Οικογενειακό Δρώμενο (3)

Το μυστήριο της διαθήκης…

Θα θυμάστε τον μυστήριο μεγαλύτερο αδερφό του παππού Μαγκάιβερ, που άλλαξε το επίθετο του και έζησε στην Αγγλία σε μια σπιταρώνα με κύκνους. Εν της εφεξής θα τον αποκαλώ «Πρίαμο», από τη σαπουνόπερα «Τόλμη και Γοητεία της Ανατολικής Μεσογείου των αρχαιοτάτων χρόνων».

Αυτός πάντοτε φημολογείτο μέσα στην οικογένεια ότι είχε μεγάλη περιουσία αλλά όντας μυστήριος και περίεργος τύπος, μέχρι να πεθάνει, το μόνο που είχε μείνει ήταν η σπιταρώνα στο Hampstead Heath με τους κύκνους, που την είχε από μισή με την Αγγλίδα σύζυγο του. Όσο ζούσε ο τύπος δεν έλεγε τίποτε σε κανένα.

Στην Κύπρο, από τη δεκαετία του 30’ που έφυγε, είχε έρθει μόνο 2 φορές. Ήταν η προσωποποίηση του «ρίχνω μαύρη πέτρα πίσω μου». Καμία σχέση με τους χαζοχαρούμενους απόδημους που κάθε χρόνο πετάγονται στα πάτρια εδάφη για να επιδείξουν πόσο πρόκοψαν, αλλά στην πραγματικότητα τους ενοχλεί η ζέστη και τα κουνούπια. Τουλάχιστον ο Πρίαμος ήταν ειλικρινής. Δεν πρέπει να σας ξεγελά η υποτιθέμενη αγάπη που δείχνουν οι περισσότεροι απόδημοι για το νησί. Πολλοί λίγοι όμως από αυτούς που πέτυχαν στο εξωτερικό θέλουν ποτέ να επιστρέψουν πίσω. Τους αρέσει το εξωτερικό και ζουν εκεί από επιλογή. Να μην ξεφύγω όμως, άλλο θέλω να πω:

Η εξής απορία γεννήθηκε:

Χωρίς παιδιά, χωρίς γατιά, ποιος θα έπαιρνε το σπίτι?

Περιττό να πω ότι όλοι θυμήθηκαν τον Πρίαμο που πέθανε και έσπευσαν οικογενειακώς στο Λονδίνο για το άνοιγμα της διαθήκης. Μέχρι και οι συγγενείς από την Αθήνα εμφανίστηκαν διότι θυμήθηκαν το «θείο». Βγήκαν τα κορμιά και τα μαχαίρια, πέσανε σε λάθος χέρια, βγήκαν σπαθιά, βγήκαν νύχια, θυμήθηκαν αδικίες 75 χρόνων. Όχι, μαλακίες λέω. Τίποτε δεν έγινε. Ανοίχτηκε η διαθήκη από τους δικηγόρους και ειδοποιηθήκαμε ότι το σπίτι θα πουλιόταν και τα έσοδα θα μοιράζονταν ως ακολούθως:

- Το μισό μερίδιο του Πρίαμου θα πήγαινε σε ένα άγνωστο για μας όνομα, ενός Έλληνα που δεν ήταν μέλος της οικογένειας.
- Το άλλο μισό μερίδιο της Αγγλίδας συζύγου (που δεν είχε οικογένεια), θα πήγαινε σε όλους εμάς.

Εύλογες Απορίες: Ποιος ήταν αυτός ο μυστήριος Έλληνας? Ποια η σχέση του με τον αδερφό? Γιατί η Αγγλίδα σύζυγος, που μόνο μια φορά ήρθε στην Κύπρο (το 1974- βρήκε και αυτή χρονιά να έρθει) και δεν ξαναπάτησε μας άφησε τώρα το μερίδιο της? Ποιος σκότωσε τον JFK?

Μόνο μια Miss Marple θα έλυνε το μυστήριο. Δηλαδή, τα τσακάλια οι Έλληνες συγγενείς μας.

