Friday, December 15, 2006

Όχι άλλο κάρβουνο

Άκουσα και ένα ανέκδοτο, ότι δηλαδή μπορείς να πληρώσεις εσύ ο ίδιος για να σου εκδώσουν το δικό σου βιβλίο. Με μοναδικό λόγο ότι έχεις το vanity να δεις τυπωμένο το όνομα σου σε βιβλίο. No questions asked.

Εγώ ήξερα ότι όλα τα αθλήματα που περιλαμβάνουν «εκδόσεις», είτε αναφέρονται σε σελίδες είτε σε πεζοδρόμιο, ΣΕ πληρώνουν… δεν ΤΟΥΣ πληρώνεις… αλλιώς χάνει και η λέξη «εκδίδομαι» το νόημα της. Μάλλον πάλι λάθος κατάλαβα.

Να πληρώσεις για να εκδοθείς, δεν είναι απαραίτητα από μόνο του κακό. Είμαστε μια χώρα μικρή μπλα, μπλά… οι εκδοτικοί οίκοι λίγοι μπλα, μπλα… η έκδοση βιβλίων δεν ανθεί ιδιαίτερα. Το πρόβλημα δημιουργείται όταν δεν υπάρχει καθόλου κριτική από τρίτους και εσύ με την αυτοπεποίθηση σου νομίζεις ότι είσαι ο νέος Κούντερα ή ο νέος Καμύ και εκδίδεις ότι μαλακία σου ήρθε και έγραψες αβίαστα, αβασάνιστα, επειδή έχεις την οικονομική δυνατότητα, ή κάποιοι (άγνωστο γιατί) σε αππώνουν.

Έχουν πέσει πολλά τέτοια βιβλία στα χέρια μου. Με glossy εξώφυλλο χρωματιστό, στο cover γυμνά μοντέλα σε εναγκαλισμό ή βαθιά σκέψη, αέρινες φιγούρες και έντονα χρώματα. Από μέσα το βιβλίο είναι γραμμένο με μεγάλα γράμματα (διότι άμα το σκεφτείς προορίζεται για μύωπες ηλικιωμένες κυρίες που διαβάζουν λίγο πριν κοιμηθούν με το φως του αμπαζούρ (όχι των αστεριών) ή όταν κάθονται στον ήλιο. Το θέμα των βιβλίων αυτών είναι photocopy από το ένα βιβλίο στο άλλο. Τύπος, τύπισσα, κάτι τρέχει, μετά τους περνά. Η υπόθεση με ελαφριές παραλλαγές συναντάται παντού και πάντοτε σε αυτά τα βιβλία.

Οι δε τίτλοι των εν λόγω βιβλίων αναγνωρίζονται πολύ εύκολα από την αοριστία τους. «Η φωτιά του Πάθους», (τρίβει τα χέρια η γιαγιά για το «πάθος» που θα νιώσει σε περίπου 157 σελίδες από τώρα), ή «Ο Άνεμος της Λήθης» (που εμμέσως παραπέμπει σε κάτι που θέλει ο/η πρωταγωνιστής/ρια να ξεχάσει –που η γιαγιά ούτως ή άλλως το ξεχνά μετά την 8η σελίδα-). «Στα φτερά του Έρωτα» (άλλη μια πρωτότυπη ιστορία… έρωτα). Καταλάβατε, I say no more.

Υπάρχει τόσο πολλή κακή λογοτεχνία να κυκλοφορεί που είναι να ανησυχείς. Τα πράγματα βέβαια θα μπορούσαν να είναι χειρότερα. Οι Κύπριοι λογοτέχνες θα μπορούσαν να συνεχίσουν να γράφουν για την εισβολή και την κατοχή, για το σπίτι στο χωριό, το άδειο πιάτο στο τραπέζι…(τράβα με και ας κλαίω) ως έκαναν τα τελευταία 30 χρόνια.

