Οικογενειακό Δρώμενο

Για να δεις πως κανονικά εγώ θα έπρεπε να είχα μεγαλώσει στο εξωτερικό, κάτι σαν Παπαρίζου, θυμήθηκα μια οικογενειακή ιστορία:

Ο παππούς Μαγκάιβερ προερχόταν από αστική οικογένεια η οποία στις αρχές του 20ου αιώνα ευημερούσε και είχε 6 παιδιά, 4 αγόρια και 2 κορίτσια. Ο παππούς Μαγκάιβερ είχε γεννηθεί προτελευταίος το παμπάλαιο έτος 1915.

Τα 2 κορίτσια της οικογένειας μεγάλωσαν με τα γαλλικά τους, τα εργόχειρα τους και τους καφέδες τους όπως συνηθιζόταν άλλωστε. Τα δύο μεγαλύτερα αγόρια τη δεκαετία του 1930 στάλθηκαν παρακαλώ στην Ελλάδα να σπουδάσουν, χημικός ο ένας και κάτι άλλο που δεν θυμάμαι ο άλλος. Όλα ωραία, τα 2 αγόρια στην Ελλάδα μορφώθηκαν, έφαγαν του κόσμου τα λεφτά (διαχρονική αξία) έκαναν τη ζωή τους και αποφάσισαν να ρίξουν μαύρη πέτρα πίσω τους και να μην ξαναπατήσουν στην Κύπρο (και ποιος τους αδικεί εκείνα τα μαύρα χρόνια).

Ο ένας εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, παντρεύτηκε Ελληνίδα και άνοιξε βιοτεχνία εισαγωγής μετάλλων (πάροδος της Ερμού και ναι, ακόμα συνεχίζεται από τους απογόνους συγγενείς). Ο άλλος επέστρεψε για λίγο στην Κύπρο, έκανε τον καθηγητή της Χημείας, μάλωσε ιδεολογικά με όλο τον κόσμο including τον προπάππο Μαγκάιβερ, μέχρι που άλλαξε το επίθετο του και έφυγε για την Αγγλία. Εκεί παντρεύτηκε μια Αγγλίδα που είχε την τρομερή δουλειά να αποφασίζει τη μόδα στο πολυκατάστημα Selfridges (ναι, εκείνο στην Oxford street) και αγόρασαν μια σπιταρώνα στην περιοχή Hampstead. Στο σπίτι αυτό είχα πάει 3 φορές στη ζωή μου και το μόνο που έχω να πω είναι ότι ο κήπος του κατέληγε στη λίμνη του Hampstead Heath και στο γρασίδι τους λιάζονταν κύκνοι… όχι δεν λέω μαλακίες…. Ξέρω, ακούγεται εξωπραγματικό…

Αυτός ο αδερφός έζησε μια έντονη και μυστήρια ζωή, κανένας στην οικογένεια δεν ήξερε τι ακριβώς μπίζνες έκανε, ταξίδεψε παντού στον κόσμο, το σπίτι ήταν γεμάτο κινέζικα και γιαπωνέζικα βάζα και αντίκες, ουδέποτε απέκτησε παιδιά και πέθανε με την Αγγλίδα σε πολύ βαθιά γεράματα και αφού σιγά-σιγά τα έχασε. Ήταν ελαφρώς εκκεντρικός, όταν πέθανε δώρισε το σώμα του στην επιστήμη (όντας χημικός). και στην κηδεία του στην Αγία Σοφία στο Bayswater εγώ (που τότε σπούδαζα στην Αγγλία) εμφανίστηκα παρέα με Ιταλό γκόμενο και τον σύστησα σε όλους τους συγγενείς που εμφανίστηκαν, όπως και στη μαμά Δρακούνα που άλλαξε χρώμα από το ρεζιλίκι και μας πήγε για καφέ στο «Byzantium» (εκείνο στο Moscow street). Χαρούμενο περιστατικό.

Υπάρχει και μια ιστορία με τη διαθήκη του τύπου αλλά εδώ γράφω post και όχι το House of Spirits της Isabel Allende.

Τέλος πάντων, πίσω στην Κύπρο στις αρχές του 20ου αιώνα, ο προπάππος Μαγκάιβερ ήταν λάτρης του ποτού και μεγαλύτερος λάτρης του τζόγου, ως αποτέλεσμα έχασε όλη την περιουσία του και για τα κορίτσια κόπηκαν τα γαλλικά στη μέση και βρέθηκαν suitable γαμπροί να παντρευτούν τις «έκπτωτες» πριγκίπισσες. Η μια παντρεύτηκε με Κύπριο που είχε μπίζνες στο Κονγκό (πρώην Ζαΐρ) (όπου και αναχώρησαν λίαν συντόμως για να επιστρέψουν οικογενειακώς τη δεκαετία του 60’ όταν οι μαύροι έκαναν τη χώρα τους από Βελγική αποικία καλοκαιρινή) και η άλλη ένα λογιστή (προσέξετε που ο γαμπρός έπρεπε πάντοτε να είναι μορφωμένος).

