Κλασσικές (και μη) ατάκες

Ατάκες που άκουσα σε οικογενειακά gatherings:

- Κάνει ψόφο ή είναι η ιδέα μου? (αμέσως ακολουθεί συζήτηση για την ακρίβεια του πετρελαίου θέρμανσης και την ακρίβεια γενικότερα, η συζήτηση καταλήγει να περιστρέφεται γύρω από το πόσο κοστίζουν οι ντομάτες στη λαϊκή). Μετά όλοι χλαπακιάζουν σούβλα αρνίσια (από την καλή, διαλεγμένη ειδικά από το χασάπη που είναι φίλος μας –όπως λέει σε όλους τους πελάτες του-), συκωτάκια, περίπλοκα μαγειρευτά φαγητά και άλλα εδέσματα και νιώθουν καταξιωμένοι. Στη συνέχεια, μετά από 3 διαφορετικά γλυκά (σοκολατέ, καραμελέ και σαντιγέ) και ένα κουβά ξηρούς καρπούς «νιώθουν ένα βάρος». Θα είναι φαίνεται η ακρίβεια.
- Το ΕΥΡΩΚΟ είναι σήμερα το μόνο κόμμα ιδεολόγων στην Κύπρο. (Αν ο Λένιν, ο Τρότσκι, ή ο Μαρξ ας πούμε έρχονταν σήμερα στην Κύπρο, θα εντυπωσιάζονταν από το πολιτικό βάθος και επίπεδο των ΕΥΡΩΚΟ και το δίχως άλλο θα το υποστήριζαν). Αν υποθέσουμε ότι ο λαϊκισμός είναι μια μορφή ιδεολογίας (σου λέω αυτά που θέλεις να ακούσεις ασχέτως του πόσο ρεαλιστικά είναι στην πραγματικότητα), τότε ναι, σίγουρα οι ΕΥΡΩΚΟ είναι πολύ ιδεολόγοι άνθρωποι.
- Ποιος παντρεύτηκε με ποιον, ποιος αρρώστησε με τι (σταθερές αξίες στη ζωή μας)
- Τα πρώτα 2 χρόνια της δικτατορίας (στην Ελλάδα) ήταν πολύ καλά και παραγωγικά χρόνια για τη χώρα. Όλοι ήταν ευτυχισμένοι και ειδικά στην ύπαιθρο ευημερούσαν. (Αυτό λέχθηκε μετά από μεγάλη κατανάλωση κρασιού. Δυστυχώς από τους άλλους, διότι ένα ποτήρι μπορώ να πιω εγώ, ήμουν νηφάλια και έφαγα την κοτσάνα στο κεφάλι. Αρχικά νόμισα ότι λέχθηκε για πλάκα, αλλά κανένας στο συγκεκριμένο τραπέζι δεν διέθετε τόσο twisted sense of humor άρα ο μαλάκας το εννοούσε. Σε ερώτηση μήπως, λέμε μήπως, ο κόσμος φοβόταν να εκφραστεί και γι’ αυτό όλα φαίνονταν καλά, ο τύπος που ξεστόμισε την ατάκα ξαναγέμισε το ποτήρι του και άλλαξε θέμα). Να θυμηθούμε του χρόνου να μην ξαναπατήσουμε σπίτι του. Οι εθνικιστές γενικά δεν διαθέτουν χιούμορ. Το αγέννητο, παρά την κοτσάνα που άκουσε είναι καλά.
- Πόσο καιρό έχει να βρεθούμε!!! (ναι… και υπάρχει λόγος. Άμα θέλαμε να βλέπουμε όλους τους συγγενείς μαζεμένους και κάθε μέρα θα ζούσαμε στο χωριό όλοι μαζί στην ίδια γειτονιά, δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε οτιδήποτε χωρίς την έγκριση των συγγενών, όλοι θα ανακατώνονταν μέσα στα πόδια των άλλων, ενδεχομένως να έπαιζε και αιμομιξία, θα έσπαζε ο ένας τα νεύρα στον άλλο αλλά δεν θα μπορούσε να διαμαρτυρηθεί ένεκα του ότι είναι συγγενής και η ζωή θα θύμιζε κυπριώτικο σκετς (υστερίες και παρεξηγήσεις κάνουν τη ζωή πιο γλυκιά). Επίσης, όλοι οι συγγενείς μας δεν είναι τρομεροί πασιαμάδες που λένε ανέκδοτα. Μόνο σε μικρές δόσεις αντέχονται.
- Πότε γεννάς?
Τον Αύγουστο.
- Πότε γεννάς?
Τον Αύγουστο.
- Πότε γεννάς?
Δεν ξέρω ακόμα… ναι είναι περίεργο.
- Πότε γεννάς?
Του χρόνου έτσι καιρό. Όπως τους ελέφαντες.
- Πότε γεννάς?
Την Κόκκινη Πέμπτη.