Γιατί αγάπη μου έχεις αυτό το ψευδο-στοχαστικό υφάκι? Μα γιατί προσπαθείς να κάνεις το κείμενο σου δύσκολο με το να ρίχνεις μέσα ότι περίπλοκη λέξη βρεις πρόχειρη στο λεξικό, ή βάζεις πέντε-πέντε τα επίθετα μαζί? Για να δείξεις ότι έχεις ποικιλία δήθεν στην έκφραση σου? Έλεος. Όποιος ήταν καλός στο μάθημα των ελληνικών στο σχολείο, δεν σημαίνει αυτόματα ότι γεννήθηκε συγγραφέας.

Βέβαια, για να είμαι δίκαιη, δεν εκδίδονται μόνο όσοι πληρώνουν για να εκδοθούν. Εκδίδεσαι και με άλλους τρόπους. Αν είσαι ας πούμε αγωνιστής και πέθανες με φρικτό (sorry, ηρωικό) τρόπο, να είσαι σίγουρος ότι τα ποιήματα σου και ότι άλλο έγραψες σε βιβλία, άλμπουμ, post-it κτλ, θα έγιναν glossy λεύκωμα με κρατική επιχορήγηση. Αν στο στρατό είχες την ατυχία να υπηρετήσεις σε τάγμα που ξεκληρίστηκε στα βουνά της Τυλληρίας ή του Πενταδακτύλου, τα κατορθώματα σας θα αποθανατίστηκαν κατά παραγγελία σε άλλο glossy λεύκωμα με φωτογραφίες εποχής.

Κλασσικό παράδειγμα: Αν είσαι πρώην μαυροσκούφης και ξέρεις τον Πρόεδρο ημικρατικού οργανισμού με το μικρό του (που διαθέτουν κονδύλια για τις «τέχνες και τα γράμματα»), εκδίδεις ανθολογία τσιαττιστών - πόνημα της αβάσταχτης βαρεμάρας που περνάς ως νυν-δασονόμος στην οροσειρά Τροόδους - και μετά τα πουλάς πίσω στον ιμηκρατικό οργανισμό που πλήρωσε να τα εκδώσει, που αν έχει κέφια (ο οργανισμός), σου κάνει και δημοσιογραφική διάσκεψη.

Σε γενικές γραμμές, αν σου συνέβηκε κάτι και η κοινωνία νιώθει άσχημα και πιστεύει ότι σου χρωστά, για να νιώσει αυτή καλύτερα θα σε εκδώσουν (ποιήματα, κείμενα, μικρές ιστορίες, ζωγραφιές, οτιδήποτε) για να εξιλεωθούν και να νιώσουν ότι σε «τίμησαν».

Αυτή η στάση δεν δημιουργεί λογοτεχνία. Δημιουργεί χαρτί για προσάναμμα.

26 Comments:

At 15 December, 2006 12:10, Anonymous Anonymous said...

Πες τα Χρυσόστομη! Επιτέλους!

 
At 15 December, 2006 12:24, Anonymous Anonymous said...

nai nai, vasika stin arxin plirwneis esy,,,,ystera otan ftaseis tzai gineis best seller,,kata3iw8eis telospantwn,,,plirwnouse oi ekdotikoi oikei na tous grapseis.....

 
At 15 December, 2006 12:41, Blogger drakouna said...

Καλά, γιατί ήμουν με την εντύπωση ότι στέλλεις manuscript σε εκδοτικούς οίκους και οι εκδότες σου απαντούν αν αυτό που έγραψες εκδίδεται ή κρούζεται??

 
At 15 December, 2006 12:43, Blogger Χωρίς-σουξέ said...

Η απουσία λογοτεχνικής αυτάρκειας φέρνει εισαγώμενο εξ Ελλάδος υλικό. Είναι όλα μέρος της μεγάλης συνομοσίας που προσπαθεί να μας κάνει να ξεχάσουμε ότι είμαστε πιό κοντά γεωγραφικά στην Τουρκιά παρά στην Ελλάδα για να ζητούμεν (ντε) Ένωση αντί Taxim.

