Πρωτοχρονιά

Δεν ξέρω τι Πρωτοχρονιά θα κάνω του χρόνου με πάνες και ένα μωρό στην πλάτη ντιρετεμ λε ντιλέμ αλλά φέτος λέμε να διασκεδάσουμε. Θα εκδράμουμε στα παράλια μέρη του νησιού (να πάρει ο νους μας λίγο αέρα) και θα τραπεζωθούμε σε gala dinner με όλα τα extra και τα σχετικά, με five course dinner πάπιας, φτερών και πούπουλων. Το κρασί θα ρέει άφθονο κατευθείαν από τους αρχαίους αμπελώνες της περιοχής προς δική μου δυστυχία που θα μπορώ μόνο να το γευτώ, και λίγο πριν σημάνει το ρολόι δώδεκα κτύπους και μας αφήσει σέκκους η Σταχτοπούτα να τρέχει να πάει σπίτι της ένεκα του ότι έχει στριμμένο πατέρα αρχών που δεν την αφήνει να ξεπορτίζει μόνη μετά τις δώδεκα, η ώρα του βρικόλακα, θα μας ποτίσουν και σαμπάνια, ελπίζω όχι κυπριακής παραγωγής διότι ένα στομάχι έχουμε και πόσα να αντέξει αυτό το δύστυχο.

Από τα decks αρχικά θα μας μπάσει στο πνεύμα ορχήστρα jazz (να πάει κάτω το five course dinner αν με καταλαβαίνετε) και αργότερα θα πάρει τα ηνία πασίγνωστος DJ εκ Ολλανδίας ορμώμενος με ιδρωμένες μασχάλες και ξυρισμένο κεφάλι, που θα μας εισαγάγει στο νέο έτος με χαρά, χορό και νεύρο. Καθώς θα βυθίζεται το πλοίο, αυτός θα συνεχίσει να παίζει (που λέει ο λόγος) το φανελάκι του (διότι δεν έχω δει ακόμα DJ με πουκάμισο –αυτοί των γάμων εξαιρούνται-) θα έρχεται σε αντίθεση με τα αυστηρά σκούρα κουστούμια των αντρών και τα μαβιά κρινολίνα των κυριών.

Παναγία μου, κάνε να μην πλακώσουν οι αναγούλες εν τω μέσω του five course dinner και ψάχνω τουαλέτα να ξεράσω… η τουαλέτα εκείνο το βράδυ ευελπιστώ ότι θα φορεθεί και δεν θα βουλώσει.

Για το δικό μου κρινολίνο λέω να συνδυάσω μια μαύρη φούστα που θα συμβολίζει το πένθιμο χρώμα της Μεγάλης Παρασκευής, ένα μπλουζάκι χρώματος μπεζ και purple διότι το purple is the new pink, που δεν θα συμβολίζει τίποτα συγκεκριμένο και κάτι από πάνω για να μην παγώσω. Ο Έταιρος θα πρωτοτυπήσει και θα φορέσει… κουστούμι… με πουκάμισο. Όποιου πήγε ο νους σε Φλωρινιώτη θα το μετανιώσει πικρά.

Θα κάνω εντυπωσιακό entrance μέσα στο ballroom όπως θα έμπαινα σε ένα βασίλειο που όλες οι γυναίκες ονομάζονται Σύλια και Σκεύη και οι άντρες ονομάζονται Άντρος και Πάμπος. Τα λαμέ μας ρούχα ενδεχομένως να λαμπυρίζουν κάτω από το shiny disco ball εκτός και αν μας την «κάτσει» το ξενοδοχείο και το decoration είναι minimalistic, εν τη αύτη περιπτώσει θα είμαστε τυχεροί αν βρούμε καρέκλα πλαστική designer να κάτσουμε. Θα είναι όλα κάτασπρα, όχι από το χιόνι αλλά από την emulsion μπογιά Promar 200 χρώματος άσπρο.

Η νύχτα θα κυλήσει σαν σε παραμύθι (ένας λύκος θα ντυθεί τραβεστί ως γιαγιά, εφτά νάνοι θα υιοθετήσουν μια γκόμενα, τη Χιονάτη, ο Πήτερ Παν θα πετάξει μέσα από το παράθυρο και αποπροσανατολισμένος θα ψάχνει το Λονδίνο, και μια κοιμισμένη πεντάμορφη θα ψάχνει κάποιον να τη φιλήσει για να ξυπνήσει δήθεν –μερικοί κάνουν τα πάντα για να κάνουν φάση με άλλον-).

Εγώ μάλλον θα πρέπει να συστηθώ σε όλους αυτούς τους χαρακτήρες της Disney διότι από του χρόνου θα χρειαστώ τις υπηρεσίες τους (δεν λέει να αρχίσω το παιδί από τα αιμοβόρικα του Τρωικού πολέμου. Ας τρομάξει πρώτα με μάγισσες και σκοτεινά Black Forest. Προς στιγμή πήγε ο νους μου στους Forester της Τόλμης και Γοητείας και το είδος αυτοκινήτου αλλά εντάξει, το ελέγχω.

Όταν δε θα ξεκινήσει να χαράζει, οι καλεσμένοι θα ξεχυθούν γελώντας από το ballroom έξω στους κήπους των Βερσαλλιών, όπου προς τιμή της 14ης Ιουλίου που είναι η μέρα που ξεχαρβάλωσαν οι Γάλλοι το χαλαμάντουρο τη Βαστίλη, θα γίνει ειδική τελετή λειτουργίας των σιντριβανιών. Αυτή η τελετή πραγματικά γίνεται κάθε χρόνο και είναι ένα είδος ήχου και θεάματος με φώτα, νερά και μουσική. Όλα όσα διαθέτει δηλαδή η Κύπρος σε αφθονία. Όλα θα είναι μαγευτικά και δεν θα χρειαστεί να στείλουμε ούτε ένα στην γκιλοτίνα.

Τα σιντριβάνια των Βερσαλλιών ξεκίνησαν να χτίζονται επί βασιλείας του Louis XIV (the sun king baby) και ολοκληρώθηκαν περί τα 1682. Το σύστημα που τα τροφοδοτεί με νερό ήταν επαναστατικό για την εποχή του και χρησιμοποιείται ακόμα μέχρι σήμερα. Το μόνο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα σιντριβάνια είναι η έλλειψη νερού διότι το νερό τους προέρχεται από ένα μικρό reservoir που βρίσκεται μέσα στους κήπους και σε φάσεις μεγάλης ανομβρίας με την εξάτμιση του νερού λένε και οι Γάλλοι το νερό νεράκι και κλείνουν τα μισά σιντριβάνια για να κάνουν οικονομία. Γι’ αυτό, όταν θα μας κόψουν το νερό λίαν συντόμως λόγω ανομβρίας, να θυμηθείτε τα σιντριβάνια των Βερσαλλιών και να νιώσετε καλύτερα. Άμα ο Sun King είχε πρόβλημα, δεν θα έχουμε εμείς?

Ξεφεύγω από το θέμα μου.

Παναγία μου, κάνε να μην με πιάσει νύστα και να θέλω να κοιμηθώ από τις 9 το βράδυ. Αν δεν το αποφύγω και με πιάσει, τουλάχιστον να ξυπνήσω το πρωί της επομένης έγκαιρα να κάνω το breakfast buffet να αναστενάξει. Διότι σωστό English breakfast τρως μόνο στην Αγγλία και τις πρώην αποικίες της. Continental και American breakfast δεν το φτάνουν ούτε στο μικρό του δακτυλάκι.