Ονειροκρίτης

… Κάθομαι στην άκρη της θάλασσας σε πλαστική κίτρινη καρέκλα και βρέχω τα πόδια μου. Φοράω μαγιό, αλλά όχι το καλό μου μαγιό, το άλλο, το περσινό, που έχω για δεύτερο. Δίπλα μου κάθονται κάτι άσχετα άτομα που μου θυμίζουν συμφοιτητές στο πανεπιστήμιο που όμως έκτοτε χαθήκαμε γι ‘αυτό δεν είμαι σίγουρη. Ήμαστε σε ελληνικό νησί, αλλά αυτό το συγκεκριμένο νησί είναι πολύ Caribbean για νάναι ελληνικό. Πίσω μας έχουμε φοινικιές, και στο βάθος βλέπουμε κάτι χαριτωμένα bungalows να εξέχουν πάνω από το νερό σε πασσάλους, όπως κάτι resorts που συναντάς στα Mauritius islands και τα Barbados. Αποκλείεται δηλαδή να είναι τα Rooms Rent της κυρίας Μανταλένας στη Μύκονο.

O ένας τύπος γυρίζει και λέει «πάμε να παίξουμε μπιρίμπα?» στο οποίο απαντώ «δεν μπορώ, θέλω να πάω καταστήματα. Είπα να αγοράσω ένα φωτοσωλήνα για τα Χριστούγεννα και θέλω να είναι καλός γιατί ο άλλος που αγόρασα πέρσι, έκρουσε και είναι total loss.»

Σε αυτό το σημείο πετάγεται ο gelial και ρωτάει «τι σημαίνει έκρουσε?» στο οποίο όλη η ομήγυρης απαντά «κάηκε».

Κάπου εδώ αντιλαμβάνομαι (στον ύπνο μου) ότι ονειρεύομαι. Πάω να σηκωθώ από την πλαστική καρέκλα και αλλάζει το όνειρο…

…είμαι πίσω στο σχολείο, και όλοι οι μαθητές είναι για κάποιο λόγο συγκεντρωμένοι και παραταγμένοι μέσα στην αυλή. Με βγάζουν πάνω σε μια πλατφόρμα για να πω το μάθημα στα… γαλλικά. Αντί για την καθηγήτρια των γαλλικών, εμφανίζεται ένας άγνωστος κύριος που μου συστήνεται ως ο … σύζυγος της καθηγήτριας των γαλλικών (τον οποίο δεν γνώρισα ποτέ- άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου) και μου θυμώνει μάλιστα που δεν λέω το μάθημα σωστά, με καθαρή προφορά. «Τόσα χρόνια παντρεμένος, εγώ έμαθα γαλλικά» μου λέει. Εδώ τα παίρνω στο κρανίο, και αρχίζω να του φωνάζω:

«Τι εννοείς ότι δεν λέω το μάθημα σωστά? Και ποιος σου είπε ότι ΘΕΛΩ να πω το μάθημα σωστά? Σου ανακοινώνω εδώ και τώρα ότι είναι μαλακία μάθημα, δεν θα το χρειαστώ ποτέ στην μετέπειτα ζωή μου, ούτε θα το σπουδάσω, άρα δεν υπάρχει λόγος να το μάθω φαρσί. Και στην τελική χέστηκα να παντρεύτηκες καθηγήτρια των γαλλικών, ας παντρευόσουν μια secretary!!!!»

Ο σύζυγος της καθηγήτριας μένει αποσβολωμένος (αρχίζει να μου θυμίζει φυσιογνωμικά τον ηθοποιό τον Μπέζο) ενώ οι μαθητές χειροκροτούν ενθουσιασμένοι…

Κάπου εδώ ξυπνώ και νιώθω ένα όγκο πάνω στο δεξί μου πόδι. Νομιζόμενη ότι είναι ο Έτερος και καταλαμβάνει τα ¾ του κρεβατιού σπρώχνω κάπου μέσα στο σκοτάδι για να πάει πιο κει. Δεν είναι ο Έτερος αλλά η γάτα, που πέφτει από το κρεβάτι και νιαουρίζει για να την βγάλουμε έξω (πιθανών από την πτώση κατουρήθηκε και θέλει να πάει τουαλέτα). Ψάχνω για τον όγκο του Έτερου και τον σπρώχνω να ξυπνήσει για να βγάλει έξω τη γάτα.

Ο Έτερος βρίσκεται κάπου στο διάστημα και τρώει πατατάκια, διότι κάνει κάτι ήχους σαν μασούλημα (πάλι φαί ονειρεύεται?) και μουρμουρίζει κάτι σε στυλ «είναι… ανοιχτά…χφρσσς… είναι… ξεκλείδωτα», μετά επιστρέφει από το Alien, βλέπει ότι δεν είμαι η Sigourney Weaver και ρωτά «αφού είσαι ξύπνια, γιατί δεν ανοίγεις εσύ?» στο οποίο απαντώ ότι μετά τα Mauritius- Μύκονος και το μάθημα γαλλικών μπροστά από τόσο κόσμο δεν μπορώ να κουνηθώ από την κούραση, γι’ αυτό σηκώνεται αυτός.

Γυρίζω πλευρό και προσπαθώ να συνεχίσω το όνειρο από την πλαστική καρέκλα στα Mauritius αλλά μάταια...

…Να θυμηθώ να αγοράσω τον φωτοσωλήνα….