Εδώ μιλώντας μόνοι μας, καταφέραμε να μπασταρδέψουμε το ήμισι της κυπριακής διαλέκτου στα 75 χρόνια αγγλικής αποικιοκρατίας με bill-ηκές εκφράσεις. Σκέφτηκες να γράφαμε και μόνοι μας τι θα γινόταν; Ακουώ τα κόκκαλα του Βασίλη Μιχαηλίδη να κροταλίζουν υπογείως μερικές φορές όταν πίαννω το Picadilly Line της Michaellas...

 
At 15 December, 2006 12:59, Anonymous Anonymous said...

άμα είσαι καλός, φυσικά δε χρειάζεται να πληρώσεις, ούτε για να βγάλεις το πρώτο βιβλίο. Ελλάδα δεν ξέρω πώς δουλεύουν τα πράγματα, μάλλον στέλνεις το χειρόγραφο στους εκδοτικούς οίκους. Σε Αγγλία, Αμερική σε αναλαμβάνει ένας agent (άμα βλέπει ότι το χειρόγραφο σου έχει προοπτικές) και σου βρίσκει εκδοτικό οίκο. Οι καλοί agents πληρώνονται όταν καταφέρουν να πουλήσουν το βιβλίο. Αυτό που αλλάζει από το πρώτο βιβλίο ως το best-seller είναι τα ποσοστά που παίρνει ο συγγραφέας ή/και η προκαταβολή. Λες να γίνω agent?
Πάντως να πληρώνεις για να εκδόσεις ένα βιβλίο μου φαίνεται λίγο σαν να πληρώνεις για να κάνεις PhD. Θα το εξηγούσα, αλλά βαριέμαι τώρα.

 
At 15 December, 2006 13:04, Blogger Ψυχος said...

Την νεα "λογοτεχνια"
που δεν μας αρεσει την ξερουμε...
Η νεα λογοτεχνια
που μας αρεσει πια ειναι;
Ποιος τη γραφει;
Ποιος τη διαβαζει;
Υπαρχει καν;

 
At 15 December, 2006 13:11, Anonymous Anonymous said...

@s: και ποιος ακριβώς κρίνει αν "τους αρέσεις" για να σε εκδόσουν? Και ποια ακριβώς είπαμε πως είναι τα εν λόγω κριτήρια? Να τα έχεις με την κόρη του εκδότη? Να είσαι ο γιος του? Να σου δώσει συστατική επιστολή η μάμα σου? Να τους δείξεις τον έλεγχο του Δημοτικού που σου έβαζε ο δάσκαλος "Α" με θαυμαστικό στην έκθεση?

 
At 15 December, 2006 13:18, Blogger drakouna said...

@nikolakiz: Για την Κυπριακή λογοτεχνία, ειλικρινά ακόμα ψάχνω. Δεν έχω ακόμα διαβάσει κάτι που να μου αρέσει ή να ταυτιστώ.

Και να φανταστείς, δεν περιμένω θαύματα.

 
At 15 December, 2006 13:23, Anonymous Anonymous said...

α, δεν ξέρω τί γίνεται Ελλάδα/Κύπρο, το είπαμε. Δε φαντάζομαι να είναι διαφορετικά από άλλες χώρες. Τα κριτήρια (κάθε εκδότη-επιχειρηματία) φαντάζομαι βασίζονται κυρίως στις πωλήσεις. Δηλαδή, ένας συγγραφέας θα πείσει ότι έγραψε το νέο Da Vinci Code ή τον νέο Αλχημιστή. Μετά αν καταφέρει να πουλήσει αναλόγως, και σε βάθος Κάφκα και βάλε να γράφει δε θα του πουν όχι, ή τουλάχιστον δε θα του πουν αμέσως όχι. Δε διαφέρει από τις δισκογραφικές τώρα που το σκέφτομαι. Ούτε φυσικά από τους "29 κατασκευαστές πληντυρίων που πρότεινουν...". Κέρδος, κέρδος και πάλι κέρδος. Αν ο κόσμος αρχίσει να αγοράζει μόνο ποιοτική λογοτεχνία, φυσικά θα αρχίσουν να εκδίδουν μόνο ποιοτική λογοτεχνία.

 
At 15 December, 2006 13:30, Anonymous Anonymous said...

