Κρυολόγημα και ρεβεγιόν (μια παράδοση)

Η μάχη για αποφυγή κρυολογήματος πάση θυσία, είναι έντονη και συνεχής. Βιταμίνες και βότανα του βουνού σε ρόλο πυραύλων S-300 με προστατεύουν από τα κακά μικρόβια που θέλουν μόνο το κακό μου και δεν είναι ειλικρινή. Όπως και με τους πραγματικούς S-300, άμα είναι να την πάθεις και να κρυολογήσεις, δεν πρόκειται να σε σώσουν ούτε οι βιταμίνες, ούτε τα βότανα. Είναι πολύ μακριά και τελικά μόνο ψυχολογική στήριξη μας παρέχουν.

Η μάχη ξεκινά από το τέλος Σεπτεμβρίου και διαρκεί μέχρι την καλοκαιρινή σεζόν. Πρέπει να είσαι συνέχεια σε επιφυλακή, μια στιγμή μόνο να αφαιρεθείς και να βγεις έξω με το φανταστικό μπλουζάκι που αγόρασες χωρίς το παλτό σου, τσουπ! Ο εχθρός καραδοκεί.

Το άκρον άωτον της ατυχίας, είναι να συναχωθείς 2 μέρες πριν τα Χριστούγεννα. Είσαι χάλια, δεν μπορείς να σκεφτείς από τα υγρά που συνωστίζονται στο λαιμό και τη μύτη σου, παρουσιάζεσαι στο οικογενειακό φαγοπότι αλλά δεν μπορείς να φας τίποτα (και το φαί συνήθως είναι το καλύτερο), κανένας δεν θέλει να κάτσει δίπλα σου μπας και τον κολλήσεις (αυτό δεν είναι κατ ‘ανάγκη κακό), και δεν έχεις όρεξη να κάνεις τίποτα. Το κρυολόγημα θέλει τις μέρες του, οπότε ευελπιστείς ότι θα γίνεις καλά μέχρι την Πρωτοχρονιά.

Κούνια που σε κούναγε. Πάνω που πάς να γίνεις καλύτερα, όλο σε κάποιο πάρτι θα σε καλέσουν, και επειδή ο οργανισμός σου είναι ήδη εξασθενημένος, ότι μικρόβιο κυκλοφορεί θα το αποκτήσεις. Επομένως, 2 μέρες πριν την Πρωτοχρονιά θα παρατηρήσεις μια ραγδαία επιδείνωση της υγείας σου και θα νιώθεις σαν σκατό πατημένο και την Πρωτοχρονιά.

Εννοείται ότι δεν θα τα βάλεις κάτω. Είπες ότι θα διασκεδάσεις ΚΑΙ ΘΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΕΙΣ!! Χαπακώνεσαι με όλα τα φάρμακα που βρίσκεις πρόχειρα. Σέρνεσαι μέχρι το φαρμακείο και αγοράζεις και άλλα φάρμακα που δεν βρίσκεις πρόχειρα. Εμφανίζεσαι στο ρεβεγιόν έχοντας καταναλώσει αντιβιοτικά, βιταμίνες, σιρόπι για το βήχα, παστίλιες για το λαιμό που περιέχουν paracetamol και ρινικά αποσυμφορητικά. Κουβαλάς μαζί σου και βαζελίνη, που ναι μεν παραπέμπει σε κάτι exciting, wild και kinky, στην πραγματικότητα όμως έφερες τη βαζελίνη για να ενυδατώνεις τα χείλη και τη μύτη σου που από το φύσα-φύσα έχει γίνει σαν του Ρούντολφ το ελαφάκι.

Ανακοινώνεις στους φίλους ότι δεν θα πιεις καθόλου αλκοόλ όλο το βράδυ, ένεκα του κοκτέιλ φαρμάκων που έχεις ήδη καταναλώσει και εσύ προσέχεις την υγεία σου. Μπορεί μεν να τραβολογιέσαι σε υπόγεια με δυνατή μουσική ενώ είσαι κρυολογημένος και άρρωστος, αλλά τη φαρμακευτική σου αγωγή την ακολουθείς πιστά.

