Γυμναστική

Νομίζω κάπου ανέφερα ότι ξεκίνησα να γυμνάζομαι σε γυμναστήριο. Ο λόγος που αποφάσισα να ξεκινήσω  αυτή τη δραστηριότητα (αντί να περιμένω με αγωνία το κοινό ανακοινωθέν – ας γελάσω) ήταν ότι σε κάποια φάση το καλοκαίρι, αραχτή στην παραλία, αντιλήφθηκα έντρομη ότι είχα κάτι χρόνια να δω κοιλιακούς πάνω μου (που χάθηκαν οι κορούδες οεο?) Πεθύμησα τους κοιλιακούς μου. Βασικά πεθύμησα το σώμα που είχα κάποτε.

Συζητώντας το θέμα με τον Έτερο αποκαλύφθηκαν τα ακόλουθα:

1.      Ναι όντως, πάχυνες λίγο. Αλόπως εν της ηλικίας (Η ΦΡΙΚΗ! Σε χωρίζω, σε χωρίζω, σε χωρίζω. Κρίμα που δεν είμαστε Μουσουλμάνοι)

2.      Ποτέ δεν είχα γραφτεί ξανά σε γυμναστήριο. Ούτε ο Έτερος.

3.      Τελούσαμε και οι δύο κάτω από την εσφαλμένη αντίληψη ότι το sex είναι η μόνη γυμναστική που χρειάζεται το σώμα. Ever.

4.      Τα σπορ που βλέπουμε στην τηλεόραση κατά καιρούς αφορούν άλλα μακρινά και εξωτικά άτομα με τα οποία δεν έχουμε καμία σχέση.

5.      Να φανταστείς, δεν έχουμε ούτε proper αθλητικά ρούχα ή παπούτσια. Δεν μας χρειάζονταν.

6.      Κυρίως για το λόγο νούμερο 3 πιο πάνω.

7.      Μέχρι σήμερα.

Αποφάσισα ότι το οικογενειακό theme της χρονιάς θα ήταν αθλητισμός. Εγώ γράφτηκα σε γυμναστήριο, ο Έτερος ανακοίνωσε ότι θα κάνει κολύμπι και η κουκλάρα αποφάσισε να κάνει ποδηλασία. H Mini Me κρατάει τα στοιχήματα αναφορικά με το ποιος θα λυγίσει πρώτος.

Γράφτηκα στο γυμναστήριο δίπλα από το σπίτι μας, με το σκεπτικό ότι θα πηγαίνω με τα πόδια. Επιπλέον με βολεύουν οι ώρες λειτουργίες του (είναι ανοικτό συνέχεια, μα συνέχεια και έχει τάξεις για όλων των ειδών τα exercises). Αργότερα ανακάλυψα ότι όλα τα γυμναστήρια είναι ανοικτά συνέχεια και κάνουν τα πάντα αλλά anyway.

Πήγα στο πρώτο meeting με το γυμναστήριο με τα μόνα αθλητικά ρούχα που διέθετα (μια παμπάλαια σχισμένη φόρμα, ένα διαφημιστικό t-shirt του Ραδιομαραθώνιος 2009 –Μόνο η αγάπη μπορεί- και πάνινα αθλητικά All Star). Οι γυμνάστριες βρήκαν hilarious το γεγονός ότι δεν είχα ξαναπατήσει σε γυμναστήριο (μα που ζω?) και μου συνέστησαν τις πρώτες 2 εβδομάδες να κάνω ελαφρό πρόγραμμα μήπως και πάθω κάτι εγώ η αγύμναστη. Επίσης πάθαιναν υστερικά γέλια κάθε φορά που μου έλεγαν να κάνω π.χ. 10 λεπτά πάνω σε ένα όργανο και δεν είχα ιδέα πώς να το χρησιμοποιήσω (το μηχάνημα δρόμου κάτω από την τηλεόραση με συγχύζει αφάνταστα διότι συγκεντρώνομαι στην τηλεόραση και

(α) φεύγω πίσω σαν σφαίρα

(β) σταματώ να τρέχω/περπατώ και προσπαθώ να δυναμώσω την ένταση για να ακούσω ειδήσεις.