α ναι, και κάτι άλλο. Και πάλι, δεν ξέρω τί γίνεται εδώ κοντά (από το internet ενημερώνομαι, και ελλάδα/κύπρο είμαστε ακόμα πίσω) αλλά...
Μία άλλη οδός που ταιριάζει σε κάποιους που γράφουν πολύ πολύ καλά και δε θέλουν να γράψουν απλά ένα best seller αλλά να πάρουν το Nobel λογοτεχνίας, είναι να εκδοθούν σε λογοτεχνικά περιοδικά (literary magazines). Δεν νομίζω κάποιος που είδε το όνομα του στο Paris Review να έχει πρόβλημα με τους εκδότες. Αλλά, good luck with achieving that :)

 
At 15 December, 2006 13:31, Anonymous Anonymous said...

^ @S: όπως τα είπες πριν, κατάλαβα ότι το αρχικό σου σχόλιο "άμα είσαι καλός, φυσικά δε χρειάζεται να πληρώσεις, ούτε για να βγάλεις το πρώτο βιβλίο", αναφερόταν στην Κύπρο... δ

 
At 15 December, 2006 13:44, Anonymous Anonymous said...

@anekdoti
Κοίτα, κανόνικα δε θα έπρεπε να αναγκάζεται κάποιος ούτε στην Κύπρο να πληρώσει. Δε θέλω να κρίνω χωρίς να ξέρω, αλλά φαντάζομαι ότι ένα από τα προβλήματα μπορεί να είναι και αυτό με τα κριτήρια. Από επιχειρηματικής άποψης, δεν είναι πάντως καλή ιδέα να εκδίδεις βιβλία για να ικανοποιήσεις τη ματαιοδοξία κάποιου. Εκτός αν έχεις μετά ισχυρό μηχανισμό διαφήμισης/προώθησης (άρα θα τα βγάλεις τα λεφτά) ή απλά λεφτά για πέταμα. Γι' αυτό γίνονται αυτά που λέει η δρακούνα από κυβερνητικά κονδύλια. Διαθέτουν και τα δύο πιο πάνω στοιχεία (παρόλο που για το δεύτερο, θα το εκτιμούσα αν τα λεφτά εκείνα που τα βλέπω μόνο στο χαρτί μισθοδοσίας και λέγονται "φορολογία" δεν θεωρούνταν "λεφτά για πέταμα". Ας μου τα δώσουν πίσω και ξέρω να τα πετάξω κι εγω!)

 
At 15 December, 2006 14:00, Blogger sexandthenotsuchabigcity said...

vasika oi siggrafeis aftoi en kai plironoun ton ekdotiko oiko na tous ekdosei vivlio. antithetos prospernoun entelos tin sigkekrimeni diadikasia.

pane se ena tipografio me tis kolles tous kai vazoun ton tipografo na vgalei 500 antitipa. meta (pistepse ma afto to xero apo prosopiki empiria) girizoun ta politistika tmimata olon ton efimeridon me ena floppy disc sto xeri kai erxontai kai lene "gei aegrapsa to tade vivlio mporeite na valete plirofories? sas tis efera" kai dinoun ston sintakti tin disketa na tin perasei mesa sto comptuer tou kai na tous tin epistrepsei giati tha paei kai ston epomeno.
oi pio empiroi ston tomea stelnoun kai ena sample tou vivliou tous me ena simeioma ktl. oi pleon spastikoi tilefonoun kathe mera kai prizoun sou ta "pote enna mou valeis to vivlio mou", les kai o kosmos en exei tipote allo na kamei apo to na diavasei miakritiki pou egrapses esi tou eaftou sou gia to vivlio sou!
meta kanoun mia poiitiki vradia stin opoia kata kirion logo o omilitis einai siggenis tous, kaloun olous tous gnostous tous kai apo evgenia agorazoun to vivlio tous kai vgainoun ta exoda tou tipografiou.
niothoun established siggrafeis giati ekanan sold out kai ta 500 copies pou exedosan kai etoimazoun to epomeno!

vevaia, gia na leme kai tou stravou to dikaio, iparxoun orismenes kales periptoseis, kirios nearon aotmon, pou logo ilikias oi ekdotikoi oikoi den tous empistevontai kai katafefgoun se afti tin methodo.. alla aftoi einai oi exeresi

 
At 15 December, 2006 14:43, Blogger drakouna said...