Αυτοί έκαναν διάφορες έρευνες και ανακάλυψαν το εξής απίστευτο:

Ο Πρίαμος προφανώς ουδέποτε έκοψε τις σχέσεις που διατηρούσε με την Ελλάδα, όπου είχε σπουδάσει. Εκεί διατηρούσε παρέες, συνεργάτες, ύποπτα business και 2-3 φορές το χρόνο κατέβαινε για διακοπές, στην αρχή με την Αγγλίδα και μετά μόνος. Διασκέδαζε με φίλους κτλ. και προφανώς είχε και μια εξωσυζυγική σχέση. Αυτό ανακαλύφθηκε διότι η Αγγλίδα τον κατάλαβε και τον απειλούσε ότι θα τον χωρίσει. Επίσης έλεγε τον πόνο της στην άλλη Αγγλίδα σύζυγο του μικρότερου αδερφού (αυτού που πήρε βίζα και έφυγε ενώ ο παππούς Μαγκάιβερ αναγκάστηκε να μείνει στην Κύπρο.) Κλαιγόταν η Αγγλίδα για τις απιστίες του Πρίαμου αλλά μάταια. Κόπηκαν όταν κόπηκαν τα πίτσι-πίτσι γενικά (δεν μπορούσε πια).

Η εξωσυζυγική σχέση μάλλον απέφερε ένα νόθο παιδί, διότι σε κάποια φάση ήρθε να μείνει στη σπιταρώνα ένας Έλληνας κατ’ εντολή του Πρίαμου. Αυτός που αργότερα κληρονόμησε το μισό σπίτι. Έμεινε μαζί τους τα τελευταία χρόνια της ζωής τους, δήθεν για να τους προσέχει αλλά στην πραγματικότητα ο Πρίαμος τον είχε εκεί για να τον χαρτζιλικώνει. Πιθανόν να τον σπούδασε κιόλας. Η Αγγλίδα δεν τον χώνευε με τίποτα και έκανε το παν για να φύγει αυτός (μάταια) έτσι σκέφτηκε να εκδικηθεί τον Πρίαμο αφήνοντας το μερίδιο της στους συγγενείς του που σύμφωνα με τη διαθήκη δεν θα έπαιρναν τίποτα.

Κανείς δεν ξέρει αν αυτή είναι 100% η αλήθεια. Είναι όμως η πιο λογική εξήγηση για τη διαθήκη.


Και εδώ σταματώ τα οικογενειακά δρώμενα διότι καλοί οι συγγενείς αλλά παρά- έδρασαν στη ζωή τους. Ούτως ή άλλως, οι συγγενείς που έχω περιγράψει, πολύ λίγες φορές τους έχω δει στη ζωή μου. Ζουν στη σφαίρα του θρύλου και τα κατορθώματα τους είναι ιστορίες που μαθαίναμε μικροί και βλέπαμε με απορία σαν αξιοθέατο όταν έρχονταν ποτέ στην Κύπρο για διακοπές. Μιλούσαν με περίεργες προφορές, είχαν ακόμα πιο περίεργες συνήθειες και τα παιδιά τους δεν έμαθαν ποτέ να μιλούν ελληνικά. Από επιλογή των γονιών τους.

Από αυτούς τους συγγενείς όμως έμαθα ότι οι απόδημοι, δεν είναι όλοι μίζεροι τύποι που ζουν με την ελπίδα των διακοπών μια φορά το χρόνο στην Κύπρο. Ούτε νιώθουν όλοι την ανάγκη να μάθουν στα παιδιά τους ελληνικά και τα ήθη και έθιμα μας. Κάνουν τα δικά τους. Απόδημοι είναι και τύποι που ήθελαν να φύγουν από επιλογή, διότι εδώ δεν τους άρεσε και ουδέποτε πεθύμησαν τη «γη της λεμονιάς, της ελιάς». Μπορείς να αλλάξεις πατρίδα άμα θέλεις.