Twilight zone

Η ΦΣ με παίρνει τηλέφωνο για να μου εισηγηθεί να βρεθούμε 2-3 μέρες πριν το reunion για να «φρεσκάρουμε» λίγο τη μνήμη μας. Θα μας συναντήσει, λέει και η ΑΦΣ (Άλλη Φιλενάδα Συνένοχος) που τελευταία την έχει πιάσει κρίση αλσχάιμερ και δεν θυμάται τίποτα. «Και τι πρέπει να φρεσκάρουμε?»

«Θα δούμε φωτογραφίες του σχολείου για να θυμηθούμε φάτσες και ονόματα για να μην γίνουμε ρεζίλι όταν μας χαιρετούν στο reunion και δεν ξέρουμε γιατί. Επίσης για πλάκα, μπορούμε να σκεφτούμε διάφορα εναλλακτικά σενάρια που θα μπορούσαν να μας είχαν συμβεί αν δεν είχαμε πάει να σπουδάσουμε και δεν κάναμε ότι κάναμε μέχρι σήμερα. Κάτι σαν η ζωή μας σε άλλη διάσταση, το twilight zone.»

«Σαν πολύ δεν ασχολείσαι με το reunion? Έχει αρχίσει να με ανησυχεί η περίπτωση σου.»
«Δεν έχει και τίποτα καλό η τηλεόραση.» (καλό επιχείρημα)

Διάφορα σενάρια
- Αν δεν πήγαινα να σπουδάσω, πολύ πιθανόν να παντρευόμουν τον πρώτο μου boyfriend. Άρα, μετά από τουλάχιστον 10 χρόνια γάμου, θα είχα τεκνό (ή και τεκνά) που θα πήγαιναν δημοτικό. Ενδεχομένως όμως να είχα απωθημένα για τη φοιτητική ζωή που δεν έζησα και σε κάποια φάση εγώ ή ο άντρας μου (ή και οι δύο μαζί) να παθαίναμε ένα middle age crisis, εγώ να πιάσω γκόμενο με κοιλιακούς και αυτός να κυνηγά Ρωσίδες. (χάλια σενάριο)

- Πες δεν παντρευόμουν τον boyfriend. Έπιανα αμέσως δουλειά. Με 10 χρόνια πείρα, μπορεί και να είχα αποκτήσει μια καλή θέση κάπου (λέμε τώρα). Θα με είχε πιάσει όμως σε κάποια φάση η κατάθλιψη του τι κάνω, που πάω γιατί τα κάνω όλα αυτά. Θα μου έμπαιναν ιδέες να ταξιδέψω, να ζήσω τη ζωή που δεν έζησα (η έλλειψη γκόμενου ενδεχομένως να το επιδείνωνε αυτό) και θα έφευγα για άλλη γη και άλλα μέρη. Στα άλλα μέρη ενδεχομένως να γνώριζα τον missing γκόμενο, αλλά θα μου γέμιζε τη ζωή? Σε κάποια φάση θα έκανα κλικ ότι «μην ψάχνεις για αλλού εδώ είναι το ταξίδι» και θα επέστρεφα πίσω. (καταθλιπτικό σενάριο) Anyway, πόσους ξέρεις που βολεύτηκαν, να τα μαζεύουν και να φεύγουν?

- Αν δεν πήγαινα να σπουδάσω, δεν θα γνώριζα ποτέ τον Έταιρο, διότι λόγω δουλειάς τον γνώρισα.

«Αντιλαμβάνεσαι ότι δεν μπορούμε να σκεφτούμε ούτε ένα καλό σενάριο?»
«Δοκίμασε πάλι».

- Να παντρευόμουν τον πρώτο boyfriend, να κάναμε 3-4 τεκνά αλλά να μην είχαμε απωθημένα. Να ζούσαμε ευτυχισμένοι μέσα στην άγνοια μας χωρίς να αντιλαμβανόμαστε τι υπάρχει εκεί έξω στον κόσμο. Για να το πετύχουμε όμως αυτό δεν θα έπρεπε να ζούμε μέσα στην πόλη όπου έχουμε ερεθίσματα και πειρασμούς από παντού. Θα ζούσαμε κάπου στην ύπαιθρο και θα ήμασταν αγρότες. Θα ξεκινούσαμε αμπελοκαλλιέργεια και τώρα που είναι της μόδας το κρασί από μικρά οινοποιεία θα γινόμασταν hit. Άνθρωποι από παντού θα έρχονταν να μας γνωρίσουν και θα εξάγαμε το κρασί μας. Με την τριβή θα μας έμπαιναν ιδέες για πράγματα που θα μπορούσαμε να κάνουμε μόνοι μας παρά να περιοριστούμε σε ένα αμπέλι μέσα στις ερημιές. Θα παθαίναμε ένα middle age crisis, εγώ θα έπιανα γκόμενο με κοιλιακούς και αυτός θα κυνηγούσε Ρωσίδες.

«Το γάμ**σες»
«Ναι»
«Και είσαι προκατειλημμένη εναντίον των Ρωσίδων. Θα μπορούσε η γκόμενα να είναι Κυπραία. Θα μπορούσε να είναι o άλλος εαυτός σου που δεν παντρεύεται και επιστρέφει από τη ξενιτιά.»
«Ναι, τώρα έχει περισσότερη αληθοφάνεια»