Δηλαδή εκδίδεσαι με το έτσι θέλω επιδή σου κάπνισε, χωρίς κάποιος editor να δει τη δουλειά σου και να σε κριτικάρει...

Μάλλον το όλο σύστημα εκδόσεων στην Κύπρο είναι for the festivals. Αν δηλαδή αγοράσεις ένα καλό printer, τυπώνεις το δικό σου home made βιβλίο.

 
At 15 December, 2006 14:47, Anonymous Anonymous said...

Αν πάς σε εναλλακτικό φεστιβάλ, θα δεις πολλές home-made εκδόσεις Δρακούνα... που δεν ξέρω αν είναι καλές ή κακές (έχω μια τάση να κλείνω προς το δεύτερο) αλλά σίγουρα ο συγγραφέας δεν είχε budget για τυπογραφείο... ή θεώρησε πως ο ίδιος θα κάνει καλύτερο layout που τον "in-house designer" γιο του τυπογράφου.. αν είναι δε εξαιρετικά ταλαντούχος ο συγγραφέας, κάνει εξώφυλο και τον πίνακα που ζωγράφισε όταν τον παράτησε η γκόμενα και είχε βαθύ πόνο ψυχής...

 
At 15 December, 2006 15:17, Anonymous Anonymous said...

εν μέρη συμφωνώ μαζί σου. θα σε συμβούλευα όμως να διαβάσεις το βιβλίο κύπριας συγγραφέως "γενιές της σιωπής".(δεν θυμάμαι τώρα ακριβώς το όνομα της είναι άντρη ???) Χωρίς να είναι αριστούργημα είναι ένα αξιοπρεπέστατο βιβλίο γραμμένο στην κυπριακή διάλεκτο, το οποίο αν μη τι άλλο μας δίδει δικαίωμα να ελπίζουμε ότι ενδεχομένως μελλοντικά θα ανθίσει η κυπριακή λογοτεχνία.

 
At 15 December, 2006 15:35, Blogger the Idiot Mouflon said...

Τι θέλεις να πεις Δρακούνα; ΌΤι ΔΕΝ είμαι ο νέος Καμύ; ΟΥ ΣΤΡΑΒΑΡΑ ΜΟΥ!

Επιτέλους, να βρεθεί ένας νταβατζής, να εκδοθώ η πουτάνα...

ΥΓ. Εδώ το Γρεφείο Ευημερίας είχε βοηθήσει τον μακαρίτη τον Μπλάκυ να εκδόσει ποιήματα, εγώ που να αποταθώ; Στο Ίδρυμα Χρίστου Στέλιου Ιωάννου;

 
At 15 December, 2006 17:06, Blogger firfiris said...

kati itan na pw alla exehasa...

 
At 15 December, 2006 17:46, Blogger Demetris said...

Drakouna, kamneis oti en ixereis poses foukoues anafkoume to hrono...Oxa oi syggrafeiss trwn mono mairefta?

 
At 15 December, 2006 17:57, Blogger evita said...

Υπάρχουν κύπριοι που γράφουν πολύ καλά υπάρχουν και άλλοι που δεν έχουν υπόθεση με λίγα λόγια ή απλά αναμασούν όσα διαβάσαν απο άλλους. Επειδή έχω διαβάσει και απο τα δύο ή μάλλον η βιβλιοθήκη μου διαθέτει και απο τα δύο είδη είναι απλό, αγοράζεις και διαβάζεις μόνο ότι σου αρέσει όπως ακριβώς και στο εξωτερικό.

