Μαμά Ετέρα και Εκουαδόρ

Κοιμάμαι και ιδρώνω στον ύπνο μου. Αυτό δεν μου συμβαίνει ποτέ διότι είμαι πλάσμα τουρτούρικο και μόνο όταν κάνει 45 βαθμούς υπό σκιά νιώθω ζεστασιά και προθέρμη.

- Αν ήμουν πάνω στον Τιτανικό θα πέθαινα πριν ακόμα πέσω στη θάλασσα.
- Αν ζούσα στο προηγούμενο ice age θα είχα γίνει ο άνθρωπος-παγάκι που βρήκαν κάτι ορειβάτες με καύλες πριν χρόνια στις Άλπεις.
- Τώρα που το σκέφτομαι, θα είχα ανακαλύψει τρόπο να πάω σε εξωτικά νησιά που κάνει ζέστη (όλα ενωμένα δεν ήταν τότε?)
- Σε άλλη προηγούμενη ζωή πρέπει να ήμουν φοινικιά στην έρημο.

Άρα για να ιδρώνω κάτι δεν πάει καλά. Δεν είμαι άρρωστη. Δεν είμαι αδιάθετη. Δεν είναι αποτέλεσμα αλλεργίας. Ξέρω ποιο είναι το πρόβλημα. Θα δω τη μαμά Ετέρα.

Την μαμά Ετέρα τη βλέπω 3 φορές το χρόνο μετρημένες. Μένει σε άλλη πόλη και δεν μετακινείται. Ποτέ. Πιστεύει ότι ούτε ο υπόλοιπος κόσμος μετακινείται συχνά. Είπαμε να μην της πούμε την αλήθεια και την αγχώσουμε. Η μαμά Ετέρα σε γενικές γραμμές είναι μια αθώα και ευκολόπιστη γυναίκα της εκκλησίας. Δεν πονηρεύεται, και σοκάρεται με τα πάντα. Πιστεύω ο λόγος που δεν έρχεται ποτέ στη Λευκωσία είναι διότι πιστεύει ότι ακόμα διεξάγεται πόλεμος και ότι μας βομβαρδίζουν καθημερινά οι Τούρκοι. Για να έρθει στο γάμο μας, την πείσαμε με τον Έτερο ότι εκείνες τις μέρες κηρύχτηκε εκεχειρία.

Στην αρχή έπαιρνα το σοβαρό μου ύφος (όσο μπορούσα εννοείται) και ότι μου έλεγε προσπαθούσα να κάνω συζήτηση και να δείξω ενδιαφέρον. Γρήγορα αντιληφθήκαμε και οι δύο ότι δεν συνεννοούμεθα. Εκείνη νομίζει ότι μιλώ κινέζικα και εγώ αντιλήφθηκα ότι δεν μπορώ να συνεννοηθώ στη γλώσσα των Ούφο (να και κάτι που δεν μπορώ να κάνω ως πολυμήχανη γυναίκα).

Ο Έτερος ακολουθεί στάση τύπου Ελβετία (ουδέτερη και απ’ υψηλού αλλά με ένοχο παρελθόν που όμως ανάγκασε σε ισοπαλία τη Γαλλία) και κρατά τις επισκέψεις στο minimum. Επειδή με συμφέρει αφάνταστα αυτό το arrangement δεν λέω τίποτε. 3 φορές το χρόνο όμως πρέπει να πάμε. Και εδώ είναι το πρόβλημα.

Αρχίσαμε να μην βρίσκουμε πράγματα να πούμε. Διότι ήδη μου διηγήθηκε με λεπτομέρεια τα παιδικά και νεανικά της χρόνια και μου είπε όλα τα ρεζιλίκια σχετικά με τον Έτερο (όλοι έχουμε άλλωστε). Το καλύψαμε το θέμα. Μου ανέφερε ότι είναι καλοφωνάρισσα. Μου τραγούδησε. Εγώ κατάφερα να μείνω με ύφος σοβαρό και μετρημένο. Μου απήγγειλε στίχους του Βασίλη Μιχαηλίδη. Συγκρατήθηκα να μην ρωτήσω από ποιο κυπριώτικο σκετς είναι. Μου περιέγραψε με πάθος, νοσταλγία και λυρικότητα το κατεχόμενο χωριό της. Συγκινήθηκα και αργότερα ρώτησα τον Έτερο να μου πει πως διώχθηκαν το 74’. Μου ανέφερε κατά λέξη, «τι λες, η μάνα μου έφυγε μόνη της από το χωριό και έριξε μαύρη πέτρα πίσω της από τη δεκαετία του 50, όταν ήταν 15 χρονών». Α, μάλιστα. Πάει και η λυρικότητα. Σαν Κυπρία της διασποράς.

Τελευταία, κατάλαβε και αυτή ότι καλύψαμε όλα τα θέματα γι’αυτό μπήκε νέα κασέτα στο πικ-απ. «Πότε θα κάνουμε εγγονάκι»??? Άμα κερδίσει το Mundial το Εκουαδόρ.