Στα πρώτα 1-2 ποτά, οι φίλοι σου ξεφουρνίζουν ότι urban legend ξέρουν για την παράλληλη κατανάλωση αλκοόλ και αντιβιοτικών. Οι μισοί λένε ότι το μόνο που θα σου συμβεί είναι να μειωθεί η δράση των αντιβιοτικών, δηλαδή τίποτα τραγικό. Οι άλλοι μισοί λένε ότι απλώς θα νυστάζεις περισσότερο, το αλκοόλ θα σου προκαλέσει υπνηλία. Και αυτό δεν είναι τραγικό, το club διαθέτει άνετους καναπέδες (ευχαριστούμε τη μόδα ethnic που γέμισε τα clubs με ντιβάνια, καναπέδες και πληθωρικά μαξιλάρια. Πας clubbing και νομίζεις ότι μπήκες στο σπίτι της Λωξάντρας στην Πόλη).

Στα 3-4 ποτά βλέπεις τους φίλους σου να ξεσαλώνουν και εσύ με το χυμό στο χέρι νιώθεις ελαφρώς left out. Όσο περισσότερο πίνουν οι άλλοι, τόσο λιγότερο θέλουν να μιλήσουν, επομένως δεν έχεις τι να κάνεις. Αποφασίζεις να πιεις ένα ελαφρό ποτάκι.

Πίνεις το ποτάκι και νιώθεις μάλιστα καλύτερα. Ούτε λιποθύμησες, ούτε ζαλίστηκες, τίποτα. Είσαι γερός οργανισμός τελικά. Οι φίλοι σου δίνουν σημασία και σε περιλαμβάνουν στα μεθυσμένα εβίβα και τις προπόσεις. Βάζεις άλλο ένα ποτάκι το οποίο πίνεις σχετικά γρήγορα (οι άλλοι είναι ήδη στο τέταρτο ποτό, τρέχεις να τους προλάβεις). Το τρίτο ποτό ετοιμάζεται από άλλο μέλος της παρέας που προθυμοποιείται να σε εξυπηρετήσει και μέσα στη χαρά θέλεις να πας με τα νερά του (μάλλον τα ποτά του).

Σου δίνει ένα ποτό που έχει μέσα τόσο πολύ αλκοόλ που θα μπορούσε άνετα να γίνει φλαμπέ. Το κάνεις φλαμπέ με το αναπτήρα σου (σου ήρθε όρεξη και να καπνίσεις, τι έκπληξη!!) και το πίνεις χορεύοντας με την παρέα. Αγαπάς όλο τον κόσμο και όλα σου φαίνονται τρομερά αστεία και ξεσηκωτικά.

10 ποτά και 8 σφηνάκια αργότερα, είσαι χύμα στο κύμα (στον καναπέ ήθελα να πω) και θαυμάζεις τα φωτορυθμικά του club. Νομίζεις ότι είσαι ο Superman και θα μπορούσες να πετάξεις πάνω από τα κεφάλια των θαμώνων σαν φωτιστικό. Δεν ακούς, δεν μυρίζεσαι, δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Οι 4 από τις 5 σου αισθήσεις έχουν ήδη call it a night, δεν ανταποκρίνονται και επέστρεψαν σπίτι. Μόνο η όραση έμεινε να κοιτάζει το ταβάνι. Τάχει παίξει και αυτή.

Την επομένη, είσαι χειρότερα και από σκατό πατημένο. Το κρυολόγημα επέστρεψε δριμύτερο και θα θέλεις άλλες 15 μέρες να σου περάσει εντελώς... Αν δεν έχεις ήδη καταλήξει στο νοσοκομείο για πλύση στομάχου και τοποθέτηση υπόθετου για να πέσει ο πυρετός.

Ευτυχώς που είχες μαζί σου τη βαζελίνη.

Πάνε 2-3 χρόνια που σταμάτησα να ακολουθώ αυτή την παράδοση. Αποφάσισα ότι μπορώ άνετα να συνωστιστώ και σπίτι μου, με τα χαρτομάντιλα μου αγκαλιά, βάζοντας ότι μουσική θέλω εγώ και φτιάχνοντας ζεστά ροφήματα που δεν μου αφήνουν την επομένη πονοκέφαλο. Αν δεν δω τους φίλους μου στο ρεβεγιόν… δεν τρέχει τίποτα. Τους βλέπω και την επομένη.