Το κόστος για να εκδώσεις ένα βιβλίο μόνος είναι γύρω στις 3000 για 500 αντίτυπα, απο 150 - 200 περίπου σελίδες, εντούτοις αν του εκδότη του φανεί πολύ καλό μπορεί να κάνει άλλη συμφωνία μαζί σου. Στο εξωτερικό παίρνεις το πρωτότυπο σε διάφορους εκδότες και αν δεν ενδιαφερθεί κανείς μπορείς και πάλι να το print μόνος σου και να το δώσεις στη θεία σου και τα αδέρφια σου αφού προφανώς κανείς δε θα το διαβάσει. Εκτός και αν είναι τόσο καλό που θα γνωρίσει μόνο του επιτυχία.

Ας πάρουμε για παράδειγμα το μικρό Christopher Paolini, του οποίου οι γονείς του πλήρωσαν όταν ήταν αυτός 16 για να εκδοθεί το πρώτο του βιβλίο περίπου 10000 δολάρια και τώρα στα 23 του πια είναι εκατομμυριούχος με το βιβλίο του να γίνεται ταινία.

Με λίγα λόγια και συγγνώμη που κάνω το συνήγορο, δικαίωμα του κάθε τρελλού να νιώθει συγγραφέας αλλά κάπως έτσι ξεκίνησαν και οι μεγαλύτεροι.

 
At 15 December, 2006 18:20, Blogger zappa said...

pantws genika to systhma pasxei. Oti exw dei apo sygkrafeis "egnwsmenhs aksias" twn teleytaiwn 10 etwn, einai mia epanekdosh twn epityxhmenwn ergwn palaioterwn sygkrafewn se mia poio glossy ekdoxh tous. Merikoi de ftanoun sthn tymboryxia.
Klassiko paradeigma ths modas ayths einai o dan brown, o opoios exei sxedon kataklepsei (me arketa eksypno tropo, to ekremes tou foukw (umberto eco).
Sthn Kypro oi anagnwstikes anagkes einai polly mikres kai polly sygkekrimenes, kai, polles fores ypokynoumenes ka8ara apo to "ti poulaei sthn mama-Ellada". Etsi einai dyskolo na breis biblia, as poume tou Irvine Welsh h tou G.W.Burroughs, akoma kai tou Camy (mhn poume gia Boris Vianne kai alla paromoiws koufa). Akomh kai to Terry Pratchett einai sxetika agnwstos edw. H 'mh elafra" logotexnia brisketai sta azythta, kai polles fores den eisagetai kan.....

 
At 15 December, 2006 20:51, Blogger evita said...

Zappa δεν θα διαφωνήσω μαζί σου για ακόμη μια φορά όμως υπάρχουν 2- βιβλιοπωλεία που σώζουν τη κατάσταση και ουσιαστικά είναι και τα μόνα που ακόμη και αν δεν έχουν ένα βιβλίο εισαγμένο στη Κύπρο μετά απο 1-2 βδομάδες το έχεις στα χέρια σου. Από την άλλη φυσικά μπορείς απλά να κάνεις μια αγορά απο το ιντερνετ, με δωρεάν μεταφορά και παράδοση. Μπορεί το βιβλίο να είναι στα αγγλικά και όχι μεταφρασμένο αλλά τουλάχιστο μπορείς να είσαι βέβαιος για την ποιότητα του. Αντε για να μην μιλήσω για πολλές απο τις ελληνικές μεταφράσεις.

Απο την άλλη όσο αφορά την Κυπριακή λογοτεχνία ένα έχω να πω βαρέθηκα να διαβάζω για ιστορίες απο το 1974, που να σχετίζονται με αυτό, φτάνει πια υπάρχουν και άλλα πράγματα να καταπιαστεί κανείς.

 
At 15 December, 2006 22:09, Blogger sexandthenotsuchabigcity said...

evita erxese sta logia mou
des ti egrapsa sto blog ton ioulio...

http://kimatonkleftra.blogspot.com/2006/07/blog-post_21.html

 
At 18 December, 2006 12:00, Blogger Santiago Nasar said...

