Και sushi. Και κινέζικα. Και παξιμάδια. Οκ, τελικά οι συνδυασμοί δεν είναι οι καλύτεροι.

Αν πεθυμήσεις κάτι και δεν το αποκτήσεις…. δεν θα πάθεις τίποτα. Ιστορίες για αγρίους του στυλ «μην ακουμπήσεις πάνω σου διότι αυτό που πεθύμησες θα αποτυπωθεί πάνω στο μωρό» είναι science fiction και παραμύθια της Χαλιμάς. Λοιπά φολκλόρ να απορρίπτονται αμέσως. Πιθανών να επινοήθηκε από έγκυες γυναίκες που ήθελαν να στείλουν τους συζύγους τους στα βουνά και τα ρουμάνια να τους φέρουν διάφορα και αυτοί διαμαρτύρονταν. Καλό τρικ, αλλά στην εποχή του delivery δεν χρειάζεται. Το μόνο που χρειάζεσαι είναι ένα τηλέφωνο.

Δεν μου εξήγησαν αν μπορώ να πεθυμήσω και αντικείμενα που μετά θα σταμπαριστούν πάνω στο μωρό. Ας πούμε να πεθυμήσω… μια ηλεκτρική κιθάρα και αυτή να βρεθεί πάνω στο αριστερό χέρι του μωρού. Ή να πεθυμήσω μια… κέλτικη φιγούρα (λέμε τώρα) και να αποτυπωθεί στο δεξί χέρι του μωρού. Άσε που έτσι θα γλιτώσει και τα ακριβά τατουάζ. Διότι όλοι μπορεί θέλουν μια κιθάρα, αλλά πόσοι θέλουν μια ντομάτα πάνω στο χέρι τους?

Όταν είσαι έγκυος θέλεις να περάσει ο χρόνος γρήγορα, γι’ αυτό αρχίζεις να μετράς σε εβδομάδες. Σε ρωτούν πόσο έγκυος είσαι και απαντάς «10 εβδομάδων» και ο άλλος προσπαθεί μέσα στο μυαλό του να υπολογίσει πόσο είναι αυτό. Είναι εκνευριστικό για τους άλλους, αλλά κάπως πρέπει να περάσει η ώρα γρηγορότερα. Το δέκα είναι μεγαλύτερο από το δυόμιση.

Έχεις την τέλεια δικαιολογία για να μην κάνεις πράγματα που βαριέσαι να κάνεις. Παίρνεις το ύφος οσίας ταλαιπωρημένης γυναίκας και λες με νόημα: «Α, πολύ θα ήθελα να το κάνω αυτό, αλλά βλέπεις αυτές τις μέρες είμαι ψιλό-χάλια και προτιμώ να ξεκουραστώ…» Κανένας δεν επιμένει, κανένας δεν θυμώνει, είσαι έγκυος και εσύ αποφασίζεις. Βέβαια, αν συνεχίσει πολύ καιρό το τροπάριο «είμαι χάλια», θα σταματήσουν να σε καλούν οπουδήποτε και εν ολίγοις, θα σε αποφεύγουν. Και θα σου λένε δικαιολογίες του στυλ «είμαι κρυολογημένη και δεν μπορώ να σε δω διότι θα σε κολλήσω και δεν κάνει. Είσαι και έγκυος, δεν μπορείς να πιεις φάρμακα, άσε για αργότερα.» Μένεις μόνη να κλωσάς το αυγό σου.

Οι γονείς σου εκεί που το έπαιζαν άνετοι, ξαφνικά αρχίζουν πάλι να σε συμβουλεύουν όπως όταν ήσουν ακόμα στο σχολείο. «Να αγοράσεις αυτό, και να αγοράσεις εκείνο, και να προσέχεις το άλλο, και να τρως, και να κάνεις υγιεινή ζωή και…» Τους θυμίζεις ότι έχεις άλλους 6 μήνες να αγοράσεις ότι χρειάζεσαι και δεν θα πανικοβληθείς από τον τρίτο μήνα. Τους θυμίζεις ότι ακολουθείς πιστά τις οδηγίες του γιατρού και είσαι σίγουρη ότι ο γιατρός δεν είπε να αλλάξεις τη ζωή σου ή να αλλάξεις συνήθειες. Δεν σε πιστεύουν. Φυσικά. Όπως και στο σχολείο, τους αγνοείς.

Και συνεχίζουμε…