Εκδρομούλα

Έχω να δω τη γιαγιά Μαγκάιβερ μια εβδομάδα και την πεθύμησα. Έπαθε ωτίτιδα και έπινε αντιβιοτικά για να της περάσει. Ο γιατρός συνέστησε ξεκούραση και να αποφέυγει τα μακροβούτια στη θάλασσα. Έρχεται και η γιορτή του Κατακλυσμού, είναι δύσκολο να την κρατήσουμε στο σπίτι. Ευτυχώς σχεδόν της πέρασε και είναι πιο ευδιάθετη. Τόσο, που μου μυνήει ότι θέλει να την πάω στο νεκροταφείο.

- Πως σου ήρθε να πας νεκροταφίο σήμερα Παρασκευή?
- Αύριο είναι των Ψυχών και πρέπει να μακαρίσω τους πεθαμένους. Έκανα και κόλυβα. (τη μανία με τους πεθαμένους και τις νεκροκεφαλές την περνάς στην εφηβεία ως ροκάς. Μετά τα 70 σου η μανία αυτή επανέρχεται δριμήτερη).
- Αφού είναι αύριο, και anyway πας νεκροταφείο κάθε Σάββατο, γιατί θέλεις να πας σήμερα?
- Διότι αύριο θα έχει κίνηση και θέλω να βρω παπά να μου διαβάσει ευχές.
- Α, μάλιστα.

Σχολάνω και πάω στη γιαγιά Μαγκάιβερ η οποία με περιμένει με όλα τα σχετικά για το πικ-νικ (λάδι, νερό, σπίρτα, κόλυβα, τέτοια που ανάβουμε στο καντήλι.... πως τα λέμε.... ιταρέδες!!) και ξεκινούμε. Δεν μπορώ να μην ρωτήσω:

- Γιαγιά, όταν λέμε των Ψυχών, τι εννοούμε?
- Είναι η γιορτή των πεθαμένων. Οι ψυχές τους τώρα μπαίνουν μέσα.
- Δηλαδή προχτές που ήταν και θα μπουν μέσα?
- Έξω (και τα λέει με μια φυσικότητα)
- Που έξω?
- Πριν το Πάσχα υπάρχει άλλη μια γιορτή των Ψυχών. Σε εκείνη τη γιορτή βγαίνουν έξω. Τώρα μπαίνουν πάλι μέσα. Τέλειωσε η περιπλάνιση.
- Η θρησκεία μας πιστεύει σε ψυχές που περιπλανιούνται?
- Δεν έχω ιδέα. Αυτά με έμαθαν, αυτά κάνω. Μάλλον οι γιορτές επινοήθηκαν για να μην ξεχνάμε τους νεκρούς μας. (γιαγιά Μαγκάιβερ μην ανυσηχείς. Το «Δεν ξεχνώ» είναι παγκύπριο σύνθημα μας).

Ήθελα νά’ξερα γιατί ανυσηχούν οι γονείς όταν τα παιδιά τους ασχολούνται με το σατανισμό και καλούν πνεύματα. Εδώ η γιαγιά Μαγκάιβερ πάνω κάτω μου δήλωσε με ύφος μπλαζέ ότι τους τελευταίους 2-3 μήνες είχαμε νεκρούς συγγενείς να περιφέρονται χαλαροί σε φάση αναζήτησης που τώρα τελειώνει. Ελπίζω τουλάχιστον να πέρασαν καλά.

Φτάνουμε (και εννοείται μπαίνουμε μέσα στο νεκροταφείο με το αυτοκίνητο), και η γιαγιά Μαγκάιβερ «σκανάρει» το χώρο για να εντοπίσει τον παπά. Ήδη και άλλα άτομα έχουν έρθει για τον ίδιο σκοπό (beat the traffic) και όλοι ψάχνουμε τον παπά (συναγωνισμός). Εδώ παπάς, εκεί παπάς, που είναι ο παπάς? Δυστυχώς υπάρχει κηδεία και ο ένας παπάς είναι απασχολημένος εκεί. Μόνο ένας υπάρχει για όλο το νεκροταφείο. Δηλαδή σφαγή. Η γιαγιά Μαγκάιβερ με στέλνει να πάω να τον βρω.

Ψάχνοντας για τον παπά είναι σαν να ψάχνεις γκαρσόνι μέσα σε μια ταβέρνα φίσκα. Επιπλέον, έχω να συναγωνιστώ άλλες 25 μαυροφορεμένες γιαγιάδες που με βλέπουν με άγριες διαθέσεις. Είναι οι ίδιες γιαγιάδες που «πηδάνε» την ουρά. Που βρίσκουν πάντα κάθισμα στο φέρυ. Που σου παίρνουν τη προσφορά από τα χέρια. Δεν έχω καμία ελπίδα εγώ η άπειρη.

Πράγματι, ο παπάς εντοπίζεται και καταπιέζω τον εαυτό μου να μην φωνάξει «ψιτ μικρέ» και γίνουμε ρεζίλι. Μάλιστα ο παπάς με ακολουθεί σχετικά σύντομα και κάνουμε τη δουλειά μας. Η γιαγιά Μαγκάιβερ του δίνει μια λίστα με τα ονόματα όλων των συγγενών σε ρόλο Michael Palin που επιστρέφουν από την περιπλάνιση τους και διαβάζονται οι ευχές.

Περιχαρής η γιαγιά Μαγκάιβερ μου δίνει να φάω κόλυβα και μαζεύει τα σχετικά. «Πάμε σπίτι να σε κεράσω καφέ».