Πολύ ενδιαφέρον post. Άκου λοιπόν πως έχουν τα πράγματα και στην Ελλάδα.
Οι περισσότεροι εκδοτικοί οικοι τυπώνου πολλά σκουπίδια τύπου "Αρλεκιν" και ελάχιστα βιβλία της προκοπής... Φίλος μου συγγραφέας που συνεργάστηκε με top εκδοτικό οίκο έπαθε σοκ, όταν του παράγγειλαν τί ακριβώς θέλουν να γράψει και του υπέδειξαν και ευπώλητο βιβλίο (δικιάς τους έκδοσης) "από το οποίο μπορεί να πάρει ιδέες". Φυσικά ο άνθρωπος τα βρόντηξε και έφυγε. Αλλά τι να λέμε; Οι περισσότεροι εκδότες διευθύνουν επιχειρήσεις και όχι οίκους πολιτισμού. Απλά, έτσι λειουργούν, με κερδοσκοπικά κριτίρια.

 
At 20 December, 2006 03:57, Blogger Λάμπρος Καλλένος said...

Ως ένας από τους δράστες...

Λοιπόν, διέπραξα κι εγώ ένα βιβλίο. Όταν ακόμα δεν ήταν τελειωμένο, και χωρίς εγώ να το ξέρω, μια γνωστή μου το πήρε σ' ένα οίκο στην Αθήνα. Μου έστειλαν ένα γράμμα που έλεγε πως "δυστυχώς δεν θα μπορέσουν να το βάλουν στο πρόγραμμα των εκδόσεων τους". Δεν με πτόησε και καθόλου διότι εγώ ήθελα να βγει στη Κύπρο. Διότι, σκεφτόμουν, άμα δεν καταφέρει να περπατήσει στη Κύπρο, άμα δεν έχει να πει κάτι στους Κύπριους.... Το να πάει το βιβλίο μου στην Αθήνα χωρίς να καταφέρει να σταθεί στη Κύπρο, μου φαινόταν σαν τη πρακτική μερικών Κυπρίων που μεταφράζουν μόνοι τους το βιβλίο τους σε άλλη γλώσσα. Και επίσης, νιώθω πως κάποια πράγματα θα λειτουργείσουν μόνο σε Κυπρίους --κι όχι μόνο επειδή μερικά εβλάστησαν στα Κυπριακά.

Κι έτσι, κατέληξα να το εκδώσω μόνος μου --τώρα που το σκέφτομαι, οι εκδόσεις στη Κύπρο είναι τόσο λιγοστές, που ούτε καν το έψαξα το θέμα.

Αυτό αποδείκτηκε μεγάλο λάθος. Άλλο το διάβασμα και το γράψιμο, κι άλλο να γίνεσαι πωλητής βιβλίων. Απαιτεί χρόνο, βενζίνη, απαιτεί διάθεση. "Έχω αυτό το βιβλίο..., να αφήσω μερικά αντίτυπα;..., να αφήσω πέντε;..." Με μια απάντηση βγαλμένη με το τσιγκέλι, σου απαντούν "...άφησε τρία..."

Ε, ναι, κάποιοι βγάζουν βιβλίο όχι επειδή θέλουν να πουν κάτι πριν πεθάνουν, μα επειδή τους αρέσει η εικόνα του εαυτού τους που να έχει βγάλει κι ένα βιβλίο. Ναι, αλλά..., έτσι γίνεται και μια καταγραφή της εποχής μας --είναι μια μαρτυρία, όπως μου το είπε κάποιος... Κι άμα δεν βγουν είκοσι μέτρια, πως θα βγει το ένα το καλό; Όπως έλεγε κι ένα σχόλιο πιο πάνω, ακόμα κι οι μεγάλοι συγγραφείς έτσι ξεκίνησαν!


Ο πόλεμος δεν τέλειωσε, η κατοχή συνεχίζεται. Ωστόσο, φαίνεται πως με τη πραγματικότητα αυτή δεν έχουμε όλοι μια ζωντανή σχέση, και έτσι γράφονται και πράγματα ψεύτικα, χωρίς συγκίνηση. "Το άδειο πιάτο του αγνοούμενου", "κλαίει ο Πενταδάκτυλος", κλπ. Έχοντας χάσει τη ζωντανή σχέση με τη κατοχή, ορισμένοι γράφουν όχι αυτό που νιώθουν, το οποίο μπορεί και να απουσιάζει, μα _γράφουν προσπαθώντας να γράψουν όμορφα_. Ωστόσο, εξ ίσου αλλοτριωμένο θα ήταν και το να γράφει κανείς αγνοώντας αυτή τη τόσο κεντρική πλευρά της ζωής μας.