Τα δύο νεαρότερα αγόρια της οικογένειας που ήταν ακόμα σχετικά μικρά (ο παππούς Μαγκάιβερ και ο μικρότερος αδερφός του) δεν πρόλαβαν ούτε να σπουδάσουν ούτε δυστυχώς να κάνουν ζωή χαρισάμενη. Τους έβγαλαν από το σχολείο από τα 15 και τους έστειλαν δουλειά. Θα μου πεις τώρα αυτό είναι δίκαιο? Όχι βέβαια αλλά το 1930 η δικαιοσύνη και οι ίσες ευκαιρίες ήταν άγνωστο πράγμα για την Κύπρο. Και καλά οι αδερφές τους κατάφεραν και καλοπαντρεύτηκαν, αυτοί τι πιθανότητες είχαν χωρίς σπουδές και προίκα? Σημειώστε ότι τότε στα ελληνόφωνα σχολεία πλήρωνες δίδακτρα ενώ τα αγγλόφωνα ήταν δωρεάν.

Ναι, έδινες και υποτροφίες κύριε Δέρβη μου και το λοιπό σου ελληνοπρεπέστατο Συμβούλιο αλλά άμα αριστέριζες ή είχες πτωχεύσει ή δεν έγλυφες την εκκλησία αρκετά ή δεν σου γυάλιζαν στο μάτι, τους διαολόστελλες κύριε Δέρβη μου, μεγάλε ευεργέτη της Λευκωσίας. Λερωμένη είναι και εσένα η φωλιά σου όπως και των υπόλοιπων μουστακαλήδων προγόνων.

Να μην ξεφύγω όμως από το οικογενειακό θέμα.

Σκοτώνεις μετά τους συγγενείς σου που πρόλαβαν να κάνουν τους ωραίους και μοιραίους ή δεν τους σκοτώνεις?

Ο παππούς Μαγκάιβερ και ο μικρός αδερφός του δεν σκότωσαν κανένα, δούλεψαν και με τον τρόπο τους έκαναν τη ζωή τους. Εφόσον δεν υπήρχε προίκα και λεφτά, δεν υπήρχε και βία να παντρευτούν, επομένως ήταν και ελεύθεροι και ωραίοι. Η πολυτέλεια του παππού Μακάιβερ ήταν που φορούσε πάντοτε καλοραμμένα κουστούμια και οδηγούσε ένα μεγάλο γυαλιστερό ποδήλατο (από εκείνα που παίρνεις φόρα για να βγεις πάνω), τελευταία λέξη της μόδας. Με αυτό πήγαινε παντού, μέχρι και την Κερύνεια για μπάνιο. Ουδέποτε έμαθε να οδηγεί αυτοκίνητο.

Σε κάποια φάση τα μεγάλα αδέρφια από τα εξωτερικά μήνυσαν όποιος θέλει να ετοιμάσει τις βαλίτσες του και να πάει να τους βρει. Ο παππούς Μαγκάιβερ και ο μικρός αδερφός του αρχικά ετοιμάστηκαν να πάνε στην Αθήνα αλλά έλα που εκεί υπήρχε η δικτατορία του Μεταξά και συνδικαλιζόμενα άτομα δεν γίνονταν δεκτά (έλα Χριστέ, ο παππούς Μαγκάιβερ είχε δικτυωθεί με τους συνδικαλιστές και μαύρο-πινακίστηκε). Αποφάσισαν να πάνε στην Αγγλία. Ο μικρός αδερφός κατάφερε και έγινε δεκτός, ο παππούς Μαγκάιβερ όχι. Αυτός δεν ήταν άνθρωπος, ήταν μαύρη γάτα.

Ο μικρός αδερφός αναχώρησε με το καράβι για το Λονδίνο και ο παππούς Μαγκάιβερ έμεινε στην… Κύπρο. Αυτός και η αδερφή του με το λογιστή. Μόνοι. Βρε ατυχία το παλικάρι, να θέλει να φύγει και να τον έχουν σεσημασμένο όπως τον αντάρτη τον Μάρκος της Νότιας Αμερικής. Μετά βγαίνει ο κάθε ψευδό-αντάρτης και ονομάζεται αγωνιστής. Εδώ δες τον παππού Μαγκάιβερ που ήθελε να φύγει να μεταναστεύσει και δεν τον άφηναν.

Αμερική πάντως δεν σκέφτηκε να πάει…. Ούτε Αυστραλία (μάλλον ούτε εκεί θα τον άφηναν. Φαντάστηκες να τον άφηναν και τώρα εγώ να ήμουν Kylie Minogue??)

Και έτσι ο παππούς Μαγκάιβερ, λόγω πολιτικών πεποιθήσεων, δράσης και ολίγης ξεροκεφαλιάς αναγκάστηκε να μείνει και να κάνει οικογένεια με τη γιαγιά Μαγκάιβερ στην Κύπρο.