Προφανώς δεν μπορώ να περπατώ και να παρακολουθώ ταυτόχρονα τηλεόραση. Προφανώς είμαι μοντέλο.

Τέλος πάντων. Περίμενα ότι θα περνούσα μια λογική περίοδο προσαρμογής.

Μετά ξεκίνησα τις τάξεις. Και άρχισα να παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου.

Οι μισοί γυμναζόμενοι είναι δασκάλες/νηπιαγωγοί και οι άλλοι μισοί αισθητικοί. Οκ, βρίσκεις και την odd υπάλληλο της CYTA που και που αλλά μιλούμε η συντριπτική πλειοψηφία είναι ή στην εκπαίδευση ή στο νύχι (ο άπλετος ελεύθερος χρόνος ίσως?).

Οι αισθητικοί είναι όλες απίστευτα γυμνασμένες τύπισσες με κοιλιακούς, πόδια καλλίγραμμα, ασορτί ρούχα γυμναστικής (κολλητά lycra μπουστάκια σε έντονα χρώματα, Nike Air MAX ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ, warm legs και τελαντωτές μπλουζίτσες να φαίνονται οι μυς και να τονίζεται ο κώλος). Πέθανα και μεταφέρθηκα στα 80s και έχω την Jane Fonda ως aerobics instructor. Τις αναγνωρίζεις διότι έχουν όλες τέλειο βαμμένο νύχι, μικρά τατουάζ  σε σημεία κλειδιά (λαιμός, αστράγαλος, λίγο πιο πάνω από τον κώλο) και έξαλλους χρωματισμούς μαλλιών (είναι ahead of their time). Θέλω τους κοιλιακούς τους. Θέλω το συνδυασμό κώλος πέτρα-μπουστάκι-κοιλιακός με γραμμές. Αληθινές γραμμές, όχι ρούφηγμα της κοιλιάς.

Βασικά είναι τα νέα μου πρότυπα.

Οι δασκάλες/νηπιαγωγοί είναι εξίσου γυμνασμένες, αν και με λιγότερο flashy outfits. Είναι συνήθως μικροκαμωμένες και απίστευτα μουρμούρες για τα πάντα. Πόσο κουρασμένες είναι, πόσο χάλια ήταν η μέρα τους, πόσο χάλια είναι τα παιδάκια στο σχολείο, αχ και βαχ, με πόσους μάλωσαν, πόσο μετάνιωσαν που έγιναν δασκάλες, τι ήθελαν πραγματικά να γίνουν (μπαλαρίνες), μιλάμε απίστευτη μουρμούρα. Τα πιο μετανιωμένα πλάσματα ever. Άρχισα να ανησυχώ τι ακριβώς κάνει στο σχολείο η κουκλάρα. Η δασκάλα της είναι νεαρή, μικροκαμωμένη και (φαίνεται) γυμνασμένη. Κάπου, σε κάποιο γυμναστήριο θα μουρμουρά και αυτή…

Όσο για μένα, έχω αναβαθμίσει ελαφρώς το outfit μου. Πέταξα το t-shirt του Ραδιομαραθώνιου και έβαλα κάτι πιο στενό (αλλά όχι κολλητό, ακόμα δεν έχω φτάσει σε αυτά τα επίπεδα), αγόρασα κανονικά αθλητικά παπούτσια και προβληματίζομαι κατά πόσο να ζητήσω από τον Άγιο Βασίλη κάτι σε lycra.

Οι κοιλιακοί μου δεν έχουν ακόμα φανεί (μα που είναι οι κορούδες?) αν και πάω γυμναστήριο 3-4 φορές την εβδομάδα για τρίτο μήνα τώρα, χωρίς να έχω βαρεθεί. Ενδεχομένως να έχει σφίξει κάτι πάνω μου αλλά να μην το έχω αντιληφθεί ακόμη. Α, και μπορώ να σηκώνω τη Mini Μe με το ένα χέρι.