.....
αυτό το σχόλιο γράφτηκε για δεύτερη φορά, διότι τη πρώτη κατάφερα και το έσβησα πριν το στείλω. ελπίζω η επανεκτέλεση να μην υστερεί του πρώτου μαγειρέματος!
-.

 
At 24 January, 2007 19:15, Blogger GerasimosGR said...

Σήμερα τετάρτη 24 Γενάρη, γυρνούσα στην πόλη, από εκδοτικό οίκο σε εκδοτικό οίκο, μικρούς και μεγάλους, προσπαθώντας να βρω κάπου να δώσω τα βιβλία μου. Πεζά και ποίηση. Ατέλειωτες ώρες μοναξιάς, γράφοντας. Από αγάπη όμως και αφοσίωση στο γράψιμο.
Το τι άκουσαν τα αυτιά μου. Ότι πρέπει να είναι εμπορικό το βιβλίο. Ότι πρέπει να βάλω τα μισά χρήματα, εγώ. Ότι το βιβλίο πρέπει να έχει συγκεκριμένη γραμματοσειρά και μέγεθος γραμματοσειράς, και όχι λιγότερες από 250 σελίδες. Ένας εκδοτικός οίκος πήγε να μου πάρει ένα βιβλίο, χωρίς να μου δώσει απόδειξη ότι το έλαβε, για να περάσει για επιτροπή. Φυσικά αρνήθηκα. Σ' έναν άλλο εκδοτικό οίκο, σε βάζουν να υπογράψεις ένα χαρτί, ότι έχουν δικαίωμα!! να πετάξουν τον κόπο σου, αν δεν πας να πάρεις τα βιβλία ή το βιβλίο που έδωσες, συγκεκριμένη ημερομηνία. Όντως θα συμφωνήσω, ότι οι εκδοτικοί οίκοι κάνουν εμπόριο, αν και το χειρότερο είναι το εμπόριο του Ελληνικού Πολιτισμού. Ανάγωγοι γραμματείς, εκδοτικών οίκων. Ατάλαντοι και άχρηστοι εκδότες.
Να ξέρεις ότι γράφεις καλά, επειδή στο είπε τέλος πάντων και ένας άνθρωπος του χώρου, με κύρος, εκτός απ' τους δικούς σου. Να το ξέρεις και λίγο, μέσα σου, και να κάθεσαι να παρακαλάς, να σου εκδώσουν τα βιβλία, τον κόπο σου δηλαδή. Κάτι που έπρεπε να αναλαμβάνει το Κράτος. Αν και :) δεν ξέρω αν θα μπορούσε να συμβεί αυτό, αν μέσα στο βιβλίο, κατηγορείς το Κράτος. Και πως, ένας εκδοτικός οίκος, που βγάζει και περιοδικά, λέμε τώρα, θα μπορούσε να εκδώσει ένα βιβλίο, του τάδε άγνωστου πρωτοεμφανιζόμενου, αν το περιεχόμενο του βιβλίου, κατηγορεί το Κράτος.
Όπως και να 'χει, περαστικά στον ΝεοΕλληνικό Πολιτισμό, και στην τηλεόραση που σε προκαλεί να κάνεις εμετό.
Εν τέλει, ευτυχώς που υπάρχουν και οι βιβλιοθήκες και μπορούμε και δανειζόμαστε κανένα καλό βιβλίο, να καλλιεργήσουμε το πνεύμα μας.
Αναρωτιέμαι, μήπως θα έπρεπε να κάνουμε κανένα τηλεοπτικό μαραθώνιο, να μαζέψουμε κανένα φράγκο, να εκδώσουμε τα βιβλία μας.
Ήμαρτον!!

 

Post a Comment

<< Home


ΠΡΟΣΟΧΗ: Το blog βλάπτει σοβαρά την υγεία όλων όσων δεν διαθέτουν χιούμορ.